بچه ها برای بزرگ شدن به آرزوهای بزرگ نیاز دارند/بچه ها و آشنایی با مفهوم انتظار و منجی

گروه خانواده؛ مریم اویسی: حرف زدن از طلایه دار صبح سعادت ، کلمه نمی خواهد ، دلی می خواهد به وسعت یک دلتنگی ناتمام و بغضی به بزرگی اندوه  تاخیر در ظهور و امروز، نیمه شعبان که به ولادتش مزین شده است ، بهترین فرصت است برای آنکه برای پیوستن به صف منتظران واقعی تلاش کنیم و به تکاپو بیفتیم تا نسل آینده هم انتظار برای ظهور حضرت را به عنوان بزرگترین و گرانبهاترین میراث از ما به یادگار نگه دارند و سربازی برای قیام به حقش باشند.

 احمد رضا اعلایی مسئول حسینیه کودک و  شهید چمران با ما از آرزوهای بزرگی گفت که در کودکی به صندوقچه خاطرات پیوست و حالا اگر به دنبال این هستیم که آرزوی بزرگ فرج در دل کودکانمان زنده بماند ، باید چه نکاتی را به خاطر بسپاریم.

داشتن آرزوهای بزرگ را به کودکان یاد دهیم

در مسیر تربیت یک دغدغه مهم وجود دارد که متأسفانه ، امروزه به صورت تدریجی در حال کم رنگ شدن است. این موضوع به لزوم داشتن آرزوهای بزرگ و تصاویر زیبا از آینده مربوط می شود. در راس این آرزوهای زیبا و بزرگ، منجی و مهدویت قرار دارد چرا که موضوع مهدویت را می توان غایت و نهایت آرزو های بزرگ دانست.

از پیامبر خوبی ها حضرت محمد (ص) روایت شده است که اگر آرزو نبود ، هیچ باغبانی به درختان باغ رسیدگی نمی کرد و به دنبال   آبیاری آنها نبود و هیچ مادری نیز اجازه نمی داد تا فرزندش از شیر او تغذیه کند . همین روایت نشان می دهد که اگر  تصویر قشنگی از میوه ها ، آینده فرزندان و حتی خودمان نداشته باشیم ، هیچ گاه تلاش نمی کنیم و برای حفظ و رشد داشته هایمان ، دست و پا نمی زدیم و به خودمان زحمت نمی دادیم تا برای داشتن و پرورش آنها ، درگیر و دغدغه مند شویم.

اگر در گذشته و دوران کودکی خودمان دقیق شویم ، متوجه می شویم که دوران بچگی ما از آرزوهای بزرگ و قشنگی نظیر آرزوی پرواز کردن ، درست کردن خانه درختی و حتی نجات جان انسان ها لبریز بوده است اما به تدریج و در جریان زندگی و به دلیل خلا های آموزشی ، این آرزوها کمرنگ شدند و حتی روند آرزوپردازی در لابلای مشکلات شغلی گم شد و به انسان هایی تبدیل شدیم که دغدغه قبولی در کنکور، پول در آوردن و شغل مناسب داشتن و رسیدن به مدارج تحصیلی و شغلی بالا را جایگزین کردیم و کم کم فراموش کردیم که زمانی ، آرزو داشتیم که جزو سربازان امام زمان (عج) باشیم و انتظار ظهور را می کشیم.

برای اینکه، اتفاقی که برای ما به عنوان نسل پیشین افتاده است ، برای کودکان امروز دوباره تکرار نشود و بالاخره آرزوهای ما از صندوقچه خاطرات بیرون بیاید وگرد از آنها زدوده شود و کودکان امروز بتوانند آرزوهایشان را دنبال کنند باید چند نکته را رعایت کرد.

