به گزارش خبرگزاری فارس از اراک، محمدرضا حاج‌محمد حسینی از جوانان فعال در عرصه‌های هنری از جمله فیلم‌سازی است که در سن 27 سالگی ساخت 13 فیلم با موضوعات ارزشی را در کارنامه خود دارد.
این هنرمند ارزشی معتقد است امروز کشور به انقلابی‌های دهه‌ی 90 نیاز دارد، چرا که انقلابی‌های دهه 50 انقلاب کردند، ولی خیلی از آنها انقلابی نماندند و به قول امام راحل ملاک حال فعلی افراد است.
پرداختن به موضوعات ارزشی و اخلاقی که تعالی‌بخش جامعه باشد، از مهم‌ترین دغدغه‌های این جوان اراکی است که همین مسئله باعث شده وی در مسیری گام نهد که تلاشی در راستای رسیدن به آرمان‌های انقلاب اسلامی باشد.
یکی از آثار ارزشمندی که اخیرا توسط این هنرمند ارزشی ساخته و تولید شده، مستندی است به نام «نان‌گزیده‌ها» با موضوع پابرهنگان، پابرهنگانی از جنس کارگری و از جنس زجر و درد و بی‌تدبیری که این انقلاب به تعبیر امام راحل مختص همین پابرهنگانی است که نان‌شان گزیده شده است.
مستند نان‌گزیده‌ها حکایت گذران روزگار و پشت پرده از وضعیت زندگی از عرش به فرش‌آمدگانی است که زمانی شهرت و آوازه جهانی‌شان گوش فلک را کر کرده بود، کارگران هپکو، نان‌گزیدگانی که به انتهای ریل بی‌تدبیری در واگذاری‌ها رسیده‌اند.
محمدرضا حاج‌محمد حسینی جوان انقلابی اراکی امروز زبان پابرهنگانی شده است که مدت‌ها است جز درد و رنج و نداری چیز دیگری ندارند.
اشک می‌ریزند، کتک می‌خورد و همسر و کودکانشان گرسنه سر بر بالین می‌نهند و آنها جز آه چیز دیگری در بساط ندارند تا در سوز سرمای زمستان بر تن دخترکان و پسرکانشان کنند.
وی معتقد است: یک هنرمند انقلابی باید صدای پابرهنگان باشد و از ظلمی که در حق آنها صورت می‌گیرد، جلوگیری کند.
حاج‌محمد حسینی پیش از این آثاری چون فتح دنیا فقط با دو پا، مریم بانو، فتح، آوای منا، اربعین و حرم، آل سقوط، تقسیم خاطرات، مادرانه‌ترین افطار، مخالفون و چندین اثر دیگر در موضوعات آسیب‌های اجتماعی همچون اعتیاد، حاشیه‌نشینی و روابط انسانی جدید و مدرن را با کمک سازمان اوج، شبکه افق، حوزه هنری، سپاه، جشنواره عمار، خانه مستند انقلاب اسلامی و شبکه آفتاب تولید کرده است که مستند نان‌گزیده‌ها جدیدترین اثر وی قرار است عصر امروز به صورت خصوصی در دانشگاه علوم پایه اراک اکران شود.
کار ساخت این مستند از اردیبهشت ماه امسال با شدت گرفتن اعتراضات کارگران شرکت هپکو و همچنین آذرآب با تصویربرداری از اعتراضات کارگری، مصاحبه با کارشناسان و متخصصان و گفت‌وگو با کارگران شرکت هپکو کلید خورد.
کارخانه هپکو در سال 1351 در زمینی به وسعت 90 هکتار با هدف مونتاژ ماشین‌آلات راه‌سازی تاسیس و از سال 1354 با همکاری شرکت‌های اینترناش، پوکلین، ساکائی، دایناپاک، و لوکومو از کشورهای آمریکا، فرانسه، ژاپن، سوئد و فنلاند فعالیت خود را آغاز کرد.
