نتیجه نقد هولوکاست در غرب

به گزارش سرویس فضای مجازی خبرگزاری فارس به نقل ا ز مشرق ، آغازگر نقد هولوکاست در اروپا چه کسی است؟ چگونه استاد دانشگاه سوربون به علت حقیقت‌جویی از تدریس منع می‌شود؟ در غرب اگر سخنی در نقد هولوکاست بر زبان برانید، چه بر سر شما خواهد آمد؟ سه دهه حقیقت‌جویی و رنج‌های وارده بر اثر آن در زندگی پروفسور رابرت فوریسون، استاد سابق دانشگاه سوربون و محقق مکتب تاریخ حقیقی. 

در چند دهه اخیر افسانه هولوکاست و داستان‌های پیرامون آن دستمایه مظلوم‌نمایی صهیونیست‌های اسرائیلی بوده است؛ آنها با حربه این داستان تاریخی توانسته‌اند به مدت بیش از نیم قرن از جهانیان باج بگیرند، هرگاه به دلیل جنایت‌هایشان مورد بازخواست قرار گرفتند پشت آن پنهان شوند و اگرچه خود یکی از بزرگترین جنایتکاران تاریخ معاصر به شمار می‌روند اما همیشه خود را به عنوان قربانی معرفی نمایند. امروزه هولوکاست به مثابه یک دین جدید در غرب مطرح گشته و چنان تقدسی یافته که کوچکترین مخالفت و حتی تردید در واقعیت آن می‌تواند بدنامی ابدی و پیگرد قضایی در پی داشته باشد.

با این حال آزاد اندیشانی نیز بوده‌اند که در همین فضای تاریک و خفقان به دنبال کورسوی حقیقت رفته و آنچه را که در این وادی پرخطر یافته‌اند، در اختیار سایر همنوعانشان نیز قرار داده‌اند تا نور افشاگری بر جعلیات و افسانه‌پردازی‌های صهیونیسم بتابانند؛ یکی از این پیروان مکتب تاریخ حقیقی رابرت فوریسون (Robert Faurisson) استاد سابق دانشگاه‌های فرانسه است که زندگی حرفه‌ای، آزای و رفاه خود را در راه افشای حقایق مرتبط با هولوکاست قربانی کرد؛ در گزارش حاضر سعی می‌‌شود تا خوانندگان عزیز با این چهره مکتب تاریخ حقیقی بیشتر آشنا شوند.

روبرت فوریسون، از پیشگامان نقد افسانه هولوکاست؛ عکس مربوط به زمان حضور وی در کنفرانس نقد هولوکاست در تهران است.

پس از تصویب "قانون گسو" (Gayssot Act) علیه منتقدین افسانه هولوکاست در سال 1990، فوریسون تحت پیگرد قضایی قرار گرفت؛ وی در سال 1991، از دانشگاه اخراج گشته و از تدریس محروم شد.

دکتر فوریسون در کنار دکتر احمدی نژاد در جریان کنفرانس هولوکاست تهران

روبرت فوریسون در 25 ژانویه 1929 در شهر شپرتون (Shepperton) انگلستان به دنیا آمد؛ پدر وی فرانسوی و مادرش نیز اهل اسکاتلند بود؛ وی در کشورهای سنگاپور، ژاپن و در فرانسه به تحصیل پرداخت؛ فوریسون در سال 1972 توانست مدرک دکترای خود در رشته "ادبیات و علوم اجتماعی" را از دانشگاه سوربون دریافت کرده و سپس در همین دانشگاه از سال 1969 تا 1974 به تدریس ادبیات مدرن و معاصر فرانسه پرداخت.

تصاویری از فوریسون در کنار خواهر و برادرش (وی بزرگتر از دو نفر دیگر است)

وی از سال 1974 تا 1990 به عنوان استاد دانشگاه لیون به تدریس ادبیات فرانسه پرداخت؛ وی در همین دانشگاه ساختاری برای تدریس "نقد متون و اسناد" ابداع کرد؛ وی در دهه 1960 و 1970 معروفیت زیادی به علت رمزگشایی متون سخت کسب کرد. 

