به گزارش خبرگزاری فارس از شهرستان ساری، همواره با انسان‌هایی برخورد کردیم و یا اینکه نام آنان را شنیده‌ایم که توانستند با ازخودگذشتگی صفحه‌ای از تاریخ را به خود اختصاص دهند، حمیدرضا نباتیان معلم فداکاری است که ویلچرنشینی نتوانسته وی را از کلاس درس و هدف اصلی‌اش دور کند.
حدود هفت سال از حادثه تلخ تصادف این معلم دلسوز در مسیر جاده برای تدریس دانش‌آموزان چالوسی می‌گذرد اما از آن زمان تاکنون باوجود موافقت آموزش و پرورش مبنی بر انتقال به شهرستان ساری همچنان ترجیح می‌دهد در مدرسه زنده‌یاد یحیی ملایی چالوس به تدریس بپردازد.
او مجبور شد ویلچرنشین شود و برای همیشه نتواند راه برود ولی این حادثه او را خانه‌نشین نکرد و همچنان نیز با شوقی وصف‌ناپذیر در حال تدریس به دانش‌آموزان است.
اما این روزها روی تخت بیمارستان در حال کشیدن درد و تحمل بیماری است و به‌دلیل جراحی‌های سنگین سال قبل و عفونت خونی شدید در بخش ترمیمی بیمارستان سوختگی شهید زارع ساری بستری است.
بیشتر از تحمل درد و رنج بیماری، موضوعی که این معلم فداکار را آزرده خاطر کرده زمزمه‌های خانه‌نشین شدنش است و اینکه دیگر نباید سر کلاس درس برود.
درست زمانی که این معلم در بستر بیماری افتاد، به‌جای اینکه به وی آرامش داده شود تا زودتر بتواند به کلاس درس برگردد، زمزمه‌هایی از کنار گذاشتنش شنیده می‌شود، معلمی که سختی راه، دوری از خانواده و شرایط جسمی‌اش را تحمل کرده تا بتواند حتی بهتر از قبل وظیفه و تکلیف خود را انجام دهد.
محدودیت جسمی این معلم فداکار موجب نشده ذره‌ای از کارایی فکری و علمی‌اش کاسته شود بلکه طی این سال‌ها همواره در جشنواره‌هایی که برگزار می‌شد توانسته رتبه‌ای کسب کند کما اینکه سال گذشته بین نفرات نخست جشنواره داستان‌نویسی کشور قرار داشت.
حمیدرضا نباتیان در این‌باره در گفت‌وگو با فارس، اظهار کرد: به محض اینکه بهبودی حاصل شود به سرکارم برمی‌گردم، چراکه حادثه ضایعه نخاعی که در سال 91 برایم پیش آمد، نتوانست مرا خانه‌نشین کند، اینکه دیگر چیزی نیست.
این معلم فداکار افزود: بارها رویکردهای آموزشی خود را به آموزش و پرورش شهرستان و مازندران و همچنین وزارتخانه ارائه کردم، از ابتدا پایه اول تدریس کردم و همواره نیز علاقه‌مند به تدریس در این پایه هستم، چرا که اعتقاد دارم پایه مهمی در تحصیل است.
وی با اشاره به اینکه دارای دو فرزند 17 و 12 ساله هستم که در ساری زندگی می‌کنند، تصریح کرد: برای تدریس در مدرسه چالوس منزلی را اجاره کردم و دور از خانواده‌ام زندگی می‌کنم، چرا که رفت و آمد باتوجه به شرایط جسمی‌ام برایم سخت بود.
نباتیان بیان کرد: این روزها بارها و بارها از زبان اولیای دانش‌آموزان و همکاران می‌شنوم که برخی گفته‌اند بهتر است خانه‌نشین شوم در حالی‌که برخی از اولیا فرزندان خود را به‌دلیل این موضوع به مدرسه دیگری منتقل کردند و علاقه‌مند هستند من تدریس فرزندان‌شان را برعهده بگیرم ولی برای من بهتر است مشغول تدریس دانش‌آموزان باشم، چراکه از این کار لذت می‌برم.
وی در پایان گفت: از سال 88 به‌عنوان معلم در آموزش و پرورش مشغول به کار شدم و از آن سال تاکنون طی ایمیل‌ها و درخواست‌های متعدد خواستار ملاقات با وزیر آموزش و پرورش شدم ولی تاکنون این مهم محقق نشده است.
این معلم فداکار با لباس بسیجی و با جسم سالم خود در سال 73 به دیدار مقام معظم رهبری رفت و تنها آرزویش این است برای ادای احترام و با دلش به زیارت ایشان برود.
به گزارش فارس، مرور فداکاری این معلم که در راه علم‌آموزی هر سختی و رنجی را به جان خریده، از درد و رنج بیماری گرفته تا دوری از خانواده و مادری که از سن 12 سالگی بدون همسر تلاش کرده هیچ محبتی را برایش دریغ نکند، برایش هم جای پدر باشد و هم مادر از نمادهای ایثار و ازخودگذشتگی است که برای همیشه باید در تاریخ تعلیم و تربیت ماندگار باشد.
انتهای پیام/و
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
