عادل خلیلیان، گروه ورزشی خبرگزاری فارس کردستان. در ایران و خارج از ایران پینگ‌پنگ ما را همراه با نام فواد کاسب می‌شناختند، نامی که برای تمامی اهالی پینگ‌پنگ کشور هم آشنا و هم آرامش‌بخش بود. فواد کاسب بدن شک آقای پینگ‌پنگ کشور بود و هیچکس نمی‌تواند حاصل زحمات، تلاش‌ها و مدیریت علمی او را کم‌رنگ نماید.
سال‌هاست که کردستان هم در تنیس روی میز کشور زبانزد خاص و عام بوده و کردستان سرشار از استعداد این رشته ورزشی است.
«فواد کاسب» که مدت 11 سال سرمربیگری تیم ملی تنیس‌روی میز ایران را عهده‌دار بود، بعد از کنار رفتن از این سمت، اکنون در امریکا زندگی می‌کند و به قول خودش دورادور از وضعیت تنیس ایران باخبر است.
بازگشت آقای کاسب به زادگاهش سنندج، فرصتی شد تا او را به دفتر خبرگزاری فارس استان دعوت کنیم و با این اسطوره تنیس روی میز ایران گفت‌وگویی داشته باشیم که در که شما را به خواندن آن دعوت می‌کنیم.
فارس: جناب آقای کاسب، برای شروع این مصاحبه و طرح سوالات تخصصی، لطفا خودتان را برای مخطبین این رسانه بیشتر معرفی کنید.
فواد کاسب متولد 1342 شهر سنندج و دارای مدرک تحصیلی فوق‌لیسانس تربیت‌بدنی هستم که تنیس روی میز را از سال 1354 زیر نظر مربی عزیزم، اقبال لطف‌الله‌نسبی شروع کردم.
فارس: از اولین مدال‌هایی که کسب کردید برایمان بگویید..
قبل از هر چیز افتخار می‌کنم توانستم در رده‌های نوجوانان، جوانان و بزرگسالان و بین‌المللی اولین مدال این رشته را تقدیم استان و شهرم کنم. از سال 61 تا 78 ملی‌پوش فیکس تیم ملی بزرگسالان ایران بودم، دو عنوان قهرمانی کشور، چندین بار قهرمانی دوبل، چند بار قهرمان تیمی و انفرادی باشگاه‌های کشور، قهرمان غرب آسیا و عناوین زیادی از مسابقات بین‌المللی دهه فجر و و هفتمی آسیا با تیم ملی ایران در کارنامه دارم.
فارس: لطفا در خصوص مربیگری تیم ملی ایران هم برای مخاطبان توضیحاتی بفرمایید.
بعد از خداحافظی از دوران بازیکنی در سال 78، بعنوان کمک‌مربی در کنار مربی چینی تیم ملی شروع به کار کردم و از سال 79 بعنوان سرمربی تیم ملی ایران انتخاب شدم و تا سال 90 حدودا 11 سال سرمربی تیم ملی ایران بودم که با زحمات زیادی توانستیم تیم ملی را از رده 57 دنیا به رده 34 ارتقاء دهیم که چندین‌بار عنوان قهرمان و نایب قهرمانی کشورهای اسلامی و آسیای‌میانه را کسب کردیم.
بنده علاوه بر سرمربی، چند سالی هم بعنوان مدیر تیم‌های ملی مشغول به فعالیت بودم که با برنامه‌ریزی فدراسیون وقت اولین استارت آکادمی تنیس روی‌میز در ایران به تقلید از آکادمی ژاپن راه‌اندازی کردیم که ماحصل آن رشد و ارتقاء بازیکنان بزرگسال نظیر احدی، اخلاق‌پسند و نوروزی و شکوفایی جوانانی مانند عالمیان‌ها، طاهرخانی روئین‌تن و... بود که نوشاد عالمیان بعنوان مستعدترین بازیکن توانست با پیروزی بر چندین قهرمان خوب جوانان و بزرگسالان جهان خود را به خوبی مطرح کند.
بنده و تنی چند از مربیان عزیز حدود 8 سال شبانه‌روزی این بازیکنان را در کنار چند بازیکن و مربی کره‌ای در اختیار داشتیم که حتی تیم جوانان تا رده پنجم آسیا صعود کرد و آینده درخشانی به مانند والیبال در حال انجام گرفتن بود که متاسفانه با تغییرات مدیریتی آن زمان برنامه‌ها با توقف اردوها و تغییر آکادمی و تغییر ساختار قبلی که می‌توانست منجر به اولین مدال آسیایی و یا جهانی این رشته شود، متوقف و باز ماند.
