به گزارش خبرنگار دفتر منطقه‌ای خبرگزاری فارس در آمریکای لاتین، دولت‌های آمریکا و کوبا هفته گذشته اعلام کردند روابط دیپلماتیک خود را پس از 50 سال از سر خواهند گرفت. راهی برای پایان دادن به تحریم اعمال شده علیه این کشور جزیره‌ای باز می‌شود که باید به خواست «باراک اوباما» رئیس‌جمهور آمریکا در پارلمان این کشور مورد بحث قرار بگیرد. رادیوی کاپیتال آرژانتین در برنامه‌ایی به نام «لارِوانچا» در مصاحبه‌ای با «آتیلیو بورون» دانشمند علوم سیاسی، جامعه‌شناس، کارشناس مسائل آمریکای لاتین و استاد دانشگاه بوینوس آیرس مصاحبه‌ای انجام داده است. بدلیل اهمیت مطالب مطرح شده، خبرگزاری فارس متن کامل این مصاحبه را منتشر می‌کند.
رادیو کاپیتال: به نظر شما چرا «اوباما» در چنین لحظه‌ای تصمیم گرفت مذاکرات خود را با کوبا از سر بگیرد؟
بورون: از نظر من 2 یا 3 عامل وجود دارند که این مسئله را قابل توجیه می‌کنند، در وحله اول علتی که خودشان اعلام کرده و اذعان داشته‌اند مطرح است و آن شکست سیاست اعمال شده از سوی آمریکا طی 55 سال تحریم می‌باشد.
55 سال تحریم آمریکا علیه کوبا شکست خورد
می‌گویم 55 سال، چون در حقیقت تحریم از فردای انقلاب کوبا آغاز شد و بعد از سال‌های 1961 و 1962 میلادی شدت بیشتری پیدا کرد، اما به طور اساسی فوراً پس از انقلاب آغاز شد و این سیاست اکنون شکست خورده است.
رئیس جمهور آمریکا سخنرانی خود را اینگونه آغاز کرد: امروز می‌خواهیم مسئله‌ای را عنوان کنیم، سیاستی که طی 50 سال در پیش گرفته بودیم را کنار می‌گذاریم، سیاستی که نتایج مورد نظر را به دست نیاورد؛ اما «جان کری» وزیر امور خارجه آمریکا طی سخنرانی خود چند ساعت پس از اظهارات «اوباما»، موضع صریح‌تری اتخاذ کرد و گفت: طی بیش از 50 سال هدف ما به انزوا کشاندن کوبا بود، و نتیجه‌ای که به دست آوردیم این است که خودمان دچار انزوا شدیم.
آمریکا با انزوای بین‌المللی رو به رشد مواجه است
«آتیلیو بورون» ضمن اشاره به سخنان مقامات آمریکایی، سیاست آمریکا علیه کوبا را شکست خورده توصیف کرد و گفت: اوباما مجبور به تغییر سیاست در قبال کوبا بود زیرا نمی توانست بیشتر از این سیاست های شکست خورده‌اش را ادامه دهد. آمریکا در مرحله دوم با انزوای بین‌المللی رو به رشد مواجه است، زیرا نه تنها در نیمکره غربی و به علت اقدامات سازمان‌هایی چون اتحادیه ملت‌های آمریکای جنوبی (اوناسور)، مجمع کشورهای آمریکای لاتین و حوزه کارائیب (سلاک) و اتحاد بولیورای برای ملت‌های آمریکای لاتین (آلبا)، بلکه در درون سازمان کشورهای آمریکایی نیز خیلی تنها و منزوی به نظر می‌رسد.
آمریکا در آخرین نشست برگزار شده سازمان کشورهای آمریکایی پیشنهاد سازمان‌دهی یک نظارت و بررسی پیرامون وضعیت حقوق بشر در ونزوئلا را مطرح کرده بود، که با 29 رای مخالف و 4 رای موافق با شکست مواجه شد و چنین نتیجه‌ای در طول تاریخ سازمان مذکور کاملا بی‌سابقه بوده است.
این اتفاق هر سال در مجمع عمومی سازمان ملل نیز درباره تحریم کوبا رخ می‌دهد، و 98 درصد از آرا با این تحریم و محاصره مخالفت می‌کرد یعنی گاهی 188 رای مخالف در برابر 3 رای موافق و گاهی هم 185 رای مخالف مقابل 4 رای موافق و این امر نشان دهنده شکست نهایی آمریکا در سیاست تحریم در قبال کوبا بود.
