کارخانه‌ای در همدان که به همت یک بانو سرپا شد/ در این کارخانه به روی مددجویان باز است

خبرگزاری فارس -همدان: سولماز عنایتی؛ نمی‌دانم چه فراز و فرودی را گذرانده و یا برای فتح قله موفقیت چقدر راه را گز کرده اما حالا بر فراز قله ایستاده و دست رد بر سینه هیچ آسیب‌دیده‌ای نمی‌زند.

در جوانی هزار راه نرفته را رفته تا تولید و اشتغال، آن هم ایجاد درآمد برای مددجویان و تنگدستان را رنگ واقعیت بخشد، از ابتدای مسیر کمر همت بست و خیلی زود به فاصله یک پلک برهم زدنی تکه و پاره‌های یک واحد تولیدی را بند زده و دستان توانمندش به داد ماشین‌آلات فرسوده و خط تولید خفته زیر خرمن‌ها خاک رسیده است.

جلوه‌ای از حس مادرانه را در تولید محصولات جدید  متبلور کرده و درست در زمان طلایی دست به کار شده، تولید داخل را به راه انداخته و بازار قبضه عزمش شده است.

پریسا آقاجانی؛ کارآفرین و تولیدکننده خوش‌ذوقی که پس از تلاش‌ متمادی در کارخانه‌های متفاوت به عنوان مسؤول فنی، پاشنه کفشش را ورمی‌کشد و از سال ۹۶ کار می‌آفریند.

خانم آقاجانی واحد تولید لبنی غیر فعالی به وسعت حدود ۵ هزار متر مربع را به کمک شریکی در بخش سرمایه‌گذاری احیا می‌کند، شب و روز را به هم می‌دوزد تا مواد غذایی همچون شیر عسلی یا کاستر را فرموله و داخلی کند. این محصولات تا پیش از همت این بانوی کارآفرین از خارج وارد می‌شد و بازار خوبی داشت اما حالا با تولید داخلی علاوه بر بازارهای بومی صادرات را از آن خود کرده است.

همه اینها یعنی می‌شود کار کرد، تولید کرد و نمونه محصولات خارجی را با فرموله کردن و صرف فعل خواستن در داخل، با کیفیت بهتر تولید کرد حتی اگر مسؤولان پای دل تولید نباشند، حتی اگر گاهی برخی سنگ‌اندازی کنند، باز هم می‌شود بر قامت تولید ردای اشتغال پوشاند.

خانم آقاجانی؛ امروز ناجی بی‌چون و چرای تولید، اشتغال و رونق کسب و کار شده، این بانو، مردانه تولید را در آغوش کشیده و با تمام توان سرباز عرصه اقتصادی شده است و اگر هزار بار به عقب بازگردد باز هم ندای تولید و اشتغال را پاسخ می‌دهد اصلا رسالت زندگی این خانم جوان باز کردن گره تولید است.

به سراغش رفتیم تا در کارخانه‌ای مستقر در شهرک صنعتی بهاران از نزدیک شاهد تلاش‌های شبانه‌روزی و بی‌دریغ‌اش باشیم، او هم با تمام مشغله کاری و تماس‌های پی در پی در میان جمعی از مشتریان پاسخگوی ما شد.

گام‌ اول: یک تصمیم مهم

مدیرعامل جوان واحد تولیدی شادچین در مورد نحوه ورودش به عرصه تولید می‌گوید: در رشته صنایع غذایی درس خواندم و سال‌های زیادی در کارخانه‌های مواد غذایی متفاوت کار کردم تا اینکه در سال ۹۶ به پیشنهاد و تشویق کارفرمایی که داشتم تصمیم گرفتم خودم مسؤولیت یک واحد تولیدی را بپذیرم.

دقیقا در همین برهه با یک ایده جدید روی یک محصولی که جزو لیست اقلام ممنوعه وارداتی به کشور بود به همراه شریکم کار کردیم تا جایی که برای انجام این پروژه از متخصصان خارجی بهره گرفتیم چراکه در زمینه تولید شیر تغلیظ شده شیرین تجربه‌ای نداشتیم بنابراین با تلاش‌های فراوان و فراز و نشیب‌های بسیار موفق شدیم در کوتاه‌ترین زمان مجوزها را اخذ و وارد بازار شویم و خلأ به وجود آمده را پر کنیم.

