به گزارش خبرگزاری فارس از گرگان، عبدالرضا چراغعلی امشب در آیین اختتامیه بیست و دومین جشنواره بینالمللی قصهگویی منطقه پنج کشور اظهار کرد: امید است اتفاقات فرهنگی از این دست موجب تحولات بنیادین در کشور و زمینهساز اتفاقات بزرگتر برای رنسانس فرهنگی و اجتماعی در کشورمان باشد.
وی با قدردانی از زحمات مدیرکل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان گلستان در برگزاری جشنواره قصهگویی افزود: درخواست دارم نیمنگاهی به تراژدی اخیر اجتماعی که در دو دهه اخیر رشد چشمگیری داشته، شود.
معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استانداری گلستان ادامه داد: کودکان بازمانده از تحصیل به عنوان پدیده و ناهنجاری بزرگ محسوب میشوند که متأسفانه در حوزه فرهنگی و اجتماعی و سیاسی هزینههای سنگینی را بر کشور وارد میکند.
چراغعلی حاشیهنشینی را از دیگر آسیبهای جامعه امروز برشمرد و یادآور شد: برخی خانوادههای از این دست به محیطهای مانند کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان دسترسی ندارند که انتظار داریم مدیران متولی در حوزه فرهنگ کودکان بازمانده از تحصیل و مناطق حاشیهنشین را هم در مسائل فرهنگی دخیل کنند.
مریم سعادت، علی خانجانی و محسن هجری بیستودومین جشنواره بینالمللی قصهگویی منطقه پنج کشور را داوری کردند.
در پایان این مراسم بیانیه هیئت داوران قرائت شد.
در این بیانیه آمده است؛
«بیست و دومین جشنواره بینالمللی قصهگویی در گلستان را در شرایطی به پایان بردیم که پس آن چشماندازهای روشن و همینطور تجارب ارزندهای را به یادگار خواهیم برد.
استقبال بسیار چشمگیر مردم مهماننواز و فهیم استان گلستان از این رویداد یکی از ارزشمندترین دستاوردهای این دوره بوده که بیش از هر چیز گواه بر تعلق خاطر آنها به میراث فرهنگی ایران زمین بود.
همینطور مشارکتها و حمایتهای نهادهای فرهنگی استان گلستان در همکاری با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان از نقاط روشن این جشنواره بود.
در نهایت شرکت قصهگویانی خوشذوق و توانا از استانهای گلستان، خراسان شمالی، سمنان، مازندران، گیلان، البرز و تهران در این رویداد فرهنگی جلوهای دیگر از تعامل، هماندیشی و همراهی اقوام گوناگون ایران زمین بود اما با همه این دستاوردهای مثبت جای دارد به جمعبندی تجربههای این دوره نیز بپردازیم که از این رهگذر هنر و فن قصهگویی را ارتقاء دهیم.
در اجراها توجه برخی قصهگویان به عنصر روایتگری که شالوده قصهگویی است دلگرمکننده بود اما در برخی اجراها تکنیکهای نمایشی بر روایتگری غلبه میکرد و نوع اجرا را از فضای قصهگویی دور میکرد در حالی که زبان بدن و حرکتهای نمایشی باید در خدمت روایتگران باشد.
قصه نباید تنها در زبان قصهگو جاری شود بلکه باید به اصطلاح درونی شود و قصهگو آن را از مجرای خلاقیتها و ابتکارات خود عبور دهد.
در این چارچوب پرهیز از زبان تعلیمی ویژه مدارس ضروری است و نباید چنین تصور کنیم که چون مخاطب ما کودکان و نوجوانان هستند حق داریم از زبان موعظه نیز استفاده کنیم.
در قصههای تاریخی و دینی ضرورت دارد از منابع معتبر استفاده شود تا مبادا در روایتها نکات غلط و تحریف شده به مخاطب منتقل شود.
با وجود آنکه قصهگو تلاش میکند احساسات و عواطف مخاطب را برانگیزد اما ضرورت دارد غصههایی را انتخاب کنیم که مخاطبان را به تفکر و خردورزی تشویق کند.
در پایان جای دارد ضمن قدردانی از برگزارکنندگان جشنواره این امید را داشته باشیم که از فشردگی زمان این جشنواره بکاهیم تا مجال بیشتری برای ارزیابی قصهها داشته باشیم.»
انتهای پیام/83018/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
