مشهد یکصدا نوای یا رضا (ع) / مشهدی ها در روز شهادت غریب‌الغربا سنگ تمام گذاشتند

خبرگزاری فارس، مشهد - «امروز مشهد غرق در ماتم و عزا است»، مختصرترین جمله در شرح حال شهری است که امروز مشهدالرضا شد، سه قریه توس و سناباد و نوغان هزار و ۲۰۰ سال قبل مثل چنین روزی، بعد از شهادت علی بن موسی الرضا(ع) پیمان بستند دست در دست هم، شهری شوند در شأن مدفن پاره تن رسول (ص) و چنین شد که مشهد، مشهد شد.

علاوه بر غوغایی که مشهد را فراگرفته، در کوچه های پیچ در پیچ این شهر هم موکبها برقرار است، هر کس در حد توانش میخواهد به زائران و عزاداران امام هشتم خدمت کند، یک کتری کوچک شیر و چند لیوان یک بار مصرف گاهی تمام توان یک موکب‌دار است که در طبق اخلاص گذاشته و به رهگذران تقدیم می‌کند.

مشهد سیاه‌پوش عزاداری امام رضا(ع) است

مشهدالرضا دیشب هم بیدار بود و در خیابانهای منتهی به حرم مطهر رضوی، زائران و مجاوران لحظه به لحظه انتظار کشیدند تا در سالروز شهادت پاره تن رسول الله(ص) در جوار بارگاه منورش، سنگ تمام بگذارند تا بگویند امام رضا(ع) اینجا غریب نیست، که بگویند جانشان به پاره تن رسول الله(ص) بسته است.

فرقی نمی‌کند با چه وسیله‌ای خودتان را در روز شهادت امام مهربانی‌ها به مشهد رسانده باشید، هواپیما، اتوبوس، قطار و یا حتی پای پیاده. پا به این شهر که بگذارید همه‌ این شور و حال شما را می‌گیرد.در این روز مشهد، سیاه‌پوش عزاداری امام رضا(ع) است.

مشهدی‌ها خوب بَلدند مهمان‌داری کنند. هوای امامی که مزارش در شهرشان جای گرفته را خوبِ خوب دارند. هوای مهمانان حرم آقا را هم دارند. پا به شهر که بگذارید، از راننده تاکسی تا مغازه‌دارها و رهگذرها میزبانِ مهربانی، برای شما هستند. 

پرچم سیاه روی دیوارهای شهر خودنمایی می‌کند. دستجات عزاداری نه فقط از شهر مشهد که چندین روز است که از شهرهای مختلف به سوی حرم امام رضا(ع) در حرکت‌اند. نوحه‌ها و نواهای سوگواری از کوچه و خیابان‌‌ها به گوش می‌رسد.

بوی خوش گلاب و اسپند همه شهر را پر کرده است و مهمانان هم همه با ارادت، صف به صف به سمت حرم در حرکت هستند.

از دقایق اولیه صبح، زن و مرد، بچه و پیر و جوان همه رخت عزا بر تن، آمده اند؛ یکی مجمر اسپند میگرداند، آن دیگری در مسیر حرم آرام و بی صدا سینه میزند و زیر لب امامش را صدا میزند، میان این همه همهمه اگر گوشهایت را تیز کنی میشنوی امروز  همه امام رضا را با صفت غریب الغرباء صدا می‌زنند.

امروز اگر چه روز مصیبت امت اسلام است اما بیراه نیست اگر بگویم مردم مشهد صاحب عزا هستند، اینها همسایگان با معرفت علی بن موسی الرضا(ع) هستند.

خیابانهای منتهی به حرم نه فقط محدودیت تردد خودرو که حتی وسایل نقلیه عمومی هم تردد ندارند، خیابان را قرُق کرده اند برای عزاداران امام رضا(ع) و چه شوری برپاست اینجا، صحنه هایی که فقط باید با چشم خودت ببینی تا بدانی چه می‌گویم.