زمانی را به حرف زدن با کودکان درباره آرزوها اختصاص دهید

بهتر است امروز زمانی را به گفت وگو با کودکان اختصاص داده و از آنها درباره آرزوهایشان پرسید. سوالاتی از قبیل اینکه می خواهند در آینده چه شغلی داشته باشند یا از بودن در چه مکانی لذت می برند. این سوالات می تواند مربوط به 10 سال آینده باشد که خود را چگونه تصور می کنند. پاسخ این سوالات می تواند به شکل نقاشی باشد و پیشنهاد می کنم که آینده ای که فرزندتان برای خود و پدر و مادرش ، متصور شده است را بر روی دیوار نصب کنید . چرا که تحقیقات نشان داده است که آنچه به شکل نوشته یا نقاشی از آینده ترسیم می شود و مدام یاداوری می شود، با آنچه در آینده اتفاق می افتد، شباهت های بسیاری دارد.

باید به آرزوهای کودکان بها داد و آنها را عادت بدهیم که آرزوها و آرمان هایشان را تکرار کنند و آنها را از بزرگترها پنهان نکنند تا به فراموشی سپرده نشود.

رد پای منجی عالم بشریت در داستان‌ها فراموش نشود

داستان هایی که برای کودکان گفته می شود باید لبریز از آینده امید بخش باشد و در آن نجات و سعادت وجود داشته باشد. داستان های نا امید کننده که آرزوها را سرکوب یا مسخره می کند، برای کودکان مناسب نیست.

یکی از داستان هایی که به صورت خلاقانه و مناسب برای کودکان ، موضوع منجی را مطرح می کند داستان تیستوی سبز انگشتی است.

تیستوی سبز انگشتی ، یک داستان دلنشین برای کودکان

داستان تیستوی سبز انگشتی درباره پسری است که انگشتانش این قابلیت را دارد که به هر چیزی که دست بزند ، سبز و خرم  شود. تیستو با همین دستانش ، بیماران را شفا می دهد و زندانیان و بزهکاران را سر به راه می کند و با حیوانات با مهربانی رفتار می کند و حتی جلوی جنگ بین دو ملت را می گیرد و در نهایت عروج می کند. این داستان تمثیلی از عیسی مسیح است و توانسته به زبان کودکانه هم منجی را به تصویر بکشد و هم آرزوهای آنها را به خوبی نمایش دهد. چرا که این داستان ، مثالی از فرهنگسازی انتظار برای منجی است.

انتقال آرزوهای مخرب به فرزندان ممنوع!

یکی دیگر از مهارت هایی که کمک می کند فرزندان دست از آرزوهای بزرگ خود نکشند و موضوع انتظار برای موعود را فراموش نکنند؛ صحبت پدر و مادر درباره آرزوهای خودشان در کودکی و حتی طرح این موضوع که چه آینده ای را دوست دارند و اینکه از نظر والدین ، چه جهانی زیباست. چرا که بزرگترها، نا دانسته آرزوهایی را به بچه ها منتقل می کنند که مخرب است . از این آرزوها می توان به دست و پا زدن و تقلا  برای پول بیشتر، مدرک بالاتر و خانه بزرگتر اشاره کرد. این کار به طور نا خواسته و با بروز اعمال و رفتارهای والدین انجام می شود. این درحالی است که افراد بالغ دوست ندارند که کودکان ، با این دغدغه ها بزرگ شوند.

خود محوری و خود بزرگ بینی و منحصر شدن آینده خوب در پول و مدرک به طور نا خود آگاه برای کودکان به عنوان آرزوی مطلوب تصویر می شود. لذا پدر و مادر هم باید در نوع رفتار و کلام خود تجدید نظر کنند .  وقتی والدینی ، دغدغه ظهور منجی را نداشته باشند ، به طور قطع نمی توان از فرزند چنین خانواده ای ، انتظار داشت که برای رسیدن روز موعود ظهور ، تلاش کند و منتظر باشد.

با رفتارتان نشان دهید، منتظر واقعی هستید

تعریف و نمایش فعالیت هایی که نشان می دهد خانواده به صورت قلبی به آن آرزو ایمان دارند و برایش تلاش می کنند نیز از دیگر نکات حایز اهمیت است. بزرگ ترین آرزوی ما ظهور حضرت حجت (عج) است و باید حداقل با انجام کارهای کوچکی ، نشان داد که برای این مهم، تلاش می شود. کنار گذاشتن صدقه برای سلامتی امام زمان (عج) و یا خواندن دعای فرج و دعای سلامتی صاحب الزمان (عج) از فعالیت هایی است که گرچه زمان و هزینه زیادی را طلب نمی کند اما نشان می دهد که دغدغه تحقق این آرزوی بزرگ وجود دارد. فرزندی که صبح جمعه ، پدر و مادرش را مشغول قراِئت دعای ندبه می بیند و یا همراه آنها در جلسات شرکت می کند ، متوجه اهمیت این موضوع می شود.