فوریسون از دهه 70 به بعد همین روش مستقیم و عملگرایانه خود را برای مطالعه موضوعات مهم تاریخی مورد استفاده قرار داد؛ موضوعاتی چون مسئله اتاق‌های گاز نازی‌ها، "اعترافات" مقامات اس‌اس و "خاطرات آنه فرانک".

*فوریسون، طلایه‌دار جنبش حقیقت‌طلبی تاریخی

دکتر فوریسون پس از چندین سال مطالعه و تحقیق دیدگاه‌های نقادانه خود در مورد داستان‌های کشتار هولوکاست را در دسامبر 1978 و ژانویه 1979 در روزنامه معروف لموند منتشر کرد .

فوریسون در آرشیو موزه دولتی آشویتس در لهستان طراحی‌های فنی و معماری مرده‌خانه‌ها، کوره‌های جسدسوزی و دیگر تأسیسات آشویتس را یافت؛ وی اولین کسی است که وجود این اسناد بسیار مهم را به عموم اعلام کرده و بر اهمیت آنها تأکید ورزیده است؛سخنان دکتر فوریسون در مورد آشنایی‌اش با مبحث تاریخ واقعی هولوکاست برای دانلود اینجا کلیک کنید.

دکتر فوریسون از سال 1978 تاکنون دیدگاه‌های انتقادی خود در مورد افسانه هولوکاست را طی تعداد زیادی مقاله، مصاحبه و چندین کتاب و همچنین در یک مناظره تلویزیونی با طرفداران هولوکاست در سوئیس (آوریل 1979) مطرح ساخته است.

بسیاری از مقاله‌های تحقیقاتی وی در نشریه انگلیسی زبان "ژورنال بازبینی تاریخی" منتشر شده است؛ یک مجموعه 4 جلدی از آثار وی بین سال‌های 1974 تا 1998 در سال 1999 منتشر شد.

می‌توان گفت که خلاصه دیدگاه‌های نقادانه وی در مورد "هولوکاست" در مقاله وی با عنوان "تأثیر و اینده بازبینی هولوکاست" که در فوریه 2000 در "ژورنال بازبینی تاریخی" ارائه شده است. 

 *تلاش فوریسون برای نجات قربانیان افسانه هولوکاست

فوریسون در دو دادگاه محاکمه "ارنست زوندل" (Ernest Zundel) در سال‌های 1985 و 1988 که به اتهام انکار هولوکاست در تورنتو برگزار شد، نقش بسیار مهمی ایفاء کرد؛ وی بالاخص در محاکمه سال 1985، صدها ساعت وقت صرف کرد تا سؤالاتی را که "داگ کریستی" (Doug Christie) در دادگاه از رائول هیلبرگ (Raul Hilberg)، رودلف وربا (Rudolf Vrba) و دیگر شهود دادستان می‌پرسید، آماده کند.

فوریسون در کنار ارنست زوندل و لویشتر

مهمترین کمک وی در دادگاه 1988 نیز فراهم آوردن شرایط حضور فرد لویشتر(Fred Leuchter)، متخصص اتاق‌های گاز در آمریکا، بود؛ فوریسون نقش مهمی در مهیا ساختن ترتیبات سفر لویشتر به لهستان و بررسی اتاق‌های گاز ادعایی نازی‌های در این کشور و سپس انتشار یافته‌های وی ایفاء کرد.

باربارا کولاسزا (Barbara Kulaszka) در کتاب 562 صفحه‌ای خود با عنوان "آیا واقعا 6 میلیون یهودی مردند؟ گزارش مدارک در دادگاه کانادایی "اخبار نادرست" ارنست زوندل"، نقش فوریسون در دادگاه سال 1988 را به خوبی تشریح کرده است.

*نقد هولوکاست و انتقام صهیونیسم

به اعتقاد فوریسون، اردوگاه آشویتز نزدیک بیمارستان نازی‌ها بوده است و تا آگوست 1943 از آن به عنوان محل نگهداری اجساد استفاده می‌شد؛ این مکان از سال 1944 به پناهگاهی برای بیمارستان نازی‌ها تبدیل شد که داخل آن یک اتاق جراحی نیز تعبیه شده بود.

