به گزارش خبرگزاری فارس خوزستان از رامهرمز، غلام‌حسین رودباری متولد سال 1312 آبادان است. وی یکی از پیر غلامان حسینی است که سال‌هاست در رثای سرور سالار دین آقا اباعبدالله الحسین مدیحه و مرثیه‌سرایی می‌کند. وی علاوه بر خودش، فرزندانش نیز در این راه گام نهاده‌اند.
ــ آقای رودباری اصالت شما کجایی است؟
رودباری: آبادان از زمان‌های دور جزیره‌ای بود که محل زیارتگاه خضر نبی بوده و اجداد طایفه ما اولین طایفه‌ای بودند که از رودبار کرمان به آبادان آمدند و ساکن شدند.
ــ از چه زمانی وارد حیطه کار و تلاش شدید؟
رودباری: دائی من یکی از پیمانکاران بزرگ کشتیرانی آبادان بود که بعد از طی دوران ابتدایی به‌عنوان سرکارگر نزد وی مشغول به کار شدم و چون تک‌فرزند خانواده بودم و برای این‌که بتوانم پدر و مادرم را نگهداری کنم ترک تحصیل کردم ولی شبانه ادامه دادم و تا سیکل درس خواندم. چند سالی هم در شرکت نفت مشغول به کار بودم ولی به علت این‌که کارهای بیرون بیشتر از شرکت نفت درآمد داشت از شرکت نفت استعفا دادم و کار نزد دائی‌ام را ادامه دادم و کم‌کم خودم پیمانکار شدم. البته مدتی هم کارمند تربیت‌بدنی بودم تا این‌که جنگ شد و از آبادان به رامهرمز آمدیم و پس از اتمام جنگ دوباره به آبادان برگشتیم.
ــ از چه سالی وارد ورزش شدید؟
رودباری: از سال سوم ابتدایی وارد رشته‌های ورزشی ازجمله دومیدانی شدم و قهرمان 100 متر دومیدانی جوانان در آبادان شدم
ــ فوتبال را از چه زمانی شروع کردید؟
رودباری: پس از دومیدانی، فوتبال را در زمین‌های خاکی و تیم‌های محله‌ای آغاز کردم. در آن زمان هنوز باشگاه‌ها تأسیس نشده بودند و مسابقات فوتبال به‌صورت محله‌ای بود. 8 سال هم بوکس کارکردم و عنوان قهرمانی خوزستان را هم دریافت کردم. کلاس مربی‌گری فوتبال را در آبادان طی کردم و بزرگانی چون غلام‌حسین مظلومی، منصور رشیدی و امثال این آدم‌ها شاگردهای من بودند که به تیم ملی رفتند. داوری فوتبال هم انجام داده‌ام.
ــ پس از آمدن به رامهرمز به چه‌کاری مشغول شدید؟
رودباری: من خاطرات خوبی از حضور در رامهرمز دارم. پس از مدتی که به رامهرمز آمدیم در بنیاد امور مهاجرین آن زمان مشغول به کار شدم و در امور فرهنگی، کارگزینی و شهرک‌ها فعالیت داشتم. بهترین خاطره من همه از خوبی‌ها و محبت مردم رامهرمز است و هیچ‌گاه فراموش‌شدنی نیست زیرا که این شهر یک شهر مذهبی و با مردمی مؤمن و متدین است و با مهاجرین بسیار خوب رفتار کردند.
ــ از چه سالی وارد کار مداحی شدید؟
رودباری: از سال 1324 که 12 ساله بودم وارد کار مداحی شدم و چون دائی‌ام حاجی چراغ از پیشکسوتان برپایی هیئت و مداحی بود در ایام محرم در جلوی منزلش پایه‌ای وسط میدان می‌گذاشتیم و باوجودی که برق و سیستم صوتی نبود ولی شب‌ها به سینه‌زنی و مداحی می‌پرداختیم.
ــ از چه کسی در مداحی بیشترین بهره را بردی؟
رودباری: از مادرم که او هم مداح بود بیشترین بهره را بردم و بیشتر شعرها را او به من می‌داد. دو دوره به‌عنوان پیر غلام برتر در استان خوزستان و کشور انتخاب شدم و تاکنون از بایت مداحی هیچ‌وجهی قبول نکرده‌ام و در حال حاضر دبیر شورای هیئت‌های مذهبی آبادان هستم و با اداره تبلیغات اسلامی فعالیت دارم.
چه نظری راجع به سبک‌های مداحی امروزی دارید؟
رودباری: متأسفانه برخی از مداحان امروزی با ایجاد به‌اصطلاح سبک‌های جدید حرمت و مرتبه نوحه‌خوانی را پایین آورده‌اند. مداحی باید اثر بگذارد و مستمع به‌طور واقعی اشک بریزد نه با حرکات و اطوار برخی از نوحه‌خوانان.
ــ چه نوحه‌ها و سبک‌هایی در نوحه‌خوانی ماندگار هستند؟
رودباری: الآن در سبک نوحه‌خوانی بوشهری برخی خوانش‌ها فصلی شده است درصورتی‌که نوحه‌خوانی‌های قدیمی ماندگارتر هستند و در ذهن‌ها مانده است.
ــ چه خاطره‌ای از نوحه‌خوانی دارید؟
رودباری: آن موقع که ما شروع کردیم عدم امکانات ازجمله نبودن برق، حسینیه، سیستم صوتی و این مسائل بود ولی بااین‌وجود در تاریکی و نور کم‌سوی فانوس‌ها، شب‌ها نوحه‌خوانی می‌کردیم و من از حفظ می‌خواندم و این‌یکی از شرایط نوحه‌خوانی بود که از حفظ باشیم. در آن زمان مرا به علت خواندن برخی از نوحه‌ها 2 بار به ساواک بردند و توصیه می‌کردند که باید در پایان نوحه‌خوانی مدح شاه را بگوییم.
ــ آیا خانواده شما هم مداحی می‌کنند؟
رودباری: همه اهل خانواده من نوحه‌خوان و خادم اباعبدالله الحسین بوده و علاوه بر پسرهایم، دخترم هم مداح است.
چه توصیه‌ای در این رابطه دارید؟
رودباری: اول باید امام حسین (ع) را شناخت و او را مظلوم ندانیم زیرا که حسین (ع) یک انسان واقعی بود و جوانان ما باید به سمت شناخت حسین (ع) بروند.
ــ شما به شغل خلبانی هم مشغول بودید؟
رودباری: من از سال 1335 تا 1342 خلبان هواپیمای دوموتوره و یک موتورِ بودم و از آبادان به زاهدان ـ گناوه ـ بندر ریگ ـ بوشهرـ بندر دیر ـ گاوبندی ـ بندرلنگه ـ بندرعباس ـ جاسک ـ چاه‌بهار ـ ایرانشهر و خاش به مدت 10 سال فعالیت داشتم و گواهینامه خلبانی هم اخذ کردم که در آن سال‌ها به اتهامات سیاسی مرا از این کار منع کردند.
کلام آخر شما؟
رودباری: تا آنجا که در توان داریم باید به محرومین کمک کنیم و با همدیگر برادر باشیم و وحدت را حفظ کنیم تا بتوانیم این مملکت را از شر دشمنان مصون نگه‌داریم.
انتهای پیام/72012/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
