گروه خانواده؛ نعیمه موحد: وقتی بحث کنترل جمعیت و تبلیغات برای تعداد کم فرزندان در ایران به بنبست خورد بسیاری از خانوادهها تصمیم گرفتند سبک زندگیشان را عوض کنند و به عنوان کسانی که خود را عضوی از جامعه ایرانی-اسلامی میدانند، فرهنگ یک خانواده پرجمعیت و شاد را به جامعه ایرانی برگردانند. به خصوص با صحبتها مقام معظم رهبری در اوایل دهه نود و لزوم برداشتن محدودیتها برای کنترل جمعیت، خانوادههای زیادی این بحث را بیشتر جدی گرفتند.
آمارها میگوید در اوایل دهه نود نرخ رشد جمعیت در ایران زیاد شد. یعنی خانوادههای ایرانی تصمیم گرفتند بیشتر از یک یا دو فرزند داشته باشند درحالی که شرایط جامعه از نظر اقتصادی و فرهنگی تغییر زیادی نکرده بود. یعنی هنوز هم بخشی از جامعه تعداد زیاد فرزندان در یک خانواده را نمیپذیرد و از آن طرف در سالهای اخیر بحثهای معیشتی هم فشار مضاعفی به خانوادهها وارد میکند.
دراین بین یک گروه مردم نهاد تصمیم میگیرد برای تشویق خانوادهها به خصوص مادرانی که چهار فرزند و بیشتر دارند، همایشی با نام «شکوه مادری» برگزار کند. حجتالاسلام رسول ساکی مسئول این طرح میگوید که این مادران باید تشویق بشوند چون کار بزرگی انجام میدهند.
همایش «شکوه مادری» همزمان با میلاد حضرت زهرا(س) آغاز شده و تا روز دوشنبه در شهرهای مازندران، همدان، قم، اردبیل، لرستان، آذربایجان شرقی و کرمانشاه برگزار شده است. روز آخر این همایش هم پنج شنبه همین هفته در بیرجند برگزار خواهد شد. اما مسئولان طرح میگویند این فقط قدم اول است و «شکوه مادری» قرار است بیشتر از این هوای مادران را داشته باشد. در این گفتگو حجتالاسلام ساکی به سوالات ما درباره همایش «شکوه مادری» پاسخ داده است.
ایده تا اجرای همایش «شکوه مادری» چه مسیری را طی کرد؟
دغدغه ما همان صحبت رهبری بود که بر ازیاد جمعیت تاکید دارند. اما از آنجایی که ما یک مجموعه مردمی هستیم و زیاد توانایی هزینه کردن در این زمینه را نداشتیم، تصمیم گرفتیم در حد وسع خودمان کاری که لازم است را انجام بدهیم و خانوادهها به فرزندآوری تشویق کنیم.
لذا تصمیم بر این شد که یک برنامه تشویقی مردمی، یعنی برنامهای که در آن مردم مشوق خانوادههایی با فرزند زیاد هستند، تشکیل بشود. معیار برای شرکت در همایش هم مادران زیر چهل سالی هست که دست کم چهار فرزند دارند. نام همایش هم «شکوه مادری» گذاشته شد تا جایگاه حقیقی مادر در ذهن جامعه ارتقا داده بشود.
مادری در اسلام هم جایگاه بالایی دارد. اسلام دختران را ریحانه میداند و جایگاه بالایی در جامعه برای آنان در نظر میگیرد اما همین ریحانه بعد از مادر شدن به مراتب جایگاه بسیار بالایی دارد. یک مرتبه از این به بعد است خداوند میگوید بهشت زیرپای یک مادر است. اما متاسفانه در جامعه زن موفق فقط زنی که پزشک یا استاد دانشگاه است یا مثلا کارآفرین و راننده کامیون است معرفی میشود.
ما میخواستیم برند مردمی را راهاندازی کنیم تا هم جایگاه مادران در جامعه ارتقا پیدا کند و هم تشویقی باشیم برای مادرانی که میخواهند سبک زندگی با چندین فرزند را دنبال کنند.
چه مادرانی شامل حضور در مراسم تقدیر میشوند؟
در «شکوه مادری» گفتیم که مادران جوان دست کم با چهار فرزند که خانواده هم دچار آسیب اجتماعی شاخصی مثل طلاق یا اعتیاد نباشند، شایسنگی تقدیر شدن دارند. این تقدیر هم شامل تندیس و لوحی است که هزینه آن از نهادهای مردمی مثل خیریهها تامین شده است. با این هزینهای که داریم تا به حال توانستهایم از 150 خانواده تقدیر و تشکر کنیم. این مجموعههای مردمی هم در هفت الی هشت استان مستقر هستند که تا روز دوشنبه 28آبانماه همایش در این استانها برگزار شده است و روز آخر هم یکم اسفند در بیرجرند برگزار خواهد شد.
قبل از شروع همایش هم شمارههایی از طریق رسانهها اعلام شده بود که خانوادههایی که ویژگیهای فوق را در استان مذکور دارند به ما معرفی بشوند.
آیا صرف این تقدیر قرار است باعث فرهنگسازی در زمینه فرزندآوری بشود؟
هدف طبیعی همایش «شکوه مادری» تقدیر از مادران با ویژگیهایی بود که عرض شد. اما اهداف دیگری در پس این تصمیم بود. مثل شبکه شدن مادران با یکدیگر هم برای کمک به هم و تاثیرپذیری و ترویج سبک زندگی یک خانواده با تعداد بالای فرزندان به دیگران. یعنی تجارب این مادران با دیگر مادرها یا کسانی که فرزند ندارند به اشتراک گذاشته بشود و انگیزهها در هم ضرب بشود.
جدای از اینکه تقدیر و الگو قرار دادن این خانوادهها در ایام دیگر سال هم توسط نهادهای دیگر انجام خواهد شد؛ قرار است گروههای مادرانهای متشکل از لیست این خانوادهها در استانها هم شکل بگیرد.
مشکلات این خانوادهها مثل مشکلات معیشتی یا فرهنگی را چقدر در نظر گرفتید؟
این قصه شبکه کردن مادران برای مشکلاتی از این دست است. قطعا خانوادههایی که سبک زندگی مشابه یکدیگر دارند به هم برای مشکلات روحی، مشکلات معیشتی و راهکار حل آنها و یا رفع دغدغههای ذهنی کمک میکنند.
الان مشکل ما این است که کارمان چون جنبه مردمی دارد، سرعت لازم در فرهنگسازی را ندارد. به همین خاطر خیرین باید بیشتر پای کار باشند.
انتهای پیام/