با سلام و احترام؛ در روزهای اخیر مدیر عامل محترم شركت واحد اتوبوسرانی تهران در مصاحبه با رسانه‌ها اظهار داشته‌اند : نقل به مضمون باید به این نکته اشاره کنم که به دلیل نبود مسافر هنوز بخشی از رانندگان اتوبوس های بخش خصوصی حاضر نیستند سر کار حاضر شوند.
با بهره گیری از این سخنان چند نكته بعرض می‌رسد؛
1- در واگذاری اتوبوسها به بخش خصوصی تمامی این ناوگان با یارانه 82/5 درصدی از سال 85 تا سال 90 واگذار شده و این یارانه و ارزش افزوده آن در سالهای مذكور و اخیر برای خدمت‌رسانی بی‌منت و آسان به شهروندان بوده و گرنه هدف پولدار شدن! تعدادی از رانندگان و مدیران شركت‌های خصوصی نبوده، نیست و نخواهد بود.
2- عدم تمایل سرمایه گذاران، شركت های خصوصی فعال در بخش اتوبوس درون شهری به خرید و نوسازی ناوگان جدا از افزایش قیمت اتوبوس از یكصد میلیون تومان تا دو و نیم تا سه میلیارد تومان در سال 99، نگاه آنان به سالهای قبل یعنی سال 85 به بعد و خرید اتوبوس‌های صفر كیلومتر درون شهری به قیمت فوق‌العاده پایین در حدود 17 تا 20 میلیون تومان با یارانه بیش از 82 درصدی دولت قبل جهت گسترش و توسعه شبكه اتوبوسرانی در سراسر كشور یا واگذاری اتوبوس‌های ملكی شهرداری با مبلغ بسیار نازلتر و تقریباً مجانی به آنان بوده و این یارانه‌ها به سود مالكان اتوبوسها، مدیران شركت‌های خصوصی بوده و آسیب آن را مسافران با اتلاف وقت، سرمایه، شخصیت و... پرداخت نموده و می‌نمایند. لذا با این رانت های واگذار شده قبلی هیچ شخصیت حقوقی و حقیقی در این بخش وارد نخواهد شد.
3- ابتدای خصوصی سازی اتوبوسرانی مردم و شهروندان تاوان آن را با افزایش كرایه، اتلاف وقت، بی‌نظمی، انحلال خطوط و... دادند و می‌دهند ولی در سالهای اخیر مالكان و رانندگان اتوبوسها نیز متضرر شده‌اند و این نتیجه اشتباه در این امر بوده است ولی پذیرش اشتباه امری مبارک و پسندیده است.
4- خصوصی سازی ناوگان اتوبوسرانی با روش فعلی از ابتدا اشتباه بوده است و طرحی شكست خورده هست كه شهرداری، شورای شهر، وزارت كشور و دولت باید مسئولیت آن را بپذیرند و نسبت به اصلاح آن و بازگشت سرمایه‌های عمومی به دست شهروندان اقدام نمایند تا وضعیت حمل و نقل عمومی بهتر شود و امكان تخصیص بودجه كلان به آن فراهم باشد در شرایط فعلی تخصیص بودجه و امتیازات ویژه به این امر رانت بوده و باعث ثروتمندی یک شبه عده‌ای از جمله مالكان و مدیران شركت‌های خصوصی خواهد شد و یارانه به دست مردم به عنوان خدمات گیرندگان اصلی نمی‌رسد.
5- در اتوبوسرانی درون شهری اصلاً و ابدا بحث صرفه و سود مطرح نیست بلكه بحث جابجایی روان شهروندان و كاهش ترافیک و آلودگی هوا مهم می باشد
6- با این روش و چنین دیدگاه های غلطی در خصوصی سازی ناوگان اتوبوس شهری مسئولان محترم ملاحظه نمایند چه اجحافی بر جان، مال و وقت شهروندان نموده‌اند و خود را علاوه بر افزایش آلودگی هوا و ترافیک، در ازدیاد بیماری‌های تنفسی، سرطان، قلب، ریه و... در نهایت دردهای ناعلاج جسمی، روحی، مرگ و میر، زیان‌های مالی اقتصادی و افت تحصیلی بعلت تعطیلی‌های مداوم سهیم بدانند.
علهذا از مسئولان و نمایندگان محترم در دولت، مجلس، وزارت كشور، شورای اسلامی شهر و شهرداری تهران تقاضا دارد با اصلاح روش خصوصی سازی یعنی عدم واگذاری ناوگان به اشخاص و واگذاری بهره‌برداری از ناوگان به شركت‌های خصوصی بصورت اجاره با خرید خدمات باعث بهبود وضعیت حمل و نقل عمومی در سطح تهران و سایر شهرها شوند و در شرایط فعلی اكثر اتوبوس‌های واگذار شده به بخش خصوصی بالاخص در شهرستانها پس از اتمام تعهد رانندگان بصورت آزاد فعالیت می‌نمایند و ادامه این وضعیت و واگذاری اعتبار یا اتوبوس در روش فعلی همانند ریختن آب در سبد می‌باشد و هیچ آبی برای مردم جمع نخواهد شد.