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با همکاری شرکت لیبهر آلمان طرح توسعه هپکو با مجموعه‌ای از مدرن‌ترین ماشین آلات، با ظرفیت تقریبی 3 هزار دستگاه در سال 1363 آغاز گردید تا اینکه در پی اجرای سیاست‌های اصل 44 در سال 85 به بخش خصوصی واگذار شد که پس از واگذاری و سوء مدیریت و ایجاد شرکت‌های مستقل از این شرکت که سوددهی لازم را نداشتند، مشکلات متعددی دامن شرکت را گرفت و روز به روز بر شدت این مشکلات افزوده شد، به طوری که در سه سال اخیر مشکلات به اوج خود رسیده است.
محمدرضا حاج‌محمد حسینی پیرامون فیلم نان‌گزیده‌ها و الهام آن از کارخانه هپکو به خبرنگار فارس می‌گوید: با ساخت مستند نان‌گزیده‌ها به این نتیجه رسیدم که خصوصی‌سازی در ایران اتفاق مفیدی نیست و به شدت برای کشور مضر است.
این هنرمند انقلابی می‌افزاید: با خصوصی شدن قرار بود چرخ تولید بچرخد و بازدهی واحدهای تولید افزایش یابد، اما با خصوصی‌سازی نه تنها اهداف واگذاری‌ها محقق نشد، بلکه تمام واحدهای واگذار شده دچار چندین برابر افت شده و به بحران‌های مختلفی دچار شدند.
وی جنس بحران‌های ایجاد شده از خصوصی‌سازی واحدهای واگذار شده را بحران صرف اقتصادی ندانسته و معتقد است این بحران‌ها دامن مسائل اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و حتی ورزشی کشور را نیزگرفته است.
واگذاری شرکت هپکو به بخش خصوصی و به دنبال آن بروز چالش‌ها و مشکلات اقتصادی فراوان برای کارگران، طی یک سال 16 طلاق را در بین خانواده‌های کارگران این واحد تولیدی به دنبال داشته و این حقیقتی است که کارگردان جوان مستند نان‌گزیده‌ها به آن پی برده است.
برهم خوردن آرامش روانی خانواده کارگران، پایین آمدن عزت نفس کارگران در جامعه به دنبال پول‌هایی که از اطرافیان قرض گرفته و پس داده نشده است، افزایش بی‌اعتمادی فرهنگی و اجتماعی اطرافیان نسبت به کارگران، اختلال در امنیت شهر در پی اعتراضات به حق کارگران، برهم خوردن نظم شهر تنها بخش کوچکی از مشکلاتی است که خصوصی‌سازی هپکو برای جامعه رقم زده است.
حاج‌محمد حسینی می‌گوید: مشکلات اقتصادی فراوان خواسته یا نخواسته ذهن و روح کارگران را آمار انفجار کرده است، گاهی این مسائل حتی می‌تواند موجب نفوذ عوامل بیگانه در بین قشر کارگر شود.
وی می‌افزاید: بحران‌های کارگری می‌توانند منجر به بحران‌های امنیتی تبدیل شوند، زمانی که کارخانه‌ای زمین می‌خورد نباید فکر کنیم که تنها یک بنگاه اقتصادی ضعیف می‌شود، امروز صنایع استراتژیک کشور در حال آسیب دیدن هستند، کارخانه‌هایی مانند هپکو وآذرآب در زمان جنگ بحران‌هایی را از سر کشور دور کردند که چه بسا اگر این واحدها نبودند، جنگ به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد.
شرکت هپکو در زمان جنگ وهنگامی که هیچ کشوری حتی سیم خاردار به ایران نمی‌فروخت، طی 15 روز ماشینی طراحی و ظرف 70 روز 50 دستگاه از آن را ساخته و به جبهه‌های جنگ تحویل می‌دهد و نیروهای بعثی که به خوبی پی به اهمیت این کارخانه برده بودند، آن را مورد حمله هواپیمایی‌های جنگی قرار داده و ویران می‌کنند.
