به گزارش خبرگزاری فارس، عبدالمجید کیانی با حضور در برنامه «گفتاهنگ» رادیو گفت وگو ردیف موسیقی را همساز و همسو نمودن نغمات موسیقی تعریف کرد و افزود: «موسیقی ایرانی از پیشینه بسیار دور به امروز رسیده است و فرهنگ شفاهی ایرانیان، شاخص‌های هنری و موسیقیایی را به خوبی حفظ کرده است.»
وی با اشاره به اینکه فواصل موسیقایی باید به خوبی حفظ شده و به نسل‌های بعدی منتقل شود، افزود: «موسیقی ایرانی سینه به سینه به ما رسیده است لذا کارشناسان موسیقی باید اقدام به حراست و حفظ آن نموده و هر یک را در مجموعه‌ای خاص با نام دستگاه قرار دهند.»
این استاد ردیف‌نواز، ساز ایرانیان را گونه‌ای از اصوات طبیعی دانست و افزود: ایرانی‌ها سازهای موسیقی خود را بنا بر صوت المان‌ها در طبیعت ساخته و از این رو گویی طبیعت را می‌شنیدند.
کیانی یادآور شد: «در گذشته دستگاه شور به عنوان نخستین آوردگاه آموزش موسیقی مورد نظر بود. این دستگاه گویی قصص مختلفی است که باید نسل به نسل روایت و حفظ شود.»
وی در این میان فرهنگ شفاهی را دارای صفت ممتاز امانتداری خواند و افزود: «با تاسیس مدرسه دارالفنون، براساس شیفتگی موسیقی کلاسیک غرب، علم نظری موسیقی ایران که به واقع بی‌نظیر است و از دوران کهن برآمده و با فرهنگ، حکمت و فلسفه قرابت دارد، کنار گذاشته شد و تئوری دیگری جای آن را گرفت.»
کیانی با بیان اینکه تئوری موسیقی غرب را نمی‌توان نفی کرد، افزود: «تفکر مدرن نیز به موسیقی وارد شده و موجب برخی نوآوری‌ها می‌گردد لذا قصص موسیقی بر هم خورده و تخریب می‌شوند و آنچه در اختیار نسل امروز است، برگرفته از تلاش و امانتداری اساتید موسیقی است.»
این استاد موسیقی سنتی به رادیو گفت وگو گفت: «امروز متاسفانه موسیقی‌دانان به صرف دانستن ردیف، تصور می‌کنند قادر به سراییدن هستند در حالیکه موسیقی‌دان باید آداب این رشته را نیز بشناسد.»
کیانی افزود: «موسیقی دستگاهی به قرون قبل از یازدهم برمی‌گردد و قبل از آن موسیقی مقامی رواج داشت ولی با تغییراتی، این موسیقی سنتی به موسیقی ادواری بدل شد.»
وی در بخشی دیگر از مصاحبه با رادیو گفت‌وگو چیستی موسیقی را برآمده از حکمت و فلسفه دانست و افزود: «در این بین فارابی قبل از اینکه موسیقی‌دان باشد، یک فیلسوف بوده و حتی قبل از آن می‌توان او را موسیقی‌دان دانست.»
کیانی ادامه داد: «فارابی قبل از پرداختن به موسیقی، مسائلی دیگر را طرح موضوع کرد. او موسیقی را واژه‌ای یونانی می‌دانست. همچنین زبان‌های بسیاری را آموخته بود و با ترجمه آثار ارسطو، موسیقی غرب را شناخت. البته تحت تاثیر قرار نگرفت و تنها ابزاری شد تا به شناخت موسیقی خودش بپردازد.»
وی آهنگ و الحان را متشکل از نغماتی مختلف دانست و افزود: «فارابی صوت و نغمه را بن مایه موسیقی می‌دانست و حکمت نظری این صوت را به دو بخش ملایم و غیرملایم تبدیل می‌کرد.»
کیانی در مصاحبه با رادیو گفت‌وگو صدای باد، انسان، باران و حیوانات را اصوات طبیعی خواند و گفت: «صوت‌های غیرطبیعی از طریق سازها ایجاد می‌شود و جالب اینجاست که ساز موسیقی ایرانیان براساس طبیعت بوده و گویی صدای طبیعت را به صورت شهودی در قالب ساز به گوش می‌رساند.»
این استاد ردیف‌نواز اضافه کرد: «بین هر صوت موسیقی فاصله‌ای وجود دارد که آن را بعد می‌خوانند و این ابعاد منجر به ملایمت و تنظیم نغمات موسیقی می‌شود.»
کیانی تفاوت موسیقی ایران و موسیقی کلاسیک غربی را اینگونه تشریح کرد: «گردش نغمات ایرانی در ۴ نوت یا دانگ گردآوری می‌شود. موسیقی از صداهای بم آغاز می‌گردد و کم کم به اوج و صدای زیر ختم می‌شود و لذا بایستی دانگ‌های دیگری نیز بدان اضافه شود و این چنین پرده‌های موسیقی شکل می‌گیرد. موسیقی کلاسیک غرب اما از دو دانگ، تشکیل گام‌ها را می‌دهد و امروز این مسئله، ترتیب موسیقی ایرانی را برهم زده است.»
وی افزود: «موسیقی دستگاهی و ردیف‌های ایرانی به صورت سینه به سینه بدست ما رسیده و زمانیکه یونسکو قصد ثبت آن را داشت، تاکید کردیم که این میراث شفاهی و سینه به سینه است و این مسئله برای جهانیان نیز جالب و مورد توجه است.»
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
