به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، چندی است که درباره مدیریت حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه، رئیس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در این مؤسسه مباحثی از گوشه و کنار مطرح می‌شود که برخی شایعه و برخی در حد نقد و نظر است. یکی از نشریات سیاسی وابسته به حزب کارگزاران سازندگی نیز در یکی از شماره اخیر خود گزارشی تحت عنوان «زوال فلسفه در انجمن فلسفه» منتشر کرده که نقدی بر دوران ریاست سه ساله حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه بر مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران است.
بخشی از توضیحات حجت‌الاسلام خسروپناه که اخیراً در پایگاه اطلاع رسانی فرهنگ امروز منتشر شده به همراه برخی نظرات اساتید حوزه فلسفه کشور درباره مدیریت و فعالیت‌های وی در این گزارش منتشر شده است:
* ابهامات درباره گزینش دانشجویان دکتری، جذب هیئت علمی و اخراج اعضای مؤسسه
یکی از مسائلی که به عنوان نقد درباره مدیریت خسروپناه منتشر شده بحث گزینش دانشجویان دکتری بوده بدین صورت که ایشان بدون معیار و ضوابط مشخص دانشجویان دکتری را گزینش کردند. ابهاماتی در جذب هیئت علمی در مؤسسه وجود دارد و برخی اعضای هیئت علمی این مؤسسه بدون دلیل پس از مدیریت ایشان در مؤسسه اخراج شدند. اگر از این بحث بگذریم که اطرافیان خود حجت‌الاسلام خسروپناه معتقدند اگر مشکلی هم در وضعیت انتخاب هیئت علمی، جذب دانشجویان دکتری وجود دارد از سوی بخش پژوهش وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است، خود حجت‌الاسلام خسروپناه نیز معتقد است که آزمون گزینش کتبی دانشجویان دکتری تحت نظارت سازمان سنجش و جذب آنها در مرحله بعد نیز با مشارکت اعضای هیئت علمی موجود گروه انجام می‌شود و سایر کارها به هیچ عنوان دست مدیریت مؤسسه حکمت و فلسفه نیست.
وی درباره شائبه‌ای که درباره جذب فارغ التحصیل کارشناسی ارشد به عنوان هیئت علمی مطرح شده بود، بیان می‌کند که قانون این است که باید شخص وزیر علوم این اجازه را بدهد و تأکید می‌کند که همه اعضای هیئت علمی کاملاً علمی انتخاب شده‌اند و از 70 و چند نفر در این مدت تنها 8 نفر جذب شدند.
حجت‌الاسلام خسروپناه تأکید می‌کند که حتی یک عضو از اعضای هیئت علمی را در این مدت اخراج نکرده و هر چه گفته شده ادعای بی اساس است و هیچ اثر علمی و پژوهشی در این مدت با ممانعت انتشار روبه رو نشده است.
*تأیید رکود علمی برخی اعضای مؤسسه
خسروپناه در سخنانش با وجود کذب دانستن انتقاداتی که مطرح شده بود، اذعان می‌دارد که یک رکود علمی در بین برخی اعضای مؤسسه شاهد است اینکه عده‌ای کار علمی ندارند و مدیریت مؤسسه را مورد نقد قرار داده‌اند. وی تأیید می‌کند که گروه کلام مؤسسه علی رغم انتقادات، تقویت شده اما فلسفه در میان مهجور نمانده است و آن هم تقویت شده است.
علی رغم اینکه منتقدان مدیر کنونی مؤسسه حکمت و فلسفه را به بی قانونی، سفرهای خارج از کشور و مسائل این چنینی متهم کرده‌اند اما خود وی معتقد است که کاملاً مطابق قانون عمل کرده و آنهایی چنین نقدهایی می‌کنند که درواقع به وظیفه خود عمل نمی‌کنند و حقوق اضافه و ارتقای پایه‌ای خواستارند.
