سقوط بهای نفت از منظر رابطه عربستان و آمریکا

عربستان سعودی رژیمی است که بی اذن ایالات متحده آب هم نمی تواند بخورد و هر گونه عمل و سیاست ورزی در این دولت دست نشانده را بایستی مطابق با سیاست های کلان آمریکا تحلیل نمود. این وقعیت بارها و در مقاطع مختلف تاریخ سعودی ها خود را به انحای مختلف نشان داده و مسئله ای نیست که نیاز به اثبات داشته باشد. وجود نظام پترو دلار کافی است تا خواننده این فرضیه ی اولیه را به چالش نکشد. ایالات متحده به دلیل حاکم کردن نظام پترو دلار توانسته است با چند تکه کاغذ مصرف داخلی اش را صدها برابر بقیه ی مردم جهان بالا ببرد و در زمینه ی سیاست های خارجی نیز اجازه ی تحکیم یک نظام مالی مستقل از دلار را به احدی ندهد. راز هژمونی طولانی مدت عمو سام بر دنیای ما دست کم بخش مهمی از آن به همین مسئله ی پترو دلار برمی گردد.

اختلاف منافع یانکی ها و سعودی ها؟

اما آیا درست است که همه چیز را از لوای اتحاد و دوستی سعودی ها و یانکی ها ببینیم؟ آیا نمی توان به اختلافاتی در  منافع این دو کشور اشاره کرد؟ آیا همه چیز برای دو طرف خوب پیش می رود؟ مطمئناً کسی نمی تواند چنین ادعایی داشته باشد و دست کم اتفاقات اخیر همچون احتمال نرمش بیشتر غرب در قبال برنامه ی هسته ای ایران عربستان را کم آزار نداده است. آنان قطعا از این مسئله خشمگین اند و تا حدود زیادی از هر گونه احتمال اندک توافق غرب با ایران بر سر مسئله ی هسته ای هراس داشتند. رونق نفت شیل ایالات متحده هم مطمئنا خبر خوبی در درازمدت برای سعودی ها نخواهد بود و آنان نمی خواهند که بازارهای نفتی را به سادگی از دست بدهند و رقیبی تازه برایشان پیدا شود. اما این انحراف از معیار (اگر معیار را حلقه به گوشی برای آمریکا بدانیم) تا چه حد جدی است؟

درهم تنیدگی خواسته ها

ادعای ما این است که سعودی ها اگر هم بخواهند نمی توانند جدا از ایالات متحده عمل کنند. عربستان سعودی اگر می خواست علیه نفت شیل اقدام کند زمانی این کار را می کرد که بهای نفت به یکباره به اوج خود رسید و تا 148 دلار در هر بشکه نیز افزایش یافت. این افرایش بها بیش از هر چیز به سود رونق نفت شیل آمریکا عمل کرد. زیرا نفت شیل فقط با بالا بودن بهای نفت متعارف می توانست رونق پیدا کند. هزینه ی استخراج برای این روش نامتعارف تولید نفت فقط در این ارقام بالا صرفه داشت. اما اکنون که در لوای قیمت بالای نفت این صنعت در امریکا رونق گرفته و فن آوری تولید و استخراج آن بهبود پیدا کرده حرف از مقابله با آن بی معناست. ناتوانی سعودی ها برای مقابله با ایالات متحده علیرغم اراده ی آن ها نیز بیش از هر چیز به ساخت سیاسی فاسد و درهم تنیدگی آنان با خواسته های امپریالیسم آمریکا مربوط است. آنان برای پی گیری یک سیاست مستقل از آمریکا بر هیچ بخش مردمی و بر هیچ مشروعیت مستقلی اتکا ندارند.

تمرکزمان را بر همین مسئله ی اخیر کاهش بی سابقه ی بهای نفت خواهیم گذاشت تا در لوای آن و از منظر چگونگی رابطه میان آمریکا و عربستان طبیعی بودن و یا مصنوعی بودن این کاهش را بررسی کنیم. آیا می شود تصور کرد که واشنگتن بدون حتی یک اعتراض کوچک بر روی این موضوع به ریاض اجازه دهد به گونه ای بیهوده قیمت ها را تغییر دهد که صنایع مهم انرژی داخلی آمریکا را تخریب کند٬ بازار اوراق قرضه را آشغال و ویران سازد٬ و بی ثباتی مالی گسترده ایجاد کند

مطمئنا اگر آمریکا از سعودی ها ناراحت بود٬ با یک دستور کوچک از خلیج فارس تا دریای سرخ٬ باران بمب می بارید٬ برای این که این روشی است که واشنگتن معمولا نارضایتی خود را بر چنین موضوعاتی ابراز می کند. همین که اوباما حتی اشاره ای به سقوط هولناک قیمت ها نکرده است٬ به تنهائی ثابت می کند که این سیاست با استراتژی گسترده تر ژئوپولیتیک واشنگتن منطبق است.

نکات پایانی

حرف پایانی ما این است که عرضه ی بیش از حد نفت و تقاضای ضعیف از جانب اقتصاد جهانی موجب کاهش بهای طلای سیاه و سقوط نزدیک به نیمی از ارزش روبل نگردیده است. این ها را نباید با یک مکانیسم طبیعی توضیح داد. ایالات متحده به وضوح در پی دستیابی به آمال و آرمان های ژئوپولیتیک اش است و برای این منظور با کمک یار غارش در خاورمیانه دست به طراحی یک توطئه زده است برای آن که زیر پای کسانی را که دشمن می پندارد خالی کند. روسیه ی تحت حاکمیت پوتین، ونزوئلا و ایران اهداف جدی این نقشه هستند. حتی اگر آمار و ارقام و شواهد بسیاری از آن حکایت کنند که آمریکا هژمونی رو به افول است منتها یک چیز را نباید نادیده گرفت و آن قدرت برتر  نظامی و امکان اعمال ابزارهای مالی علیه رقباست. دولت های فاسدی مانند عربستان در این راه هر چه بتوانند می کنند و از هیچ خوش خدمتی فروگذار نمی کنند.

منبع: دیدبان آمریکا- 

انتهای متن/