به گزارش خبرگزاری فارس از اراک، ملیکا برون قایقران ملیپوش استان مرکزی و کاپیتان تیم ملی جوانان است که در تیم ملی بزرگسالان نیز بازی میکند و توانسته مدالهای رنگارنگی را در سطح بینالمللی و کشوری برای کشور به ارمغان آورد.
برون بانوی گل مسابقات جوانان آسیایی است و در مسابقات جهانی نیز در رده چهارم گلزنان جهان قرار دارد، وی دارای 8 مدال کشوری و دو مدال طلا آسیایی است.
برون که بهتازگی از بازیهای آسیایی چین برگشته است و توانسته در این مسابقات مدال برنز و سهمیه جهانی را کسب کند، در گفتوگو با خبرنگار ورزشی فارس از چگونگی برخورد با قهرمان جهانی و آسیایی در ورزش استان مرکزی میگوید.
فارس: نحوه اعزام تیم ایران به مسابقات کاپ آسیایی چگونه بود و چه نتایجی کسب کردید؟
برون: قرار بود بازیهای آسیایی به میزبانی ایران برگزار شود و ایران هم کاملاً خود را آماده برگزاری کرده و تدارک لازم را دیده بود که بنابر دلایلی کلاً بازیهای آسیایی کنسل شد و بهجای آن مسابقات کاپ آسیایی در کشور چین برگزار شد.
این در حالی بود که حریفان و رقیبان خیلی آماده بودند و تدارک زیادی نیز دیده بودند بخصوص از نظر بدنی از ما خیلی آمادهتر بودند، اما تیم ما از نظر تکنیک از آنها خیلی بهتر بود به همین دلیل ما در نیمه اول از همه تیمها با اختلاف جلو میافتادیم اما در پایان بازیها با اختلاف کم میبردیم و یا با اختلاف یک گل میباختیم.
با توجه به شرایط موجود قرار نبود به این مسابقات اعزام شویم ولی مریم عربنژاد یک اسپانسر شخصی از تیمهای ملی آقایان و بانوان حمایت کرد تا ما به مسابقات اعزام شدیم و چون در زمان یک ماه به مسابقات این تصمیم گرفته شد و وقت آمادهسازی و تمرینات تیم خیلی کم بود 10 روز به اردو رفتیم و سپس به مسابقات اعزام شدیم.
در مجموع این مسابقات تیم ایران دو باخت داشت که باعث شد سوم شویم و مدال برنز را به دست آوریم، تیم ملی آقایان هم که سال گذشته اول شده بود و مدال طلا کسب کرده بودند در این دوره از مسابقات دوم شدند و مدال نقره گرفتند، حضور ما در این مسابقات باعث شد تا جواز حضور در مسابقات جهانی را به دست آوریم.
اگر در این مسابقات حاضر نمیشدیم و بین سه تیم برتر نبودیم نمیتوانستیم در مسابقات جهانی که در ایتالیا برگزار میشود شرکت کنیم که جای تشکر دارد از اسپانسر تیم که باعث شد تا ما در این مسابقات حاضر شدیم چرا که اگر به مسابقات آسیایی اعزام نمیشدیم و در مسابقات جهانی نیز نمیتوانستیم شرکت کنیم.
فارس: آیا پاداش بازیهای المپیادی جاکارتا را دریافت کردید؟
برون: در سال گذشته که در مسابقات آسیایی جاکارتا حضور داشتیم تیم ما 7 نفر بود از این 7 نفر تمام بچهها پاداش بازیها را دریافت کردند و تنها به من پرداخت نشده است.
در مراسم بدرقهای که برای اعزام به مسابقات برگزار شد اعضای شورای شهر، نماینده استانداری و شهرداری اراک اعلام کردند که اگر مدال طلا بگیرید 20 میلیون تومان، نقره 15 میلیون تومان و برنز 5 میلیون پاداش پرداخت خواهیم کرد که ما توانستیم قهرمان شویم و مدال طلا را به دست آوریم و چون مدالهایمان در مسابقات رنکینگ حساب نشد و رشته کانوپولو برای اولین بار در بازیهای المپیاد آسیایی جاکارتا حضور داشت و البته با استقبال خوب و بهطور آزمایشی برگزار شد، مدال طلای ما در رنکینگ محاسبه نشد و در اراک به آن نیز اهمیت داده نشد حتی از من استقبال هم به عمل نیامد و این در حالی است که در تمام استانها به بچههایی که با ما عضو تیم ملی کانوپولو بودند پاداش داده شد.
