نامش باباگُرگُر است اما دیده نمی‌شود

به گزارش خبرگزاری فارس از قروه، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان قروه است که برای رفتن به آن باید قبل از رسیدن به ورودی شهر قروه، به فرعی سمت راست بپیچید و از شهر دلبران عبور کنید.

جاده باریک و پرپیچ و خم را که پشت سر می‌گذاری پس از آخرین برآمدگی جاده چشمت به گنبدی طلایی می‌افتد و دست ادب به سینه رو به امامزاده‌ای از نسل آفتاب سلام می‌دهی.  

هنوز از ماشین پیاده نشده‌ای که بوی عجیبی به استقبالت می‌آید، بوی گوگرد ...

روبرویت آرامگاه امامزاده‌اى به نام سیدجمال‌الدین(ع) در منظر چشمت می‌نشیند و پله‌ها را یکی یکی بالا می روی تا به صحن امامزاده برسی و دل را جلا دهی.

از درب کوچک امامزاده سر‌خم می‌کنی و وارد می‌شوی آن طرف دهلیز کوچک ضریحی طلایی است که مشخصات امامزاده جلیل‌القدر بر آن حک شده است.

 سید جلال‌الدین ابن سید معزالدین، مشهور به باباگرگر در تمام منطقه کردستان مشهور است و مورد توجه تمامی اهالی از تشیع و تسنن بوده و حتی از سایر استان‌ها نیز برای زیارت آن به این استان سفر می‌کنند.

تاریخ دقیق ساخت بقعه متبرکه مشخص نیست، ولی به نظر می‌رسد که پیش از دوره حاکمیت دولت ترکی ـ آذربایجانی قاجار و توسط معماران محلی ساخته شده است.

بنای اولیه آن به دوره صفویه بر می‌گردد و بر اساس اطلاعاتی که از کتا‌ب‌های قدیمی به دست آمده، نسبت شریف آن حضرت با چند واسطه به امام محمد باقر علیه‌السلام می‌رسد.

مقبره امامزاده از چند بخش تشکیل شده، اتاق اصلی و گنبدی شکل آن در بخش جنوبی و اتاق‌های دیگر در ضلع شرقی جای دارد.

در سال‌های اخیر حسینیه‌ای در مجاورت این صحن و سرای کوچک اما باصفا ساخته شده تا زائران در آن به رازونیاز و عبادت بپردازند.

بیرون از صحن، چند پله که پایین میایی مکانی به شکل حوض خودنمایی می‌کند که همیشه مشتری‌هایی دارد.

در کنار این محوطه حوضی شکل، سوراخ عمیق و تاریکی وجود دارد که صدای وزش باد از آن به گوش می رسد و مردم با انداختن سکه فلزی در آن دربش را با پارچه و نایلون محکم می‌کنند و پس از تجمع هوا، سکه با سرعت به بیرون پرتاب می‌شود.

با اینکه محوطه اطراف امامزاده را آسفالت کرده‌اند اما جوشش چشمه‌های کوچک از زمین، آسفالت را ترک ترک کرده و آبراهه‌های باریک و گاهی هم چشمه‌های کوچکی به راه انداخته است.

 از امامزاده که فاصله می‌گیری چندین متر آن طرف‌تر بالای تپه‌ای بلند به چشمه آب معدنی جوشانی خواهی رسید که ترکیب آب معدنی آن  از گوگرد است احتمالاً از دهانه یک آتشفشان خاموش بیرون می‌آید و برای درمان بسیاری از بیماری‌های پوستی مفید است.

 آب چشمه از دل زمین می‌جوشد و در استخر دایره‌‌ای شکل جمع می‌شود و منظره جالبی را به وجود آورده است و مشابه آن را می‌توان در پیر صالح بیجار و کامیاران دید.

رنگ آب این استخر که محلی‌ها آن را دنگیز می نامند، زرد است و قل‌قل چشمه را در گوشه و کنار استخر می توانی ببینی و البته نمی توانی از این همه جاذبه غافلگیر نشوی.

در این منطقه چشمه‌هاى آهک‌ساز فراوان، برجستگى‌هایى به وجود آورده‌اند که مشهورترین آن‌ها اژدها نام دارد و دلیل نامگذاری آن بخاطر شکل این برجستگی آهکی است که شبیه موجودات افسانه‌ای است.

این پدیده در حدود 300 متر طول، 5 متر ارتفاع و پهنایى بین 4 تا 7 متر دارد. 

هر اندازه ارتفاع آن افزایش یافته، پهناى شکاف آن نیز به علت رسوب‌گذارى جدید تنگتر شده است.

در شرق و شمال‌شرقى اژدها چند برجستگى در جهات مختلف، اما کوچک‌تر از آن وجود دارد که محل شکاف خروج آب هنوز در وسط آن به چشم مى‌خورد و این برجستگى‌‌هاى کوچک را دست‌هاى اژدها مى‌نامند.

این اژدها در بین محلی‌ها و به ویژه قدیمی‌ها داستان‌ها و افسانه‌هایی با خود دارد و می‌گویند امامزاده مشغول نماز بود که اژدهایی به سمت روستا حرکت می‌کند و کودکی فریاد می‌زند: بابا گر گر... یعنی بابا ببین ...
و پس از نماز امامزاده با شمشیر به سراغ اژدها می‌رود و آن را از پای در می‌آورد.

مقبره باباگرگر در سال 1382 تحت شماره 3486 در ردیف آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
این منطقه از پربازدیدترین جاذبه‌های گردشکری قروه و کردستان است اما با وجود حرف و مصوبات بسیار، تاکنون برای ساماندهی آن اقدامی در عمل انجام نشده است.

انتهای پیام/خ