به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، عیدانه این بار به سراغ اسماعیل امینی رفته تا در این روزهای در خانه ماندن مخاطبان را با این شاعر همراه کند.
امینی از آن دسته شاعرانی است که بسیار خوش مشرب بوده و طیف جوان کشور هم اغلب از کارگاه‌ها و آموزش‌های او بهره‌مند می‌شوند. در این گفت‌وگو پرسش‌هایی را از او جویا شدیم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید؛
* آقای امینی در ایام نوروز و خانه نشینی اجباری به واسطه کرونا چه برنامه‌ای دارید؟ تدارکی دیده‌اید.
امینی: خانوادۀ من کم جمعیت است. ما سه نفریم، با سه تا کتابخانه جداگانه، البته اجازه داریم از کتابخانه یکدیگر استفاده کنیم. همسرم معلم ادبیات است و پسرم دانشجوست.
بخش عمده زمانمان در ایام خانه نشینی به مطالعه می‌گذرد. همسرم به خاطر تعطیلی مدرسه، کارش چند برابر شده، مدام در حال معلمی از طریق مجازی است. غیر از این که حالا ماجرای شستن و ضد عفونی کردن هر چیز، برای همه و از جمله ایشان، چندین برابر گذشته است.
پسرم کتاب می‌خواند، گاهی آشپزی میکند و تجربه می‌اندوزد و گاهی دربارۀ عکاسی که علاقۀ خاص اوست، جست و جو و تحقیق میکند. سرگرمی و دلخوشی جمعی ما در خانواده، همکاری در تمام کارها و گفت‌و‌گوی دورهمی است.
روزهای رجب و شعبان، روزهای روشن دعا و نیایش و توجه به مبدا هستی و تضرع به درگاه خداست
*برخی معتقدند همزمانی شیوع این بیماری با ویروس کرونا بیشتر ما را به اهمیت دعا متوجه میکند، دعا چقدر موثر خواهد بود.
امینی: دعا، همیشه مؤثر است. کسی که دعا میکند، مقبول و محبوب حضرت حق است که حال و مجال دعا دارد. روزهای رجب و شعبان، روزهای روشن دعا و نیایش و توجه به مبدا هستی و تضرع به درگاه خداست. دعا، توبه، تضرع، استغفار و انکسار، راه رهایی انسان از گرفتاری‌ها و بلایاست.
چنان که غفلت، جزمیت، عصبیت، تکبر و سنگدلی، مقدمۀ بلا و بدبختی بشر است.
اگر مسئولان این مصاحبه را می‌خوانند، لطفاً در این ایام به مردم تخفیف بدهند
* عده‌ای خانه‌نشینی و قرنطینه خانگی را به یک‌جانشینی و سکون تعبیر می‌کنند و از تحرک و پویایی بازمانده‌اند برای آنها چه پیشنهاد و توصیه‌ای دارید. اگر خاطره‌ای هم در این زمینه در خاطرتان هست بفرمایید.
امینی: از پدر و مادرم شنیده‌ام که در زمستان‌های سرد و پر برفِ روستای ما در منطقۀ خلخال، گاهی چند شبانه روز، راهی برای بیرون رفتن از خانه نبود. مردم حتی گاهی برای رفتن به خانۀ همسایه، دیوار خانه را می‌شکافتند و به دیدار هم می‌رفتند. اما در ایام خانه نشینی طولانی در پاییز و زمستان، کارهای دستی مانند بافندگی، پشم ریسی، خیاطی و گلدوزی، در کنار کتاب خوانی دسته جمعی و شعرخواندن و انواع بازی‌های دورهمی مانند چیستان‌ها و معماهای فکری مختلف و نیز قصه‌گویی برای کوچکترها مرسوم بوده است.
در روزگار ما که امکانات فراوانی برای استفاده از اوقات خانه نشینی فراهم است. حتی برای ورزش و پویایی. نیازی هم به تجهیزات خاص نیست. در اینترنت آموزش‌های فراوانی برای ورزش‌های خانگی با وسایل ساده هست که در دسترس همگان است.
راستی اگر مسئولان این مصاحبه را می‌خوانند، لطفاً در این ایام به مردم تخفیف بدهند و این قدرسرعت اینترنت را کم نکنند که ما مجبور شویم برای دریافت و ارسال یک فایل، ساعت‌ها چشم به صفحۀ لپ تاپ بدوزیم.
نوسروده اسماعیل امینی: خانه نشینیم که در شهر و خیابان / وضعیت قرمز بسیار شدید است
* اشعار، حکایت‌ها و خاطره‌هایی که از دوران نوروز یا این ایام وجود ویروس کرونا دارید برایمان مطرح کنید.
من شعری را که تازگی سروده‌ام تقدیم می‌کنم:
باد بهار آمده و موسم عید است
شهر، پُر از خالی و لبخند و امید است
برهۀ حساس کنونیست دقیقاً
زنگِ خطر بر درِ هر خانه رسیده‌ست
خانه نشینیم و خیابان شده خالی
چون که وضعیت خانه سفید است
خانه نشینیم که در شهر و خیابان
وضعیت قرمز بسیار شدید است
سالِ جدید آمده شادیم، چه شادی!
شادی از این گونه کسی هیچ ندیدهست
غصه نخور سرفه نکن فصل بهار است
غصه نخور، سوپ بخور، سوپ مفید است
غصه نخور سال جدید آمد و آدم
تشنۀ بارانِ خبرهای جدید است
منتظر یک خبر واقعی شاد
خسته از اخبار دروغین و پلید است
انسان، سازندۀ انواع دروغ است
ساخته و گفته و بسیار شنیدهست
غصه نخور کارِ جهان دست بشر نیست
کار جهان دست بشر؟ خیر، بعید است
کار جهان دست همان است که یادش
عطر گلِ خندان و سیبِ رسیدهس
حالِ جهان، خوب شود خوبتر از خوب
هر چه سیاه است شب، آغازِ سپیدهست
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
