72 سیب سرخ در میهمانی آب/ در انتظار تاسوعایی برای رفع عطش

به گزارش خبرگزاری فارس از قروه، چند روزی به محرم مانده بود که حال و هوای شهر حسینی شد، دل‌ها به عزای اشرف اولاد آدم نشست، در میهمانی غریبانه مهدیه‌ای که سال‌هاست با آب و طشت آشناست، غربت عاشوراییان بیشتر به چشم آمد.

در روزهایی که عالم در سوگ تشنگی یک دریا معرفت و عشق و جوانمردی است، گشتن به دور طشتی آب، اتمام طواف نیمه‌تمامی است که کاروان کربلا در رسیدن به خدا از کعبه به نینوا راه یافت.

اینجا در تلاطم بغض‌آلود چشم‌های پرعطش، آب و طشت به تنهایی مقدس نیست وسعتی است به اندازه تمام دلشوره‌های رباب برای علی اصغرش.

اینجا اگر تقدسی است از زمره طشت آب نیست، همه این زمزمه‌ها در عطش لب‌هایی است که از تشنگی سوخت اما فرات را در حسرت یک جرعه آب از دامان خود گذاشت، در حسرت جوانمردی که از شجاعت برخاست و در آغوش مردانگی بالید و کودکان حرم را امید شد.

تیرهایی که به سمت مردانه‌ترین قامت تاریخ روانه شد، هدفی جز نگاه او نمی‌توانست پاسخ دهد، دامان دریاها هنوز هم که هنوز است داغدار دیدگان اشک‌باری است که در راه رسیدن به خیام به خون نشست، از پا نشست و زانوانش خمید و کودکان داغدار علم، هنوز هم در حسرت بازگشت عمو هستند، عمویی که نه برای آب که برای آبرو رفت و قمری‌ترین قامت تاریخیش در گوشه گوشه فرات به این نهر روشن‌ترین توسل‌ها را بخشید.

این همه ارادت در برابر تشنگی دریا کار زیادی نیست، دریایی که خود دلیل بودن همه آب‌های دنیاست، هنوز هم پس از قرن‌ها دل‌های عاشقان را سیراب می‌کند، هنوز بوی سیب در لحظه لحظه زمان جاری است، کافی است حسینی شوی تا بتوانی آن را استشمام کنی.

سوگ ما در عزای تو نه برای تشنگی تو که برای تشنگی خودمان در برابر معرفت توست...

کربلایی‌ها در طواف طشتی آب

بیرق‌های عزا که به اهتزاز درآمد، کربلاییان از حسین(ع) اذن گرفتند تا برایش مجلس عزا برپا کنند؛ فرسنگ‌ها دور از کربلا، چشمان کربلاییان راهی بین‌الحرمین شد، آنجا که جای رفت و آمد ملائک است.

در مسیر حرکت کاروانی که کعبه را با خود راهی کربلا کرده است، سوز و گداز عاشقانه این شیفتگان چه دیدنی است هنگامی که می‌خواهند از مولایی بگویند که دینشان را از او دارند.

طشتی را که مملو از معرفت کرده‌اند در آستانه عاشورا قرار است، مدار چشم‌های گریان خود کنند، چشمانی که به حرمت عطشان‌ترین مظلوم تاریخ در قیامت اشک‌آلود نخواهد بود.

در لابلای ذهن خود می‌گویم: چرا طشت؟ چرا آب؟ چرا سیب؟

تلاقی این سه واژه در کربلا به هم می‌رسد، آنجا که هفتمین روزش، با بستن آب بر روی دریا همراه بود، آنجا که بوی سیب در انتهای ظهری به خون نشسته در تمامی تاریخ جاری شد و هنوز هم که هنوز است از حرمی شش گوشه، دل عاشقانش را نوازش می‌کند، آنجا که سری خونین بر طشت شد، تا سرافرازترین سردار تاریخ باشد وقتی که از فراز نی، قرآن می‌خواند.

و اینجاست که در کوچه پس کوچه‌های فکرم با طنین فریاد یا حسین(ع) و یا ابالفضل(س) جمعیت به خودم می‌آیم، ریش سفیدان مجلس مهیای شاحسین خوانی شده‌اند.

گرداگرد طشت حلقه عزا می‌بندند و بازهم، نوای عطشان حسین از صحن مهدیه تا آسمان‌ها اوج می‌گیرد، این روزها داریم به تاریخی می‌رسیم که در دو روز خلاصه شده است؛ تاسوعا و عاشورا.

