اسطوره‌ای که در یاد هنر جاودانه ماند

خبرگزاری فارس- اردبیل/ سرویس فرهنگی: هنگامه ظهر نخستین روز آذرماه سال 1396، خبر تأسف‌باری به سرعت در صفحات اجتماعی چرخید: «مجید واحدی‌زاده ، هنرمند پیشکسوت اردبیلی در اثر ایست قلبی درگذشت» و این در حالی رخ داد که پنجمین جشنواره منطقه‌ای تئاتر معلولان "طلوع" را هدایت می‌کرد.

کمتر کسی است که با تئاتر اردبیل آشنا باشد و نقش و اثر ماندگار مجید واحدی‌زاده را در این صحنه نشناسد.

افتخار صحنه‌های تئاتر اردبیل نیز پابوس مکرر این استاد گرانمایه بوده است؛ چرا که درخشش خود را مدیون مراقبت‌های حساس وی بوده و پیشانی‌نگاشت روشن آنها هدیه‌ای است که واحدی‌زاده از خود به یادگار گذاشت.

کریم عظیمی ججین مترجم، نمایشنامه‌نویس و کارگردان، واحدی‌زاده را ‌هنرمندی متعهد معرفی می‌کند که وقت زیادی برای مطالعه می‌گذاشت تا به انتخاب درست برسد و وقتی نمایشنامه‌ای را انتخاب می‌زد تازه دور جدیدی از مطالعاتش آغاز می‌شد.

وی جرأت و جسارت واحدی‌زاده در انتخاب نمایشنامه و ارائه ایده و طرح کارگردانی خلاقانه و نو در آثار مجید را حیرت‌انگیز و ستودنی برمی‌شمرَد و راز ماندگاری و محبوبیت وی را در میان جامعه تئاتری اردبیل، خلاقیت، پشتکار و صبوری او می‌داند.

کریم عظیمی ججین: مجید واحدی‌زاده در تئاتر، خودساخته بود؛ روی پای خود ایستاد و مطالعه و تجربیاتش او را به جایی رساند که در تئاتر کشور صاحب سبک و تکنیک شناخته شد.

کریم عظیمی ججین: مجید واحدی‌زاده در تئاتر، خودساخته بود؛ روی پای خود ایستاد و مطالعه و تجربیاتش او را به جایی رساند که در تئاتر کشور صاحب سبک و تکنیک شناخته شد.

عظیمی می‌گوید: مجید واحدی‌زاده نکته‌سنج و دقیق بود و در تئاتر همچون یک‌ نگارگر و مینیاتوریست عمل می‌کرد؛ وی هیچ عنصر نمایشی را بدون دلیل به کار نمی‌برد؛ در تئاتر، خودساخته بود؛ روی پای خود ایستاد و مطالعه و تجربیاتش او را به جایی رساند که در تئاتر کشور صاحب سبک و تکنیک شناخته شد و بسیاری از مقولات علمی تئاتر را چنان ظریف و دقیق به کار می‌برد که حتی بسیاری از اساتید دانشگاه‌های کشور را متحیر کرده بود.

محمد نباتی مقدم -نمایشنامه‌نویسی که برترین کار خود (سبز؛ سهراب؛ سرخ) را با اطمینان به واحدی‌زاده سپرد تا جهانی شود- معتقد است: وی برای رسیدن به جایگاهی که داشت بسیار کوشید؛ سال‌ها مرارت کشید و ثابت کرد نگاه و نگرش کارگردانی دارد.

محمد نباتی مقدم: مدام در حال خلق لحظه‌های جدید برای کار خود بود و این نشان‌دهنده دقت و عزم او برای پدید آوردن تئاتری بود که باید عین زندگی باشد: «هر لحظه غافلگیری و هر دم، تصویری نو»!

وی اضافه می‌کند: او در انتخاب نمایشنامه سختگیر بود. در خواندن متن‌های نمایشی تنبلی نمی‌کرد و برای انتخاب یک نمایشنامه، آنقدر متن می‌خواند که شاید در حساب نگنجد. برای کار کردن نمایش عجله نمی‌کرد، اما وقتی متنی باب میلش بود سریع دست به کار می‌شد. در تحلیل متن دقیق بود. مطالعه زیادی پیرامون چیزی که قرار بود روی صحنه ببرد انجام می‌داد. در انتخاب واژه‌ها نیز دقت وافر داشت و سطر سطر متن را برای خود حلاجی می‌کرد. قدرت تصویرپردازی بسیار شایان توجهی داشت و در خلق تابلوهای اثرش به همه جوانب کار دقت می‌کرد.

نباتی مقدم ادامه می‌دهد: واحدی‌زاده در دسته کارگردان‌هایی بود که وقتی جایزه‌ای می‌گرفت، کارِ ساختن و باز‌ساختن را متوقف نمی‌کرد. اگر نمایش وی از مرحله استانی به منطقه‌ای می‌رفت یا از منطقه‌ای به فجر راه پیدا می‌کرد؛ بعید بود کار دو سه ماه پس از آن، شبیه همان کار قبلی باشد. مدام در حال خلق لحظه‌های جدید برای کار خود بود و برای همین بیشتر کارهایش در طول یک پروسه منتهی به جشنواره‌ها، با تغییرات مهم و شگفتی‌آور روبه‌رو می‌شد. این نشان‌دهنده دقت و عزم او برای پدید آوردن تئاتری بود که باید عین زندگی باشد: «هر لحظه غافلگیری و هر دم، تصویری نو»!

