به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، همزمان با 27 مارس روز جهانی تئاتر، در ایران هفتم فروردین ماه به عنوان روز ملی هنرهای نمایشی تعیین شده است، به گفته بیشتر هنرمندان، مشهد همیشه بهعنوان یکی از قطبهای اصلی تئاتر در کشور بوده که نقش مهمی در رونق و جریانسازی هنر ششم داشته است.
بازیگران و کارگردانان زیادی را در سطح اول هنرهای نمایشی و سینما در کشور میتوان یافت که خاستگاه آنان مشهد و تئاتر مشهد بوده است، به مناسبت این روز به سراغ یکی از اهالی تئاتر مشهد رفتیم تا با او درباره این روزهای تئاتر مشهد گفتوگو کنیم.
محمد جهانپا، کارگردان و بازیگر تئاتر مشهدی است که فعالیت حرفهای خود را از سال 1380 در تئاتر مشهد آغاز کرده است.
فارس: مشکل اصلی این روزهای تئاتر مشهد را در چه چیزهایی میبینید؟
ما بعد از گذشت سالیان دراز از عمر تئاتر مشهد هنوز به یک جمع منسجم متشکل از اهالی تئاتر برای بیان دغدغهها و بیان یک حرف واحد از یک تریبون واحد نرسیدیم و هرکسی به صورت جزیرهای عمل میکند؛ ما همدیگر را نمیشنویم این یک کم کاری بزرگ از سوی اداره ارشاد است که باید بستری را برای این اتفاق فراهم کند، انجمن هنرهای نمایشی هم بیش از حد نسبت به اهالی خود بیتفاوت شده است.
انجمن هنرهای نمایشی باید به تشکلهای هنری موجود در تئاتر شخصیت بدهد و بستری را برای گردهم آمدن پیشکسوتان تئاتر در کنار جوانان فراهم کند که بتوانند دغدغههای هنرمندان تئاتر را بشنوند و پیگیری کنند. به جایی رسیدیم که دیگر تئاتر مشهد بزرگتر ندارد و این به خاطر رفتارهای اشتباه ما و مسوولان است.
فارس: با توجه به اجرای نمایشنامههای خارجی متعدد در تئاتر آیا لزومی میبینید که به سمت بومیسازی تئاتر حرکت کنیم؟
اعتقاد من این است که یکی از جاذبههای تئاتر مشهد تنوع در اجراهاست و کمتر جایی را بعد از تهران میبینید که در اجراهای همزمان این همه تنوع داشته باشد اما این مهم است که بدانیم مشکل اصلی در نمایش نامه نویسی است و ما نویسندگانمان را مورد حمایت قرار ندادیم، سفارش دادن به آنها باعث تولید یک اثر خوب نمیشود.
همزمان که داریم به سمت یک فضای مدرنتر میرویم میتوانیم از الگوهای نمایشی خودمان با زبان امروزی سخن بگوییم و این نیاز به خلاقیت دارد، مسؤولان اگر بخواهند حمایتی کنند بهترین کار، همین توجه و سرمایهگذاری بلندمدت به نمایشنامهنویسی است که حداقل 10 سال باید سرمایهگذاری کرد تا به نتیجه برسیم و برگزاری جشنوارههایی مثل گام دوم میتواند در بومیسازی و توجه به داستانهای ایرانی در نمایشنامهها بسیار مؤثر است.
اصل تئاتر بر دغدغهمند بودن است
فارس: به نظر شما چرا برخی از هنرمندان تئاتر فضایی متفاوتی با عامه مردم دارند و این تفاوت از کجا نشأت میگیرد؟
کسی اگر هنرمند باشد و مردم برایش اهمیت نداشته باشند قطعا محکوم به انزواست و ماندگار نیست؛ خیلیها در همین تئاتر مشهد آمدهاند و رفتهاند، فصلی بودهاند، تئاتر بر اساس جامعه اطراف خود شکل میگیرد و اگر نخواهد در مسیر مردم گام بردارد موفق نخواهد شد چراکه تئاتر یک هنر دغدغهمند است که دغدغه مردم را باید داشته باشد، این مدل تئاترها در گیشه هم نیز شکست میخورند اگر به آمارها نگاه کنیم تئاترهایی که اصلا ارتباطشان با مردم و شهر مشهد مشخص نیست فروش بسیار کمی دارند، عدهای ادعا میکنند میتوانند بر فروش و یا استقبال از یک نمایش اثر بگذارند، من این حرف را رد میکنم و دلایل قاطعانهای هم بر این ادعا دارم.
نسل جوانی داریم که خیلی آرام پلههای تئاتر را طی میکنند و با زبانی دغدغهمند و خوش لحن پا به عرصه تئاتر گذاشتند که قطعا آینده درخشانی خواهند داشت، تئاتر مشهد نیاز به هوای تازه دارد و نیاز به نسلی دارد که به جای غرزدن، عمل کند و دغدغه مردم را داشته باشد چرا که مدیوم تئاتر، مدیوم بزرگی نیست و اصل آن بر دغدغه مند بودن است.
مافیا اصلا در تئاتر مشهد وجود ندارد
فارس: ادعاهایی طرح میشود که تئاتر مشهد مافیا دارد، نظر شما چیست؟
مافیا اصلا در تئاتر مشهد وجود ندارد و اگر وجود داشت پس این جوانهایی که دارند کار میکنند از کجا آمدهاند؟
گروههای بسیار خوبی در تئاتر مشهد فعالیت دارند که تمام تیم آنها جوانان جویای نام و خلاقیاند که با انگیزه کار میکنند.
گروههای قدیمیتری در تئاتر مشهد هستند که سالها با هم کار کردهاند و کارگردان وقتی با گروه شناخته شدهای کار کند راحتتر است، برخی از جوانها وقتی وارد فضای حرفهای تئاتر میشوند انتظار دارند خیلی سریع وارد آن گروهها شوند که این عملی نیست و نیاز به زمان دارد و این به منزله وجود مافیا نیست، هر کارگردانی در سال مگر چند نمایش میتواند کار کند؟ جوانترها تصور میکنند که مثلا این کارگردان گروه مافیایی دارد که کسی نمیتواند وارد آن شود در صورتی که این طور نیست و باید زمان بدهند و خودشان تلاش کنند. هیچکس نمیتواند جلوی کار خوب و درجه یک در تئاتر را بگیرد زیرا مردم از آن استقبال خواهند کرد.
کسانی که دغدغه مذهبی دارند اعتقاد خود را در تئاتر انکار میکنند
فارس: پیشنهاد شما برای داشتن یک تئاتر موفق چیست؟
این چند وقته طوری رقم خورده است که افرادی که دغدغه مذهبی دارند و اعتقادات مذهبی دارند در محیط تئاتر اعتقاد خود را انکار میکنند و این به خاطر شبه روشنفکرهایی است که در محیط تئاتر نفوذ کردهاند، این روشنفکرها جوری رفتار کردهاند که انگار همه باید از ممیزی اینها عبور کنند و هرکس مخالف آنهاست باید منزوی شود.
مهمترین دغدغه من این است که افراد بترسند از اینکه کار دفاع مقدس، کار رضوی و مذهبی انجام دهند و این دستهای پشت پرده فضای تئاتر را از این جور دغدغهها دور کند.
وظیفه شما رسانههاست که با نقدهای سازنده و زیر ذرهبین بردن بعضی اتفاقات، به در حاشیه نرفتن موضوعات مذهبی و ملی در تئاتر کمک کنید.
===========================
گفتوگو از: سراجالدین ملازاده شاهرودی
===========================
انتهای پیام/ ۷۰۰۶۱