نتیجه اول: می‌شود تولید کرد با کیفیتی بهتر از نمونه خارجی

 آقاجانی ادامه می‌دهد: یکی از دلایل اینکه در زمان کوتاهی تولید این محصول به نتیجه رسید، استفاده از واحد تولیدی تعطیل و غیر فعال بود به نحوی که در حقیقت زمانی برای ساخت و ساز و سوله‌سازی نگذاشتیم و همین موضوع یک گام موثر در حصول نتیجه بود.

امروز هم اقبال بازار و سفارش‌هایی درخواستی از این محصول داخلی نشان می‌دهد که با توکل بر خدا و اتکا به توان داخلی می‌شود محصولی مشابه نمونه‌های خارجی با کیفیت زبانزد تولید کرد.

نتیجه اول: تاوان دادن اما موفق شدن

او به مرارت‌های تولید اشاره می‌کند و می‌افزاید: ناگفته نماند در طول این مسیر مشکلاتی هم بود که تقریبا تمام واحدهای تولیدی با آنها دست به گریبان هستند اما دشواری‌های ما بیشتر از دیگر واحدها بود چون این محصول برای اولین بار در کشور تولید می‌شد، با این حال با وجود موانع و به قول معروف تاوان‌های زیاد توانستیم به محصول مورد نظر برسیم و بخش زیادی از بازار را جذب کنیم.

این بانوی کارآفرین با افتخار از تولیداتش سخن می‌گوید و هر یک از محصولات جدید را به مثابه فرزند خود می‌داند، او از بازارهای جذب شده داخلی و خارجی یاد می‌کند و ادامه می‌دهد: در حال حاضر علاوه بر تمام کشور به ویژه در صنایع قنادی، بازارهای صادراتی خوبی مثل عراق، لبنان، افغانستان، پاکستان و سوریه را جذب کردیم و با درخواست‌های مکرر مشتریان در حال راه‌اندازی خط دوم تولید هستیم.

فعلا روزانه با ۴۰ نفر نیروی کار، ۱۰ تن محصول تولید و بسته‌بندی می‌کنیم در حالی که با راه‌اندازی خط جدید در هفته آینده ظرفیت تولید افزایش و این رقم به روزی یک کانتینر می‌رسد.

دستاورد اول: مانعی برای خروج ارز از کشور

آقاجانی اضافه می‌کند: اگرچه این محصول در سالیان گذشته با خروج ارز از مالزی و سنگاپور وارد کشور می‌شد ولی امروز با یاری خداوند توانستیم مسیر ۱۰ ساله را در دو سه سال طی کنیم و با صادرات این محصول ارزآوری به کشور داشته باشیم.

یکی از مشکلات بزرگ واحدهای تولیدی در کشور جذب بازار است به طوری که تمام تلاش پرسنل از سرمایه‌گذار تا نیروی‌کار در عرصه تولید با فروش محصولات نمود پیدا می‌کند پس جذب  بازار یکی از اقدامات لازم و ضروری در تولید محسوب می‌شود.

ما هم کم‌کم با ترویج محصولات تولیدی مصرف‌کننده عام هم پیدا کردیم به طوری که شیر عسلی یا همان کرم خامه‌ای در وعده صبحانه می‌تواند جایگزین مربا باشد و همراه با چای و نسکافه مصرف شود.

قرار اول: مددی به مددجویان

او از قرار و مدارش از روزهای آغازین کار می‌گوید، قول و قراری که حکایت از همدردی و نوعدوستی داشت و بخشی از موفقیت امروز نتیجه همان قول است آقاجانی یادآور می‌شود: از ابتدای کار به همراه شریکم  تصمیم گرفتیم اگر این کار پا گرفت، نیروهای آسیب‌دیده را استخدام کنیم، البته در برهه‌ای هم از نزدیک با مشکلات خانوادگی این افراد آشنا بودم و می‌دانستم که شغل برای آنها چقدر اهمیت دارد بنابراین به محض اجرایی شدن پروژه و جذب نیرو، مددجویان زندان را که رای باز بودند مشغول به کار کردیم.

به طور کلی اولویت کار در این مجموعه با افراد آسیب‌دیده و خانم‌های بی‌سرپرست است و نیت اصلی کمک به مددجویان و ایجاد اشتغال برای این افراد است، به ویژه اینکه زندانیان رای باز مشغول به کار می‌توانند شب هم در منزل سر کنند و از خانواده دور نباشند.

