چکیده
سیاست زدگی یکی از مباحثی است که در کنار بحث انقلابی گری و ورود به عرصۀ سیاست مطرح می شود و با توجه به جایگاه والای حوزه های علمیه، بررسی پیامدهای منفی و چالش برانگیز این امر، اهمیتی دوچندان دارد. سیاست زدگی به همراه خود، جانبداری از یک باور و نگرۀ سیاسی بهطورمطلق و تحلیل های یکسویه را در پی دارد؛ درحالیکه این اندیشه ممکن است درست یا نادرست، و روشمند یا ناروشمند باشد. چنین است که نگاهی افراطی یا تفریطی بر اندیشه و سیاست ورزی جامعۀ هدف حاکم می شود و میتواند فضایی آشفته و آسیبزننده را برای فرد و جامعه به همراه آورد. پرسش اصلی در این نوشته بر گرد عوامل سیاست زدگی در میان حوزویان و راهکارهای برون رفت از آن شکل گرفته و در پاسخ، این فرضیه ارائه شده است که با توجه به اموری چون دگرگونی و انعطاف، جانبداری، قدرت خواهی و خواهش مشارکت در سیاست، هرچند با توجه به روحیۀ علم و پرهیزکاری در میان حوزویان، سیاست زدگی کمتر جای جولان می یابد، در برخی مواقع و در میان تعدادی از آنان و بهویژه طلاب جوان می توان عوامل سیاست زدگی را در اموری چون تحلیل های تقلیدی، خودحق پنداری و انحصارطلبی، تحلیل و رفتارهای افراطی و تفریطی، و فعالیت های خلاف شرع و قانون پیجویی کرد و با روشهایی چون آگاهیبخشی علمی، گسترش سعۀ صدر و شکیبایی، تقویت روحیۀ اجتهاد و آزاداندیشی، و تقویت اعتدال و عقلانیت به برون رفت آنان از سیاست زدگی امیدوار بود.
کلیدواژهها: سیاستزدگی؛ حوزویان؛ انحصارطلبی؛ سعه صدر؛ آزاداندیشی
نویسنده:
سید کاظم سیدباقری: استادیار پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
فصلنامه علوم سیاسی - دوره 20، شماره 80، زمستان 1396.