با بهره گیری از این سخنان چند نكته بعرض می‌رسد؛
1- در واگذاری اتوبوسها به بخش خصوصی تمامی این ناوگان با یارانه 82/5 درصدی از سال 85 تا سال 90 واگذار شده و این یارانه و ارزش افزوده آن در سالهای مذكور و اخیر برای خدمت‌رسانی بی‌منت و آسان به شهروندان بوده و گرنه هدف پولدار شدن! تعدادی از رانندگان و مدیران شركت‌های خصوصی نبوده، نیست و نخواهد بود.
2- عدم تمایل سرمایه گذاران، شركت های خصوصی فعال در بخش اتوبوس درون شهری به خرید و نوسازی ناوگان جدا از افزایش قیمت اتوبوس از یكصد میلیون تومان تا دو و نیم تا سه میلیارد تومان در سال 99، نگاه آنان به سالهای قبل یعنی سال 85 به بعد و خرید اتوبوس‌های صفر كیلومتر درون شهری به قیمت فوق‌العاده پایین در حدود 17 تا 20 میلیون تومان با یارانه بیش از 82 درصدی دولت قبل جهت گسترش و توسعه شبكه اتوبوسرانی در سراسر كشور یا واگذاری اتوبوس‌های ملكی شهرداری با مبلغ بسیار نازلتر و تقریباً مجانی به آنان بوده و این یارانه‌ها به سود مالكان اتوبوسها، مدیران شركت‌های خصوصی بوده و آسیب آن را مسافران با اتلاف وقت، سرمایه، شخصیت و... پرداخت نموده و می‌نمایند. لذا با این رانت های واگذار شده قبلی هیچ شخصیت حقوقی و حقیقی در این بخش وارد نخواهد شد.
3- ابتدای خصوصی سازی اتوبوسرانی مردم و شهروندان تاوان آن را با افزایش كرایه، اتلاف وقت، بی‌نظمی، انحلال خطوط و... دادند و می‌دهند ولی در سالهای اخیر مالكان و رانندگان اتوبوسها نیز متضرر شده‌اند و این نتیجه اشتباه در این امر بوده است ولی پذیرش اشتباه امری مبارک و پسندیده است.
4- خصوصی سازی ناوگان اتوبوسرانی با روش فعلی از ابتدا اشتباه بوده است و طرحی شكست خورده هست كه شهرداری، شورای شهر، وزارت كشور و دولت باید مسئولیت آن را بپذیرند و نسبت به اصلاح آن و بازگشت سرمایه‌های عمومی به دست شهروندان اقدام نمایند تا وضعیت حمل و نقل عمومی بهتر شود و امكان تخصیص بودجه كلان به آن فراهم باشد در شرایط فعلی تخصیص بودجه و امتیازات ویژه به این امر رانت بوده و باعث ثروتمندی یک شبه عده‌ای از جمله مالكان و مدیران شركت‌های خصوصی خواهد شد و یارانه به دست مردم به عنوان خدمات گیرندگان اصلی نمی‌رسد.
5- در اتوبوسرانی درون شهری اصلاً و ابدا بحث صرفه و سود مطرح نیست بلكه بحث جابجایی روان شهروندان و كاهش ترافیک و آلودگی هوا مهم می باشد
6- با این روش و چنین دیدگاه های غلطی در خصوصی سازی ناوگان اتوبوس شهری مسئولان محترم ملاحظه نمایند چه اجحافی بر جان، مال و وقت شهروندان نموده‌اند و خود را علاوه بر افزایش آلودگی هوا و ترافیک، در ازدیاد بیماری‌های تنفسی، سرطان، قلب، ریه و... در نهایت دردهای ناعلاج جسمی، روحی، مرگ و میر، زیان‌های مالی اقتصادی و افت تحصیلی بعلت تعطیلی‌های مداوم سهیم بدانند.
علهذا از مسئولان و نمایندگان محترم در دولت، مجلس، وزارت كشور، شورای اسلامی شهر و شهرداری تهران تقاضا دارد با اصلاح روش خصوصی سازی یعنی عدم واگذاری ناوگان به اشخاص و واگذاری بهره‌برداری از ناوگان به شركت‌های خصوصی بصورت اجاره با خرید خدمات باعث بهبود وضعیت حمل و نقل عمومی در سطح تهران و سایر شهرها شوند و در شرایط فعلی اكثر اتوبوس‌های واگذار شده به بخش خصوصی بالاخص در شهرستانها پس از اتمام تعهد رانندگان بصورت آزاد فعالیت می‌نمایند و ادامه این وضعیت و واگذاری اعتبار یا اتوبوس در روش فعلی همانند ریختن آب در سبد می‌باشد و هیچ آبی برای مردم جمع نخواهد شد.
انتهای پیام /پ