کارگردان مستند نان‌گزیده‌ها معتقد است با خصوصی سازی ظرفیت‌های ارزشمندی از صنعت کشور را بر زمین زده و واحدهایی که در زمان جنگ صدها بحران را حل می‌کردند، امروز به نقطه‌ای بحران‌ساز تبدیل کرده‌ایم.
حاج‌محمد حسینی بیان می‌کند:در مصاحبه‌‌های صورت گرفته توسط پژوهشگر مستند نان‌گزیده‌ها کارشناسان مختلف اعم از اساتید دانشگاه، نمایندگان مردم در مجلس، متخصصان و صنعتگران متفق‌القول یبان می‌کنند که خصوصی سازی اتفاق خوبی در کشور نبوده و نیست واصل 44 قانون اساسی به درستی اجرا نشده است.
وی می‌گوید: به اعتقاد این کارشناسان باید خصوصی سازی را رهاسازی بدانیم، چرا که با واگذاری یک کمپانی را رها کرده و کاری به کارش نداریم.
اکثر واگذاری‌های انجام شده در کشور به نوعی حراج بیت‌المال بوده است، یک کمپانی با ارزشی بالغ بر 800 میلیارد تومان در یک پروسه 15 دقیقه‌ای به کمک عاملی به نام نفوذ و فساد بدون مناقصه به قیمت 20 میلیارد تومان که 10 میلیارد تومان تسهیلات بازپرداخت نشده است)، به حراج گذاشته می‌شود که فیلم‌ساز جوان اراکی با تایید این مطلب اظهار می‌کند: با واگذاری‌ها، بیت‌المال را واگذار می‌کنیم، خصوصی سازی به این معنا است که اهلیت‌دارترین، مدبرترین، اصلح‌ترین و شایسته‌ترین فرد مدیریت یک کمپانی را بر عهده بگیرد، و بنگاه اقتصادی به بهترین و بالاترین قیمت به فروش برسد، اما متاسفانه در واگذاری‌های صورت گرفته نه تنها مناقصاتی برگزار نشده (بعضا برگزار شده‌ها هم صوری بوده‌اند)، بلکه بنگاه اقتصادی با چندین میلیارد ارزش اقتصادی تنها به یک دهم قیمت واگذار شده‌اند.
حاج‌محمد حسینی ادامه می‌دهد: بر اساس گفته کارشناسان کارخانه هپکو در سال 84 بالغ بر 35 میلیارد تومان سود خالص داشته است، سودی که در 12 سال گذشته می‌توانست اراک را متحول کند و این کارخانه که ارزش آن در زمان واگذاری 800 میلیارد تومان برآورده شده است، 60 میلیارد تومان قیمت‌گذاری و به مبلغ 20 میلیارد تومان به سهام‌دار واگذار می‌شود و امروز 700 میلیارد تومان بدهی دارد و کارگران آن ماه‌‌ها است هیچ حقوق و مزایایی دریافت نکرده‌اند و از هیچ پولی هم بابت پرداخت هزینه‌های آب و برق و گاز و هزینه‌های نگهداری خبری نیست.
در زمان واگذاری کارخانه هپکو به بخش خصوصی 280 میلیارد تومان ماشین آلات تولید شده در انبار کارخانه موجود بوده و جالب این است که 60 میلیارد تومان برای آن ارزش تعیین می‌کنند.
به راستی واگذاری واحدهای بزرگ صنعتی به بخش خصوصی تا چه اندازه کارعاقلانه‌ای است، این واحدها که داشتند کارشان را می‌کردند و سود‌ده هم بودند، چرا با واگذاری‌ها آنها را با خاک یکسان کرده و حتی می‌گویم حالشان خوب است؟!!!
کارگران مستند نان‌گزیده‌ها می‌گوید: بعد از واگذاری هپکو به بخش خصوصی سهامداران آن چندین شرکت تجاری تاسیس کردند و از طریق این شرکت‌ها تجارت خودشان را کردند، ماشین‌آلاتی با کیفیت بسیار پایین را به اسم شرکت هپکو وارد بازارکرده و به فروش رساندند و از این طریق حتی برند هپکو را هم نابود کردند.