درست است که ما در رنکینگ حساب نشدیم، ولی 7 ماه در اردو بودیم و مدال طلا هم گرفتیم و در استانهای دیگر پاداش پرداخت شد، ولی به من پاداش ندادند حداقل دل ما به این پاداش خوش بود که پرداخت نشد انتظار داشتیم که با من هم مثل سایر استانها برخورد میشد.
فارس: برای تمرین در اراک با مشکلاتی مواجه بودید، مشکلات شما برطرف شد؟
برون: در حال حاضر در دریاچه آلومینیوم اراک تمرین میکنیم ولی شرایط تمرین ما مثل سالهای گذشته نیست قبلا هر لحظه و هرچند ساعت که میخواستیم تمرین می کردیم، اما در حال حاضر سه روز در هفته و هر جلسه به مدت دو ساعت تمرین میکنیم که در این آب و هوای نامناسب واقعاً شرایط سختی داریم خیلی راحت میتوانم بگویم که برای هیچکس مهم نیست که بچهها در این هوای سرد تمرین میکنند.
بهزودی لیگ شروع میشود که اگر اسپانسر لطف کند و تیم را اعزام کند میتوانیم در لیگ تیم داشته باشیم و در اینجا لازم میدانم از اسپانسر تیم تشکر کنم که باعث شد تا ما بتوانیم در دریاچه آلومینیوم تمرین کنیم که اگر اسپانسر استان پیشقدم نمیشد ما الآن همین جای تمرین را هم نداشتیم واقعاً از تیم ما حمایت میکند و هر مشکلی داشته باشیم در حد توانش کمک میکند و هیأت قایقرانی و ورزش و جوانان و استانداری هم اعلام میکنند که شما اسپانسر دارید دیگر نگرانی شما برای چیست؟
واقعاً اینطور نیست اسپانسر تا جایی که بتواند کمک میکند و کارش را انجام میدهد کرایه محل تمرین ما را پرداخت میکند و برای اعزام به مسابقات نیز در حد توانش کمک میکند ولی ما از مسوولان ورزش استان هم انتظار کمک داریم و هیأت باید برایش مهم باشد و کار ما را پیگیری کند و برای فصل سرما وقت استخر برای ما هماهنگ کند.
واقعاً در این سرمای هوا تمرین در آب های روباز سخت است، وقتی تمرین تمام میشود آنقدر پاهایمان بیحس میشود که نمیتوانیم روی پای خود بایستیم باید کنار دریاچه بنشینیم تا کمی به حالت عادی برگردیم و بتوانیم راه برویم.
فارس: اسپانسر شما برای تمام قایقرانان استان است و یا تنها برای تیم بانوان است؟
برون: چند سال پیش قایقرانان در اراک خیلی زیاد بودند یعنی 5 تیم آقایان داشتیم و دو تیم بانوان، ولی در حال حاضر تنها دو تیم بانوان نوجوان داریم.
یک زمانی در سطح کشور بهترین تیم آقایان را داشتیم ولی در حال حاضر هیچگونه تمرین ندارند و پسران ما هر کدام در یک استان یا شهر دیگر بازی میکنند.
به خاطر شرایط موجود توقع داریم که حل مشکلات تیم برای مسوولان مهم باشد و بدانند که ما واقعاً در اراک وجود داریم و اگر ما هم کنار بکشیم قاطعانه میگویم که در اراک دیگر قایقران نداریم و خیلی راحت این ورزش تعطیل میشود.
اگر اسپانسر کرایه محل تمرین را پرداخت نکند و ما جای تمرین نداشته باشیم بچههایی که سه سال با انگیزه بالا تمرین میکنند هم انگیزه خود را از دست میدهند و آینده رشته قایقرانی در استان نابود خواهد شد و شاید در رشته دیگری بتوانند پیشرفت خوبی داشته باشند.
فارس: وضعیت امکانات و تجهیزات چگونه است؟
برون: قایقها شکسته است و این قایقها و پاروها وسایل شخصی مربی است، در حال حاضر هزینه پارو و قایق خیلی زیاد است و تعدادی از ورزشکاران پارو شخصی تهیه کردهاند چون قیمت پارو یکمیلیون و دویست هزار تومان بوده است که الآن 4 میلیون تومان شده است، کلاهی که 200 الی 300 هزار تومان میخریدیم، یکمیلیون تومان میخریم ما توقع نداریم بهترینها در اختیار ما قرار دهند؛ بهترین قایق کانوپولو 30 میلیون تومان قیمت دارد ولی یک شرکت ایرانی از روی همان خارجیها قایق تولید میکند که قیمت آن 7 میلیون تومان است.
