به گزارش گروه دیگر رسانههای خبرگزاری فارس، «حسین کنعانی مقدم» در روزنامه «حمایت» نوشت:
سفر هفته گذشته «شینزو آبه»، نخستوزیر ژاپن به تهران که حامل چند پیام از سوی «دونالد ترامپ»، رئیسجمهور آمریکا بود، با مهندسی معکوس و درایت همیشگی رهبر حکیم انقلاب، به نقطه عطفی برای خوداتکایی و اتمامحجت با حریف بدل شد. یکی از پیامهای ترامپ به سکاندار انقلاب این بود که «مذاکره با آمریکا موجب پیشرفت ایران خواهد شد» اما پاسخ شنید که «ما به لطف خداوند، بدون مذاکره با آمریکا و با وجود تحریم هم به پیشرفت خواهیم رسید و معتقدیم از طریق مذاکره با آمریکا، مشکلات ما حل نخواهد شد.» دراینباره
گفتنیهایی هست.
1. بحثی که ترامپ در خصوص مقارن دانستن «مذاکره» با «پیشرفت» مطرح کرد، کاملاً انحرافی است، چراکه اگر مذاکره با آمریکا فایدهای داشت، باید در خصوص دیگر کشورهایی که زمانی مذاکره را در دستور کار خود قرار داده و بهتبع آن، شرایط کاخ سفید را پذیرفتند، صدق میکرد. درحالیکه مذاکره با واشنگتن در سطح منطقهای و جهانی تاکنون منجر به پیشرفت نشده و آنچه موجب پیشرفت و پویایی کشورها بوده، عبارت است از سختکوشی و کار شبانهروزی آنها، نه گفتگو و مذاکره با راهزنان بینالمللی. ژاپن یکی از مصادیق این قبیل کشورهاست که مردم آن با وحدت ملی، همدلی و تلاش بیوقفه، توانستند کشورشان را بعد از جنگ جهانی دوم که به ویرانهای تبدیلشده بود، به جایگاه سوم ثروتمندترین کشور جهان برسانند. از طرفی، در داخل نیز موضوع مذاکره با آمریکا در چارچوب برجام که برخی وعده رفع بالمره تحریمها را به آن سبب میدانند، امروز پس از گذشت تقریباً نیم دهه به امری متفقالقول تبدیل و مشخصشده که طرح موضوع مذاکره، فریبی بیش نبوده است چون تعداد تحریم افراد حقیقی و حقوقی پس از توافق هستهای، بهمراتب بیش از زمانی است که بهاصطلاح توافقی با آمریکا وجود نداشت. بنابراین، مذاکره با آمریکا نهتنها باعث پیشرفت نمیشود، بلکه حتی باعث پسرفت و بدتر شدن اوضاع معیشتی نیز خواهد شد.
2. وجه دیگر مذاکره، بازتولید «آفت وابستگی» است که پیش از انقلاب به آن مبتلا بودیم اما این بار با ادبیاتی مرتبتر و رنگ و لعابدارتر ارائه شده است. ترامپ و پیش از آن، اوباما بارها مدعی بودند که ایران از طریق مذاکره به باشگاه کشورها و خانواده جهانی خواهد پیوست. جهانیشدن، کلیدواژهای است که آمریکاییها برای ترغیب کشورها بهمنظور پیوستن به باشگاه مصرفکنندگان بکار میبرند؛ همانگونه که درباره رژیم منحوس پهلوی معتقد بودند که در جرگه جامعه جهانی قرار دارد. ایران تحت حاکمیت رژیم ستمشاهی، یکی از سیاهترین ادوار خود را پشت سر گذاشت، چراکه شاه معدوم، هیچ اختیاری از خود نداشت و ایران را به بازار بزرگ کالاهای مصرفی و تجملی غرب با امتیاز عضو شدن در باشگاه کشورهای جهان تبدیل کرده بود! در توافق هستهای هم همین شعار داده شد اما منظورشان، ورود شرکتهای غربی به بازار پرسود جمهوری اسلامی و فروش محصولاتشان بود و با این حساب، نمیتوان منظور آمریکا از تشویق ایران به پیوستن به جامعه جهانی و برخورداری از