ناکارآمدی دولت یا عذاب الهی

جامعه انقلابی ما این روزها با موضوع مهمی به نام کارآمدی و توان دولت در برآوردن اهداف ترسیم شده و قول های داده شده دست به گریبان است.کارآمدی مفهومی در نسبت با مشروعیت تعریف شده و اعتبار سیاسی دولت ها را نیز شامل می شود.هر دولتی قبل از روی کارآمدن و در مواجهه با مردم برنامه خود را جهت جلب آراء عمومی عرضه می دارد و مردم با سبک سنگین کردن آنها تصمیم به همراهی می گیرند.

روحانی با بدست گرفتن کلید در اولین برنامه خود در گفتگوی ویژه شبکه دوم سیما ، آن را بعنوان نماد انتخاباتی خود به نمایش گذاشت. چیزی که دیگر جرعت نکرد در این چهار سال یکبار دیگر به سراغ آن رود و جلوی دیدگان مردم بدست داشته باشد.

عبارت "سانتریفیوژها و چرخ صنعت " روحانی نیز عبارت تاثیرگذاری بود که او در جریان مناظره خود با رقبا بیان داشت.هر دوی اینها دال بر این بود که او با برنامه ای مدون و طراحی دقیق پای در این میدان سخت گذاشته و آماده حل مشکلات است.اولین قولی هم که داد ماجرای 100 روز معروف بود که بعدها با تفاسیر و تاویل هایی از سوی خود او و دیگر دولتمردان مواجه شد و آخرش هم معلوم نشد که منظور از 100 روز و حل مشکلات چه بود!

اما آقای رئیس جمهور این روزها که قافیه کشورداری تنگ آمده به مکاشفاتی دست زده و آمدن سیل و زلزله و ... را عذاب الهی دانسته و همگان را به توبه و انابه رهنمون شده اند.آیا نبود تدبیری که دولت ملقب به آن گشته بالاترین منکرها نیست.آیا منکری مهمتر از این است که رئیس دولت اسلامی در عافیت پایتخت بنشیند و گرد و غبار به چشم رفته مردمان را روزها و هفته ها نبیند و آنجا که صدای رهبری در مظلومیت خوزستان بلند می شود از سر ناچاری و ادبار قدم به فرش قرمز نهاده و مردم را از عذاب الهی بیم دهد. حاشا و کلا که این رسم مردم داری و فتوت نیست.

دولتی که آب و هوای کشور را به تحریم های دشمنان ربط می دهد و هر کجا هم نقص و خرابی هست به مقایسه با دیگر کشورها وا می نهد.نبایستی حال و روز بهتری از این داشته باشد. تفکری که از پشت میز و خواندن گزارشات کارتابلی کشور را اداره می کند وضعش همین می شود. مدیریت جهادی و روحیه انقلابی به حرف نیست به عمل است.

معیشت و اقتصاد مردم این روزها حال خوبی ندارد و دولت عملا کاری از دستش بر نمی آید.کور سوی لغو تحریم ها و سرازیر شدن دلارهای یا مفت هم تا کنون افاقه نکرده و دست دولتی ها را در پوست گردو گذاشته است.تنها راه فرار از چشم تیز بین و مطالبه گر مردم ،انداختن مشکلات به گردن قبلی هاست که دیگر باورش برای حامیان دولت نیز سخت شده است.

اعتبار کارآمدی دولت یازدهم در افکار عمومی سخت کاهش یافته و می توان گفت که در بین دولت های جمهوری اسلامی به پایین ترین حد خود رسیده است.به قول ظریفی ظاهرا کلید را برعکس چرخانده اند چون که نگاهشان به دست بیگانه بود و از داشته های خود غفلت ورزیدند و اینک آسمان و ریسمان می کنند و ناکارآمدی خود را عذاب الهی می خوانند.

انتهای متن/