چکیده
بر اساس گزارش‌های موجود در برخی از منابع، امام هادی(ع) (م 254ق) در یکی از مجالس متوکل عباسی (ح 232ـ247ق) اشعاری در فنا و بی‌اعتباری دنیا خوانده و متوکل را تحت تأثیر قرار داده است. منابع موجود درباره پیشینه این شعر، سراینده آن، تعداد ابیات و برخی جزئیات دیگر آن، با هم تفاوت دارند. این پژوهش، درصدد است با رویکردی تاریخی و با مطالعه منابع تاریخی، حدیثی، تفسیر و ادبی، این رویداد را بررسی کند و سیر تطور گزارش آن را نشان دهد.
یافته‌های پژوهش حکایت از آن دارد که شعر یادشده، از جمله اشعار عمومی است که پیشینه‌ای قبل از امام هادی(ع) دارد و در موقعیت‌های مربوط به یادکرد مرگ بر زبان آورده می‌شده و آن حضرت، تنها بدان تمثل کرده است. همچنین، انتساب این اشعار به امیر مؤمنان، علی(ع) و نیز اصالت ابیاتی که در منابع عصر صفوی ذکر شده، به استناد این منابع، قابل اثبات نیست
کلیدواژه‌ها: امام هادی(ع)؛ شعرسرایی؛ متوکل؛ ادبی
نویسندگان:
منصور داداش نژاد: دانشیار گروه تاریخ پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، گرایش تاریخ اسلام
لیلا شریفی: کارشناس ارشد تاریخ اسلام، مدرسه علمیه معصومیه
فصلنامه تاریخ اسلام - دوره 18، پیاپی 71، بهار 1397.
برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید. 
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