نظامیان آمریکایی در موقعیت تحریم نمی‌توانستند جاسوس به کوبا بفرستند
در نهایت عامل مهم دیگر این است که برای استراتژیست‌های نظامی ایالات متحده آمریکا تحریم به معنی بی‌کفایتی در بررسی وضعیتی که کوبا در آن به سر می‌برد و همچنین عدم توانایی در شناسایی چگونگی حضور روسیه و چین در این کشور جزیره‌ای می‌باشد؛ و این مسئله آنها را تا حد زیادی نگران می‌کند زیرا با سیاست تحریم نمی‌توانند افرادی را تحت پوشش سفارت به این کشور حوزه کارائیب بفرستند، به عنوان مثال در کشوری چون آرژانتین حدود 200 کارمند در سفارت آمریکا وجود دارد که تعداد زیادی از آنان یعنی احتمالا نیمی از آنها به کارهایی چون جاسوسی و خدمات اطلاعاتی مشغول هستند و حال آنکه چنین اقدامی را به علت تحریم‌های موجود نمی‌توانند در کوبا انجام دهند.
استاد دانشگاه بوینوس آیرس در ادامه با اشاره به حضور روسیه و چین و حضور آنها در آمریکای لاتین گفت: روسیه و چین به عنوان بزرگ‌ترین دشمنان ایالات متحده به حساب می‌آیند و تمامی مقررات و اصول استراتژی پنتاگون و سازمان سیا، در واقع این مسئله را دیکته می‌کنند که عدم توانایی برای حضور در کوبا به مثابه نقصی بسیار بزرگ می‌باشد، آنان باید این رویه را تغییر دهند.
«بورون» با اشاره به تبادل زندانیان بین آمریکا و کوبا گفت: طی چندین ماه گذشته روزنامه «نیویورک تایمز» و در نسخه‌های مختلف به موضوع تبادل زندانیان آمریکایی و کوبایی پرداخت و اعتقاد من بر این است که چنین اقدامی به سادگی، نقطه اوج یک روند طولانی می‌باشد که میانجی‌گری پاپ «فرانسیسکو» به آن خاتمه داد و تمامی شک و تردیدهایی که پیرامون این تبادل وجود داشت پایان یافت و بنابراین جز این هم چاره دیگری نداشتند.
رادیو کاپیتال: کوبا برای از سرگیری روابط با ایالات متحده آمریکا به چه ملزوماتی نیاز دارد؟
بورون: تحریم برای کوبا به معنی یک تخلیه اقتصادی وحشیانه بوده است، هزینه تحریم و محاصره به صورت دوره‌ای و بر اساس محاسبات بسیار دقیق توسط وزارت امور خارجه این جزیره مورد ارزیابی قرار می‌گیرد، و در حال حاضر در شرایط ثابت، برابر با هزینه 2 طرح «مارشال» برای کوبا می‌باشد.
لازم به یادآوری است که بازسازی اقتصادهای اروپایی پس از ویرانی‌های حاصل از جنگ جهانی دوم تنها با یک طرح «مارشال» صورت گرفت؛ بنابراین کوبا به تنهایی از هزینه‌ای برابر با 2 طرح «مارشال» رنج می‌برد، و کاملا واضح است که تحریم یک سری از مشکلات، محدودیت‌ها، ناراحتی‌ها، سختی‌های زندگی روزمره را به همراه داشته که کوبایی‌ها باید با آن دست و پنجه نرم کنند.
به عنوان مثال، کوبا می‌توانست مرغ را با قیمتی بسیار مناسب از «فلوریدا» یا «لویزیانا» تنها با طی کردن صدها کیلومتر از طریق دریا تهیه کند در حالی که مجبور است مرغ را از آرژانتین، اوکراین یا یکی از کشورهای اروپایی و قطعا با فاصله‌ای بسیار طولانی‌تر بیاورد.
کوبا اغلب باید موارد مورد نیاز خود را از ویتنام وارد و فاصله‌ای برابر با 12 هزار کیلومتر را طی کند، درحالی که می‌تواند اقلام مورد نظر خود را از آمریکا که در فاصله 150 کیلومتری‌اش قرار دارد وارد کند.
بخش دیگر مربوط به معضل جابه‌جایی افراد می‌باشد، ما فراموش نکرده‌ایم که 2 میلیون کوبایی در «فلوریدا» زندگی می‌کنند که دوست دارند به طور منظم به کوبا سفر کنند و هر ماه برای درمان به آنجا بروند اما نمی‌توانند.
کوبایی های ساکن آمریکا با برداشتن تحریم‌ها می‌توانند از این موضوعات رهایی پیدا کرده و کمک‌های زیادی نیز ارسال کنند.
مجموعه‌ای از دلایل وجود دارد که کوبا در نهایت آمریکا را متقاعد می‌کند که به تحریم‌ها پایان دهد، تحریمی که تولیدات پزشکی را نیز تحت تاثیر قرار داده است؛ کیفیت داروی کوبا و خدمات پزشکی آن نیز از تاثیرات تحریم‌ها در امان نیستند زیرا کوبایی‌ها تکنولوژی را در اروپا خریداری می‌کنند که می‌توانستند این کار را در آمریکا انجام دهند، یا در مورد اجناس و کالاهایی که به آنها اجازه دسترسی نمی‌دهند نیز وضع به همین منوال است.