از همان روز اولی که مددجویان وارد مجموعه شدند با وجود اینکه الزامی در بین نبود، بیمه، حقوق و مزایای اداره کار به آنها پرداخت شد، این مددجویان با بقیه پرسنل هیچ فرقی ندارند و معتقدم همه از اعضای یک خانواده هستیم.

نتیجه دوم: رزق و روزی به برکت دستگیری از مددجویان

این تولیدکننده سختکوش بیان می‌کند: حتی معتقد هستم بازار خیلی خوب و رزق و روزی که از این واحد تولیدی نصیب ما شد نتیجه کمک به مددجویان و آموختن هنر ماهیگری به آنها بود که حتما پاداش خاص هم به دنبال دارد.

آرزومندم این فرهنگ رواج پیدا کند و جامعه پذیرای این افراد باشد شاید یکی از مهمترین دغدغه‌های مددجویان اشتغال باشد، داشتن شغل به معنای شروع دوباره زندگی برای این افراد است.

از بچگی با فوت پدرم سختی کشیدم و گاهی هم طعم نداری را چشیدم به همین دلیل خوب ارزش داشتن شغل را متوجه می‌شوم؛ همیشه دوست داشتم کار کنم و در دوره‌های مختلف زندگی خیلی تلاش ‌کردم.

شرایط از من آدم سختکوشی ساخت تا مستقل باشم و روی پاهای خودم بایستم، با سعی و کوشش به نتیجه رسیدم و هرگز کسی را نردبان ترقی نکردم ضمن اینکه کار را عیب و عار نمی‌دانم، الان هم که مدیر هستم گاهی که حجم کار زیاد باشد دست به کار می‌شوم و کمک می‌کنم حتی کارهای سخت و مردانه انجام می‌دهم.

توصیه اول: تولید، طفل نوپایی که تشنه عشق است

آقاجانی در ادامه به علاقه‌اش به تولید اشاره می‌کند و می‌گوید: عاشق کارم هستم و تا آخرین لحظات ممکن در فکر و ذکر مسائل کارخانه و هماهنگی‌های امورم تا جایی که برخی از مواقع کار کارخانه را به مسائل داخل خانه ترجیح دادم. 

البته کار تولید در همه جای دنیا سخت و طاقت‌فرساست اما در کشور ما مشکلات تولید صدچندان می‌شود مثل روند اخذ مجوزها که خودش یک فرآیند طولانی است علاوه بر آن تهیه مواد اولیه و نوسانات قیمت که ساعتی تغییر می‌کند و هزار و یک مشکل دیگر بنابراین این موارد شاید با روحیه خانم‌ها خیلی هماهنگ نباشد با این وجود من عاشقانه کار می‌کنم و از تولید محصولات جدید بسیار لذت می‌برم.

به خانم‌ها توصیه می‌کنم اگر علاقه و انگیزه کافی ندارند در این مسیر قدم نگذارند چراکه تولید مثل طفل نوپای است که بیش از آنچه تصور می‌کنید نیاز به نگرانی و مراقبت دارد به همین دلیل بانوان توانمند هم ممکن است در این مسیر دچار فرسودگی شوند و این حجم از درگیری برایشان سنگین تمام شود.

بدون شک در کنار دشواری‌های تولید، لذت وصف نشدنی هم در این کار وجود دارد؛ زایش محصول جدید، اشتغال افرادی که رزق خانواده‌هایشان از طریق همین واحد تولیدی تأمین می‌شود احساس رضایتمندی به آدم منتقل می‌کند. در حقیقت این احساس زیبا را دوست دارم و اگر به عقب برگردم باز هم فعالیت در عرصه تولید را انتخاب می‌کنم.

درخواست اول: حمایت واقعی از تولید داخل

او برای ادامه حیات واحدهای تولیدی درخواست حمایت واقعی دارد و اضافه می‌کند: اگر مسؤولان واقعا تولید داخل را مورد حمایت قرار دهند بسیاری از مشکلات این مسیر حذف خواهد شد، تولیدکننده با حمایت ‌دلگرم می‌شود و امیدوارانه‌تر ادامه می‌دهد اما اگر مسؤولان در پی بهبود شرایط به خصوص مباحثی چون نوسان قیمت مواد اولیه نباشند روزی می‌رسد که تولیدکننده از پا درمی‌آید.