مشکل بازیکن‌سازی کردستان در تنیس روی میز برطرف نشده است
فارس: با توجه به پیشینه خوب کردستان در پینگ‌پنگ ایران و سال‌ها حضور شما بعنوان بازیکن تیم ملی و بهنام رحمت‌پناه از کردستان و گاهی میدیا، چرا در سال‌های اخیر بازیکنی از کردستان در تیم ملی بزرگسالان نداریم؟
بله. شما درست می‌گویید تقریبا از سال ٢٠٠٢ بعد از بهنام رحمت‌پناه عملا ما بازیکنی به نام قهرمان ایران و بازیکن فیکس تیم ملی در مسابقات جهانی و یا آسیایی نداشته‌ایم و میدیا لطف‌الله‌نسب هم گاهی در معیت تیم ملی بوده و او هم بنا بر دلایلی به آنچه باید می‌رسید دست پیدا نکرد و چند سالی کردستان به دلیل وقفه‌ای که در بازیکن‌سازی متداوم و پشت سر هم ایجاد شد، هنوز هم این مشکل در حدود ١٤ سال است که جبران نشده است.
برای اینکه بتوانیم به آن جایگاه که در گذشته تقریبا دو نفر از 5 نفر تیم ملی از کردستان بود برسیم نیاز به زمان و برنامه‌ای مدون داریم چرا که بازیکن‌سازی در تنیس‌روی‌میز زمان‌بر و وقت کافی می‌خواهد، البته چند سالی است که جوانانی مانند متین لطف‌الله‌نسبی، متین حیدری، آریا امیری و ... در سطح ملی جوانان و نوجوانان مطرح هستند و اگر به آن‌ها بها کافی و با برنامه‌ریزی صحیح کار شود انشاالله شاهد برگشتن کردستان به بالاترین درجه از تنیس‌روی‌میز ایران خواهیم بود. چرا که من اعتقاد دارم کردستان می‌تواند مانند چین در جهان حرف اول را در ایران بزند.
فارس: شما بعد از اینکه از سرمربیگری تیم ملی ایران کنار رفتید در حال حاضر در آمریکا مشغول به چکاری می‌باشید؟
در حال حاضر با توجه به کسب مدرک ملی مربیگری آمریکا، در دو باشگاه مشغول مربیگری در رده‌های مختلف هستم و از کار کردن در کنار این بازیکنان لذت می‌برم، خانواده‌های این عزیزان هم واقعا احترام می‌گذارند و با بودن آن‌ها و کار معلمی‌ام اصلا احساس غریبی نمی‌کنم. هر چند هیچ کجای دنیا وطن آدم نمی‌شود.
در سال 2014 هم جزو 3 مربی نهایی منتخب فدراسیون آمریکا برای اعزام به المپیک جوانان نانجینگ بودم که یک نفر از ما اعزام می‌شد که به دلیل مسائل خانوادگی و نیاز خانواده به بودن من در کنارشان در آنجا پیگیری نکردم.
فارس: بعد از سال‌ها دوری از وطن، به زادگاهتان برگشته‌اید، چه حس و حالی دارید؟
وطن چیزی نیست که انسان بعد از ٤٧ سال فراموش کند آن هم با آن همه خاطرات خوب ورزشی و تمامی چیزهایی که هویت انسان را رقم می‌زند و هر گوشه‌اش یک خاطره برای من است، همیشه در اینجا احساس عالی دارم و به آن عشق می‌ورزم.
