خبرگزاری فارس، همدان، شده گاهی دلتان آنقدر بگیرد و حوصله هیچ کس و هیچ جایی را نداشته باشید و دنبال یک گوش شنوایی بگردید تا هر آنچه در دلتان تلنبار شده را برایش بگویید و تا آنجا که می‌توانید یک دل سیر گریه کنید.
شده گاهی آنقدر از زمین و زمان درمانده شده باشید و بخواهید نامه‌ای بلندبالا برای کسی که محرمتان است و فقط می‌خواهید عقده‌های درونی‌تان را خالی کنید برایش بنویسید؟! آیا درگیر این حالت‌ها شده‌اید؟ شاید در این روزهای قرنطینه بیشتر از روزهای دیگر دچار این حالات شده باشیم و دلمان بیشتر گرفته باشد اما آیا هوس کردید برای خدا نامه بنویسید؟! میدانی این کار را امام علی(ع) ۱۴۰۰ سال پیش برای این روزهای ما انجام داده است؟ او این روزهای ما را دیده بود و خودش از زبان ما در دعایی، نجوایی چنان با خدا درد و دل می‌کند که گویا ما هستیم و وضع آشفته روح و جسممان در برابر یک قدرت بی‌نهایت.
ماه رجب که رفت و خیلی‌هایمان مضطرب از ورود ویروسی بودیم که کل دنیا را ظرف چند ماه فلج کرد و شاید شب‌های ذکر و راز و نیاز را خوب درک نکردیم، حالا در ماه شعبانیم و این ماه هم به نیمه نزدیک شده، ولی هنوز در وجودمان تمنا داریم، درخواست داریم، اضطراب داریم، اشک‌هایمان آسان جاری نشده و روحمان بر جسممان سنگینی می‌کند.
خدای من! چقدر زود دیر می‌شود برای خواستن‌هایمان و از خود گفتن‌هایمان برای تو. می‌ترسم زمان بگذرد و دیرتر هم بشود و همچنان دلمان گرفته باشد و با این حال وارد ماه مهمانی تو شویم اما رفیق این روزهای دلتنگی ما چه تقارن عجیبی دارد با روزها و شب‌های شعبان؛ پس برای یکبار هم که شده فرصت را از دست ندهیم و نجواهای مولایمان را که با خداست بخوانیم، بگذاریم روحمان سبک شود و پر و بال بگیرد برای پرواز در هوای شعبان.
پس اگر برای این روزها شور و نشاط می‌خواهی، لحظه‌های ناب سلامی می‌خواهی، نامه نوشته شده امام علی(ع) از زبان من و تو برای خداست به نام مناجات شعبانیه؛ آن را زمزمه کن و ببین چقدر آرام می‌شوی گویا خدا روحت را نوازش کرده و در گوشت دائم تکرار می‌کند «استجب لکم».
پس با قلبی حاضر و چشمانی پرتمنا و دلی گرفته بخوان
خدایا! بر محمد و خاندان محمد درود فرست، شنوای دعایم باش آنگاه که می‌خوانمت و صدایم را بشنو گاهی که صدایت می‌کنم و به من توجه کن هنگامی که با تو مناجات می‌نمایم، همانا به سوی تو گریختم و در حال درماندگی و زاری در برابرت ایستادم، پاداشی را که نزد توست امیدوارم، آنچه را که در درون دارم میدانی، بر حاجتم خبر داری، نهانم را می‌شناسی، کار بازگشت به آخرت و خانه ابدی‌ام بر تو پوشیده نیست و آنچه که می‌خواهم به زبان آرم و خواهش خویش را بازگو کنم و هم آنچه را که برای عاقبتم امید دارم، بر تو پنهان نیست، همانا آنچه تقدیر نموده‌ای بر من ای آقای من در آنچه که تا پایان عمر بر من فرود می‌آید از نهان و آشکارم جاری شده است، و تنها به دست توست نه به دست غیر تو. فزونی و کاستی‌ام و سود و زیانم.
خدایا! اگر محرومم کنی پس کیست آن که به من روزی دهد؟ و اگر خوارم سازی پس کیست آن که به من یاری رساند.
