باسمه تعالی
با عرض سلام
نامه ای خدمت دلسوزان فرهنگی
هنجار‌شکنی و وضع تأسف‌بار اماکن گردشگری
رعایت حجاب در اماکن گردشگری به جز اینکه در کشورمان قانون است، دارای مصوبه و ابلاغی است که طی آن مسئولان این اماکن باید ضمن ممانعت از ورود افراد بی‌حجاب و یا بدحجاب از ارائه خدمات هم به آنها خودداری کنند.
بخشنامهها و مواد قانونی مختلفی برای این موضوع وجود دارد، اما آنچه مشاهده می‌شود این است که این قوانین و بخشنامهها در اماکن گردشگری کم اجرا می‌شود و مسئولان اماکن هم کمتر دغدغه‌ای برای این امر دارند .
وظایف برخی دستگاه‌ها و نهاد‌های مختلف درباره عفاف و حجاب مشخص شده است. این درحالی است که لزوم توجه به عفاف و حجاب هم از قوانین رسمی جمهوری اسلامی ایران است و هم این امر از مصوبات شورای فرهنگ عمومی کشور به شمار می‌رود که در این مصوبه وظایف همه دستگاه‌ها از جمله سازمان میراث فرهنگی سابق یا وزارت گردشگری، صنایع دستی و میراث فرهنگی فعلی مشخص شده و باید این وظایف در قالب بخش‌نامه به منظور اجرا به همه اماکن و نهاد‌های زیر‌مجموعه این وزارتخانه ابلاغ شود.
وظایف وزارت وزارت گردشگری در حوزه عفاف و حجاب بر اساس مصوبه شورای فرهنگ عمومی به شرح زیر است؛
1ـ ترویج فرهنگ عفاف در حوزه سازمان و ادارات تابعه در سراسر کشور و نظارت بر رعایت حجاب اسلامی توسط شاغلین آن سازمان.
۲ـ تهیه و تدوین دستورالعمل اجرایی توسط دفتر تدوین استاندارهای فنی و نظارت سازمان جهت:
الف) دفاتر خدمات سیاحتی و گردشگری، ب) اماکن اقامتی و پذیرایی وابسته، ج) موزه‌ها و بناهای تاریخی (اعم از داخلی و خارجی) و... به منظور تعمیم فرهنگ عفاف در اماکن تحت نظارت بر حفظ حجاب اسلامی توسط کارکنان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و عدم ارائه خدمات به مراجعین متخلف (افراد بدحجاب و بی‌حجاب).
۳ـ بررسی صلاحیت متقاضیان فعالیت در مراکز تحت پوشش سازمان اعم از مدیران، متصدیان و شاغلین دفاتر خدمات مسافرتی و گردشگری، مراکز اقامتی و پذیرایی، راهنمایان گردشگران و ... توسط حراست سازمان به منظور پیشگیری از ورود افراد فاقد صلاحیت بر مسند مشاغل مذکور و تأمین امنیت اخلاقی برای خانواده‌ها در این مراکز.
۴ـ جلوگیری از ادامه فعالیت مراکز غیرمجاز، رسیدگی به تخلفات مراکز و دفاتر دارای مجوز و معرفی متخلفین به مراجع قضایی.
۵ـ نظارت بر گروه‌های ویژه گردشگران خارجی به منظور رعایت شئونات اسلامی و جلوگیری از اشاعه فرهنگ مبتذل در جامعه.
۶ـ ایجاد مراکز فروش پوشاک، کالاهای فرهنگی و اماکن اقامتی و پذیرایی برای گردشگران خارجی.
۷ـ اطلاع‌رسانی در خصوص شئونات اسلامی و فرهنگی با جزوات و بروشورهای توزیعی در بین گردشگران.
۸ـ اختصاص آموزش‌های لازم مرتبط با فرهنگ عفاف و حجاب در دوره‌های هتل‌داری و شرط گزینش و بکارگیری راهنمایان گروه‌های گردشگری.
۹ـ سیاست‌گذاری فرهنگی در مورد گروه‌های گردشگری اعزامی به مراکز گردشی خارجی به منظور صیانت از فرهنگ و هویت ایرانی‌ـ اسلامی.
