به گزارش خبرگزاری فارس از ساری، روز گذشته فرصتی شد تا در جلسه‌ای که به همت جمعی از اعضای فعال شبکه تشکل‌های محیط زیست و منابع طبیعی مازندران در بنیاد حریری بابل برگزار شد، به‌اتفاق تنی چند از همکاران رسانه‌ای حضور داشته باشیم.
این نشست که با حضور کارشناسانی از اداره‌کل محیط زیست، تربیت مدرس، دوستدارن محیط زیست، تشکل‌های زیست‌محیطی و دانشگاهی به‌مدت حدود سه ساعت برگزار شد، به موضوع کشتار و صید بی‌رحمانه پرندگان مهاجر در مازندران به‌ویژه فریدونکنار و راهکار برون‌رفت از این پدیده ناخوشایند اجتماعی و زیست‌محیطی پرداخته شده است.
در این گردهمایی تخصصی، حضور دو دوچرخه‌سوار که مسافت بیش از یک‌هزار کیلومتری را از شهر مریوان کردستان با شعار «نه به کشتار پرندگان مهاجر» طی کرده بودند؛ حساسیت موضوع بحث را دوچندان کرده بود، اینکه صدای کشتار بی‌رحمانه پرندگان مهاجر در مازندران به سراسر کشور رسیده است، یک زنگ خطر جدی و شاید یک رسوایی و آبروریزی زیست‌محیطی بزرگ برای این استان باشد.
یک از دوچرخه‌سواران به خبرنگار فارس گفت: در مریوان نیز شاهد حضور پرندگان مهاجر هستیم اما خبری از کشتار و شکار به این صورت که در تالاب‌ها و دامگاه‌های مازندران است را نمی‌بینیم.
عرفان رشیدی معتقد است که باید فرهنگ‌سازی‌ها و آموزش‌ها در طول سال ادامه داشته باشد، باید به‌جای ایجاد دام‌گاه برای پرندگان مهاجر، نسبت به پرورش پرندگانی مانند اردک و مرغابی محلی اقدام شود ضمن اینکه مسؤولان نیز باید با گروه‌های زیست‌محیطی همراه باشند و نسبت به کشتار پرندگان بی‌تفاوت نباشند.
وی درباره سفری که کیلومترها راه را رکاب زده‌اند تا پیامی زیست‌محیطی را منتشر کنند، به فارس گفت: به‌اتفاق دوستم کمال راستخانه از اعضای انجمن سبز «چیا» کردستان، روز یکشنبه هفته گذشته از مریوان به مقصد فریدونکنار حرکت کردیم، از تهران تا مازندران نیز حمید حامدنیا همراه ما شد و مجموعاً پس از یک هفته وارد فریدونکنار شدیم.
* نگران وضعیت کشتار پرندگان هستم
رشیدی با بیان اینکه شعار و هدف از این اقدام،«نه به کشتار پرندگان مهاجر» است، افزود: در کردستان، شکارچیان تفنگ‌های خود را کنار گذاشته‌اند، بیشتر آنها عضو کمپین «نه به شکار حیوانات» هستند، برای آنها اهمیت گونه‌های جانوری جا افتاده است و خود تبدیل به حافظان محیط زیست شده‌اند.
این فعال محیط زیست درباره بازدید خود از تالاب‌های ازباران، سرخرود و فریدونکنار اظهار کرد: وضعیت در این تالاب‌ها خیلی بد بود، هنوز چیزی نشده تورها و دام‌ها را بستند، حتی برخی از دامگاه‌داران پلاستیک‌هایی به شکل پرنده را در اراضی قرار دادند تا توجه پرنده‌ها را جلب و آنها را شکار کنند.
رشیدی ادامه داد: نگران وضعیت کشتار پرندگان هستم و اگر ببینم این اقدام(رکابزنی با شعار نه به کشتار پرندگان مهاجر) جواب نداد، به فکر اقدام دیگری می‌افتم و احتمالاً با راه‌اندازی یک کمپین، موضوع را جهانی کنیم.
وی در پایان گفت: این موضوع قابل دفاع نیست که یک پرنده‌ای از آنسوی دنیا به ایران بیاید و عده‌ای برای سود میلیونی خود آنها را بی‌رحمانه شکار کنند.
