به گزارش خبرنگار گروه جامعه خبرگزاری فارس، جمال الدین ابوالفتوح حسین بن علی ملقب به رازی از علمای تفسیر و کلام و ناقلین بنام حدیث عالم تشیع است.
تاریخ دقیق تولد و وفات وی در دست نیست ولی با توجه به قرائن موجود تولد وی در اواخر قرن پنجم و وفاتش در اواسط قرن ششم بوده است.
نسب وی به نافع بن بدیل خزاعی یکی از صحابه بزرگ پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم می‌رسد که در سال چهارم هجرت به شهادت رسید.
اجداد ابوالفتوح از علمای بزرگ شیعه و صاحب تألیفات بسیار بوده‌اند که از نیشابور به ری آمدند.
از اساتید وی می‌توان شیخ ابوالوفا عبدالجبار رازی، پدرش علی بن محمد، قاضی حسن استرآبادی و شیخ ابوعلی حسن بن محمد طوسی را نام برد و از شاگردان وی نیز می‌توان به ابن شهر آشوب صاحب کتاب معالم و مناقب ـ شیخ منتجب الدین و شیخ فقیه عبدالله بن حمزه طوسی نام برد که از وی اجازه روایت داشته‌اند.
مهمترین اثر ابوالفتوح رازی کتاب روح (یا روض) الجِنان و روح الجَنان است که از تفاسیر جامع و معتبر قرآن و مهمترین و اولین تفسیر شیعی به زبان فارسی است.
اثر دیگر او روح الاحباب و روح الالباب فی شرح الشهاب که شرحی است برکتاب شهاب الاخبار قاضی قضائی که مجموعه‌ای است از کلمات قصار حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله وسلّم.
مرحوم ابوالفتوح رازی را پس از فوت در حجره خویش که در مدرسه‌ای جنب بقعه امامزاده حمزه علیه السّلام بود دفن کردند که اکنون جنب مقبره امامزاده حمزه بن موسی علیه السّلام در زاویه شمالی واقع شده است که در طرح توسعه آستان مقدس به نام رواق ابوالفتوح در بین الحرمین قرار گرفت.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