۱۰ـ برنامه‌ریزی، نظارت و کنترل فرهنگی پیرامون اعزام گروه‌های گردشگری به خارج از کشور.
۱۱ـ برنامه‌ریزی در خصوص محدودسازی عزیمت گردشگران ایرانی به مراکز و مناطق گردشگری غیراخلاقی خارج از کشور.
التزام به رعایت حجاب هم قانون دارد و هم ابلاغ شده است.
با این مصوبه می‌توان دریافت که موضوع عدم رعایت حجاب در اماکن گردشگری نه به دلیل خلأ قانونی است و نه حتی این موضوع به دلیل عدم ابلاغیه و بخش‌نامه است . زیرا این مصوبه توسط ادارات کل گردشگری استان‌ها به نهاد‌های تابعه و اماکن گردشگری ابلاغ شده اما نظارتی کمی بر حسن اجرای آن وجود دارد و ظاهراً مسئولان اماکن گردشگری و توریستی کمترین علاقه را به اجرای آن دارند، زیرا بر اساس این مصوبه موظفند به گردشگران متخلف یعنی افراد بدحجاب و بی‌حجاب از ارائه خدمات خودداری کنند و حتی از ورود آنها جلوگیری کنند.
موضوع التزام به حجاب مربوط به شهروندان غیرایرانی هم هست و گردشگران خارجی هم موظف به رعایت آن هستند، زیرا این امر قانون رسمی جمهوری اسلامی است و همه کسانی که در جامعه ایران حضور دارند موظف به رعایت قوانین هستند.
در جمهوری اسلامی قانونی است به عنوان حجاب، این قانون را شما که مسلمان هستید باید رعایت کنید چون هم قانون‌تان است و هم در شرع آمده، اگر هم غیرمسلمان هستید به عنوان قانون شهروندی ایران باید آن را رعایت کنید.
وقتی افرادی ذیل حکومت اسلامی زندگی می‌کنند که ادیان‌شان غیر از اسلام است ، می‌شوند اهل کتاب ساکن در جمهوری اسلامی و یکی از کارهایی که باید خودداری کنند تظاهر به منکر است، آنها که غیرمسلمان هستند در خلوت خودشان اعمال‌شان را انجام می‌دهند در قانون ما آمده احکام‌شان را متناسب با دین خودشان انجام دهند ولی تظاهر به منکر برایشان ممنوع است . در واقع برای غیرمسلمان‌ها حجاب قانون است اما واقعی‌اش این است که بر اساس دین خودشان است، برای گردشگران هم همین‌طور.
عدم اجرای قانون علت اصلی مشکل بدحجابی و بی‌حجابی در اماکن گردشگری است. با نگاهی به نکات مطرح شده، موضوع رعایت حجاب در اماکن فرهنگی هم به صورت کلی جزء قوانین جمهوری اسلامی ایران است و هم به صورت اختصاصی وزارت گردشگری بر اساس مصوبه شورای فرهنگ عمومی موظف است که در اماکن گردشگری و توریستی گردشگران را به رعایت حجاب ملزم کند و به افراد بدحجاب و بی‌حجاب از دادن خدمات خودداری کند.
پس آنچه امروز به عنوان بدحجابی و یا بی حجابی در اماکن گردشگری مشاهده می‌شود کوتاهی مسئولان این وزارتخانه در اجرای قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و مصوبه شورای فرهنگ عمومی است.
لذا می طلبد همه ارگان های مسئول در زمینه فرهنگ در این زمینه وظیفه خود را انجام دهند و سازمان های کم کار را به اجرای وظایفشان وادار و تشویق و یاری کنند. از طرفی اجرای قانون از توان یک وزارتخانه ممکن است بیرون باشد.
لذا پیشنهاد می شود در زمینه تامین نیرو و اجرای قوانین مربوط به فرهنگ از ظرفیت بسیج و نیروهای مومن بسیجی استفاده شود .چراکه بعضا دیده می‌شود وزارتخانه مربوطه نیرو و انگیزه کمی در این حوزه دارد .لذا می شود با برنامه ریزی و هم فکری چارچوب خوب و منطقی را برای حضور سازمان بسیج در این مورد پایه ریزی کرد و تبدیل به قانون شود.