کیوان پورمحمدتقی کارگردان و بازیگر هم در برخی دیدگاه‌ها با دیگر تئاتری‌های اردبیل هم‌نظر است و در برتر بودن وی نظرسنجی کانون منتقدان تئاتر مرکز هنرهای نمایشی را شاهد می‌آورد که مرحوم واحدی‌زاده از جمله 30 کارگردان برتر کشور انتخاب شد؛ این را افتخار بزرگی برای خود او، اردبیل و منطقه آذربایجان می‌شمرَد و تأکید می‌کند: امروز وظیفه ماست تا باری را که وی بر دوش تئاتر اردبیل گذاشت پیش ببریم و این میسر نیست جز اینکه همچنان بیاموزیم و تلاش کنیم.

 کیوان پورمحمدتقی: ضمن تعهدی که به کار خود و مخاطب داشت، به همه ساعت‌های تمرین‌ خود احترام می‌گذاشت و همه دقایق تمرین و اجرا را ارزشمند می‌دانست.

وی می‌گوید: بر اساس ارتباطی که با وی  داشتم راز ماندگاری و محبوبیت مجید علاوه بر فضایل اخلاقی وی، بُعد هنری او بود. به اثری که انتخاب می‌کرد -در کنار مخاطب و تماشاگر- ارزش قائل بود. اثری را پس از واکاوی بسیار انتخاب می‌کرد. ضمن تعهدی که به کار خود و مخاطب داشت، به همه ساعت‌های تمرین‌ خود احترام می‌گذاشت و همه دقایق تمرین و اجرا را ارزشمند می‌دانست.

پورمحمدتقی معتقد است مجید واحدی‌زاده بهترین و برترین کلاسیک‌کار ایران بود و در دهه تئاتر اساطیری یکی از بهترین‌های این ژانر به شمار می‌آمد. حضور در عرصه‌های بین المللی نظیر شب‌های سپید و جاده ابریشم آلمان، گرجستان و آذربایجان به سبب سبک‌های مختلف اجرایی وی، از او چهره‌ای جهانی و ماندگار ساخت. مجید متخصص زنده کردن متن‌ها بود.

اکبر صادقی: رزومه مجید واحدی‌زاده نشان می‌دهد وی فعال‌ترین تئاتریِ اردبیل بوده و تا یک دهه توانسته تئاتر اردبیل را در سطح ملی ارتقا داده و حفظ کند.

اکبر صادقی، نمایشنامه‌نویس، کارگردان، بازیگر و متخصصی که در سال‌های اخیر نام تئاتر اردبیل را بار دیگر در صحنه‌های ملی و بین‌المللی مطرح نموده و ثابت کرده می‌تواند پا کنار جاپای اسطوره بگذارد، می‌گوید: رزومه مجید واحدی‌زاده نشان می‌دهد وی فعال‌ترین تئاتریِ اردبیل بوده و تا یک دهه توانسته تئاتر اردبیل را در سطح ملی ارتقا داده و حفظ کند.
به اعتقاد صادقی هیچ‌کس به اندازه وی نتوانست تئاتر اردبیل را در سطح بین‌المللی بالا ببرد و با حضور در فستیوال‌های جهانی جوایز نفیسی را به نام اردبیل درو کند.

آنچه خبرنگار خبرگزاری فارس در اردبیل را شگفت‌زده کرد، هم‌صدایی اهالی فعال تئاتر اردبیل است در وسواس، دقت، تخصص و مرام بزرگ‌مرد صحنه‌های خاک گرفته.

شاید به قول پورمحمدتقی هنرمندانِ اردبیل باید قدر داشته‌هایشان را بیشتر بدانند؛ چنان‌که ناصر جعفری، داوود جلایی، حسن آرتیست و امروز مجید واحدی‌زاده در کنار ما نیستند که گل‌های زیبای هنر را در طاقچه یادها بکارند.
تا هستیم هوای هم را داشته باشیم چرا که آنچه از دست رفت، برای همیشه رفت.

به گزارش خبرگزاری فارس در اردبیل، مجید واحدی‌زاده نویسنده، بازیگر و کارگردان تئاتر و تلویزیون ایرانی که به سال ۱۳۴۷ در اردبیل چشم بر جهان گشود، در آغازین روز آذرماه 96 با ایست قلبی صحنه زندگی را ترک و جامعه هنری اردبیل را داغدار خویش کرد.

این یادنامه در میان فوج اشک‌هایی که در سوگ مجید واحدی‌زاده چکید، کم‌ترین کاری است که شاید می‌شد در سالگشت سفر ناگهانی اما دردناک استاد مسلّم تئاتر اردبیل به انجام رساند.
یادش مانا!

******************
گزارش از: مریم رضائی
******************

انتهای پیام/3463/214/