آرزویم مؤذنی حرم امام رضا(ع) بود که محقق شد/ آموزش رایگان به کودکان مستضعف از برنامه‌هایم است/ با دست‌پر به مالزی می‌روم

به گزارش خبرنگار فعالیت‌های قرآنی خبرگزاری فارس، قرائت قرآن را از سن 6 سالگی آغاز کرده است؛ روخوانی و روان‌خوانی را نزد مرحوم پدرش و تجوید مقدماتی را نیز از مادرش یاد گرفته است. در ادامه مسیر از حضور اساتیدی مانند محمدجواد رجایی، محمدعلی دوستی، محمدرضا شفیعی مؤمن، هاشم و وحید مجتهدزاده، مجتبی و جواد سادات فاطمی، امیر لعل‌اول بهره برده است.

وی 23 سال است که به قرائت قرآن می‌پردازد و توانسته در مقاطع مختلف، مقام‌هایی را نیز کسب کند مهمترین آنها رتبه نخست مسابقات ارتش در سال 90، رتبه نخست مسابقات اوقاف استان خراسان رضوی در سال 93، اعزام به حج تمتع در سال 94 همراه با کاروان نور است و امسال نیز تواست در مسابقات سراسری رتبه دوم را به دست آورده و به‌عنوان نماینده جمهوری اسلامی ایران در مسابقات مالزی انتخاب شود.

«مختار دهقان» سال‌ها آرزوی مؤذنی بارگاه ملکوتی ثامن الحجج علی بن موسی الرضا(ع) را داشت که این آرزو سال گذشته محقق شد.

گفت‌وگوی ما با این قاری قرآن را در ادامه می‌خوانید؛

در ابتدا بفرمایید چطور به مسابقات سراسری قرآن کریم راه یافتید؟

بنده از طریق مقامی که در مسابقات فرهنگیان به‌دست آوردم مستقیماً به مسابقات کشوری اعزام شدم و تلاوت‌هایی که در مرحله مقدماتی و نیمه‌نهایی داشتم تلاوت‌های خوبی بود. البته به دلیل تازگی شرایط آب‌وهوایی در ابتدا کمی صدایم آماده نبود اما هرچه مرحله‌به‌مرحله جلوتر می‌رفتم تلاوت‌های بهتری توانستم اجرا کنم.

در فینال هم که دو تلاوت داشتیم؛ یک تلاوت 20 دقیقه‌ای و یک تلاوت 5 دقیقه‌ای که به لطف خداوند توانستم این دو تلاوت را به‌نحو احسن انجام دهم و واقعاً راضی بودم. دوستانی هم که تلاوت‌هایم را شنیده بودند همه تعریف می‌کردند و راضی بودند. انجام دو تلاوت پشت سرهم سخت است، اما چون تلاوت دوم، تلاوت پنج‌ دقیقه‌ای بود مشکل آن‌چنانی ایجاد نکرد، اما اگر قرار بود تلاوت دوم کمی بیشتر باشد، واقعا اذیت می‌شدیم.

من شنیدم بعضی بچه‌ها به خاطر همین مسئله دچار ضعف بدنی شده‌اند. تلاوت 20 دقیقه‌ای واقعاً نفس‌گیر و سخت بود زیرا تلاوتی است که واقعاً‌ انرژی زیادی از انسان می‌گیرد.

پیشنهادی برای بهتر شدن مرحله فینال مسابقات سراسری دارید؟

اگر تلاوت‌های مرحله نهایی در طی دو روز انجام شود بهتر خواهد بود که البته زمان کلی مسابقات را بیشتر خواهد کرد. من خودم به‌شخصه با این موضوع مشکلی نداشتم، احساس نکردم انرژی‌ام تحلیل رفته اما به‌هرحال وقتی با دوستان دیگری که به این مرحله حضور یافته بودند صحبت می‌کردیم برای آنها سخت بود.

