جامعه / مسئولیت های اجتماعی

۱۳:۲۹ ۱۳۹۸-۱۲-۱۵

از کرونا نترسیدیم و به کمک سیل زده‌ها آمدیم

کار جهادی مرد میدان می خواهد. محمد مهدی عینی همیشه پای کار اهالی محروم ترین شهرستان ایران بوده و هست، اما این بار صدایش بغض دارد. از روستایی هایی می گوید که انگار نان شان به شاخ آهو بسته شده.آهو می دود و این ها می دوند و کمتر کسی اینجا هست که به نان و نوایی برسد.به سیاق جهادی ها کمتر گلایه و بیشتر کار می کند اما می گوید برای ساختن خانه روستایی های سیل زده نورآباد لرستان چشم انتظار کمک های مردمی هستند.

گروه اجتماعی خبرگزاری فارس - معصومه اصغری: روز ششم اسفند بود. از حوالی ظهر باران دم اسبی بارید و بارید. مردم نورآباد لرستان به انبوه ابرهای سیاه خیره بودند. چشم شان از باران ترسیده بود. حق داشتند. چند ماه اول سال را به بوی سنگین گل و لای خو کرده بودند. حالا همین بو به نفس های ترس خورده شان می خورد و دلهره سیل دوباره را به جانشان می‌انداخت. شب باران شلاقی و سیل آسا بارید. تصویر رودخانه گل آلود وسط شهر دلفان انگار روی دور تند افتاده بود. زور آب به دیواره و حائل ها چربید، بالا زد و در یک چشم به هم زدن موج موج آب بود که ناخوانده به خانه ها راه پیدا کرد و دوباره شد هر آنچه که نباید می‌شد.

هنوز آثار سیل فروردین از چهره شهر پاک نشده بود. دوباره همان تصویرها غم و غصه مکرر شد و بغض به صدای اهالی انداخت. دیوار خانه ها شکم دادند و جلو آمدند.گچ روی شان با ترکچه های دنباله دار ور آمدند، روی آب سیاه گل آلودی که تا نیمی از دیوار اتاق ها بالا آمده بود افتادند و همان جا شناور ماندند. وسایل برقی که با هزار و یک قرض و وام و بدهی چند ماهی بود دلخوشی اهل خانه شده بودند تا کمر توی آب رفتند و بوی سوختگی موتورشان خانه را برداشت. بچه ها سرتا پا خیس و ترسیده دست های شان را چفت شانه های پدر و مادر های از کت و کول افتاده شان کردند.سر در گریبان آنها می‌کردند تا کمتر چشم شان به آب سیاه غلیظی که انگار عروسک های شان را بلعیده بود بیفتد.

مسئولان فرمانداری و شهرداری در راضی کردن مردم دلفان برای خارج شدن از خانه هایی که در دیوارشان به مویی بند بود دست به دامن معتمد ها شدند. خیلی زود دوباره اسم عینی روی زبان‌ها افتاد. در این چند ماه با بچه‌های گروه جهادی امام رضا(ع) کم به در این خانه‌ها نرفته بود. با جهادگرهای دیگر پای درد مردم نشسته بودند. چند خانه را مرمت کردند و با توزیع مواد غذایی لبخند روی لب های شان نشانده بودند. نگرانی از بارش های مجدد به قوت خود باقی بود. همین شد که عینی را روی دهانه لودر نشاندند. صدایش را بالا برد. مرد خانه ها را صدا می زد و از او می خواست حرف به گوش بگیرد و با بچه ها و عیال، خانه اش را ترک کند. اصرار های عینی جواب داد و خیلی زود ساکنان شهرستان نورآباد به خانه فامیل های شان رفتند و آن هایی هم که کسی را نداشتند در ورزشگاهی اسکان داده شدند و تازه آماده باشد اعضای گروه جهادی امام رضا (ع) شروع شد.

***بهشت دلفان در گل و لای مدفون شده است

از قرارگاه تهران تماس می‌گیرند و می‌گویند «اگر حالا تماس بگیرید مسئول بومی جهادی ها در شهرستان دلفان می تواند صحبت کند. آنجا تلفن های همراه در خیلی از ساعت های روز آنتن ندارند.» این فرصت فرار را از دست نمی‌دهم. می دانم که جهادی ها کمتر حرف می زنند و تمام وقت شان را وقف رسیدگی و نظم دادن به بی سامانی‌ها می‌کنند.حالا محمد مهدی عینی در دسترس است و از فاصله 600 کیلومتری می توانم صدایش را بشنوم. تلفن چند بوق می خورد و با سلام و دعا دادن همیشگی اش برای گفتگو اعلام آمادگی می‌‍کند.

