محسن یوسفی- اساس و رکن مباحث مهدویت، مسئله «انتظار» است، واژه‌ای پرمفهوم، راهبردی و استراتژیک که متاسفانه آنگونه که باید و شاید به درستی تبیین نشده است و بعضا جامعه جوان ما از آن آگاهی لازم را ندارد.
نشستن، سکون، دست رو دست گذاشتن، بی‌تفاوت بودن، قعود صرف و به زبان آوردن پیوسته واژه‌های تکراری آن چیزی است که ما از انتظار می‌دانیم در حالی که واقعا این برداشت نه انتظار است و نه مقدمه‌ای برای آن!
اگر عینک خود را عوض کنیم تا دیدمان قوی‌تر، جامع‌تر و دقیق‌تر شود، درمییابیم که انتظار معنای بسیار بزرگ و مقدسی را در دل خود جای داده است، حرکت، تلاش، پویایی، امید، نشاط، آمادگی، سعی و گام برداشتن را می‌توان واژه‌های مترادف «انتظار» دانست.
در روایت شریفه آمده است که انتظار فرج، برترین نوع از اعمال است و در روایت دیگر نیز انتظار فرج را برترین عبادت دانسته‌اند، بر اساس این دو روایت متواتر و قوی‌السند درمییابیم که انتظار فرج یک عمل است، بی‌عملی نیست!
انسان باید برای ظهور تنها و یگانه منجی عالم بشریت دست به کار شود، آماده شود، تلاش و کوشش به خرج بدهد، آستین بالا بزند و جهاد کند که اگر اینگونه شد، او از منتظران یار است.
رهبر معظم انقلاب امروز در صحبت تلویزیونی به مناسبت نیمه شعبان در این رابطه فرمودند: در معارف ما انتظار فرج جایگاه بسیار مهمی دارد. در انتظار فرج امید و تحرک است و اقدام هم وجود دارد. انتظار فرج حضرت ولی عصر یک مصداق از فرج و امید است.
ایشان افزودند: انتظار به معنای دست رو دست گذاشتن نیست بلکه به معنای اقدام کردن است و باید انسان احساس کند که عاقبتی وجود دارد که باید برای آن تلاش کرد.
امام خامنه‌ای فرمودند: باید در راه ایجاد جامعه مهدوی تلاش کنیم و خودسازی و دگرسازی کرد و بتوانیم محیط پیرامونی خود را به جامعه مهدوی نزدیک کرد.
امید است که از منتظران واقعی تنها دارایی‌مان، امام زمان(عج) باشیم.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
