به گزارش سرویس اقتصادی خبرگزاری فارس در بوشهر، «توزیع برنج به دلیل تعطیلیهای اخیر با وقفه مواجه شد و باید هرچه زودتر با نقشآفرینی اصناف انجام شود»، «شکر موردنیاز مردم باید هر چه زودتر توسط اصناف توزیع شود» و «اقلام موردنیاز مددجویان کمیته امداد باید با نقشآفرینی اصناف و بازاریان توزیع شود».
این سخنان و دهها جمله دیگر که از زبان عبدالکریم گراوند استاندار بوشهر در جلسات مختلف بیان میشود، نشان از این دارد که بازاریان میتوانند امید داشته باشند. شاید این بار گشایشی رخ دهد. این ادعا را میتوان از سخنان همه مسئولان استان فهمید. اگر این رویه تغییر نکند و این روحیه ادامه یابد میتوان امیدهای خوبی داشت.
در همین رابطه عبدالکریم گراوند با قدردانی از همراهی اصناف و بازاریان برای مقابله با کرونا بیان کرد: با توجه به مشکلات اصناف و بازاریان در این چند ماه، حمایت از بازار ضروری است و در این شرایط برای توزیع اقلام موردنیاز مردم، اصناف، محور توزیع باشند.
وی خطاب به مدیر امور پشتیبانی دام گفت: در این شرایط، باهدف حمایت از واحدهای تولیدی دام استان، خرید از مرغداریهای استان متوقف نشود و برای توزیع اقلام دامی از ظرفیت اصناف و بازار استفاده شود.
از گفتههای استاندار بوشهر، رئیس سازمان صمت و سایر مسؤولان برمیآید که قرار بر این است امور به دست اصناف بیفتد. اما این کافی نیست.
باید پای سخن کسبه بوشهر نشست تا فهمید در بازار چه خبر است و بازاریان چه زیان هنگفتی کردهاند. در همین رابطه خبرنگار فارس با شش تن از کسبه شیرینی فروش و آجیلفروش بوشهر گفتگو کرده است که در ادامه میخوانید.
هیچیک از شیرینی فروشان بوشهری کمتر از 650 میلیون تومان چک برگشتی اسفندماه نداشتند. یکی از آنها میگفت در طی هشت سال فعالیت صنفی حتی یک چک برگشتی نداشتم اما این روزها بهرغم وعده مسؤولان مبنی بر همکاری بانکهای استان با کسبه بوشهر و فرم نزدن چک ما، هرروز یک چک من فرم میخورد.
وی ادامه داد: هرروز صبح از بانک با من تماس میگیرند و میگویند چک تازهتان را چه کنیم؟ میگویم نمیدانم. حساب خالی و کارم بسته است. آنها هم چک مرا فرم میزنند.
یکی دیگر از این فعالان صنف شیرینی و آجیل میگوید: رئیسجمهور محترم دو حرف متناقض میزند. از طرفی به کارگران میگوید اگر اخراج شوند سه ماه حقوق بیکاری میگیرند و به صاحبان مشاغل مثل ما میگوید اگر کارگر خود را اخراج نکنید از محل 75 هزار میلیارد تومان تسهیلات اختصاصیافته میتوانیم بهرهمند شویم. نمیدانیم چه کنیم. نه پولی داریم که حقوق بدهیم و نه میخواهیم از تسهیلات بیبهره باشیم.
یکی از عمدهفروشان آجیل بوشهر میگوید: من بیش از سه میلیارد تومان چک دست مردمدارم. اعتبار من در بازار آجیل بسیار بالاست. نمیتوانم بیخیال چک مردم باشم. برای پاس کردن دو چک که صادر کرده بودم مجبور شدم ماشین خود را بفروشم. الآن هم به فکر فروش سایر اموالم هستم.
وی میگوید: فقط دو و نیم تن کشمشپلو که آورده بودم شکر بسته و باید به دریا بریزم. یکتن کشمش سبزی که آورده بودم هم همین سرنوشت دچار شد.
ایشان گفت: هفت تن تخمهژاپنی آورده بودم که همهاش مانده. چند تن آجیل آوردم که از آنها پروانه درمیآید و باید دور ریخته شود.
