به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، در رابطه با زمان دقیق شهادت حضرت زهرا(س) روایات متفاوت نقل شده است که برخی از این روایات بی‌سند و مرفوع است و در نتیجه از اعتبار کافی برخوردار نیست، گروه کلام مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم در این خصوص می‌نویسد: تنها روایاتی که اعتبار سندی دارند و می‌تواند مستند تاریخ شهادت مظلومانه آن بانوی بزرگوار باشند، روایات هفتاد و پنج روز و سوم جمادی‌الثانی یعنی نود و پنج روز است.
روایت هفتاد و پنج روز به دو طریق ـ ابو عبیده حذا و هشام بن سالم[1] ـ از امام صادق(ع) نقل شده است و روایت سوم جمادی الثانی یعنی نود و پنج روز در روایت ابوبصیر، نیز از امام صادق(ع) تصریح شده است، این دو تعبیر با توجه به قول مشهور شیعه درباره رحلت پیامبر اکرم(ص) در بیست و هشتم ماه صفر با هم تعارض دارد، چون که هفتاد و پنج روز پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) موافق با سیزدهم جمادی الاولی میشود، نه سوم جمادی الثانی.
ممکن است دلیل اختلاف در این دو دسته از روایات صحیحه رایج نبودن نقطه‌گذاری بر کلمات در زمان صدور روایات باشد، توجه به شباهت «خمسه و سبعون» با «خمسة تسعون» مؤید این معناست، به عنوان مثال در کتاب کافی در مورد زمان شهادت حضرت زهرا(س) چنین آمده است: «و توفیت و لهاثمان عشرة سنه و خمسة و سبعون یوما»[2]. همان گونه که در این روایت دیده میشود شباهت «خمسه و سبعون» به «خمسه تسعون» خیلی نزدیک است و اشتباه نسّاخ، تاریخ‌نویسان یا راویان حدیث می‌تواند موجب پدید آمدن دو تاریخ متفاوت در رابطه با روز شهادت حضرت زهرا(س) باشد.
با این وجود یکی از مسائل مهم و قابل توجه در زندگی روزمره ما، مصادفت وقایع و مناسبت‌های تاریخ قمری با تاریخ شمسی است که تاریخ قمری متغیر و در حال گردش در طول ایام سال است، مثلاً همزمانی محرم، فاطمیه و ایام حزن و شهادت اولیای دین که بر اساس تاریخ قمری محاسبه میشود، با مناسبت‌های مانند جشن سال نو و نوروز و... که مبنای محاسبه زمانی آن تاریخ شمسی است.
مسلمانان جهان و به ویژه ملت مسلمان و حق‌جوی ایران بر اساس آموزه‌های والای دینی، مذهبی و فرهنگیشان، همیشه برای ترویج و استمرار فرهنگ و تمدن اسلامی و ملی، هر دو دسته از مناسبت‌ها را گرامی داشته‌اند و در صورت همزمانی برخی وقایع مذهبی مانند محرم، اربعین و فاطمیه و... با جشن و شادی‌های ملی مثل نوروز و... حتی‌الامکان جمع بین اعمال و کارها کرده‌اند، مثلاً اعمال مانند صله رحم، دید و بازدید، نظافت و خانه‌تکانی که از آداب و رسوم عید نوروز است و با بر پاداری عزا و اقامه مجالس بزرگداشت اولیای دین منافاتی ندارند را با هم انجام می‌دهند.
اما با توجه به معرفت و پایبندی که به اهل بیت(ع) و اولیای نعمت خود دارند و این را در طول تاریخ عملا ثابت کرده‌اند، جشن و شادی و اظهار آنکه منافی ایام حزن و اندوه اهل بیت(ع) است، را به خاطر اظهار محبت و همدردی با رسول خدا و اهل بیت اطهارش ترک کرده‌اند و در حقیقت پرچمدار حماسه ایثار بوده و إن‌شاءالله خواهند بود و همیشه حق پیامبر اکرم(ص) و خاندان مکرم آن حضرت را بر حق خودشان ترجیح داده و از این رهگذر به زندگی فردی و اجتماعی خود و سرزمینشان برکت و نورانیت، صفا و وفا به ارمغان آورده‌اند.
امیدواریم امسال هم که عید نوروز باستانی با ایام شهادت مظلومانه ریحانه رحمة‌للعالمین، رسول رحمت و مهربانی، فاطمه زهرا(س) مصادف و همزمان شده است، مثل همیشه با رفتار مشفقانه خود قلب نورانی پیامبر اکرم(ص) و امیرالمؤمنین(ع) و حضرت صدیقه طاهره(س) و خصوصاً حضرت بقیة‌الله الاعظم(عج) و اهل بیت(ع) اطهارشان را شاد کنند.
*پی‌نوشت‌ها:
[1]. کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، 1365ش، ج1، ص457.[2]. همان، ج1، ص457. مجلسی، همان، ج43، ص7.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
