میزبانانی که اشک شوق را به چشمان زوار حسینی روانه کردند

خبرگزاری فارس – زهره سعیدی: امسال عزاداری اربعین حسینی در کربلای معلی حال و روز دیگری داشت، این را همه دنیا از حضور چشمگیر شیعیان و مسلمانان در ایام اربعین با پیاده‌روی مسیر نجف تا کربلا و حتی نقاط دورتر به وضوح مشاهده کردند و خیل جمعیت با وجود سختی‌ها و دشواری‌هایی که در مسیر تحمل کردند اما با چشمان پرشور و دست‌های رو به آسمان برای گرفتن حاجاتشان و همینطور انتظار برای دیدار عزیزانشان در کربلای معلی دیدند و شنیدند.

یکی از مهمترین و زیباترین صحنه‌های پیاده روی اربعین می‌توان به میزبانی بسیار خوب مردم عراق در طول مسیر پیاده روی اشاره کرد، سال‌های پیش این را از زبان زائران حسینی شنیده بودیم اما خُب، شنیدن کی بود مانند دیدن، و این میزبانی را امسال خودمان به خوبی مشاهده کردیم.

یکی از مهمترین نکاتی که در دین مبین اسلام از قرآن کریم تا احادیث ائمه اطهار (ع) آمده است بحث انفاق و بذل مال و دارایی به برادران و خواهران دینی و غیر دینی است، به طور مثال خداوند در قرآن کریم می‌فرمایند که :أَنْفِقوا فى سَبیلِ اللّه  وَ لا تُلْقوا بِأَیْدیکُمْ إِلَى التَّهْلُکَةِ وَ أَحْسِنوا إِنَّ اللّه  یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ؛ در راه خدا، انفاق کنید! و (با ترک انفاق) خود را به دست خود، به هلاکت نیفکنید! و نیکى کنید که خداوند نیکوکاران را دوست دارد.

یا اینکه پیامبر (ص) می‌فرمایند که : مَن أعطى دِرهَما فی سَبیلِ اللّه  کَتَبَ اللّه  لَهُ سبعَمِائةِ حَسَنَةٍ: هر که یک درهم در راه خدا بدهد، خداوند برایش هفتصد ثواب مى نویسد، همچنین امام علی (ع) در جای دیگری می‌فرمایند که

إنّکُم إلى إجراءِ ما أعطَیتُم أشَدُّ حاجَةً مِن السّائلِ إلى ما أخَذَ مِنکُم: راستى که شما به دادن (یا : پاداشِ ) آنچه عطا مى کنید نیازمندترید تا نیاز فقیر به آنچه از شما مى‌گیرد.

شنیده بودم که می‌گویند بسیاری از مردم عراق با وجود تنگدستی و شرایط بدی که از دوران جنگ‌های مکرر برایشان به جا مانده، یک سال زحمت می‌کشند و در اربعین حسینی همه دارایی‌شان را در حق زائران بذل و بخشش می‌کنند اما ندیده بودیم! تا اینکه امسال قسمت شد و مشرف به این سفر زیارتی شدم و به چشم خود مشاهده کردم و حتی اشک شوق ریختم که چطور این مردم مهربان با تمام وجود از همه داشته‌هایشان از مواد غذایی ، غذا و نوشیدنی تا منازل و امکانات رفاهی‌شان برای زائران صرف می‌کنند.

دوختن لباس زائران حسینی، واکس زدن کفش‌هایشان تا تهیه آذوقه و غذا برای آنها از صبحانه تا شام و همینطور تا نیمه‌های شب، مردم خستگی ناپذیر عراق را برای من این روزها سمبل بخشش و مهربانی کرده است، نکته اصلی اینجاست که درس بگیریم از داشته‌هایمان ببخشیم تا خداوند آنها را چند برابر کند، متأسفانه در جامعه‌مان به کرات می‌بینیم که این اتفاقات کمتر می‌افتد، خیلی از هموطنانمان در بیمارستان‌ها به دلیل مشکلات مالی فوت می‌کنند یا به دلیل ضعف خوراک و پوشاک بیمار می‌شوند یا مسکنی برای زندگی کردن در آن ندارند،درحالی که عده‌ای دیگر از ناز و نعمت نمی‌دانند دارایی‌هایشان را در کدام کشور خارجی سرمایه گذاری کرده یا هزینه کنند، در نهایت این پیاده روی چشم‌های زائران را اگر نشسته باشد ارج و قرب واقعی را نصیب ما نکرده است.

زائر حسینی تنها نباید زیارت امام حسین (ع) را با دست زدن به ضریح آن بزرگواران یا خواندن ادعیه و نماز زیارت تمام کرده باشد، زائر حسینی به خاک ایران باید جور دیگری بازگشته باشد باید بخشش و گذشت، ایثار، مقاومت، مهربانی و درک درست از انسانیت را از مشاهده مردم انفاق گر و مهربان کربلا، با قدم زدن در خاک عراق و اینکه امام مظلومان با همراهانش چگونه آن دوران را سپری کرده بودند تا شهادت و بعد هم حضور حضرت زینب کبری با همراهانشان، صبر و استقامت ایشان و همه نکاتی که همه ما به آنها واقف هستیم، به همراه خود به وطن آورده باشند.

باشد که ما هم جزو زائران واقعی حسینی باشیم.

آمین

انتهای پیام/