امروز مشاغل کاذب مثل واسطه‌گری سودهای آنچنانی کسب می‌کنند و هیچ یک از مشکلات تولید را هم ندارند پس توجه به چند نکته و مدیریت آن از جمله تثبیت قیمت‌ها، تسهیل روند اخذ مجوزهای لازم، جلوگیری از واردات کالاهایی که نمونه مشابه داخلی دارند باعث حل و فصل حجم چشمگیری از مشکلات واحدهای تولیدی خواهد شد.

وقتی تولیدکننده درگیر سنگ اندازی‌ها و مشکلات ریز و درشت نباشد با فراغ بال بیشتری به دنبال افزایش و ارتقای تولید و فرموله کردن تولیدات خارجی می‌رود در نتیجه اشتغال بیشتر و پایدار پدید می‌آید به طور کلی تولید بیشتر امنیت شغلی را تضمین می‌کند.

امیدوارم از واحدهای تولیدی حمایت شود، ما تولیدکنندگان هم با جان و دل برای کشورمان کار کنیم تا هر روز بیش از پیش ایران بی‌نیاز به بیگانه شود.

قطعا حمایت مصرف‌کنندگان هم برای تولید اهمیت دارد، هموطنان بدانند که پایداری و چرخش چرخ‌های تولید یعنی اشتغال جوانان و دور بودن از بزهکاری پس با استقبال از محصولات داخلی تولید را سر پا نگه دارند.

توصیه دوم: جلوگیری از واردات و قاچاق کالاهای تولید شده در داخل

این بانوی کارآفرین که چند سالی در عرصه تولید کفش پاره کرده و استخوان خرد کرده است در پاسخ به این سوال که اگر جای یک مسؤول بودی چه می‌کردی؟ بیان می‌کند: البته که در این جایگاه نیستم ولی اگر من یک مسؤول بودم در قدم اول جلوی ورود کالاهای مشابه داخلی به کشور را می‌گرفتم و به معنای واقعی از ورود قانونی و قاچاق این محصولات جلوگیری می‌کردم.

تاجرانی که اجناس مشابه داخلی را وارد می‌کنند در حقیقت برای شرکت‌های خارجی در تلاش هستند و شاید این موضوع ظلم به تولیدکننده و نیروی کار باشد چون واحد تولیدی با ورود نوع خارجی آن کالا آسیب می‌بیند و تعطیل می‌شود.

قدم دوم بازگشت واحدهای نیمه‌تعطیل و یا راکد با ارائه تسهیلات مالی و امکاناتی به چرخه تولید است همچنین جلوگیری از مجوزهای بی‌رویه ساخت و ساز واحد تولیدی چراکه استفاده از واحدهای تعطیل و احیا آنها در هزینه‌ها صرفه جویی جدی می‌کند انگار سرمایه‌گذار نیمی از مسیر را طی کرده است.

و مورد آخر کنترل و تامین مواد اولیه است به دلیل اینکه نوسان قیمت مواد اولیه و گاهی کمبود آن آسیب جبران‌ناپذیری بر بدنه تولید وارد می‌کند.

نتیجه سوم: رعایت انصاف و دوری از منفعت طلبی، چرخ تولید را می‌چرخاند

آقاجانی تأکید می‌‌کند: در نهایت اگر با انصاف و دور از منفعت‌طلبی همه در یک جبهه تلاش کنیم چرخ تولید می‌چرخد و به جایگاه اصلی‌اش در کشور دست می‌یابیم.

این بانوی کارآفرین همچون کارشناسان خبره مسائل اقتصادی، مشکلات و اهمیت تولید در کشور را تشریح می‌کند؛ او این مشکلات را با گوشت و پوست و استخوانش تجربه کرده است. بانوان تولیدکننده چون آقاجانی، با مهری مادرانه یک واحد تولیدی را که همچون طفلی نوپا نیازمند محبت و مراقبت است راه‌اندازی می‌کنند و خدمات بسیاری را به اقتصاد و اجتماع ارائه می‌‎دهند.

واحدهای تولیدی مانند شادچین نه تنها در حوزه اقتصادی مانع از خروج ارز شدند بلکه در مسؤولیت اجتماعی توانستند به استحکام یک خانواده و امیدواری انسان کمک شایانی کنند. آقاجانی با احساس مسئولیت نسبت به جامعه نخستین و بزرگترین دغدغه گروهی از قربانیان ناهنجاری‌های اجتماعی را برطرف کرده است.

انتهای پیام/89033/