حاج‌محمدحسینی از حقایق دیگری در مستند نان‌گزیده پرده بر می‌دارد و آنهم فروش مواد اولیه قیمتی موجود در انبارها از جمله ورق ضد سایش و خرید مواد بی‌کیفیت برای کاهش قیمت تمام شده محصول است که وقتی یکی از ماشین‌آلات حمل نخاله فروخته شده پس از دو هفته دچار شکستی می‌شود، صاحب کارخانه در پاسخ به اعتراض خریدار می‌گوید شاید با آن خاک به جا کرده‌اید!
با فروش کارخانه هپکو به بخش خصوصی حیثیت، برند و آینده هپکو نیز به هیچ فروخته شد، دیگر هیچ خریداری به محصولات هپکو اعتماد نمی‌کند.
فیلم‌ساز جوان اراکی می‌گوید: خریداران هپکو به این حد از به نابودی هپکو هم راضی نیستند، کارگران می‌گویند 2 هزار و 500 قلم جنس موجود در انبار فروخته و برند هپکو هم نابود شده است، اما شاید تبدیل زمین هپکو به مجتمع تفریحی مسکونی می‌توانست آنها را راضی کند که کارگران مانع از آن شدند.
شهر اراک زمانی پایتخت صنعتی کشور بود، آلومینیوم سازی، پالایشگاه، پتروشیمی، ماشین‌سازی، هپکو و آذرآب ابرقدرت‌های صنعت کشور حرف‌های بسیاری برای گرفتن در جهان خاورمیانه داشتند که امروز هیچ کدام از این واحدها آنطور که باید و شاید روی پای نیستند و حال خوبی هم ندارند.
«مردم باید مطالبه‌گر باشند»، این پیامی است که مستند نان‌گزیده‌ها برای مخاطب دارد و حاج‌محمد حسینی در این رابطه اظهار می‌کند: شاید عکس‌العمل مردم در برابر اعتراضات کارگران هپکو در حالت خوش‌بینانه این باشد که از نظر عاطفی با آنها ابراز همدردی کرده و بگویند« بندگان خدا چند ماه حقوق نگرفته‌اند،» شاید یک مرد و زنی که اتفاقی در هنگام اعتراضات کارگری در سطح شهر در تردد بوده، در جریان مسائل این کارگران قرار گرفته باشد، اما این افراد بدون شک یک تا دو ساعت بعد از اینکه به خانه خود بازگشتند، موضوع را فراموش کنند، در حالی که افراد جامعه به عنوان یک ایرانی، اراکی، فرد مذهبی و انقلابی و حتی به عنوان یک انسان باید کنار کارگران هپکو قرار گرفته و در کنار آنان مطالبه‌گری کند، چرا که وضعیت هپکو، آذرآب، آونگان و شرکت صنایع به اقتصاد شهر ضربه می‌زنند و فرهنگ اجتماع و فضای اجتماعی جامعه را دچار آسیب می‌کنند.
کارگردان مستند نان‌گزیده‌ها ادامه می‌دهد: اگر مردم هم صدا نباشند و از مسئولان نخواهند بدون شک فردا فرزندان آنها در این شهر دچار مشکلات متعددی خواهند شد، چرا که داستان‌هایی شنیدیم از کارگرانی که به خلاف کشیده شدند، گدایی کردند و حتی به همسران برخی از آنها پیشنهادات غیراخلاقی داده شد.
مستند نان‌گزیده‌ها امروز در اراک اکران خصوصی خواهد شد، در جمع دانشجویان و مسئولانی که شاید حضور پیدا کنند، این مستند همچنین قرار است فروردین ماه 97 در دانشگاه تهران اکران عمومی شود، در جمع مدیران و متخصصان کشوری و حرف‌های ناگفته خود را بگوید.
انتهای پیام/ی
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