با عرض سلام
نامه ای خدمت دلسوزان فرهنگی
هنجار‌شکنی و وضع تأسف‌بار اماکن گردشگری
رعایت حجاب در اماکن گردشگری به جز اینکه در کشورمان قانون است، دارای مصوبه و ابلاغی است که طی آن مسئولان این اماکن باید ضمن ممانعت از ورود افراد بی‌حجاب و یا بدحجاب از ارائه خدمات هم به آنها خودداری کنند.
بخشنامهها و مواد قانونی مختلفی برای این موضوع وجود دارد، اما آنچه مشاهده می‌شود این است که این قوانین و بخشنامهها در اماکن گردشگری کم اجرا می‌شود و مسئولان اماکن هم کمتر دغدغه‌ای برای این امر دارند .
وظایف برخی دستگاه‌ها و نهاد‌های مختلف درباره عفاف و حجاب مشخص شده است. این درحالی است که لزوم توجه به عفاف و حجاب هم از قوانین رسمی جمهوری اسلامی ایران است و هم این امر از مصوبات شورای فرهنگ عمومی کشور به شمار می‌رود که در این مصوبه وظایف همه دستگاه‌ها از جمله سازمان میراث فرهنگی سابق یا وزارت گردشگری، صنایع دستی و میراث فرهنگی فعلی مشخص شده و باید این وظایف در قالب بخش‌نامه به منظور اجرا به همه اماکن و نهاد‌های زیر‌مجموعه این وزارتخانه ابلاغ شود.
وظایف وزارت وزارت گردشگری در حوزه عفاف و حجاب بر اساس مصوبه شورای فرهنگ عمومی به شرح زیر است؛
1ـ ترویج فرهنگ عفاف در حوزه سازمان و ادارات تابعه در سراسر کشور و نظارت بر رعایت حجاب اسلامی توسط شاغلین آن سازمان.
۲ـ تهیه و تدوین دستورالعمل اجرایی توسط دفتر تدوین استاندارهای فنی و نظارت سازمان جهت:
الف) دفاتر خدمات سیاحتی و گردشگری، ب) اماکن اقامتی و پذیرایی وابسته، ج) موزه‌ها و بناهای تاریخی (اعم از داخلی و خارجی) و... به منظور تعمیم فرهنگ عفاف در اماکن تحت نظارت بر حفظ حجاب اسلامی توسط کارکنان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و عدم ارائه خدمات به مراجعین متخلف (افراد بدحجاب و بی‌حجاب).
۳ـ بررسی صلاحیت متقاضیان فعالیت در مراکز تحت پوشش سازمان اعم از مدیران، متصدیان و شاغلین دفاتر خدمات مسافرتی و گردشگری، مراکز اقامتی و پذیرایی، راهنمایان گردشگران و ... توسط حراست سازمان به منظور پیشگیری از ورود افراد فاقد صلاحیت بر مسند مشاغل مذکور و تأمین امنیت اخلاقی برای خانواده‌ها در این مراکز.
۴ـ جلوگیری از ادامه فعالیت مراکز غیرمجاز، رسیدگی به تخلفات مراکز و دفاتر دارای مجوز و معرفی متخلفین به مراجع قضایی.
۵ـ نظارت بر گروه‌های ویژه گردشگران خارجی به منظور رعایت شئونات اسلامی و جلوگیری از اشاعه فرهنگ مبتذل در جامعه.
۶ـ ایجاد مراکز فروش پوشاک، کالاهای فرهنگی و اماکن اقامتی و پذیرایی برای گردشگران خارجی.
۷ـ اطلاع‌رسانی در خصوص شئونات اسلامی و فرهنگی با جزوات و بروشورهای توزیعی در بین گردشگران.
۸ـ اختصاص آموزش‌های لازم مرتبط با فرهنگ عفاف و حجاب در دوره‌های هتل‌داری و شرط گزینش و بکارگیری راهنمایان گروه‌های گردشگری.
۹ـ سیاست‌گذاری فرهنگی در مورد گروه‌های گردشگری اعزامی به مراکز گردشی خارجی به منظور صیانت از فرهنگ و هویت ایرانی‌ـ اسلامی.