اگر همه جا کربلاست و هر روز عاشورا، ما باید در همه جا و همه گاه، خود را در تشنگی همه‌ عطش‌زدگان خاک سهیم بدانیم.

طشت‌ها، میزبان 72 سیب سرخ در میهمانی آب بود و فضای مهدیه را بوی سیب فراگرفته بود، سیبی که در دشت کربلا دست به دست گشت و دل‌های کاروان را سیراب کرد.

شمع عزای حسینی چند روز قبل از محرم در این عزاخانه حسینی روشن می‌شود و قرآن را بر روی آن قرار می‌دهند و کربلا چه قدر شبیه قرآن است؛ شهدای آخر آن علی‌اصغر و عبدالله مثل سوره‌های آخر قرآن کوچکند.

امسال هم کربلایی‌ترین لحظات در صحن این مهدیه رقم خورد، روزی که در داغ دل‌ها کربلا و عطش آن مجسم شد و کوزه‌های آب بر روی دوش سادات تا کنار طشت آمدند و دیده‌ها اشکبار شد برای لب‌های خشکیده علی‌اصغر.

آب درون طشت ریخته شد دل‌ها با آن گره خورد، تا عصر روزی که فردایش ساقی به میدان می‌رود تا عصر تاسوعا.

خیلی‌ها از این آب شفا گرفته‌اند، اما این آب که همانی است که هر روز از آن می‌خوریم پس چرا این شفابخش است؟

طشت‌ها و آب‌ها که تقدس ندارند، این کربلاست که به آن حرمت داده، به حرمت لب‌های خشکیده‌ای که در کنار آب با خون سیراب شدند.

آیین طشت‌گذاری نخستین آیین عاشورایی در کردستان است که اربعین سال گذشته در فهرست آثار معنوی کشور به ثبت رسید و در بین مفاخر معنوی قرار گرفت.

تمام افتخار حسینیون به امامی است که در عین تشنگی به آنان آبرو بخشید.

ظهر امروز در میان شیونی ناتمام ، مهر از آب طشت برداشته شد، تا قطره‌ای باشد بر عطش تمامی آنانی که منتظر منتقم خون خدا هستند.

سنتی عاشورایی که در صفای دستان، علمدار بی‌دستی قد کشیده است، محفل صفای همه آنانی است که در اردوگاه عزای حسینی جمع شده‌اند.

در امتداد تاریخ سراسر حماسه حسینی

امام جمعه بیجار در طشت‌گذاری امسال میهمان مهدیه بود، گفت: حادثه عاشورا الهام بخش همه نهضت‌های آزادی‌بخش در دنیاست که روز به روز به فروغ آن افزوده می‌شود.

حجت‌الاسلام علی مرادی با بیان اینکه قیام امام حسین(ع)، تنها برای اعتراض به فساد حکومت اموی و یزید نبود، افزود: این قیام درسی برای احیای آزادگی و شرف در همه‏ زمان‌ها بود که در راستای احیای امر به معروف و نهی از منکر انجام گرفت.

وی زنده نگه داشتن عاشورا را رمز تداوم اسلام و زنده ماندن آن برشمرد و افزود: بنا به فرموده امام راحل، زنده نگه داشتن این واقعه عظیم، مسئله بسیار مهم سیاسی و عبدی است.

شاه‌بیت غزل‌های کلامی آراسته به نام سیدالشهدا

شاید کلام کلامی شاعری که شاه‌بیت غزل‌هایش آراسته به نام حضرت سیدالشهدا(ع) است، زیباترین کلامی باشد که از دل یک عاشق جوشیدن می‌گیرد و بر صحن همیشه جاری کل یوم عاشورا جاری می‌شود.

حاج ولی‌الله کلامی، استاد پرآوازه شعر حسینی، ارادت خود را مدیون شیر مادری می‌داند که او را حسینی را پرورش داد.

وقتی از او می‌خواهم شاه‌بیت غزل‌هایش را که در مرثیه امام حسین (ع) سروده است، قرائت کند با چشمانی اشک‌بار می‌گوید:

صد مرده زنده می‌شود از ذکر یا حسین    ارباب ما معلم عیسی بن مریم است

عیسی اگر در آخر عمرش به عرش رفت    قنداقه‌ی حسین شرف عرش اعظم است

با یوسفش مقایسه کردم نگار گفت         او شاه مصر باشد و این شاه عالم است

انتهای پیام/79009/س40