گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: اینترنت مهار از دانش بشری برداشته است. تا پیش از ظهور اینترنت یادگیری هیچگاه به این سهولت نبوده است. البته از طرفی اینترنت ما را در حواس پرتی نیز غرق کرده و زمینه ای را برای تولید ترول ها و اطلاعات نادرست نیز فراهم آورده، ولی اگر قرار باشد اینترنت را از چیزی خلاص کرد، آن چیز آزادی آموزش و پرورش است.
وقتی پای دسترسی به این اقیانوس اطلاعات به میان می آید، ما دو گزینه اساسی پیش رو داریم: اینترنت با سیم یا وای فای. اکثریت غالب مدارس انقلاب بی سیم را انتخاب کرده اند. فهمیدن دلیل آن نیز ساده است. در مقایسه با اینترنت با سیم، نصب اینترنت بی سیم در مدارس ساده تر، ارزان تر و سریع تر است.
امروزه دانش آموزان کتاب و دفترهای خود را با لپتاپ، تلفن هوشمند، آی پد و تمام وسایل «هوشمند» دیگر معاوضه کرده اند، وسایلی که به یک زیر ساخت بی سیم قدرتمند متصل می شوند و به آنها اجازه می دهد عملا از هر چیزی در محیط مدرسه استفاده کنند.
اما این شبکه بی سیم یک پیامد مخرب نیز به همراه دارد. پزشکان و دانشمندان می گویند که سلامت دانش آموزان و معلمانی که در این قبیل مدارس حضور دارند به مخاطره می افتد.
خطرات تشعشعات
دکتر مارتین پال استاد بیوشیمی و علم پزشکی بنیادین در دانشگاه ایالتی واشنگتن در مقاله خود «وای فای یک تهدید بزرگ برای سلامت انسان محسوب می شود» که در شماره جولای 2018 «تحقیقات زیست محیطی» منتشر شده، درباره خطرات ناشی از قرار گرفتن در معرض این تشعشعات هشدار می دهد.
پال می نویسد: «نصب وای فای در مدارس گوشه و کنار کشور می تواند یک تهدید سطح بالا برای سلامت کودکان و نیز برای معلمان به ویژه معلمان بارداری که جنین حساسی را در بطن خود می پرورانند باشد.»
از آنجا که وای فای همه جا از خانه های شخصی تا مکان های عمومی وجود دارد، شاید به سختی بتوان این ادعای هشدارآمیز پل را باور کرد. با این حال شواهدی که او ارائه می کند ترسناک هستند: 23 مطالعه علمی کنترل شده اثرات مختلف و متعدد قرار گرفتن در معرض تشعشات وای فای را نشان می دهند. و این تنها نوک کوه یخ است: ده ها مطالعه دیگر نیز در مورد آسیب های وای فای وجود دارد که در این مقاله نامی از آنها برده نشده است.
با وجود شواهد کاملا مستندی که در مورد صدمات آنها وجود دارد و صدها مطالعه ای که پیشینه ای چند دهه ای دارند و از مشکلات سلامتی ناشی از قرار گرفتن در معرض این تشعشات خبر می دهند، این تشعشعات بسیار فراگیر شده اند. برخی از محکم ترین شواهد سال گذشته در گزارش نهایی یک مطالعه 30 میلیون دلاری و 19 ساله که با بودجه اداره غذا و داروی آمریکا انجام شده به دست آمده است. این مطالعه در قالب «برنامه سم شناسی ملی» – یک اداره فدرال که وظیفه آن آزمایش مواد سمی است- انجام گرفته و برای این طراحی شده بود که در این باره که آیا تشعشات بی سیم زیانبار هستند یا خیر، حرف نهایی را بزند. این مطالعه شواهد روشنی از سرطان و آسیب به دی ان ای را که با استفاده از تلفن همراه مرتبط هستند نشان داده است.