پیشرفت را چیزی جز پیشرفت صوری دانست. بهبیاندیگر، کاخ سفید میخواهد که با کسب امتیازات بیشمار، راه صادرات کالاهای پر رزق و برق خارجی را به کشورمان بدهد تا رونقی ظاهری شکل بگیرد. این اتفاق ممکن است در مقطعی کوتاه، رضایت زودگذر در جامعه ایجاد کند و برخی آن را پیشرفت و گشایش بهحساب آورند - همانگونه که در بدو اجرای برجام، سیلی از کالای مصرفی به راه افتاد که نتیجه آن خروج ارز از کشور و خاموش شدن موتور بسیاری از کارخانهها بود - ولی در نهایت به ضرر کشور تمام خواهد شد و دومینویی از مشکلات اقتصادی ازجمله بیکاری، رشد تورم و افزایش فعالیتهای غیر تولیدی را به ارمغان میآورد. پیشرفتی که آمریکا برای ایران میخواهد، خارج از این محدوده نیست، درحالیکه هدف مدنظر جمهوری اسلامی، عمیق، حقیقی و متکی به استوانهها و پایههای داخلی است. ضمن اینکه پیشرفتی که متضمن تحقق منافع ملی کشور باشد، دارای جامعیت بوده و دو بعد مادی و معنوی را بهصورت توأمان در برمیگیرد؛ چارچوبی که ترامپ و امثال وی حتی الفبای آن را هم نمیدانند.
3. کلیددار کاخ سفید در حالی دم از پیشرفت ایران در سایه همراهی با آمریکا میزند که انقلاب اسلامی یکی از مدلهای موفق عزت ملی در کنار پیشرفت به شمار میآید. آمارهایی که درباره سطح علمی کشورمان از طرف نهادهای غربی در حوزههایی نظیر نانو، هستهای، هوا-فضا، پزشکی، نظامی ... گزارش شده است، نشان میدهد که جمهوری اسلامی در طول چهار دهه عمر خود، به پیشرفتهایی نائل شده که در تاریخ کشور و حتی از منظر مقیاس جهانی نیز بیسابقه و کمسابقه است. بهویژه اینکه توانستهایم در برخی علوم خاص و بسیار پیشرفته، حائز رتبههای برتر بینالمللی شویم و گوی سبقت را از کشورهایی که بعضاً بیش از یک قرن در آنها پیشتاز بودند، بربائیم. با وجود این پیشرفتها و توانمندیهای شگرف، کشورمان هیچگاه به هیچ کشوری حمله نکرده، این در حالی است که تحفه دموکراسی و لیبرالیسم غربی، سوءاستفاده از علم در صنعت نظامی و تولید سلاحهای کشتارجمعی است، بهنحویکه در جنگ جهانی دوم، بیش از 70 میلیون نفر کشته شدند؛ یا در جریان حمله اتمی آمریکا به دو شهر هیروشیما و ناکازاکی، بیش از 200 هزار نفر از بین رفتند و با وجود اینکه نخستوزیر فعلی ژاپن، دو سال پیش در کنگره آمریکا از نقش کشورش در جنگ جهانی دوم عذرخواهی کرد، اما هیچیک از مستأجران کاخ سفید تاکنون بابت این جنایت تاریخی از ملت ژاپن عذرخواهی نکردهاند.
جمهوری اسلامی به اذعان دوست و دشمن در حال حرکت شتابان و فتح قلههای علمی و پیشرفت جهان است که آمارهای معتبر نهادهای بینالمللی نیز حکایت از آن دارد. ایران، استاد تبدیل تهدیدات به فرصتهاست و تحریمها برخلاف آنچه آمریکاییها از آن انتظار دارند، به عاملی برای پیشرفت کشور تبدیل خواهد شد، چراکه ملت و حاکمیت نشان دادهاند هر جا دشمن خارجی علیه کیان و مقدرات کشور به پاخاسته، جهش فوقالعاده و پیروزیهای بسیار چشمگیر را به ثبت رساندهاند و این ظفرمندی و پیروزی بناست این بار در اقتصاد و معیشت رخ دهد و دندان طمع دشمن را برای همیشه بکند.
انتهای پیام/