زمانی که کودکان ، استغاثه و ندبه افراد بالغ را برای ظهور امام زمان (عج) مشاهده می کنند و در مناسبت های مذهبی مختلف ، از این امام بزرگوار سخن به میان می آید و دعا برای تعجیل در فرج حضرت ولی عصر (عج)، یک جز جدا نشدنی از مراسم مختلف می شود ، نا خودآگاه به سمت این موضوع کشیده شده و درباره آن کنجکاو و علاقه مند می شوند.

کودکان با بررسی رفتار اطرافیان، متوجه می شوند که هر کسی به قدر وسع و توانش برای ظهور حضرت مهدی (عج) تلاش می کنند. برخی از افراد با سرودن شعر یا برپایی جلسه مذهبی و برخی نیز با فعالیت های جهادی ارادت و انتظار خود را برای ظهور دوازدهمین امام شیعیان و منجی عالم نشان می دهند.

از کرونا برای اثبات ادعای انتظار منجی استفاده کنیم

 زمانی می توان ادعا کرد که منتظر ظهور حضرت هستیم که در برخی از لحظات زندگی ، از خود گذشتگی و ایثار از خود نشان دهیم . وقتی می توان آرزوی سرباز پا در رکاب امام زمان (عج) را داشت که فداکاری در وجود و رفتارمان بروز کند. به عنوان مثال در شرایط کنونی که جامعه و جهان درگیر بحران شیوع ویروس کرونا شده است ، باید ظرفیت های خود را شناخته و برای کمک به آحاد مختلف جامعه شتافت. انسان های بی بضاعتی هستند که در وضعیت اقتصادی کنونی ، در تنگ دستی قرار دارند و می توان به آنها کمک مالی کرد. هم چنین گروه های جهادی تشکیل شده که برخی در بیمارستان ها و برخی در کارگاه ها مشغول تهیه تجهیزات و کمک به بیماران هستند. کمک کردن در این شرایط می تواند هم به صورت مالی و هم به صورت فیزیکی باشد. حتی می توان به صورت روانی به کمک جامعه رفت و با تبلیغ فعالیت های خوب جهادگران عرصه سلامت و ایجاد انگیزه و روحیه ، آنها را به صورت معنوی یاری کرد.

*رفتار های این چنینی از دید کودکان ، پنهان نمی ماند و حتی می توان کودکان را در انجام آنها دخیل کرد. با انجام چنین رفتارهایی ، پدر و مادر به یک فرد آرمان گرا تبدیل شده و به فرزندان هم این آرمان گرایی منتقل می شود.

*هم نشینی با افرادی که دغدغه مند هستند و گوش دادن به نصایح و توصیه های انسان های آرمان گرای بزرگ نظیر مقام معظم رهبری می تواند، روحیه و انگیزه کودکان را در دنبال کردن آرزوهای بزرگ تقویت کند.

*باید فرزندان در محیطی تربیت و پرورش پیدا کنند که اطرافشان الگوهای آرمان گرا وجود داشته باشد و حتی عکس چنین افرادی بر دیوار نصب شده باشد . والدین ، باید این افراد را پیدا کرده و فرزندان را با آنها آشنا کند.

*زمانی فرزندان ما انتظار ظهور منجی را دارند که بتوانند علاوه بر خواستن ، فعالیتی در جهت تحقق آن و تعجیل در فرج امام زمان (عج) داشته باشند.تا زمانی که در مسیر خواستن توام با عمل قرار نداشته باشیم ، نمی توان انتظار داشت که فرزندمان یک منتظر واقعی باشد.

پرورش فرزند برای داشتن چنین ویژگی هایی منحصر به یک سن خاص نیست و از دوران جنینی گرفته تا نوجوانی می توان از منجی حرف زد و از توصیه های گفته شده ، استفاده کرد.

انتهای پیام/