نقطه تمرکز خطر
به گفته کارشناسان، مدارس به طور خاصی جای نگرانی دارند، به این دلیل که مدارس یکی از مکان هایی هستند که امروزه شدیدترین تمرکز تشعشعات بی سیم در آنها یافت می شود. سیستم های بی سیمی که مدارس از آنها استفاده می کنند بسیار فراگیرتر از وای فای متوسط خانگی شما یا یک کافی شاپ است. این سیستم ها که دارای رتبه بندی تجاری اند از چندین روتر یا «اکسس پوینت» در تمام کلاس ها استفاده می کنند که غالبا زیرسقف و بالای سر دانش آموزان نصب شده اند. حالا تشعشاتی را که از وسایل بی سیمی که هر دانش آموز به طور شخصی از آنها استفاده می کند نیز به تشعشعات وای فای مدارس بیفزایید تا دریابید که چگونه کودکان هر روز هفت ساعت از وقتشان را در سوپی غلیظ از مهی تشعشعاتی سر می کنند.
بدتر آنکه ما کسانی را در این حوزه به شدت متمرکز شده تشعشعات بی سیم قرار می دهیم که دربرابر آن از دیگران آسیب پذیرتر نیز هستند. در مقایسه با بزرگسالان، کودکان جثه کوچک تری دارند و ضخامت جمجمه های نازک تر است، در نتیجه تشعشات ساده تر به داخل سر آنها نفوذ می کند و به بخش های بیشتری از مغز آنها می رسد. یک نکته مشکل آفرین دیگر این است که سیستم های ایمنی و عصبی کودکان هنوز در حال تکامل است. بعلاوه سلول های «کودکان» با نرخ سریع تری تکثیر می شوند که خطر جهش هایی را که می تواند به ایجاد سرطان بینجامد افزایش می دهد.
به گفته پال این عوامل کودکان را بیشتر مستعد روندهای بیماری می کند که مطالعات همواره نشان داده اند تشعشات بی سیم عامل آن هستند: مواردی چون فشار اکسیداتیو (که می تواند به سرطان و مشکلات غیر سرطانی نظیر آسیب دی ان ای منجر شود)، آسیب به اسپرم و بیضه ها، اثرات عصبی روانی، مرگ سلولی، تغییرات در سیستم غد درون ریز و بیش باری کلسیم.
شواهد بیماری
این روندهای بیماری صرفا تئوریک نیستند. مطالعات اپیدمی شناسانه ای که دکتر لنارت هاردل انکولوژیست بیمارستان دانشگاه اوربرو در سوئد انجام داده، نشان داده کودکانی که در معرض این تشعشات قرار دارند، بیشتر احتمال دارد به سرطان مبتلا شوند و سرطان سریع تر در آنها پیشرفت کند.
دیگر پزشکان و دانشمندان می گویند قرار گرفتن در معرض این تشعشعات احتمال دارد یک عامل مهم در افزایش نرخ دیگر بیماری های کودکان باشد. دکتر هیو تیلور استاد و رئیس بخش زنان و زایمان و علوم باروری در دانشگاه ییل نشان داده است که قرار گرفتن شدید در معرض تشعشات بی سیم، بر تکامل عصبی و رفتاری اثر دارد و می تواند به کمبود توجه و اختلال بیش فعالی منجر شود؛ مشکلی که ظرف 10 سال گذشته دو برابر شده است.
دکتر مارتا هربرت استاد دانشکده پزشکی هاروارد و نورولوژیست کودکان در بیمارستان مرکزی ماساچوست، این استدلال تکان دهنده را مطرح می کند که افزایش ناهنجاری های طیف اوتیسم را نیز می توان به افزایش قرارگرفتن ما در معرض تشعشات بی سیم مرتبط دانست.