خدایا! به تو پناه می‌آورم از خشمت و از فرود آمدن غضبت.
خدایا! اگر شایسته رحمت نیستم، تو سزاواری که بر من با فراوانی فضلت بخشش نمایی، خدایا! گویی من با همه هستی‌ام در برابرت ایستاده ام در حالی که حسن اعتمادم بر تو، بر وجودم سایه افکنده است و آنچه را تو شایسته آنی بر من جاری کرده‌ای و مرا با عفوت پوشانده‌ای.
خدایا! اگر گذشت کنی، چه کسی از تو سزاوارتر به آن است؟ و اگر مرگم نزدیک شده باشد و عملم مرا به تو نزدیک نکرده باشد، اعترافم را به گناه وسیله نزدیکی خویش به بارگاهت قرار دادم.......
خدایا! عذرخواهی من از پیشگاهت عذرخواهی کسی است که از پذیرفتن عذرش بی نیاز نگشته، پس عذرم را بپذیر، ای کریم‌ترین کسی که بدکاران از او پوزش خواستند.
خدایا! حاجتم را برمگردان، و (طمع‌ام) را قرین نومیدی مساز و امید و آرزویم را از خود مبر.
خدایا! اگر خواری‌ام را می‌خواستی، هدایتم نمی‌نکردی و اگر رسوایی‌ام را خواسته بودی عافیتم نمی‌‌بخشیدی.
خدایا! این گمان را به تو ندارم که مرا در حاجتی که عمرم را در طلبش سپری کرده‌ام، از درگاهت بازگردانی.
خدایا! تو را سپاس، سپاسی ابدی و جاودانه، همیشگی و بی‌پایان، سپاسی که افزون شود و نابود نگردد، آنگونه که پسندی و خشنود گردی.
خدایا! اگر مرا بر جرمم بگیری، من نیز تو را به عفوت بگیرم، و اگر به گناهانم بنگری جز به آمرزشت ننگرم و اگر مرا وارد دوزخ کنی به اهل آن آگاهی دهم که تو را دوست دارم.
خدایا! اگر عملم در برابر طاعتت کوچک بوده، همانا از سر امید به تو آرزویم بزرگ است.
خدایا! چگونه از بارگاهت با نومیدی و محرومیت بازگردم در حالی که خوش گمانی‌ام به بخشش وجودت این بوده که مرا نجات یافته و بخشیده باز می‌گردانی.....
....خدایا! بر من نظر کن، نظر به کسی که صدایش کردی و تو را اجابت کرد، و به یاری‌ات به کارش گماشتی و او از تو اطاعت کرد، ای نزدیکی که از فریفتگان دور نمی‌شود و ای سخاوتمندی که از امید بستگان به پاداشش دریغ نمی‌ورزد.....
خدایا! بر خوش‌بینی‌ام ناامیدی و یأس را چیره نسازد و امیدم از زیبایی کرمت نَبُرد.
خدایا! گر خطاهایم مرا از نظرت انداخته، به خاطر حسن اعتمادم بر تو از من چشمپوشی کن.
خدایا! اگر گناهان از جایگاه مکارم لطفت مرا پائین آورده اما یقین به کرم عنایتت هوشیارم نموده.
خدایا! اگر غفلت از آماده شدن برای دیدارت به خوابم فرو برده، ولی معرفت به نعمت‌های کریمانه‌ات مرا بیدار ساخته است.....
خدایا! از تو درخواست می‌کنم و به پیشگاهت زاری نموده و رغبت می‌ورزم و از تو می‌خواهم بر محمد و خاندان محمد درود فرستی و مرا از کسانی قرار دهی که ذکرت را همواره بر زبان دارند و پیمانت را نمی‌شکنند و از سپاست غافل نمی‌شوند و فرمانت را سبک نمی‌شمارند.
خدایا! مرا به نور عزت بسیار زیبایت برسان تا عارف به وجودت گردم و از غیر تو رویگردان شوم و از تو هراسان و برحذر باشم، ای دارای بزرگی و بزرگواری و درود خدا و سلام بسیار او بر محمد فرستاده‌اش و بر خاندان پاکش باد.
انتهای پیام/89001/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