۱۰ـ برنامه‌ریزی، نظارت و کنترل فرهنگی پیرامون اعزام گروه‌های گردشگری به خارج از کشور.
۱۱ـ برنامه‌ریزی در خصوص محدودسازی عزیمت گردشگران ایرانی به مراکز و مناطق گردشگری غیراخلاقی خارج از کشور.
التزام به رعایت حجاب هم قانون دارد و هم ابلاغ شده است.
با این مصوبه می‌توان دریافت که موضوع عدم رعایت حجاب در اماکن گردشگری نه به دلیل خلأ قانونی است و نه حتی این موضوع به دلیل عدم ابلاغیه و بخش‌نامه است . زیرا این مصوبه توسط ادارات کل گردشگری استان‌ها به نهاد‌های تابعه و اماکن گردشگری ابلاغ شده اما نظارتی کمی بر حسن اجرای آن وجود دارد و ظاهراً مسئولان اماکن گردشگری و توریستی کمترین علاقه را به اجرای آن دارند، زیرا بر اساس این مصوبه موظفند به گردشگران متخلف یعنی افراد بدحجاب و بی‌حجاب از ارائه خدمات خودداری کنند و حتی از ورود آنها جلوگیری کنند.
موضوع التزام به حجاب مربوط به شهروندان غیرایرانی هم هست و گردشگران خارجی هم موظف به رعایت آن هستند، زیرا این امر قانون رسمی جمهوری اسلامی است و همه کسانی که در جامعه ایران حضور دارند موظف به رعایت قوانین هستند.
در جمهوری اسلامی قانونی است به عنوان حجاب، این قانون را شما که مسلمان هستید باید رعایت کنید چون هم قانون‌تان است و هم در شرع آمده، اگر هم غیرمسلمان هستید به عنوان قانون شهروندی ایران باید آن را رعایت کنید.
وقتی افرادی ذیل حکومت اسلامی زندگی می‌کنند که ادیان‌شان غیر از اسلام است ، می‌شوند اهل کتاب ساکن در جمهوری اسلامی و یکی از کارهایی که باید خودداری کنند تظاهر به منکر است، آنها که غیرمسلمان هستند در خلوت خودشان اعمال‌شان را انجام می‌دهند در قانون ما آمده احکام‌شان را متناسب با دین خودشان انجام دهند ولی تظاهر به منکر برایشان ممنوع است . در واقع برای غیرمسلمان‌ها حجاب قانون است اما واقعی‌اش این است که بر اساس دین خودشان است، برای گردشگران هم همین‌طور.
عدم اجرای قانون علت اصلی مشکل بدحجابی و بی‌حجابی در اماکن گردشگری است. با نگاهی به نکات مطرح شده، موضوع رعایت حجاب در اماکن فرهنگی هم به صورت کلی جزء قوانین جمهوری اسلامی ایران است و هم به صورت اختصاصی وزارت گردشگری بر اساس مصوبه شورای فرهنگ عمومی موظف است که در اماکن گردشگری و توریستی گردشگران را به رعایت حجاب ملزم کند و به افراد بدحجاب و بی‌حجاب از دادن خدمات خودداری کند.
پس آنچه امروز به عنوان بدحجابی و یا بی حجابی در اماکن گردشگری مشاهده می‌شود کوتاهی مسئولان این وزارتخانه در اجرای قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و مصوبه شورای فرهنگ عمومی است.
لذا می طلبد همه ارگان های مسئول در زمینه فرهنگ در این زمینه وظیفه خود را انجام دهند و سازمان های کم کار را به اجرای وظایفشان وادار و تشویق و یاری کنند. از طرفی اجرای قانون از توان یک وزارتخانه ممکن است بیرون باشد.
لذا پیشنهاد می شود در زمینه تامین نیرو و اجرای قوانین مربوط به فرهنگ از ظرفیت بسیج و نیروهای مومن بسیجی استفاده شود .چراکه بعضا دیده می‌شود وزارتخانه مربوطه نیرو و انگیزه کمی در این حوزه دارد .لذا می شود با برنامه ریزی و هم فکری چارچوب خوب و منطقی را برای حضور سازمان بسیج در این مورد پایه ریزی کرد و تبدیل به قانون شود.
