خبرگزاری فارس از تبریز- مریم عباسی: جامعه همچون خانوادهای بزرگ است که آسیب رسیدن به یکی از اجزای این خانواده میتواند تمام خانواده را درگیر کند. شاید هم بتوان جامعه را همچون یک ارگانیسم زنده تصور کرد که اگر یکی از بخشهای آن با ویروسی مواجه شود این ویروس و این بیماری میتواند به تمام بخشهای دیگر تسری یابد و تمام این ارگانیسم زنده را از پای درآورد. از همین روست که بحث مدیریت و مقابله با آسیبهای اجتماعی از چند سال قبل به عنوان یکی از مطالبات جدی مقام معظم رهبری مطرح شد و ایشان دستور ستاد فرهنگی، اجتماعی و مدیریت ساماندهی آسیبهای اجتماعی را در بالاترین سطوح صادر فرمودند. تا کنون چندین جلسه در این قرارگاه تشکیل شده، اما به نظر میرسد صرف تشکیل این جلسات با مطالبات رهبری در حوزه آسیبهای اجتماعی فاصله قابل توجهی دارد.
رهبر معظم انقلاب درباره آسیبهای اجتماعی میفرمایند: «درست است که ما در کشور در درجه اول مسئله اقتصاد را داریم و خود مشکلات اقتصادی هم [به عنوان]یکی از آن عوامل ریشهای این مفاسد، مورد توجه ماست، لکن مسئله مفاسد اجتماعی با شرحی که در جلسه قبل داده شد، یکی از بیماریهایی است که هر روزی که بر آن بگذرد و علاج نشود، عمق بیشتری پیدا میکند و علاجش دشوارتر خواهد شد؛ لذا مسئله فوقالعاده مهم است.»
نگاه حضرت آیتالله خامنهای به بحث آسیبهای اجتماعی نگاهی دلسوزانه است. آ
نچنان که انگار هر فرد آسیبدیده یکی از فرزندان یا اعضای خانواده خودشان است. بر همین اساس هم خطاب به مسئولان تأکید میکنند: «ما مردم را باید عائله خودمان بدانیم. ما مسئولان کشوریم دیگر... این ملت، این کشور، این مرزها، این فضای زندگی، عائله ماست.
به مسئله آسیبهای اجتماعی در سطح کشور جوری نگاه کنیم که اگر این آسیب در داخل خانواده خود ما بود، آنجور نگاه میکردیم. اگر بنده یک بچه معتاد داشته باشم چه حالی دارم؟ اگر کسی در خانه یک دختر فراری از خانه داشته باشد چه حالی دارد؟ تصورش را بکنید، اگر این دختر از خانه دیگری هم فرار کرد، ما باید همان احساس را به خودمان تلقین کنیم ولو طبیعتاً نداشته باشیم... ما باید به این قضیه در سطح جامعه حساس باشیم و به فکر علاج باشیم... ما در واقع اهتماممان به وضعیت مردم مثل اهتماممان به داخل خانواده خودمان باشد.»
بنا به تأکید مقام معظم رهبری، پیچیدگی و چند وجهی بودن آسیبهای اجتماعی ایجاب میکند تا همه دستگاهها برای مدیریت و حل و فصل آن وارد میدان شوند. ایشان میفرمایند: «همه دستگاهها باید نقشآفرینی کنند؛ هم دستگاههای دولتی- منظورم قوه مجریه است- هم دستگاههای غیر قوه مجریه مثل مجلس، مثل قوه قضائیه، مثل نهادهای انقلابی. همه باید نقشآفرینی کنند، باید نقش خودشان را، سهم خودشان را، مشخصاً پیدا کنند، بفهمند چه هست و آن سهم را به بهترین وجه، با شتاب متناسب انجام بدهند.»
با تمام اینها، اما به نظر میرسد برخی مسئولان کشور کمتر به این نکته توجه دارند که هر فردی در دور آسیبهای اجتماعی گرفتار شود، ظرفیتی بالقوه برای تشدید و انتقال این آسیبهاست. وقتی مسئولان نسبت به اعتیاد یا فقر یا فراهم نبودن شرایط ازدواج برای اعضای جامعه بیتوجه باشند، آتش آسیبهای اجتماعی زبانه خواهد کشید و زبانههای این آتش در محدودهای کوچک باقی نمیماند، بلکه دود این ماجرا به چشم همگان خواهد رفت.
انتهای پیام/60001