گزارش 60 صفحه ای هربرت در سال 2012 البته شواهدی برای این ادعای خود ارائه نمی کند، اما چندین مشابهت را بین نشانه هایی فاش می کند که می دانیم با قرار گرفتن در معرض تشعشعات بی سیم و شواهد بیولوژیک در اوتیسم رخ می دهند، نشانه هایی چون استرس سلولی، آسیب بافتی، تانخوردگی پروتئین و اختلال یادآوری.
هربرت اوتیسم را نه به عنوان یک مشکل ناشی از یک مغز در هم شکسته، بلکه مغزی که در قانونمند کردن خود مشکل دارد توصیف می کند. او معتقد است که اگر چنین مغزی در ابری از تشعشعات بی سیم گرفتار شود، با یک عامل مختل کننده مواجه می شود که توازن در رفتار و بیولوژی آن را حتی سخت تر می کند.
هرچند که مغز کودکان مبتلا به اوتیسم شاید در برابر تشعشعات میکروویو آسیب پذیرترین مغزها نباشند، ولی هربرت می گوید که هر مغزی در معرض خطر این تاثیرات قرار دارد.
عصب شناختی الکترومغناطیسی
هربرت توضیح می دهد که درست مثل وسایل بی سیم، مغز ما نیز با سینگنال های الکترومغناطیسی ارتباط برقرار می کند. در واقع هرچه ابزارهای ما حساس تر شده اند، دانشمندان بیشتر کشف کرده اند که هر سلول درون بدن ما از سینگنال های الکترومغناطیسی استفاده می کند.
اکنون که ما در یک دنیای بی سیم زندگی می کنیم، همه ما تقریبا تمام مدت در یک میدان تشعشعات الکترومغناطیسی به سر می بریم. هربرت معتقد است که پشتیبانی علمی کافی برای طرح این ادعا وجود دارد که این تاثیرگذاری می تواند یک عامل مهم در پایین آمدن کارکردهای شیمیایی – الکتریکی ظریف بدن و در نتیجه از تنظیم خارج شدن مغزها و سیستم های عصبی ما باشد.
اوتیسم زمانی صرفا یک ناهنجاری ژنتیک تلقی می شد. ولی با توجه به افزایش دانش ما از این مشکل، پژوهشگران چشم انداز پیچیده تری را کشف کرده اند که طی آن تعدادی از اثرگذاری های محیطی نشان داده اند که بر ژن ها تاثیر دارند.
به این ترتیب به جای اینکه برای این مشکل سریعا در حال رشد (آخرین برآوردهای مراکز کنترل بیماری این است که از هر 40 کودک یکی مبتلا به اوتیسم است که در سال 2005 این تعداد از هر 166 کودک یک نفر بود) تنها دنبال یک دلیل باشیم، احتمالا عوامل زیاد دیگری نیز وجود دارند که باید آنها را نیز در نظر بگیریم. برای مثال مواد شیمیایی سمی مدت هاست که تاثیر مرگبار خود را بر تکامل مغز نشان داده اند.
اما هربرت می گوید که با توجه به ماهیت الکتریکی بدن ما، تشعشعات بی سیم به نسبت مواد شیمیایی سمی اختلال بیشتری را موجب شده است.
ناخوشی در مدارس
دافنه تاچوور یک مامور پیشین ارتباطات از راه دور است که برای دفاع از کسانی که از تشعشعات بی سیم آسیب دیده اند به وکالت روی آورده است. رسیدگی به پرونده او در دیوان عالی در اسرائیل بود که به اولین محدودیت های وای فای در مدارس سراسر کشور انجامید. تاچوور شواهدی از 200 کودک را در نتیجه تشعشعات وای فای که فقط در شش مدرسه بیمار شده بودند نشان داده بود.
تاچوور می گوید اکنون در ایالات متحده هر هفته والدین چندین کودک با او تماس می گیرند، کودکانی که به دلیل سیستم بی سیم مدرسه شان ناخوش شده اند. او می گوید شایع ترین نشانه های ناخوشی شامل سردرد، افزایش حساسیت به سر و صدا، خون دماغ، مشکلات تمرکز و یادآوری، تهوع، خستگی و بیش فعالی است. او می گوید: «متاسفانه این آسیب ها نه به طور بالقوه بلکه عملا وجود دارند و در مقیاسی اپیدمیک هم وجود دارند.»