راضی هستیم از قایقهای پلاستیکی که یکمیلیون قیمت دارد را در اختیار ما قرار دهند که فکر میکنم بتوان حدود 10 سال از آن استفاده کرد و این قایقهایی که اکنون در اختیار تیم است، نزدیک به 15 سال از آنها استفاده میشود ما پلاستیک آب میکنیم و جاهایی را که شکسته است با آن ترمیم میکنیم تا بتوانیم تمرین کنیم تا آب داخل آن نشود.
اگر هیأت قایق دارد در اختیار ما قرار دهد تا بتوانیم در هوای سرد زمستانی در قایقهای سالم تمرین کنیم و اگر اراک میخواهد قایقرانی داشته باشد باید مشکلات پیگیری شود و ما را حمایت کنند.
فارس: آیا ساوه با راهاندازی رشته قایقرانی میتواند رقیبی برای شما باشد؟
برون: ما همه در یک استان تمرین میکنیم که امیدواریم بتوانیم تیم قایقرانی خیلی خوب و قوی را راهاندازی کنیم فعلاً ساوه در قایقرانی نوپا است و تازه شروع کرده و اگر شهری میخواهد در سطح استان و کشور جایگاهی داشته باشد باید تعدادی ورزشکار کارکرده و باتجربه و مهارت بالا استفاده کند تا بچههای آن شهر از نزدیک آنها را ببیند در حالی که بچههای آن شهر که در ابتدا راه هستند با هزینه خودشان به مسابقات لیگ اعزام شوند و آنقدر در لیگ شرکت کنند و بازیها را از نزدیک ببینند تا در نهایت پیشرفت حاصل شود.
فارس: حرف پایانی؟
برون: از رسانهها بخصوص از خبرگزاری فارس تشکر میکنم که هر زمان که مشکلی بوده آنها حمایت کردند و حرف دل ما شنیدند و همچنین همیشه حرف دل ورزشکاران را مثبت میزنند که امیدوارم نتیجه بدهد.
از مربی تیم آقای هاشمی نژاد هم بهخوبی تشکر میکنم که از وقت و زندگیاش میزند و بچهها را تمرین میدهد و آنقدری که برای بچهها زحمت میکشد هیچوقت نتیجه زحماتش را نمیبیند چون هیچگاه حرفی از او به میان نمیآید و از او تشکر نمیشود.
از آقای فراهانی اسپانسرمان و همچنین خانم عرب نژاد که باعث شد ما به مسابقات آسیایی اعزام شویم تشکر میکنم و امیدوارم که آنها حمایتهایشان را قطع نکنند و در نهایت از پدر و مادرم که همواره حامی و پشتیبان من بودند تشکر میکنم.
من دانشجوی رشته تربیتبدنی دانشگاه اراک هستم دانشگاه برای قهرمانان ارزش قائل میشود و مدت کمی که در این دانشگاه هستم خیلی احترام میگذارند و حمایت میکنند.
بنده تا از مسابقات چین برگشتم آنها مراسم تجلیل از قهرمانان گرفتند و از من تجلیل کردند که برای من خیلی ارزشمند بود حتی اگر تقدیرشان مالی هم نباشد همین ارزشی که برای قهرمانان قائل میشوند باعث افتخار من است که برای دانشجویانشان ارزش قائل میشوند.
از مسابقات چین که برگشتیم استانهای دیگر از همتیمیهای ما استقبال کردند ولی در اراک فقط سه سال پیش که از مالزی میآمدیم از ما استقبال کردند و مبلغ اندکی نیز به ما اهدا کردند ولی متأسفانه امسال از چین که آمدیم من و جمشیدیان که از تیم ملی آقایان بودند و هیچگونه استقبالی از ما صورت نگرفت با وجود آنکه هر دو ما مدال دریافت کرده بودیم ولی بچههای استانهای دیگر مثل کرمانشاه و لرستان و زنجان و مشهد از آنها استقبال شد و حلقه گل به گردن آنها انداختند درست که چیز مهمی نیست و من و یا ورزشکاران دیگر احتیاجی به حلقه گل و بنر نداریم ولی وقتی تفاوت را میبینیم آنوقت است که ناراحت خواهیم شد.
مسئله مهم دیگری که وجود دارد این است که هیأت قایقرانی از ما هیچ حمایتی نمیکند و از هر نظر مالی و تجهیزات کمک نمیکند این است که باید بگویم ما تنها هستیم.
انتهای پیام/و