در آوریل 2013 اتحادیه اروپا تمام تحریم‌ها علیه برمه به استثنا تحریم سلاح را برداشت و در همان روز تحریم‌ها علیه سوریه را گسترش داد تا منعکس‌کننده خواست برخی از کشورهای عضو (از جمله انگلستان) باشد؛ با این هدف که حکومت اسد هرچه بیشتر تحت فشار قرار گیرد و توانایی آن برای اعمال محدودیت بر جنگجویان شورشی کاهش یابد.
به گفته نویسنده2 هر دو حرکت منتقدان خود را دارد و این اقدامات اتحادیه اروپا تقریبا با انتشار فیلم‌هایی از خشونت‌های فرقه‌ای وحشتناک از برمه و نگرانی‌های جدید در مورد استفاده از سلاح‌های شیمیایی در سوریه همزمان شده است. در عین حال اعمال تحریم‌های اقتصادی به‌طور معمول ادامه یافته است. اما آیا تحریم‌ها اهداف در نظر گرفته شده خود را محقق ساخته‌اند؟ آیا آنها سختیهای ناعادلانه را بر مردم بی‌گناه اعمال نمی‌کنند؟ آیا تحریم‌ها ابزار سیاست خارجی هوشمند هستند یا دولت‌های دست و پا چلفتی غربی چاره و ابزار دیگری جز آنها ندارند؟
به گفته نویسنده استفاده از تحریم اقتصادی به هیچ‌وجه جدید نیست. از زمان حمله به عراق در سال 2003 تحریم‌ها به شکلی فزاینده به ابزاری برای مدیریت بحران‌های سیاست خارجی تبدیل شده و در زمینه بحران‌هایی چون تهدید گسترش سلاح‌های هسته‌ای در کره شمالی و ایران، قیام‌های بهار عربی، و قیام اسلامی در مالی به کار گرفته شده است. اما تحریم‌ها هنوز با مشکلات حل نشده و واقعی روبرو هستند. آنها کمتر منعکس‌کننده یک تلاش به دقت محاسبه و کالیبره شده برای رسیدن به موفقیت در زمینه سیاست خارجی هستند و بیشتر بیان احساسات سیاسی غیرنافذ می‌باشند.
به گفته نویسنده هرچند سیاست‌گذاران دیگر از تحریم‌های اقتصادی نام نمی‌برند و به جای آن واژه تحریم‌های هوشمند را به کار می‌گیرند ـ که به جای کشورها، افراد مشخص در کشورها را هدف قرار می‌دهد ـ اما تاثیر نهایی این تحریم‌ها نیز فرقی نمی‌کند و همانند تحریم‌های اقتصادی است.
نویسنده در ادامه تحریم‌های اعمال شده علیه ایران را بیشترین میزان تحریم علیه یک کشور خوانده و خاطرنشان شده که این تحریم‌ها تنها به تحریم‌های شورای امنیت محدود نشده و طیفی وسیعی از تحریم‌ها از سوی آمریکا، اتحادیه اروپا، کانادا و دیگر کشورها علیه ایران اعمال می‌شود تا مانع دستیابی تهران به سلاح هسته‌ای گردد. به گفته وی بدترین جنبه این تحریم‌ها زمانی است که ابعاد بشردوستانه پیدا می‌کند و مردم ایران با کمبود دارو و مواد غذایی روبرو می‌شوند.
نویسنده برای نشان دادن تاثیر تخریبی و عمیق این تحریم‌ها بر مردم ایران به گزارشی که توسط مرکز آمریکایی وودرو ویلسون در فوریه 2013 منتشر شده استناد می‌کند و براساس یافته‌های آن خاطرنشان می‌سازد که اگر غرب راهی برای حل این معضل و اعمال تحریم‌های هوشمند که مردم را هدف نگیرد پیدا نکند آنگاه فاجعه‌ای انسانی رخ خواهد داد که نظیر آن قبلا در عراق تجربه شد.
نویسنده در ادامه خاطرنشان ساخته که غرب در راه اعمال تحریم، ارزشهای خود را زیر پا گذاشته و رویه‌های حقوقی خود را نادیده انگاشته است. وی در این زمینه به شکایت‌های بانک صادرات و ملت از شورای اروپا و خروج موفق آنها از فهرست بانک‌های تحت تحریم این شورا و حکمی که از دادگاه عمومی اروپا در این زمینه گرفته‌اند اشاره می‌کند و معتقد است که غرب و در راس آن آمریکا کورکورانه و حتی برای ارسال مواد غذایی ایران را تحریم کرده در حالی‌که نتوانسته به هدف خود دست یابد و جهان را به جایی ایمن‌تر تبدیل نماید. وی در پایان از رهبران اروپایی خواسته تا در تعامل با ایران روش ملایم‌تری را در پیش گیرند و بیشتر بر مشوق‌ها و نه تنبیهات تاکید نمایند.
11. Tom Blass, Time to reappraise the sanctions/diplomacy imbalance?, the foreign policy center, may 2013
Tom Blass2.
منبع: موسسه ابرار معاصر تهران
انتهای متن/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