بعد از جنگ تلاش‌های زیادی توسط کمونیست‌های لهستانی صورت گرفت تا این بنا را شبیه یک اتاق گاز کنند و نشان دهند مخصوص کشتار انسان‌ها بوده است؛ این کار آنها اصلاً شبیه بازسازی نیست بلکه بیشتر شبیه به یک ساخت و ساز جدید بر اساس تصوراتشان است.

پروفسور فوریسون در ادامه می‌افزاید: من این اطلاعات را در 19 مارس 1976 در آرشیو اردوگاه آشویتز با پیدا کردن یک سری نقشه بدست آوردم؛ نقشه‌هایی که هیچ موقع منتشر نشده بود، نقشه های دیگری مربوط به ساخت 4 کوره آدم سوزی دیگر در اردوگاه "بیرکناو"(Birkenau) وجود داشت.

کوره‌های 2 و 3 دارای محلی برای نگهداری اجساد بودند، بدون اینکه سقف آنها دارای سوراخ و تهویه باشد؛ البته ممکن است در حال حاظر برخی از متخصصین در حال بررسی آن باشند؛ همانطور که من بارها گفته‌ام "مادامی که سوراخی در سقف‌ها دیده نمی‌شود هولوکاستی نیز وجود ندارد."

وی می‌افزاید: زمانی که ساختار و موقعیت قراگرفتن کوره‌های 4 و 5 را در نظر بگیریم متوجه می‌شویم، هیچکدام از آنها قابلیت تبدیل شدن به اتاق گاز را نداشته اند.

به مدت چندین سال متوالی سازمان‌های دولتی و قضایی فعالیت‌هایی هماهنگ برای ساکت کردن فوریسون انجام داده‌اند؛ وی مجبور شده است بارها به علت نوشته‌ها و اظهارات مستقیم و بی‌پرده در دادگاه‌های فرانسه از خود دفاع کرده است؛ وی مجبور بوده با چندین محکومیت دادگاهی به مبارزه برخیزد.

فوریسون در در جریان یکی از محاکمات دادگاهی فرانسه

حساب‌هاب بانکی وی بارها مسدود شده و مقامات دادگاهی بارها به منزل وی رجوع کرده و او و خانواده‌اش را تهدید به ضبط اموال‌شان به علت خسارات‌های مالی ناشی از اظهارات "بدعت‌آمیزش" کرده‌اند؛ به علت این فشارها زندگی خانوادگی فوریسون دچار سختی‌های زیادی بوده و سلامتی وی نیز به شدت آسیب دیده است.

 *مصاحبه فوریسون با شبکه رادیویی فرانسوی و اوج‌گیری حمله مدعیان هولوکاست

در دسامبر سال 1980، فوریسون طی گفتگویی با شبکه رادیویی "اروپا 1" فرانسه، نتیجه تاریخی خود را طی 60 کلمه فرانسوی بیان کرد که ترجمه آن چنین می‌شود:

"اتاق‌های گاز ادعایی هیتلری و نسل‌کشی ادعایی یهودیان هر دو دروغی تاریخی هستند که موقعیت را برای یک کلاهبرداری عظیم مالی-سیاسی پدید آوردند؛ ذینفعان اصلی این کلاهبرداری دولت اسرائیل و صهیونیسم بین‌المللی است، و قربانیان اصلی آن مردم آلمان – البته نه رهبران آنها – و تمام مردم فلسطین هستند."

وی 23 بعد اعلام داشت که این جمله در نظر وی حتی اندکی تغییر نیافته است.

*آغاز محاکمات مداوم فوریسون/اظهارات فوریسون و شروع دادگاه‌های سریالی پاریس

پس از بیان این اظهارات فوریسون به اتهام اشاعه نفرت و نژادپرستی به دادگاه فرا خوانده شد؛ در جولای 1981، وی مجرم شناخته شده و به 3 ماه حبس تعلیقی و پرداخت چند هزار فرانک محکوم شد؛ همچنین به وی دستور داده شد که 3.6 میلیون فرانک نیز به عنوان هزینه اعلام تلویزیونی و مطبوعاتی حکم صادره پرداخت کند.