بیماری مزمن یا حادی که نتیجه تشعشات بی سیم باشد «حساسیت الکترومغناطیسی» نامیده می شود. این همان بیماری است که نیروی دریایی آمریکا زمانی که سربازانی که برای دوره های زمانی طولانی با فناوری هایی نظیر رادار کار می کردند همین نشانه ها را از خود بروز دادند، از آن با عنوان «بیماری میکروویو» نام برد. این بیماری از روی فرکانس های میکروویوی نامگذاری شده که فناوری بی سیم با آنها کار می کنند. کسانی که به بیماری میکروویو مبتلا می شوند نمی توانند در معرض تشعشعات بی سیم قرارگیرند، وگرنه نشانه هایی دردناک و گاه ناتوان کننده را از خود نشان می دهند.
یکی از کودکانی که تاچوور با او کار کرده دختری 13 ساله از اورگان است که میز او مستقیما زیر روتر وای فای کلاسشان قرار داشته است. بعد از آنکه او به بیماری میکروویو مبتلا شد، والدینش او را در یک مدرسه خصوص والدورف ثبت نام کردند، چون آنها یکی از معدود مدارسی هستند که از وای فای استفاده نمی کنند.
مواردی نیز وجود دارد که والدین ناگزیر می شوند گزینه تحصیل فرزندانشان درخانه را انتخاب کنند، چون نمی توانند به مدارس بدون وای فای دسترسی پیدا کنند. در برخی موارد نیز کودکان به زور مجبور به انجام این کار می شوند.
تاچوور می گوید یکی از والدین بود که دو پسرش به بیماری میکرویو مبتلا شده اند. مادر آنها گفته که پیشنهاد کرده کلاس های مدرسه پسرانش را به اینترنت با سیم مجهز کنند و حتی پیشنهاد کرده حاضر است هزینه آن را نیز پرداخت کند، ولی مدرسه از این کار امتناع کرده است. درنتیجه فرزندان او تنها هفته ای چند ساعت توانسته اند به مدرسه بروند.
خطری که متوجه معلمان است
بیماری میکروویو می تواند بر معلمانی که در محیط وای فای کار می کنند نیز تاثیر بگذارد. لوری براون معلمی از ناحیه مدارس متحد لس آنجلس می گوید که او هیچ چیز درباره تاثیرات سلامتی بی سیم نمی دانسته تا زمانی که مدرسه شان یک سیستم وای فای با رتبه بندی تجاری را در آوریل 2015 نصب کرده که به گفته او صدمات احتمالی ناشی از این فناوری را نمی توان نادیده گرفت. براون می گوید: «ما قبلا وای فای داشتیم، ولی اکنون سیستم را به روزرسانی کرده اند و درهر کلاس دو اکسس پوینت نصب شده که در مجموع برای کل مدرسه 190 اکسس پوینت می شود، از جمله تقویت کننده های اضافی برای جلوگیری از هر قطعی احتمالی وای فای. تمام این ها درراستای اجرای برنامه های آزمون «کامون کور» و آموزش قرن بیست و یکمی صورت گرفته است.»
در طول آزمون کامون کور هر یکی از دانش آموزان از یک لپتاپ بی سیم برای دسترسی به این سیستم جدید استفاده می کنند. براون بعد از فقط دو ساعت قرار داشتن در این محیط فناوری پیشرفته کم کم بروز چندین نشانه را در خود احساس کرد: خارش و سوزش پوست، مشکلات تنفسی و افزایش ضربان قلب. زانوهایش شروع به خارش کردند و سوراخ های بینی اش متورم شدند.