این متصدی واحد صنفی میگوید: مشکلات ما از یک ماه دیگر شروع میشود. آبرویمان درخطر است. روحیهمان را باختهایم و کسی به فکر ما نیست. همه فقط شعار میدهند. از خودگذشتگی ما باعث سوءاستفاده خیلیها شد. کسی هم به آنها تذکر نداد. در پناه تعطیلی آجیلفروشیهای بوشهر تعداد زیادی از واحدهای صنفی سوپرمارکت و فروشگاههای بزرگ و زنجیرهای اقدام به توزیع آجیل کردند. گویی کرونا فقط در آجیلفروشی وجود داشت.
یکی از شیرینی فروشان بوشهری هم میگوید: در ایامی که ما تعطیل بودیم زنان بوشهری تحت عنوان شیرینی خانگی در حال در دست گرفتن بازار شیرینی بودند و هیچ نهادی بر کار آنها نظارت نمیکرد و حتی یک آگهی در رابطه با احتمال بروز مشکلات بهداشتی شیرینیهای خانگی که تحت نظارت بهداشت نیستند، نداد.
بیاتی زاده یکی از شیرینی فروشان بوشهر میگوید: در اسفند و فروردینماه همه شیرینی فروشان به بنیاد خیریه تبدیل شدند. هر یک از ما حداقل 400 کیلوگرم شیرینی تولیدشده خود را بستهبندی کرده و بین بیمارستانها، روستاها و مردم حاشیه شهرها توزیع کردیم.
رفیعی هم میگوید: فروش هر شیرینی سرای بوشهر در اسفند و فروردین حداقل چهار برابر سایر ماههای سال است. به همین دلیل حجم تولید شیرینی در این دو ماه به شکل تصاعدی بالا رفت. واحد صنفی ما حدود نه تن انواع شیرینی تولید کرد که همه آن را بهصورت خیریه توزیع کردیم.
وی ادامه میدهد: الآن هم راضی به تأمین اجارهبهای ملک خود، پول آب و برق و تأمین هزینه کارگران خود هستیم. اما به همین هم نمیرسیم چون نه مردم دیگر توان مالی خرید شیرینی دارند نه کسی به بازار میآید و نه مراسمی برگزارمیشود.
بحرینی یکی دیگر از شیرینی فروشان بوشهر گفت: مجموعه مدیران استان باید نگاهشان به ضرر و زیان ما عوض کنند. بحث ما بحث شخصی نیست. ما بزرگترین واحدهای تجاری استان را اجاره کردهایم. زیباترین واحدهای صنفی راهاندازی کردهایم. طوری که هر کس به بوشهر بیاید اولین چیزی که میگوید این است که سرمایهگذاری در بوشهر امن است. تعطیلی چند واحد صنفی بزرگ دریکی دو ماه آینده اولین چیزی را که به خطر میاندازد امنیت سرمایهگذاری بخش خصوصی در استان بوشهر است. این موضوع برای استان خطرناک است.
وی میگوید: کار ما همیشه با شادی و سرور مردم همراه بوده است. مردم برای جشنهای خود سراغ ما میآمدند الآن ما شاهد شادی مردم نیستیم. این موضوع در روحیه ما خیلی اثر گذاشته است. مضاف بر این تولیدیهای بزرگ شکلات ایران که برندهای معتبر نیز دارند هم مدام دارند چک ما را فرم میزنند و اعتنایی به این موضوع ندارند که سالها همکار خوشحساب آنها بودهایم.
از صحبت با شیرینی فروشان بوشهر متوجه شدیم که هر واحد شیرینی فروشی بوشهر چندین کارگر ساده و استادکار دارد که به این افراد هم خوابگاه میدهد و هم سه وعدهغذای این افراد را تأمین میکند. هر یک از آنها حدود پنجاهتا شصت میلیون تومان با احتساب اجارهبهای 20 میلیون تومانی انبار، کارگاه و واحد صنفی هزینه ماهیانه دارند که از طریق خرید شهروندان تأمین میشود.
آنها میگویند در این دو ماه هم هزینه بیمه کارکنان خود را پرداختهاند هم اقساط بانکی از حسابشان کسر شده و هم اجاره محل دادهاند. این است که باید فکری اساسی به حال زیان این قشر از جامعه کرد. همدلی کافی نیست. باید واحدهای صنفی زیاندیده از تسهیلات کارگروه رونق تولید یا موارد مشابه بهرهمند شوند تا بتوانند بازهم خدمت کنند.
در اینجا عزم استاندار بوشهر میطلبد که با این تصمیم و اقدام باعث احیای بازار بوشهر شود. امید که مدیران استان و استاندار زمینه نجات بازاریان از رکود تاریخی اقتصادی پیشآمده فراهم کنند.
انتهای پیام/