با این حال در ژوئن 1982 دادگاه تجدید نظر حکم اشاعه نفرت نژادی را رد کرده و همچنین وی را از پرداخت 3.6 میلیون فرانک مذکور معاف کرد.

در ژوئن 1995، به علت نگارش کتابچه‌ای با عنوان "پاسخ به ژان کلود پرساک در مورد مسأله اتاق‌های گاز" دادگاه پاریس وی را به پرداخت  3 هزار دلار محکوم کرد؛ در این کتاب ادعای کشتار یهودی‌ها در اتاق‌های گاز آلمان طی جنگ جهانی دوم به چالش کشیده شده بود.

اتاق‌های ادعایی کشتار با گاز در آشویتس؛ فوریسون و دیگر محقیقن تاریخ حقیقی ثابت کردند که این ادعاها هیچ سندیت و واقعیتی ندارند.

وی در 25 سپتامبر 1997، به علت عبارت "فریب اتاق‌های گاز نازی" که در آوریل 1996 بیان داشته بود به دادگاه فراخوانده شد.

وی طی جریان دادگاه اظهار داشت: "ما فقط سال با سال 2000 فاصله داریم، و میلیون‌ها نفر وجود دارند که از آنها خواسته می‌شود چیزی را باور کنند که هرگز ندیده‌اند و حتی نمی‌دانند چطور اتفاق افتاده است!" دادستان درخواست مجازات جدیدی را کرد؛ وی یا باید به زندان می‌رفت و یا باید جریمه‌اش را پرداخت می‌کرد؛ فوریسون در پاسخ گفت: "من آزادی‌ام را نمی‌خرم؛ هیچ کس تاکنون مرا نخریده و هیچ کس نیز مرا نخواهد خرید."

در هر حال همانگونه که انتظار می‌رود دادگاه پاریس وی را مجرم شناخته و در 23 اکتبر 1997 محکوم به پرداخت مبلغی معادل 20 هزار دلار شد؛ این مبلغ قرار بود 3 قسمت شود: 50 هزار فرانک به عنوان جریمه، چند هزار فرانک به دادستان یهودی و 50 هزاردلار برای انتشار خلاصه رأی دادگاه در دو روزنامه.

وی دو قسمت اول را پرداخت کرد اما از پرداخت هزینه انتشار رأی معاف شد، زیرا سازمان‌های مخالف تاریخ حقیقی نمی‌خواستند عبارت "فریب اتاق‌های گاز نازی" در روزنامه‌ها منتشر شود؛ وی در دسامبر 1997 و مارس 1998 بار دیگر به دادگاه پاریس فرا خوانده شد.

*افشای حقایق مرتبط با کتاب خاطرات آنه فرانک و محاکمه در هلند

در 8 آوریل 1998، فوریسون به دادگاه آمستردام احضار شد تا به علت بررسی دقیق و موشکافانه "خاطرات آنه فرانک" مورد محاکمه قرار گیرد؛ "موزه آنه فرانک"در آمستردام و "صندوق آنه فرانک" در بال سوئیس به صورت مشترک از فوریسون شکایت کردند.

موزه اعلام داشت که مجبور شده راهنمایان موزه را تحت آموزش‌های ویژه قرار دهد تا بتوانند به شبهات مطروحه از جانب فوریسون پاسخ دهند و اینکه انتقادهای وی ممکن است از تعداد توریست‌های این موزه بکاهد.

موزه و صندوق آنه هال فوریسون را به علت انتشار مطالبی در رد اصالت کتاب "خاطرات آنه هال" تحت تعقیب قرار دادند.

*مصاحبه با شبکه سحر ایران و محاکمه در فرانسه

در 3 اکتبر سال 2006، دادگاهی در پاریس فوریسون را به علت "انکار هولوکاست" مجرم شناخت؛ زیرا وی در مصاحبه‌ای که با شبکه سحر صدا و سیمای ایران داشت اظهار داشته بود که آلمان‌ها طی جنگ جهانی دوم حتی از یک اتاق اعدام با گاز نیز استفاده نکرده بودند.