به مرور نشانه ها بدتر شدند و چیزی نگذشت که براون دیگر به سختی می توانست روز کاری اش را به آخر برساند. قبل از نصب سیستم وای فای جدید براون ندرتا حالش بد می شد و خیلی کم به مرخصی استعلاجی می رفت. اما بعد از نصب این تجهیزات جدید او تمام مدت بیمار بود. تا پایان سال تحصیلی براون دست کم دو روز را در هفته نمی توانست در مدرسه حضور یابد.
براون دست کم 10 معلم و کارمند مدرسه دیگر را نیز می شناسد که از نشانه هایی که منشا آنها را وای فای مدرسه می دانند شکایت دارند. از این تعداد دو نفرشان بازنشسته شدند، یکی شان استعفا داده و دست کم سه نفر دیگر (از جمله خود براون) پرونده ای را برای غرامت آسیب کاری تشکیل داده اند. هرچند که تمام ادعاهای آنها در رسیدگی اول رد شد.
براون هم اکنون در مرخصی استعلاجی به سر می برد، ولی ترجیح می دهد به زندگی قبلی اش بازگردد. امروز فقط کافی است یک نفر از تلفن همراه در نزدیکی براون استفاده کند تا نشانه های گرگرفتگی و نیز گاهی اوقات نشانه های ناتوانی او به سرعت بازگردند.
فشار برای ایجاد تغییرات
همزمان با افزایش آگاهی مردم از خطرات قرار گرفتن در معرض تشعشعات بی سیم و وای فای در مدارس، تلاش هایی از سوی اتحادیه های معلمین، سازمان های والدین و گروه های پزشکان برای رسیدگی به این مشکل شکل گرفته است.
یک راه حلی که به طور فراگیری پیشنهاد شده این است که مدارس یک سیستم با سیم را به کار بگیرند. این کار به دانش آموزان اجازه می دهد تا از دسترسی مطمئن تری به اینترنت پر سرعت استفاده کنند، بی آنکه در معرض تشعشعات میکروویو قرار گیرند. هزینه این کار تنها اندکی بیشتر از یک سیستم بی سیم است.
در حالی که نصب یک سیستم با سیم به معنای هزینه بیشتر است، این کار در دراز مدت می تواند برای میلیون ها مدرسه صرفه جویی هایی به همراه آورد و نیز سلامت کودکانی را که در این مدارس تحصیل می کنند تامین کند. تاچوور می گوید که بیشتر مدارس از اثرات سلامتی مرتبط با تشعشعات بی سیم مطمئن نیستند، چرا که بیشتر شرکت های بیمه از ماجرای تنباکو و آزبست خوب درس گرفته اند ودر ارتباط با امواج بی سیم حواسشان را جمع کرده اند.
برخی تغییرات ممکن است به شکل وضع قوانین جدید انجام شود. در ماساچوست اخیرا هفت لایحه برای حل مشکلات فناوری بی سیم در تعدادی از مدارس ارائه شده است. دکتر دب مایر که گروه «والدین در سراسر آمریکا» را اداره می کند می گوید که سازمان او سه لایحه را به مجلس ایالتی ارائه داده که با تشدید قرار گرفتن کودکان در معرض تشعشعات بی سیم مرتبط هستند.
به طور کلی بزرگ ترین چالش پیش رو این است که مدارس، قانونگذاران و جامعه با جدیتی به این موضوع بپردازند که شایسته آن است.
مایر می گوید: «ایجاد این باور در مردم که حرفی که ما می زنیم واقعی است وحقیقت دارد تلاش زیادی می خواهد، زیرا آنها نمی خواهند فکر کنند که وسایل دیجیتالی که از آنها استفاده می کنند اثرات منفی نیز دارد. به خصوص آنها نمی خواهند فکر کنند که این وسایل برای فرزندانشان نیز چیز بدی است.»
نویسنده: کونن میلنر (Conan Milner) روزنامه نگار حوزه سلامت
منبع: yon.ir/kETwt
انتهای پیام.
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