دنبال مربیگری دوباره تیم ملی نبوده و نیستم
فارس: اگر فدراسیون پینگ‌پنگ ایران سرمربیگری یا مدیر تیم‌های ملی را به شما پیشنهاد بدهد، قبول می‌کنید؟
با تمام احترامی که برای این عزیزان دارم و با توجه به اینکه قبلا 11 سال سرمربی تیم ملی ایران را بر عهده داشتم و متاسفانه قدر زحماتی را که کشیدم ندانستند و نه تنها فدراسیون قبلی به راحتی از تخصص و دلسوزی واقعی امثال من گذشتند این فدراسیون هم ارتباط قوی را که می‌توانستیم همچنان در کنار هم به وجود بیاوریم نادیده گرفت و شاید دوری من از ایران مزید علت شد ولی می‌توانستند از من در خیلی جاها استفاده کنند چرا که همه این دوستان می‌دانند که چه کارها که برای تیم ملی چه در بعد اخلاقی و چه فنی و در دورانی که به راستی در حال نابودی بود کشیدم و هنوز همه، جز خودم از آن زحمات بهره گرفتند،من هیچوقت آدم تحمیلی نبوده و نخواهم بود هر جا به من اعتماد داشته و از من خواسته‌اند با کمال میل و با تمام وجود کار کرده‌ام ولی با اصول و اعتقاداتی که داشته‌ام و هیچگاه به خاطر چند صباحی بیشتر ماندن آن را زیر پا نگذاشته‌ام. من دنبال مربیگری دوباره تیم ملی نبودم و نیستم و اگر هم پیشنهاد کنند نمی‌پذیرم چون اگر بودم کاندیدا خود را در آن زمان معرفی نمی‌کردم و حتی در خارج با تمام وجود از تمامی این عزیزان حمایت نمی‌کردم.
می‌توان به آینده پینگ‌پنگ ایران امیدوار بود
فارس: اگر آقای کاسب بخواهد یک ارزیابی از پینگ‌پنگ ایران در سال‌های اخیر داشته باشد، چه توضیحی دارد؟
در مدت چهل سالی که بنده در ورزش ایران حضور داشته‌ام بندرت دیده‌ام فدراسیونی دنباله‌رو یک برنامه‌ریزی عملی مدون و بلندمدت و ادامه‌دهنده فدراسیون دیگر باشد و عمده تغییرات دوباره از صفر است و بدون ارزیابی همه در کنار گذاشتن قبلی‌ها و استارت دوباره هستند، در حال حاضر فدراسیون تنیس‌روی‌میز در حال استعدادیابی و برنامه‌ریزی در رده پایه است که چند سالی در دست فراموشی بود و امیدوارم با متدهای علمی و آموزشی صحیح و استفاده بهینه از نیروهای دلسوز و متخصص مناسب در ارتباط باشد و ادامه یابد و بتواند نسلی جدید را معرفی کند.
به خاطر داشته باشید در حال حاضر درصد بیشتر سرمایه و اندوخته تنیس‌روی‌میز ایران مربوط به گذشته و اردوهای بلندمدت دوران مربیگری بنده است و بجز مواردی خاص فکر کنم در همان حد و اندازه مانده‌اند. ولی با تلاشی که فدراسیون ومربیان عزیز آقایان رضا میرالماسی، جمیل لطف‌الله نسبی، میعاد مکیف، رضا فرجی و.... انجام می‌دهند دوباره بخصوص عالمیان‌ها بهتر و در حال بازگشت به دوران خوب خود هستند و جوانان خوبی از جمله امین احمدیان، نوید شمس، آریا امیری و رادین خیام در حال رشد هستند و می‌توان به آینده امیدوار بود تا بتوان اختلاف سطح بازی نفرات تیم ملی با سایر بازیکنان را کم کرد و انشاءالله آن‌ها را بر سکوهای جهانی و آسیایی ببینیم.
فارس: با توجه به محبوبیت شما در میان مردم استان کردستان، چه صحبتی با آنان دارید؟
من نمی‌توانم بگویم که محبوبم یا نه، این مردم هستند که قضاوت می‌کنند و اگر چنین باشد که نهایت خوشبختی برای یک نفر مقبولیت در میان جامعه‌ای است که از آن برخاسته و در کنارشان زندگی کرده است و چه چیزی بالاتر از آن که در قلب‌های بزرگ این مردم با شرف جایی کوچک را اشغال کنی. افتخار می‌کنم که در دوران ورزشی‌ام نماینده مردم با شرف و سلحشور و مهربان کردستان بوده‌ام.
سخن آخر؟
با تشکر از شما عزیزان در رسانه‌ها که همیشه حامی ورزشکاران بوده و هستید و با انتقادها و پیشنهاداتتان نه تنها موجب تشویق و ترغیب همه قهرمانان و اقشار ورزشی کشور بلکه موجب ارتقاء فکری و توسعه تمامی دست‌اندرکاران و مدیران نیز هستید، با آرزوی سلامتی و تندرستی برای تک تک شما.
انتهای پیام/2330/70