*نظرات اساتید مختلف حکمت و فلسفه درباره مدیریت کنونی مؤسسه
حجت‌الاسلام حمید پارسانیا عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و معاون آموزشی مجمع عالی حکمت اسلامی درباره فعالیت مؤسسه حکمت و فلسفه ایران توضیح می‌دهد: این مؤسسه جایگاه بسیار خوبی در بین دلبستگان فلسفه و حکمت اسلامی دارد ، خیلی از دانش پژوهان با این مؤسسه مأنوس هستند البته این نکته را هم بگویم که این مرکز فقط پژوهشی محض نیست بلکه فعالیت آموزشی هم دارد، کلاس‌های آزاد این مؤسسه در سال‌های اخیر رونق خوبی گرفته با وجود اینکه آموزش رسمی را هم عهده دارد است اما آموزش آزاد نیز رونق دارد.
وی با بیان اینکه نشاط علمی مؤسسه را نمی‌توان کتمان کرد، اظهار داشت: البته در دوره آقای اعوانی هم فعالیت‌ها برجسته و خوب بود حضور ایشان ارتباطات بین‌المللی ما را نیز افزایش داد همینطور حجت‌الاسلام خسروپناه با تواضع کارها را پیگیری می‌کنند و یک پاتوق فرهنگی برای اساتید ایجاد کرده‌اند ما در قم و مجمع عالی حکمت اسلامی شاهد ارتباطات ایشان با دیگر مراکز علمی هستیم.
حجت‌الاسلام رضا برنجکار استاد دانشگاه و رئیس انجمن کلام حوزه علمیه می‌گوید: نکات مثبت زیادی در این چند سال فعالیت حجت‌الاسلام خسروپناه در مؤسسه مشاهده کردیم نخست اینکه نام این مؤسسه حکمت و فلسفه است، ما می‌دانیم واژه حکمت به اصطلاح شامل همه علوم عقلی است و اختصاص به فلسفه ندارد بنابراین اینکه بگوییم کلام رونق گرفته و فلسفه ضعیف شده درست نیست، این مؤسسه حوزه کلام و عرفان را نیز شامل می‌شود پیش از تشرف آقای خسروپناه به کلام کم توجهی می‌شد و تقریبا این گروه نیمه تعطیل بود اما ایشان در کنار افزایش فعالیت‌های فلسفه و عرفان که اتفاقاً خودشان هم دراین راستا تدریس می‌کردند، به عرفان ابن عربی و فلسفه ملاصدرا نیز توجه کردند، اخبار این مباحث برای ما ارسال می‌شد البته بازهم به اعتقاد بنده در حوزه کلام نیاز به توجه بیشتر داریم.
وی در ادامه می‌گوید: بهرحال مؤسسه‌ای که به جمهوری اسلامی ایران منتسب است نمی‌تواند درباره معارف دینی و دفاع از آن که وظیفه کلام است، بی تفاوت یا کم توجه باشد. بنابراین خسروپناه رشد خوبی به گروه کلام داد که باید از این بابت از او تشکر هم کرد. نکته دیگر توجه به کرسی‌های آزاداندیشی و بحث و مناظره برخلاف آنچه که از ایشان نقد شده است، این توجه ایشان قابل تحسین است ما خودمان در انجمن کلام تصور می‌کنم سه جلسه مناظره با حضور حجت‌الاسلام سبحانی، شهرام پازوکی و دیگر اساتید با همکاری مؤسسه حکمت و فلسفه ایران برگزار کردیم. بنابراین در مناظرات شاهد بودیم که فقط اینطور نیست یک سوژه‌ای انتخاب شود و درباره آن صحبت شود بلکه با منطق قرآن کریم و خیلی مباحث دیگر افراد در مقابل هم مناظره می‌کردند و یک فضای اخلاقی دراین کرسی‌ها حاکم بود.
