به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در آمریکای لاتین، «پائول اکیست» وزیر سیاست‌های عمومی نیکاراگوئه ضمن تأکید بر تأثیر مثبت این کانال در اقتصاد نیکاراگوئه جزئیات روند ساخت این کانال بین اقیانوسی را به نمایندگان اتحادیه اروپا اعلام کرد.
خبرگزاری «تله‌سور» در این خصوص نوشت: ایده ساخت کانال بین اقیانوسی نیکاراگوئه از سال 2004 شکل گرفت هنگامی که این کشور تمایل خود را برای عبور کشتی‌های بزرگتری از کانال پاناما نشان داد.
در تاریخ 14 ژوئن (24 خرداد 1392) پس از توافق با شرکت چینی «HKND» امتیاز استفاده از حق بهره‌برداری این کانال جدید به مدت 50 سال به شرکت چینی واگذار شد؛ این امتیاز برای 50 سال دیگر نیز قابل تمدید است.
ساخت این کانال جدید از ماه دسامبر سال جاری آغاز و در سال 2019 به بهره‌برداری می‌رسد.
کانال جدید با ایجاد شرایط عبور کشتی‌های بزرگ بین دریای کارائیب و اقیانوس آرام، قادر به دریافت 416 میلیون تن محموله دریایی ( 9/3 درصد از محموله جهانی) است.
در این پروژه بزرگ علاوه بر احداث این کانال، 2 بندر، یک خط لوله و چندین فرودگاه و یک خط راه‌آهن نیز به بهره‌برداری خواهد رسید.
«پائول اکیست» در آخر افزود که هدف ساخت این کانال بر اساس منفعت عمومی اعلام شده و به محض آغاز ساخت آن فرصت‌های شغلی بسیاری برای شهروندان نیکاراگوئه و همچنین کشورهای آمریکای لاتین به وجود می‌آید.
به گزارش فارس، نیکاراگوئه در سپتامبر سال 1821 استقلال خود را از اسپانیا بدست آورد؛ چند سال بعد در 1830 تنش‌هایی بین آمریکا و انگلیس برای ساختن کانالی آبی در نیکاراگوئه بوجود آمد که تاریخ نیکاراگوئه را تحت تاثیر قرار داد.
تمایل برای ایجاد چنین کانالی موجب دخالت‌های این 2 کشور در نیکاراگوئه شد. انگلیس و آمریکا بدون اطلاع داشتن نیکاراگوئه برای ساختن این کانال به توافقی پنهانی رسیدند؛ اما «خوزه مارگولتا» سفیر وقت نیکاراگوئه در آمریکا از این توافق مطلع شده و اسناد مربوط به آن را منتشر کرد.
پس از این اقدام، آمریکایی‌ها مدعی شدند که «مارگولتا» جاسوس است و وی را از کشورشان اخراج کردند.
در سال 1850 «کورنلیوس واندربیلد» شهروند آمریکایی مسیری را طراحی کرد که از نیویورک شروع می‌شد، پایین به سواحل نیکاراگوئه در دریای کارائیب آمده، از رودخانه سن‌خوان می‌گذشت و به اقیانوس آرام می‌رسید و از آنجا می‌شد به کالیفرنیا در غرب آمریکا رسید.
این مسیر در آن زمان برای جویندگان طلا که نواحی دور دست آمریکا می‌رفتند بسیار حائز اهمیت بود، زیرا آنها از مسیری امن‌تر، ارزانتر و آسانتر می‌توانستند از طریق نیکاراگوئه به مقصدشان برسند؛ در آن زمان ایده ایجاد کانالی در نیکاراگوئه بصورت جدی مطرح شد.
ساخت کانال در نیکاراگوئه موضوعی است که از 2 قرن پیش مطرح بوده و مناقشات فراوانی بر سر آن درگرفته است.
اما اواخر دهه 1910 میلادی «مارتو ریکو» که یک ملی‌گرا بود به ریاست جمهوری پاناما رسید و با مذاکراتی که با آمریکا انجام داد مدت کنترل کانال توسط آمریکایی‌ها (99 سال) را کاهش داد و امروز می‌بینیم کنترل کانال در دست دولت پاناما است.
سرانجام در دولت «دانیل اورتگا» طرح ایجاد کانال با جدیت دنبال شد.
وی معتقد است زمان آن رسیده که نیکاراگوئه این کانال را ایجاد کند؛ این یک ضرورت است و می‌تواند منافع بیشماری از جمله جذب سرمایه‌گذاری خارجی و اشتغال‌زایی برای نیکاراگوئه داشته باشد.
این طرح همچنین می‌تواند وضعیت اقتصادی کشور نیکاراگوئه را دگرگون کند و این مسئله برای دولت اورتگا که مبارز با فقر را در دستور کار خود قرار داده بسیار مهم است.
انتهای پیام
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