بی مقدمه از او می خواهم از اوضاع و احوال دلفان و نورآباد بگوید. تصاویری که صدایش آن ها را پیش چشمان تر شده‌ام می‌نشاند هیچ نسبتی با آنچه من قبل تر از نورآباد دیده ام ندارد. آن دشت های فراخ سحرانگیز، آن کوه‌های بلند پرشده از برف، با آن ابرهای پایین رانده شده شان که با دیدن زیبایی شان نفس در سینه حبس می شد و مشاعر از کف می رفت. سبزه زارهایی که انگار تا آخر دنیا زیر پا پهن شده بودند و بوی تلخ و تند و چوبی گیاهان دارویی که لابه لای گل ها پیدا و پنهان می‌شد. این بود تصویرهایی که با آوردن نام روستا هایی مثل پارچه بلوط اولیا و دلفان و نورآباد در ذهن من تداعی می شد. حالا عینی با صدای گرفته ای از دوباره کاری پشت بند سیل فروردین می‌گفت.از خانه‌هایی که تا کمرکش در آب رفته اند. از سرمایه ناچیز ندارترین مردمان میهن که به باد رفته بود. با همه این سیاه روزی ها اما جمله های بعدی اش دلگرمی شد و اندکی از غم خبر هایی که داد کم کرد.

محمد مهدی عینی می‌گوید جهادی ها از زمان توقف بارش ها پای کار آمدند:«هر چه از غم این مردم بگویم کم گفته‌ام. اینجا دومین شهرستان محروم کشور است. مردم نورآباد با کمترین امکانات در خانه هایی زندگی می کنند که ایمن نیست. هنوز خیلی از آن ها از بارسنگین سیل فروردین ماه امسال کمر راست نکرده بودند که دوباره در روز 8 اسفند آب همه خانه ها را احاطه کرد.» مسئول قرار گاه جهادی امام رضا در شهرستان نورآباد استان لرستان می گوید خیلی از اهالی شهر های نزدیک از نگرانی مبتلا شدن به ویروس کرونا به کمک سیل زده ها نیامدند: «همه مثل هم نیستیم.هر کدام ظرفیت هایی داریم. مردم نگران بودند و ترس شان هم برای ما عیب نیست. در 30 کیلومتری این شهرستان 3 مورد ابتلای مثبت به کرونا داشتیم و همه مان هم می دانیم حضور در اجتماعات می تواند در این شرایط که بیماری شیوع پیدا کرده نگران کننده باشد اما با توسل به امام رضا (ع ) که نام قرارگاه ما مزین به نام مبارک ایشان است از همان روز اول بعد از توقف بارش ها به کمک اهالی سیل زده رفتیم .»

***مردم کلید خانه شان را به جهادی ها دادند

بیرون کشیدن مردم و راضی کردن شان برای ترک خانه ها کم از هفت خوان رستم نداشته است.خیلی های شان دیگر به وعده ها بی اعتماد بودند.همین بود که دنبال عینی فرستادند. خودش می‌گوید سوار بر دهانه لودر با مردم چپیده در خانه ها حرف زده و راضی شان کرده تا خانه های نا ایمن شان را ترک کنند. مردم کلید خانه ها را به جهادی ها سپرده و به روستا های دور تر که از سیل در امان مانده رفته اند: «عقبه بیشتر اهالی نورآباد به طایفه ای اصیل می رسد. بیشتر آن ها پیوند های محکم فامیلی با هم دارند. این انسجام کمک حال این روستایی ها شد. فامیل‌های شان از روستا های دیگر به دنبال شان آمدند و راضی شان کردیم به خانه آن ها بروند.بعضی از آن ها هم در ورزشگاه اسکان داده شدند و کار جهادی ها با رفتن مردم شهر شروع شد.»