وی درباره این بحث که مطرح می‌شود فلسفه غرب کمرنگ و بی توجهی در مؤسسه شده، می‌گوید: تا آنجا که بنده اطلاع دارم کلاس‌های متفکرین غرب و فلسفه غرب ترک نشده و ادامه دارد حال امکان دارد که فلسفه اسلامی و عرفان بیشتر مورد توجه قرار گرفته باشد که البته این هم اشکال کار نیست. عده‌ای با پذیرش سمت مدیریت خسروپناه در مؤسسه تصور می‌کردند که با آمدن او بساط اساتید بزرگ ما چون استاد اعوانی، دینانی و داوری برچیده می‌شود درحالیکه ایشان همکاری‌شان را نه تنها ادامه داد بلکه به منزل تک تک اساتید رفت و از آنها درخواست همکاری کرد، این هم جای تشکر دارد.
وی در پایان می‌گوید: گرچه شاید ایشان هم نظیر دیگر مدیران نقاط ضعفی هم داشته باشند اما این اخلاقی نیست که با تغییر دولت‌ها و به خاطر مسائل سیاسی، مسائل مثبت را چشم پوشی کرده و تنها نکات منفی را درشت کنیم یا نکاتی ایجاد کنیم.
در ادامه محمدرضا محمدزاده استاد دانشگاه امام صادق (ع) نیز درباره قدمت مؤسسه حکمت و فلسفه و زمینه‌های مختلف فعالیت در آن توضیح می‌دهد و می‌افزاید: افرادی که در این مؤسسه فعال‌اند نتایج و دستاوردهای علمی‌شان موج خوبی در این مملکت ایجاد کرده است، متون و کتاب‌هایی که در مؤسسه منتشر می‌شود قابل توجه است و در حوزه ترجمه و انتقال یافته‌های علمی در کشور نقش عمده‌ای ایفا کرده‌اند.
وی در ادامه می‌افزاید: شخصیت خود حجت‌الاسلام خسروپناه شناخته شده است و این را از آثار ایشان هم می‌توانیم قضاوت کنیم او سنتی به فلسفه نگاه نمی‌کند و فلسفه را عهده‌دار پاسخگویی به سؤالاتی می‌داند که در زمانه مطرح است و نیاز فکرها و اذهان را از بین می‌برد، در مجموع آثار علمی او نشان می‌دهد با مباحث جدید فلسفی درگیر است اینها همه در مدیریت ایشان تأثیرگذار است.
محمدزاده درباره نقدهایی که به مدیریت ایشان می‌شود، می‌گوید: مسئله مهم در کشور ما عدم شناخت جایگاه فلسفه است با وجود اینکه مقام معظم رهبری و امام راحل این همه به فلسفه و علوم انسانی توجه کرده‌اند باز هم فلسفه در ایران منزوی است، بنابراین کسی که مدیریت یک بخش چون مؤسسه حکمت و فلسفه را می‌پذیرد نخست ایثار کرده و دوم خود را زیر نظر نگاه‌های حکیمانه و فیلسوفانه قرار داده است، به همین دلائل رشد چندانی در فلسفه در مقایسه با دیگر کشورها مشاهده نمی‌کنیم و این هم به دلائل موانع فرهنگی و تاریخ یاست قاعدتاً دست مدیر مؤسسه هم خیلی بخش‌ها باز نیست الان مدیریت قبلی را هم ببینیم به لحاظ سنی و قدمت چند دهه‌ای بازهم نقاط ضعفی داشته شبیه این نقدها هم الان وارد به مدیریت کنونی است چرا که مشکلات خاص فلسفه در کشور همیشه مدیران را بر لبه تیغ تیز قرار می‌دهد. فلسفه در کشور ما نیاز به رسیدگی جدی دارد گاهی به جایی دستمان بند نیست، به مدیران گیر می‌دهیم درحالیکه فلسفه فراتر از یک مؤسسه است.
همچنین در این گزارش با حجت‌الاسلام احمد رهدار مدیر مؤسسه مطالعات و تحقیقات اسلامی فتوح اندیشه نیز صحبت شد که وی قرار به نگارش یک یادداشت مبسوط درباره مباحث اخیر دارد.
حال باید دید آیا سناریوی تغییرات سازمانی در موسسات علمی و آموزشی که با دستور کار سیاسی کلید خورده است منجر به تغییر مدیر در انجمن حکمت و فلسفه ایران می‌شود؟
انتهای پیام/ ک
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