عقربه های ساعت، ۹ صبح را نشان می‌دهند و اینجا جلوی مسجد امام رضا در نوغان ۹، زنان سیاهپوش نوغان تجمع کرده اند تا آنهایی که داخل مسجد هستند، بیایند و همه با شاخه های گل به سمت حرم مطهر رضوی سرازیر شوند، تا عرض ادب کنند، تا بگویند بعد از هزار و ۲۰۰ سال، هنوز اشک چشم زنان نوغان سرازیر است تا بگویند علی بن موسی الرضا اگر دور از خواهر کریمه و مادر بزرگوارش در مظلومیت به شهادت رسید، هستند زنانی که سیاه بپوشند، اشک بریزند و بر سر و صورتشان بزنند تا عزاداری، غریب نباشد.

همه با شاخه های گل در دست در کوچه نوغان رضا گویان در حرکتند بین راه با دسته های عزای دیگر تلاقی میکنند و همه با هم یکی میشوند؛ بین این زنان، ترک، کرد، لر و عرب هم هست، مسافران هم آمده اند تا در این مراسم سوگواری، زنان نوغان را همراهی کنند.

به حاشیه طبرسی که میرسم سیل جمعیت به حدی است که رسیدن از طبرسی ۸ به ۶ که در حالت عادی در کمتر از یک دقیقه پیموده می‌شود، نیم ساعت زمان می‌برد، در بین ازدحام جمعیت ذکر لب همه یا غریب الغربا است، زنان طوری گریه می‌کنند که انگار فرزندشان را از دست داده اند، صدای طبل‌ها، ازدحام و اشک همه و همه برایت تداعی‌گر تمام تعاریفی می‌شود که از قیامت و روز محشر شنیده ای.

دسته های عزاداری با طبل و سنچ و علم و پرچم‌های یا حسین، یا ابالفضل و یا علی بن موسی الرضا همه رو به سوی حرم مطهر در حرکتند.

خودروهای پلیس، اورژانس و آتش نشانی همه به حال آماده باش هستند و نیروهای امدادی همنوا با مردم، امام غریبشان را صدا میزنند.

آنچه در بین هیئات عزاداری بیش از همه جلب توجه میکند طبل‌های بزرگ و بلندگوهای قوی است که اکثرا با وانت حمل می‌شوند انگار همه می‌خواهند صدای این عزاداری را به گوش عرشیان برسانند.

اشک آسمان برای خورشیدِخورشیدها

آسمان هم امروز گرفته است، گاهی آفتابی می‌شود تا عزاداران امام رضا(ع) سوز سرمای پاییز را حس نکنند، اما گاهی در عزای خورشید خورشیدها، عنان از کف میدهد و قطرات اشکش بر سر شهر می‌بارد.

دسته ها و هیئت های عزا یکی یکی وارد صحن و سرای حرم رضوی میشوند، اما خیل جمعیت لحظه ای خلوت نمی‌شود، عده ای دیگر از راه میرسند با زنجیر و طبل و سنچ با نوای یا غریب الغربا، یا عزیز زهرا...

 اینجا هرکسی جای دنجی برای خود انتخاب می‌کند و می‌نشیند تا برای ساعتی هم که شده با امام غریب و مهربانش درد دل کند. در کنار پنجره فولاد و صحن انقلاب، کنارایوان طلا، به سختی می‌توانید جای خلوتی را پیدا کنید.صحن نو یا صحن آزادی، همچنین صحن جمهوری و جامع رضوی حسابی شلوغ هستند، هیأت های عزاداری وارد حرم می‌شوند و عزاداری می‌کنند.

اینجا نیازی نیست کسی دور از چشم دیگران حرف‌های دلش را بزند و یا نگران باشد کسی اشک‌هایش را ببیند. همه در حال و هوای خودشان هستند.

هر گوشه‌ای که بروی صدای یا رضا را می‌شنوی، اینجا همه امام مهربانی‌ها را صدا می‌زنند و همه اطمینان دارند که بدون جواب این حرم را ترک نمیکنند.

===================

گزارش از: معصومه مومنیان

===================
انتهای پیام/ ۷۰۰۶۸/ح