***خانه‌هایی که از نو باید خانه شوند

قدم اول این بود که جهادگر ها به داخل خانه ها بروند و هر چه سالم مانده را از گل و لای آزاد کنند و بیرون بیاورند. عینی می گوید متاسفانه موتور بیشتر وسایل برقی خانه های که تازه خریداری شده بودند سوخته است: «این وسایل بیش از یک روز در آب ماندند.کاری نمی شد کرد. باران سیل آسا می بارید و خانه ها کم کم پر از آب می شد. بعد از ورود به خانه ها این وسایل را بیرون آورده و از گل و لای تمیزشان کردیم. در مرحله بعد این وسایل برچسب نام مالک خوردند و در انباری جمع آوری شان کردیم.کار خارج کردن آب به سرعت آغاز شد.خوشبختانه از قرار گاه مرکزی امام رضا (ع) دستگاه های کارواش در اختیار ما قرار دادند و ما با 120 نفر از نیروهای مان شروع به تمیزکاری کردیم. اما این مرحله زمان بر است و تنها تعدادی از این خانه ها می توانند برای سکونت دوباره یک خانواده آماده شوند چرا که با توجه به آسیب های سیل بسیاری از این خانه ها پی بنای شان را ازدست داده اند و نیاز جدی به ایمن سازی دارند.

***این مردم تا چند سال بعد باید قسط سیل برده‌های شان را بدهند

خیلی از مردم نورآباد از مسئولان شهر گلایه دارند. وعده های بعد از سیل فروردین ماه اجرایی نشد و اهالی اینجا درست از همان جایی شاخ خوردند که در سیل پیش خانه خراب شان کرد:«مردم محلی اینجا به ما گفتند قرار بوده دیواره رودخانه بالاتر بیاید که نیامده ،قرار بوده لایروبی کف آن در فصل خشک سال انجام شود که نشده، قرار بوده حائل هایی در یک متری رودخانه ها بسازند که خبری از آن ها نشد و همین دوباره سیل را به جان مردم محروم دلفان انداخت.راه ارتباط 30 روستا قطع شد. پل ها را سیل وحشی رودخانه با خود برد و خانواده های زیادی دوباره خسارت دیدند .درآمد بیشتر آن ها از راه کشاورزی است .سیل به زمین ها خسارت وارد کرده و حالا همه آن ها دلهره عقب افتادن قسط وسایل برقی را دارند که دوباره سوخته اند و حالا حالا ها باید نیمی از درآمد شان را به پای هیچ و پوچ بدهند.»

***تا شب عید روستایی ها را به خانه شان بر می‌گردانیم

برآورد های اولیه جهادی های بومی منطقه نشان می‌دهد که خانه 70 خانوار ساکن در نورآباد و روستاهایی که در حاشیه رودخانه بودند آسیب های جدی دیده است. محمد مهدی عینی می‌گوید بچه های جهادی به میدان کار آمدند.هر روز از ساعت 7 صبح کار شروع می شود و تا تاریکی هوا ادامه دارد. اما با دست خالی پیش بردن کار ها سخت تر از همیشه شده است :«می دانم که الان همه حواس ها روی ویروس کرونا متمرکز شده است. مردم حق دارند نگران این بیماری باشند که شیوع زیادی در استان های مختلف مان داشته است. با همه این مشکلات 120 نفر از اهالی جهادی نورآباد به کمک سیل زده ها آمده اند. نه ما و نه این مردم دیگر منتظر اجرایی شدن وعده ها نمی مانیم .می خواهیم با کمک هم دوباره خانه های این مردم محروم را نونوار کنیم. دم عید است. اگر مردم خیر و نیکوکار توجه اندکی به این روستایی ها بکنند در کنار هم می توانیم کارهای بزرگی انجام دهیم. برای ساخت دوباره این خانه ها که تعداد شان زیاد هم نیست به مصالح نیاز داریم. ما 120 نفر نیروی کار داوطلب هستیم و اگر دست مان با کمک مردم پر شود می توانیم اهالی نورآباد را تا شب عید به خانه های شان برگردانیم.

از راه‌های دور و نزدیک یاری رسان سیل زده ها باشید

مسئول بومی قرار گاه جهادی امام رضا می‌گوید جهادی ها منتظر کمک‌های بی دریغ مردم مان به سیل زده ها هستند تا کار را با سرعت بیشتری پیش ببرند: «ما از کرونا نترسیدیم. به میدان آمدیم و شروع به کار کرده ایم. از مردم خوب مان می خواهیم که در این راه دست مان را بگیرند و آن ها هم از خانه های شان در نقاط مختلف ایران عزیزمان به ما کمک کنند.متولیان قرارگاه جهادی امام رضا راه های کمک به سیل زدگان را در قالب پوستر هایی در شبکه های اجتماعی توزیع کرده اند. امیدواریم مردم مان اهالی دومین شهرستان محروم کشور را که حالا در سیل گرفتار شده اند در یابند و خیلی زود مثل همیشه مرهمی به دل های خسته و گرفته از محرومیت شان شوند.