* پرندگان مهاجر از آن هیچ ملت و جغرافیای خاصی نیستند
به گزارش فارس، این گروه محیط زیستی پیامی را برای مردم مازندران داشتند که البته پیش از آن به رئیس سازمان محیط زیست و مسؤولان مربوطه در مازندران ارسال کردند.
مردم شریف مازندران
در دنیای امروز دیگر کسی رنج به چالش‌کشیدن مسئله‌ای که قانون حامی آن است را به‌دوش نمی‌کشد و هنگامی که حق از ناحق تمییز یافت آن مجریان قانون هستند که شب و روز نشناخته و در پی احقاق حقوق‌اند، متأسفانه انگار در ایران قانون برای آن است که عریضه خالی نماند وگرنه قانونی‌شدن یک مسئله کجا و برخورد با متخلفان کجا؟ و این البته گوشه‌ای از رنج‌های این سرزمین است و سایر زوایا را باید در رانت‌ها و باند‌ها و لابی‌ها و چشم‌پوشی‌ها جست‌وجو کرد.
چند سالی است که کشتار صدها هزاری پرندگان مهاجر در شمال کشور، به‌ویژه در فریدونکنار، اِزباران و سرخرود نقل محفل عاشقان طبیعت و متخصصان امر شده است و در تب و تاب بودن و ماندن پرندگان کمیاب سخن‌ها گفته شده و فشارهای داخلی و بین‌المللی برای رهایی از این بحران وقیح زیستی خود گویای این حقیقت تلخ است؛ حقیقتی که با ورود متمولین بانفوذ و بی‌توجهی‌ها و چشم‌پوشی‌های ادارات محیط زیست تلخ‌تر شده است.
اقتصادی‌شدن این شکار که عده‌ای عامدانه سعی در تقلیل زوایای آن و سنتی و مشروع نشان دادن آن دارند به جایی رسیده است که ما شاهد یکی از بزرگترین مراکز قاچاق پرندگان مهاجر و کمیاب ایران باشیم که البته صحبت از غنای بازار و مورد معامله قرار گرفتن سایر جنبندگان نیز هست؛ بازاری وسیع، نه در گوشه و کنارهای مخفی جنگل که پیش چشم همگان و این برای ما یعنی چراغ سبزی گویا برای تاراج طبیعت.
همان‌گونه که مستحضرید ایران در وضعیت مناسبی از لحاظ محیط زیست قرار ندارد و شایسته نیست مکافات کوته‌فکری‌های ما و رواج بی‌قانونی و رانت و باندهای ثروت ما را پرندگان مهاجر پس بدهند، روا نیست به‌خاطر قلیل افرادی نام و اعتبار مردمان شریف مازندران و مملکتی را فدا کرد و با دست روی دست گذاشتن به انجام فاجعه‌ای دیگر به مانند ارومیه نشست.
ما به عنوان سفیران مهربانی انجمن سبز چیا و صدای پرندگان مهاجر، رنج راه را به‌تن خریده‌ایم تا بگوییم: دیگر نمی‌توانیم آرام نشسته و در برابر سرنوشت مختوم به مرگ پرندگان مهاجر سکوت کنیم و از شما نیز خواستاریم با پیگیری جدی این مسئله آن را ریشهکن کنید و لازم به ذکر است که ابراز عجز و ناتوانی دولت در برابر چنین مسئله‌ای به شوخی‌ای تفسیر شده و قطعاً شایعه دست داشتن افرادی سودجو از بدنه دولت را بیشتر از همیشه قوت می‌بخشد.
البته باید یادآور شد که توجیه صید سنتی و ارتزاق و فقر ساکنان محلی را بارها شنیده‌ایم و از آنجا که خود از منطقه‌ای توسعه نیافته آمده‌ایم قبول نخواهیم کرد که سودهای کلان عده‌ای سودجو و متمول را پشت دیوار کوتاه فقر عمومی پنهان کرد.
امروز عواید عام اکوتوریسم و پرنده‌نگری بر هیچ فردی پنهان نیست و اگر واقعاً قصد مبارزه با فقر است که هر عاقلی مسیر توسعه پایدار مردم از راه پرنده‌نگری و توریسم را برمی‌گزیند، ما خواسته‌ای جز اجرای قانون‌های مصوب را نداریم و انتظار داریم در این مسئله سرور بودن قانون بر هر فرد و مسئله‌ای را شاهد باشیم.
-----------------------
گزارش: آزاده بابانژاد
-----------------------
انتهای پیام/ 86001/ج
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
