چکیده:
این پژوهش نیمه آزمایشی با هدف بررسی تأثیر محتوای آموزشی الکترونیکی مبتنی بر هر یک از هوشهای حیطه تعاملی (هوشهای بین فردی، زبانی و حرکتی ـ جسمانی) بر یادگیری، در آموزش ترکیبی انجام شد. تعداد 60 نفر از دانشآموزان دختر سال سوم رشته کامپیوتر کاردانش در شهر اصفهان در سال تحصیلی 92-91 به صورت خوشهای چند مرحلهای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 30 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به منظور بررسی همسانی دو گروه، معدل ترم قبل و نیمرخ انواع هوشهای چندگانه فراگیران توسط پرسش نامه80 گویهای مکنزی (2012) سنجیده شد، پایایی این ابزار به روش آلفای کرونباخ برابر 0/738 محاسبه گردید. دو گروه به روش ترکیبی آموزش دیدند. در گروه آزمایش علاوه بر آموزش ترکیبی مرسوم، از یک محتوای الکترونیک مبتنی بر هوشهای چندگانه استفاده شد. پیش آزمون و پس آزمون یکسان، قبل و بعد از آموزش انجام گرفت. تحلیل دادهها با آزمونهای آماری مجذورکای،t گروههای مستقل و تحلیل واریانس چند متغیری بر روی نمره افزوده، با استفاده از نرم افزار SPSS 19 انجام شد. تفاوت یادگیری دو گروه در روش مبتنی بر هوش زبانی معنا دار بود ولی در روشهای مبتنی بر هوش های بین فردی و حرکتی ـ جسمانی معنا دار نبود (در سطح p<0/05).
نویسندگان:
الهه بدیعی، مهران فرج اللهی
فصلنامه پژوهش در برنامه ریزی درسی - دوره 2، شماره 22 - ( خرداد-تیر 1395 ).