به گزارش خبرگزاری فارس از ارومیه، در طول جنگ تحمیلی، ایران 252 بار مورد حمله شیمیایی رژیم بعث عراق قرار گرفت که به حدود 100 هزار مجروح شیمیایی منتج شد که هنوز از آثار آن‌ها رنج می‌برند.
کنوانسیون ژنو برای ممنوعیت استفاده از سلاح‌های شیمیایی در سال 1925، صادر شد اما بعضی از کشورها به این کنوانسیون پایبند نبودند.
رژیم بعث عراق که از پیروزی در جبهههای جنگ علیه ایران ناامید شده بود، تصور میکرد با حملات شیمیایی میتواند خواستههای خود را بر ملت ایران تحمیل کند. از این رو در روزهای هفتم و هشتم تیرماه 1366، هواپیماهای بمبافکن عراق با بمبهای شیمیایی به چهار نقطه پرازدحام و متراکم جمعیتی شهر سردشت حمله کردند و زن و کودک و خُرد و کلانِ و مردم بیگناه آن شهر و اطراف آن را آماج گازهای کشنده و دهشتناک شیمیایی قرار دادند.
بمباران شیمیایی شهر مرزی سردشت فجیعترین و وحشتناکترین تهاجم شیمیایی‌ای بود که آثار و پیامدهای منفی زیادی به بار آورد. جمهوری اسلامی ایران، این تهاجم را غیرانسانی اعلام کرد و شهر سردشت را نخستین شهر قربانی جنگ‌افزارهای شیمیایی در جهان بعد از بمباران هستهای هیروشیما نامید.
روز 7 تیر در حافظه تاریخی ایرانیان، روز غمبار و اندوهناکی است؛ در 7 تیر 1360 در نتیجه جنایت منافقین کوردل و عمال مستکبرین، 72 تن از یاران صدیق امام راحل از جمله آیت الله بهشتی شهید شدند و شش سال بعد در 7 تیر 1366 یکی دیگر از بازوان مستکبرین در منطقه یعنی صدام جنایتکار مردم سردشت را بمباران شیمیایی کرد.
در ساعت 16:30 روز یکشنبه هفتم تیر ماه 1366 چند فروند هواپیمای بعثی سکوت شهر کوچک سردشت در غرب کشور را شکستند و 7 بمب خردل در نقاط مختلف شهر انداختند که 2 بمب در بازار شهر و 2 بمب دیگر در منطقه مسکونی افتاد و 3 بمب دیگر نیز در باغ‌های مجاور شهر فرود آمد.
بیمارستان و نقاهتگاه شهر نیز در مسیر جریان هوای آلوده قرار گرفت و برخی از پزشکان و پرستاران پس از چند ساعت به دلیل آلوده شدن، مجبور به ترک آنجا شدند.
برق و مخابرات قطع و کلیه فعالیت های خدماتی شهر فلج شده بود زیرا اکثر کاکنان محلی مصدوم شده بودند. کادر پزشکی بهداری سپاه با کمک نیروهای محلی توانستند از دو حمام شهر به عنوان دو ایستگاه رفع آلودگی جهت استقرار زنان و مردان استفاده کنند.
ماشین‌های آتش نشانی نیز مسئولیت تدارک آب حمام‌های شهر را عهده دار بودند و سالن ورزشی شهر به عنوان یک نقاهتگاه 150 تخته مورد استفاده قرار گرفت .
با توجه به ماهیت اثر گاز خردل (برخلاف گاز اعصاب که ناگهان همه بیماران در همان ساعت اول مراجعه می کنند )ساعت به ساعت بر تعداد مصدومین افزوده می شد. در نقاهتگاه درمان های اولیه انجام گرفته و مصدومین پس از پایدارشدن نسبی علائم حیاتی به شهر های دیگر اعزام می شدند.
آلودگی مواد غذایی،میوه جات،سبزیجات،مزارع و آبها و حتی حیوانات باعث برخی مسمومیت های گوارشی شده بود. گله های گاو و گوسفند که تنها سرمایه برخی از خانواده ها محسوب می‌شد از بین رفته بودند و محصول برخی مزارع آلوده و غیر قابل استفاده بود.
یک روز پس از حادثه، مصدومان بدحال با چندین پرواز از ارومیه و تبریز به تهران منتقل شدند و صحنه بسیار ناراحت کننده ای در فرودگاه تهران وجود داشت که تحمل آن برای خلبانان و خدمه هواپیماهای نظامی نیز دشوار بود.
کودکانی در سنین مختلف با چشمان ورم کرده به سختی ناله می کردند و سعی داشتند از مادران خود دور نیفتند و تعداد زیادی از مصدومان بد حال به بیمارستان منتقل شدند.برخی کودکان در حال اغماء بودند.
حمله شیمیایی هواپیماهای متجاوز رژیم بعث عراق به شهر سردشت، تا به امروزبه شهادت 118نفر و یکه زار و 250جانباز و مجروح شدن هزاران تن انجامید و هنوز هم تعدادی از مردم مقاوم و شریف شهرستان سردشت با آثار و پیامدهای این بمباران دست به گریبان هستند.
با وجود ارتکاب این جنایت هولناک، مجامع جهانی هیچ اقدامی در جلوگیری از ادامه تجاوز به عمل نیاوردند، حتی آن رژیم خونخوار را هم ملامت نکردند و چون گذشته بیاعتنا از کنار این حادثه گذشتند.
حالا 31 سال از این فاجعه انسانی می گذرد اما مشکلات این شهرستان مرزی که سالها با نثار شهدای فراوان از انقلاب اسلامی و آرمانهای والای نظام دفاع می کنند همچنان به قوت خود باقی است و تنها در آستانه سالروز این فاجعه وعده های مکرر و بی نتیجه مسئولان به یادگار مانده است.
یاداشت:حمید یوسف زاده
انتهای پیام/1054/4/ن
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