با توجه به اینکه شما به مسابقات مالزی راه پیدا کرده‌اید اگر به لطف الهی بتوانید رتبه نخست را کسب کنید آیا سال آینده نیز مجدداً در مسابقات سراسری سازمان اوقاف شرکت خواهید کرد؟

اگر به حول قوه الهی بتوانم رتبه اول مسابقات مالزی را به‌دست آورم قطعاً سال آینده در مسابقات شرکت نخواهم کرد. به نظر من هیچ‌یک از دوستانی که هم‌اکنون در مسابقات شرکت کرده‌اند علاقه‌ای به حضور در مسابقات ندارند و همه بالاجبار است که در مسابقات شرکت می‌کنند.

چرا؟

این مسائلی که لازمه آماده شدن برای مسابقات است واقعاً خیلی سخت است. بنده خودم برای اینکه بتوانم در مسابقات شرکت کنم حداقل 5-4 ماه زندگی‌ام تحت تأثیر قرار گرفته بود. از خورد و خوراک بگیرید تا مسافرت رفتن همگی تحت تأثیر این مسابقات قرار گرفته بود. از اینها گذشته، استرسی که مسابقات به انسان می‌دهد واقعاً انسان را فرسوده می‌کند. زمان خود اجرای مسابقات که دیگر هیچ واقعاً سخت می‌گذرد.

من خودم به‌شخصه دیدم که چند نفر از بچه‌ها فشارشان در مسابقات می‌افتاد، می‌رفتند انتهای سالن دراز می‌کشیدند، آب‌قند می‌خوردند و... وقتی اینها را در نظر بگیرید که فرد به این سختی‌ها به مسابقات می‌آید و در مسابقات هم نتیجه‌ای نگیرد. چه حالی به فرد دست می‌دهد؟!

هر سال 80 نفر در مسابقات سراسری قرآن کریم سازمان اوقاف شرکت می‌کنند، اما در نهایت، تنها هفت نفر فینالیست می‌شوند درحالی که مابقی افراد هم قاریان خوبی هستند. انصافاً سطح تلاوت‌ها همگی بالاست، اما رسم مسابقات این است که 7-8 نفر بیشتر نمی‌توانند به مرحله نهایی مسابقات راه یابند و مابقی افراد حذف خواهند شد.

به‌هرحال وقتی افراد یک سال زحمت می‌کشند اما در انتها می‌بینند چیزی به‌دست نیاورده‌اند، به لحاظ روحی دچار مشکل می‌شوند. درحالی‌که اگر شاید آنها به تلاوت‌های مجلسی خود ادامه می‌دادند شاید یکی از قراء بسیار خوب می‌شدند، اما در این مسابقات هم صدایشان تحلیل رفته و آن‌چنان‌که باید می‌درخشیدند، ندرخشیدند.

اکنون که برای مسابقات مالزی آماده می‌شوید، برای اینکه بتوانید رتبه اول دست پیدا کنید چه برنامه‌ای دارید؟

همان‌طور که می‌دانید مسابقات مالزی با سابقه‌ترین مسابقات قرآنی جهان اسلام و جزو معتبرترین مسابقات است که تاکنون 60 دوره آن برگزار شده است. سطح رقابت‌ها نیز در مسابقات مالزی در مقایسه با سایر مسابقات، بسیار بالا است. شرکت‌کننده‌ای هم که بخواهد در مسابقات مالزی شرکت کند باید آمادگی بالایی را لحاظ صوتی و سایر موارد داشته باشد.

سعی من بر آن است در این فرصت باقی مانده که فکر کنم 8-7 ماه فرصت دارم بتوانم از لحاظ ذهنی و صوتی خود را برای این مسابقات آماده کنم. هیچ‌گونه توقعی از خودم به وجود نیاوردم که حتماً من در این مسابقات مقام بیاورم. سال‌های گذشته هم دوستانی بوده‌اند که خیلی آماده و سرحال در مسابقات مالزی شرکت کرده‌اند اما شرایط مسابقه طوری بوده یا اتفاقاتی افتاده که نتوانسته‌اند مقام بیاورند. من هم پشتکار و تلاش خود را دارم اما این توقع را از خودم ایجاد نکرده‌ام که اول بشوم.