در نهایت باید این نکته را هم اضافه کنم که مشکلات و سختی‌ها را از بُعد تامین مالی نیز باید مورد توجه قرار داد، زیرا برای هر کشوری که بخواهد با کوبا تجارت کند هم موانعی وجود دارد، زیرا در این کشور استفاده از دلار ممنوع است و در ازای آن از یک تعرفه جایگزین برای شرط معامله استفاده می‌کنند که هزینه‌ای گزاف برای کشورهای دیگر در پی دارد.
مشکل دیگر دسترسی به اینترنت است که از سوی آمریکا به صورت سیستماتیک برای آنها نادیده گرفته شده و به همین علت هزینه آن در کوبا فوق‌العاده بالا می‌باشد.
رادیو کاپیتال: به نظر شما آیا ممکن است مجلس سنای آمریکا، پایان دادن به تحریم اقتصادی که بیش از نیم قرن به طول انجامیده را تصویب کند؟
بورون: من فکر می‌کنم که بله، زیرا اولا لابی ضد کاسترویی («رائول کاسترو» رئیس‌جمهور کوبا) بسیار ضعیف شده و این امر اخیرا به خوبی قابل مشاهده است که هر بار نیروی کمتری دارد.
سیا و پنتاگون به شدت کنگره را برای لغو تحریم کوبا تحت فشار قرار می‌دهند
دوما، سازمان سیا و پنتاگون به شدت کنگره را تحت فشار قرار می‌دهند زیرا با سیاست احمقانه خود به آنها اجازه نمی‌دهد مردمی را در خاک کوبا داشته باشند که به آنان اطلاعات بدهد و از وقایع باخبرشان سازد، که بتوانند عملیات‌های اطلاعاتی انجام دهند، و ببینند که آیا رابطه اقتصادی با چین صرفا یک رابطه اقتصادی می‌باشد و یا در بخش نظامی هم نفوذ کرده، و اگر هست در چه مرحله‌ای قرار دارد، و آیا انتقال عدوات و فناوری‌های جنگی صورت گرفته است یا خیر.
برای انجام تمام این اقدامات نیاز دارید که در این خاک حضور داشته باشید؛ لابی‌گرهای بزرگ از سرگیری روابط و پایان دادن به تحریم کوبا، تاجران آمریکایی و البته قبل از آنها پنتاگون و سازمان سیا می‌باشند.
رادیو کاپیتال: فکر می‌کنید که ممکن است مرحله باز سیاسی آغاز شود و مدل فعلی کمونیستی کوبا حفظ شود؟
بورون: بله، به نظر من هیچ مشکلی در این خصوص وجود ندارد؛ واضح است که اول باید تحریم برداشته شود زیرا اگر چنین نشود، هیچ گشایش سیاسی خاصی صورت نخواهد گرفت. تجربه در کشورهای اروپایی و خود آمریکا در دوران جنگ جهانی دوم نشان داده زمانی که تحت یک شرایط جنگی به سر می‌برند، نه تنها هیچ گونه گشایش و رابطه‌ای وجود نخواهد داشت و بلکه برعکس نیز هست.
نکته دوم اینکه، من فکر می‌کنم اگر گشایش سیاسی صورت بگیرد، آن صحنه‌ای که می‌توان مرحله باز سیاسی را در آن مشاهده کرد، تشکیل یک سیستم چند حزبی است که 2 یا 3 حزب مخالف دولت کوبا در آن وجود داشته باشد که به هیچ وجه در عرصه انتخابات رقیب آن نخواهند بود.
اگر «اوو مورالس» رئیس‌جمهور بولیوی 61 درصد از آراء انتخابات را به خود اختصاص می‌دهد در حالی که حزب راست این کشور از آزادی‌های بی‌اندازه‌ای در طول گذر سال‌ها بهره برده، و اگر «رافائل کوره‌آ» رئیس‌جمهور اکوادور با چنان موفقیتی روبه‌رو می‌باشد به این فرضیه می‌رسیم که اگر یک سیستم حزبی همانند بولیوی و اکوادور در کوبا نیز سازمان‌دهی شود، دولت این کشور جزیره‌ای نیز در مجلس و انتخابات خود اکثریت را از آن خود خواهد کرد.
کوچک‌ترین شکی در این موضوع ندارم و به همین علت به شدت موافق با آغاز مرحله باز سیاسی هستم که در نهایت بسیار فراتر رفته و منجر به روند مشروعیت مجدد انقلاب کوبا می‌شود.
انتهای پیام
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