دادگاه اعلام داشت که این سخنان در نقض قانون "گسو" (Gayssot) فرانسه است که در سال 1990 تصویب شده و بر اساس آن نقد یا مخالفت با تعاریف دادگاه‌های نورمبرگ (46-1945) در مورد جنایت علیه بشریت، جرم محسوب می‌شود.

دادگاه پس از اینکه اعلام کرد که فوریسون "وجود جنایت علیه برشیت انگونه که در دادگاه‌های نورمبرگ اعلام شده است" را رد کرده، وی را محکوم به پرداخت 7.500 یورو و نیز 3 ماه حبس تعلیقی کرد.

*دفاع چامسکی از حق آزادی بیان فوریسون

پس از اینکه فوریسون در دسامبر 1978 و ژانویه 1979، دو نامه خود در نقد تاریخ هولوکاست را به روزنامه فرانسوی لموند ارسال داشت و متعاقب مصاحبه‌ای که با یک شبکه تلویزیونی انجام داد، تحت پیگرد قضایی قرار گرفت.

در پی این امر و در پاییز 1979، نوام چامسکی، فیلسوف و اندیشمند معروف آمریکایی در کنار 600 نفر دیگر شامل سرژ ثیون (Serge Thion)، آرتور بوتز (Arthur Butz)و جان توسون بنت (John Tuson Bennett) و مارک وبر (Mark Weber) با امضای نامه‌ای اعتراض خود را بدین امر اعلام داشتند؛ در بخشی از نامه مذکور چنین نوشته شده بود:

"دکتر روبرت فوریسون به عنوان یک پرفسور شناخته شده در حوزه ادبیات قرن بیستم فرانسه در دانشگاه لیون فعالیت داشته است. وی از سال 1974 تاکنون تحقیقات گسترده تاریخی در مورد مسأله "هولوکاست" انجام داده است.

پرفسور فوریسون از زمانی که یافته‌های خود را در اختیار عموم قرار داد در معرض اذیت و آزار، تهدید، تهمت و خشونت فیزیکی قرار گرفته تا سکوت پیشه کند؛ مقامات بیم‌زده سعی کرده‌اند تا با جلوگیری از دسترسی پرفسور فوریسون به کتابخانه‌ها و آرشیوهای عمومی، تحقیقات وی را متوقف سازند."

در ادامه نامه چنین نوشته شده بود: "ما مراتب اعتراض شدید خود را نسبت به تلاش‌های انجام گرفته به منظور محرومیت پرفسور فوریسون از حق آزادی بیان اعلام کرده و برنامه‌های شرم‌آور برای ساکت کردن وی را محکوم می‌کنیم.

ما قویاً از حق آزادی تحقیقاتی پرفسور فوریسون حمایت نموده و خواستاریم که مقامات دانشگاه و دولت تمام اقدامات ممکن را برای تضیمین امنیت و نیز اعمال حقوق قانونی وی اتخاذ کند؛ متعاقب این امر چامسکی نیز آماج حملات طرفداران افسانه هولوکاست قرار گرفت اما هیچگاه از موضع برحق خود عدول نکرد.

چامسکی در کنار محققینی دیگر چون تیون، بوتز، بنت و وبر به دفاع از حقوق فوریسون پرداخت؛ پس از این امر تلاش‌های گسترده‌ای برای بدنام ساختن چامسکی از جانب طرفداران هولوکاست و صهیونیسم آغاز شد.

(از راست به چپ: ثیون، بوتز، چامسکی و بنت)

دیدگاه‌های فوریسون باعث شده‌اند که وی به صورت مداوم تحت حملات و خشونت فیزیکی قرار داشته باشد؛ از نوامبر 1978 تا می 1993، وی 10 بار مورد حمله واقع شده است؛ حداقل 9 فقره از این حملات توسط یهودیان انجام گرفته است.

هیچ یک از ضاربان وی تاکنون دستگیر و محاکمه نشده‌اند؛ وحشیانه‌ترین حمله رویدادی بود که در 16 سپتامبر 1989 اتفاق افتاد؛ طی این حادثه گروهی که خود را "پسران خاطره یهودیان" معرفی می‌‌کند وی را به شدت مورد ضرب و جرح قرار دادند.