البته کمی سخت است چون قراء ما در سه سال گذشته توانسته‌اند مقام اول را در مسابقات مالزی کسب کنند، فکر می‌کنم شرایط کمی برایم سخت باشد که بخواهم از این مقام دفاع کنم، البته کوتاهی از جانب من رخ نخواهد داد و با دست پر به این کشور می‌روم.

ان‌شاءالله اگر شما رتبه نخست مسابقات قرآن مالزی را کسب کنید و با توجه به اینکه شما قصد شرکت مجدد در مسابقات سراسری ایران را در سال آینده ندارید، مهم‌ترین برنامه‌ای که می‌خواهید در آینده دنبال کنید چیست؟!

هدف من این است بعد از اینکه در مسابقات مالزی مقام آوردم و از همه مسائل فارغ شدم بتوانم برای آموزش قرآن وقت بگذارم خصوصاً شهر مقدس مشهد که جمعیت زیادی دارد و خیل عظیم مشتاقان قرآنی در آن حضور دارند. به‌ویژه سعی من بر این است که در مناطق حاشیه‌ای شهر مقدس مشهد که کمتر موردتوجه قرار گرفته، بیشتر وقت بگذارم چراکه اکثر جلسات در مرکز شهر و قسمت‌های مرفه شهر مشهد است.

از کودکی آرزویم این بود که اگر روزی بتوانم مقام بین‌المللی کسب کنم در مناطق پایین شهر مشهد و مناطق حاشیه‌نشین آن‌ که نیاز بیشتری دارد به‌صورت رایگان و خیرخواهانه برای بچه‌های مستضعف این منطقه آموزش قرآن داشته باشم. چون پتانسیل خیلی خوبی در این مناطق وجود دارد.

من خودم بچه پایین شهر بودم. از نزدیک دیده‌ام افرادی که استعداد و توانایی بسیار خوبی داشته‌اند اما چون بچه پایین شهر بودند نتوانستند ادامه دهند و به دلیل مشکلات اقتصادی از این مسیر بازمانده‌اند. بنابراین چون من از جنس مردم این منطقه هستم، با درد آنها آشنا هستم که اگر یک نفر بود و به آنها کمک می‌کرد مطمئناً جایگاه آنها بسی بالاتر از من هم می‌شد.

گفتید علاقه‌مند هستید که کلاس‌های رایگان برای افراد کم‌بضاعت برگزار کنید. فعالیت دیگری غیر از تلاوت قرآن هم دارید؟

بله، 5-6 سال است که به‌عنوان معلم پرورشی در آموزش و پرورش مشغول هستم و امیدوارم بتوانم خواسته قلبی خود را عملی کنم.

دوست دارید چه اتفاقی در جامعه قرآنی کشور بیفتد؟

به‌شخصه دوست دارم شرایطی را فراهم کنم که آموزش قرآن در بخش کودکان، گسترش بیشتری پیدا کند. آموزش و پرورش تا حدودی کارهای خوبی در این زمینه انجام داده، اما نمی‌شود تمام مسئولیت را به گردن آموزش و پرورش بیاندازیم. همه ادارات و ارگان‌‌ها و رسانه‌هایی که به‌نوعی اثرگذار هستند باید تلاش کنند آموزش قرآن را از سطح مدرسه و مسجد خارج و به سطح عموم جامعه بکشانند. امیدوارم این اتفاق رقم بخورد خصوصاً در بخش کودک و نوجوان. ان‌شاءالله در آینده نداشته باشیم که یک فرد به سنین نوجوانی برسد و قرآن خواندن بلد نباشد.

از بحث مسابقات قرآن که بگذریم، یکی از فعالیت‌های جنابعالی قرائت قرآن و اذان در بارگاه ملکوتی امام رضا علیه‌السلام است کمی از حال‌وهوا و احساستان هنگام تلاوت قرآن و اذان برایمان بگویید.

