سهراب دلانگیزان امروز در گفتوگو با خبرنگار فارس در کرمانشاه، اظهار داشت: در ١٠ روز پایانی آذرماه سال گذشته همایش بینالمللی جذب سرمایهگذاران خارجی با هزینه و ابتکار اتاق بازرگانی استان انجام شد.
دانشیار گروه اقتصاد دانشگاه رازی کرمانشاه ادامه داد: این همایش به گفته متولیان امر حدود ٢٨٠ میلیون تومان برای بخش خصوصی هزینه به همراه داشت و بخش دولتی در تأمین هزینههای این همایش هیچگونه همکاری نداشته است.
وی افزود: همچنین چند روز پیش فهرستی از وضعیت سرمایهگذاریهای خارجی مصوب دولت در سال ٩۵ به تفکیک استان و کشور منتشر شد که نام استان کرمانشاه در آن وجود نداشت، این موضوع موجب شد این سؤال پیش بیاید که چرا در این فهرست نام استان کرمانشاه وجود ندارد؟ آیا دولت محلی در استان کرمانشاه با وجود رتبه اول در بیکاری کشور، عملا تسلطی بر اقتصاد استان دارد؟ مدیریت اقتصادی استان تا چه حد توان کارشناسی و مدیریتی برای درک صحیح و اداره دستگاههای اقتصادی از خودش نشان داده است؟ و سرمایهگذاری خارجی به عنوان یک شاخص مهم چرا در اولویت مدیریت استان و دولت نبوده است؟
دلانگیزان بیان کرد: سرمایهگذاری خارجی به معنی تأمین مالی یا تجهیزاتی همزمان پروژههای سرمایهگذاری است که از طرف اشخاص حقیقی یا حقوقی با تابعیت کشورهای دیگر انجام میشود، این تأمین مالی یا تجهیزاتی شامل انتقال پول، تجهیزات و کالاها، خدمات و تکنولوژی به داخل کشور میشود.
وی مهمترین اثر مستقیم سرمایهگذاری جذبشده خارجی برای یک منطقه، اشتغال، تولید ارزشافزوده و درآمد، رفاه، تکنولوژی و قابلیت رقابتپذیری دانست و گفت: اثرات سرریز متفاوتی را برای استان محل جذب به وجود میآورد که این اثرات شامل ارتقای سطح تکنولوژی، تقویت زنجیرههای تأمین و ارزش محصولات، بهبود مهارتهای نیروی انسانی، انتقال تجارب مدیریت و مهندسی است که از سوی سرمایهگذار، نیروهای جذبشده، کالاها و خدمات تولیدشده و ارتباطات ایجادشده وی شکل خواهد گرفت.
دانشیار گروه اقتصاد دانشگاه رازی کرمانشاه اضافه کرد: جذب سرمایهگذار نشان از داشتن ظرفیت و استعدادهای محیطی و بازاری مناسبی دارد که استان جذبکننده باید از قبل برای شکلگیری این ظرفیتها و استعدادهای انگیزهدهنده به سرمایهگذار خارجی، تلاش و ظرفیتسازی کرده باشد.
وی خاطرنشان کرد: استان کرمانشاه به عنوان مرکز منطقه غرب در سخنرانیهای مدیران و اسناد توسعه تهیهشده مانند سند توسعه اشتغال یا گزارشهایی از سند آمایش سرزمین استان یا برنامههای پنجساله متفاوت تهیهشده برای آن، همواره دارای استعدادهای بزرگ معرفی میشود، استعدادهایی مانند داشتن ٣٧٠ کیلومتر مرز مشترک با مناطق کردنشین و عربنشین کشور عراق، اقلیم چهارفصل، معادن و خاک مناسب و فراوان و… اما به نظر میرسد این ظرفیتهای طبیعی و خداداد نیاز دارند تا با عناصر و فرایندهای سیستماتیک و مدیریتی دیگری همراه شوند تا امکان تبدیلشدن به یک مزیت را به دست آورند. ادامه دارد...
انتهای پیام/پ