توفیق دارم هفته‌ای یک مرتبه برای تلاوت و اذان صبحگاهی حرم آقا علی‌بن موسی‌الرضا(ع) شرکت کنم. هر هفته واقعاً منتظرم که کی می‌شود تا برای تلاوت قرآن به حرم بیایم. یک حس معنوی عجیبی به انسان دست می‌دهد وقتی روی صندلی نشسته‌ای و مجری اعلام می‌کند که در خدمت یکی از قاریان و مؤذنان بارگاه ملکوتی ثامن‌الحجج هستیم یک حس شعف و خوشحالی عجیبی برای انسان به وجود می‌آید.

من خودم عاشق این لحظه هستم و در چند لحظه‌ای که هنوز تلاوتم را شروع نکرده‌ام روبه‌روی حضرت قرار می‌گیرم واقعاً احساس خیلی خوبی دارم اینکه خود آقا به ما نظر دارند و ما زیر ذره‌بین ایشان هستیم و واقعاً بزرگ‌ترین افتخارم همین است که قاری و مؤذن حرم هستم.

صبح روزی که می‌خواستم برای مسابقات به ارومیه بیایم با یکی از دوستانم هماهنگ کردم که قرآن و اذان آن روز حرم را من بگویم و از آقا علی بن موسی‌الرضا(ع) خواستم که برایم دعا کند تا در مسابقات سراسری موفق شوم.

می‌دانیم که برای شما مرور خاطرات تلخ حج سال 94 کاری دشوار است اما می‌خواهیم که گذری به آن سال داشته باشید و از دوستانتان که در این سفر معنوی پر کشیدند و آسمانی شدند بگویید؟

سال 94 سال خاصی بود، هر وقت سال 94 و آن حجی که رفتم در ذهنم می‌آید شیرین‌ترین خاطره زندگی‌ام و همزمان تلخ‌ترین خاطره زندگی‌ام نیز همان حج 94 است که در ذهنم تداعی می‌شود. شیرینی‌اش این بود که سال‌ها زحمت کشیده بودم و شاید به عشق زیارت خانه خدا بود که وارد مسابقات سراسری شدم تا بتوانم در سرزمین وحی قرآن بخوانم.

بالاخره سال 94 این توفیق حاصل شد و با آن دوستان بزرگوار عازم حج شدیم لحظه به لحظه‌اش برایم خاطره بود. خصوصاً لحظه اولی که نگاهم به خانه کعبه افتاد و خاطراتی که با دوستان داشتیم با شهید حاجی حسنی که از ایام طفولیت با هم دوست بودیم. لحظه‌به‌لحظه با هم به برنامه می‌رفتیم و همه‌اش برایم خاطره بود. پرپر شدن تمام حاجی‌هایی که آنجا بودند را به چشم دیدم واقعاً سخت بود.

آرزویم این است و دوست دارم توفیقی شود زیارت سرزمین وحی دوباره نصیبم شود تا آن خاطره تلخ پاک شود با حضور مجدد. از زمانی که فاجعه منا رخ داد دیگر از حج چیزی نفهمیدم. خیلی شرایط سختی بود همه ما در هتل بودیم از هتل نمی‌توانستیم بیرون برویم افسرده شده بودیم. به همین دلیل خیلی آرزو دارم در اولین فرصت و اولین اعزامی که برای قراء پیش می‌آید بتوانم مجدد بروم و از جانب دوستانی که بین ما بودند پر کشیدند بتوانم زیارت کنم.

سخن پایانی؟

تشکر ویژه‌ای از خانواده‌ام به ویژه مادرم که از ایام کودکی برای من زحمات بسیاری کشیدند تا من به اینجا برسم از مرحوم پدرم که دو سال پیش به رحمت خدا رفتند همیشه مدیون ایشان هستم و همچنین از همسرم که واقعا سختی‌ها و دوری‌ مسیر برای مسابقات ارومیه تحمل کردند تقدیر و تشکر می‌کنم آنها نیز در مقامی که من کسب کردند سهیم هستند.

انتهای پیام/