خبرگزاری فارس – حسن شیخ حائری: برای معرفی شخصیتی کم نظیر مانند مرحوم آیت الله شیخ ابراهیم امینی (ره) می‌توان به شیوه مرسوم عمل کرد و چنین گفت که وی از پیشکسوتان مبارزات انقلابی ملت ایران بود و توفیق شاگردی بزرگانی مانند آیات عظام امام خمینی، بروجردی، علامه طباطبایی، گلپایگانی و مرعشی نجفی را داشت. همچنین می‌توان در ادامه این معرفی به همت وی در تأسیس جامعه مدرسین حوزه علمیه قم اشاره کرد یا از تقبل نمایندگی حضرت امام (ره) در استان‌های مختلف کشور در کنار دیگر مأموریت‌ها گفت.
مرحوم آیت‌الله امینی البته عضو شورای بازنگری قانون اساسی هم بود و در ادامه توفیق نمایندگی مردم در مجلس خبرگان رهبری و تصدی کُرسی نایب رئیسی این مجلس را نیز به دست آورد.
وی در عین حال سابقه عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام و سابقه امامت جمعه قم را داشت و البته عضو هیئت علمی و هیئت اُمنای برخی نهادهای علمی و حوزوی نیز بود.
با همه این‌ها باید اذعان کرد که معرفی این شخصیت کم نظیر با همه سوابق مسؤولانه اش، برای نگارنده ای که توفیق همسایگی آن مرد الهی را داشت حکایتی دیگر است، حکایت قدم زدن‌های ساده وی در کوچه پس کوچه‌های صفائیه قم، حضور در کنار مردم و خرید از نانوایی و میوه فروشی محل، گپ و گفت با همسایگان و دیگر مردم و حتی دلجویی از کودکان و سلام کردن به آن‌ها.
همین سلام وی به کودکان حتی یک بار مرا هم شرمنده کرد، روزی که سر به زیر در کوچه قدم می‌زدم و حواسم به اطراف نبود، اما ناگهان با عبارت «سلام پسرم» به خود آمدم و دیدم آقای امینی در حالی از کنارم رد شد که کمی میوه و سبزی خریده بود. با چشم‌هایم بدرقه اش کردم و البته جواب سلام هم فراموش شد.
ما آیت الله امینی را در همه این سال‌ها، نه صرفا یک مسؤول کشوری و یا یک عالِم بااُبهّت و با خَدَم و حَشَم و حاجب و دربان، بلکه یک همسایه صمیمی و خودمانی شناختیم و حتی آنقدر با وی راحت بودیم که با بچه‌های محل، جلو درب خانه وی فوتبال بازی می‌کردیم و می‌دانستیم که در امان هستیم، همان خانه ای که وی از پیش از انقلاب تا پایان عمر در همان جا زیست و حاضر نشد «ساده زیستی» را رها کند.
این نکته همان است که رهبر معظم انقلاب اسلامی هم در پیام تسلیت خود برای ارتحال آن روحانی انقلابی و صادق و مجاهد بیان فرمودند که سلوک فردی ایشان نمونه چشم نوازی از پارسایی و پرهیزکاری و بی اعتنایی به جاذبه‌های مادی را مُجسّم ساخته است.
در این باره سیدمهدی خدابخشی به عنوان یکی از کودکان دیروز و جوانان امروز که خانه شان در سال‌های نه چندان دور کمتر از چند متر با خانه آیت الله فاصله داشت، خاطرات جالبی از وی دارد:
«او اوج ساده زیستی بود. خانواده اش با خانواده ما دوست بودند و رفت و آمد داشتند و من از همان کودکی وی را در کمال سادگی در کوچه و خیابان می‌دیدم و به او سلام می‌کردم و او هم مهربانانه پاسخ می‌داد.»
وی در ادامه به خبرنگار فارس در قم گفت: «ما بسیاری از روزها با بچه‌های محل جلو درب خانه آیت الله فوتبال بازی می‌کردیم و حتی گاهی عمدا توپ را به شیشه پنجره منزل ایشان می‌زدیم البته ایشان هم گاهی شخصا به در منزل می‌آمد و از ما می‌خواست آرامتر بازی کنیم، ولی ما کار خودمان را می‌کردیم.»
خدابخشی با بیان این که داماد آیت الله، مدیر مدرسه ابتدایی وی بود گفت: گاهی که جلوی خانه آیت الله مشغول فوتبال بازی کردن بودیم، مدیر مدرسه از راه می‌رسید و ما از ترس به خانه‌هایمان فرار می‌کردیم، اما نشد که از آیت الله بترسیم و بخواهیم بازی را تعطیل کنیم.
وی با بیان این که آیت الله بارها در کنار مردم در صف نانوایی محل می‌ایستاد خاطرنشان کرد: آرامش آیت الله امینی و تواضعش، همیشه برای من جالب بود و من بارها ایشان را در حالی که برخی اقلام را خریده بود و شخصا و قدم زنان به طرف خانه می‌رفت می‌دیدم.
وی در پایان اذعان کرد: تردیدی نیست که اگر امروز، دیگر مسؤولان هم بتوانند مانند ایشان زندگی کنند و یک سبک زندگی ساده در پیش بگیرند، قطعا می‌توانیم وضع بهتری از آن چه در آن هستیم داشته باشیم.
در کنار این ساده زیستی و تواضع، باید به بُعد بسیار مهم دیگر زندگی آیت الله هم اشاره کرد که همانا، جهاد علمی وی در تألیف بیش از 30 کتاب مهم با زبان و بیان ساده و روان است که از آن‌ها استقبال شده و به چاپ‌های متعدد رسیده است.
در این زمینه عناوین کتبی مانند «همه باید بدانند» یا «آموزش دین به زبان ساده»، نشان دهنده تلاش ستودنی مرحوم آیت الله ابراهیم امینی برای معلّمی کردن و قابل فهم کردن معارف اسلامی است. البته در کنار این‌ها، کتاب‌های دیگری مانند «آیین تربیت»، «آیین همسرداری»، «انتخاب همسر» و یا کتاب چهار جلدی «آموزش دین»، همه و همه کتاب‌هایی هستند که از وی به یادگار مانده و همچنان برای جوانان و نوجوانان و حتی برای استادان و پژوهشگران درس آموز است.
در عین حال باید به این نکته هم توجه داد که بخشی از زندگی پُربرکت آیت الله و خدمات وی، به دلیل توفیق وی در حضور در نشست‌های علمی پُربار و در عین حال ساده با حضور استادان و بزرگان علم و ادب و حکمت آن روزگار بود.
این، همان نشست‌های فکری یا کرسی‌های حقیقی آزاداندیشی بود که با همت مرحوم آیت الله علامه طباطبایی (ره) در شب‌های پنجشنبه و جمعه سالیان متمادی و به شکل سیار در منازل تشکیل می‌شد و میزبان بزرگانی مانند آیات طباطبایی، مطهری، بهشتی، مکارم، جوادی آملی، حسن زاده آملی انصاری شیرازی و سبحانی بود.
در این نشست‌های پُربار علمی - که مرحوم آیت الله امینی هم توفیق حضور در آن‌ها را داشت و سنّت برپایی و تداوم آن در روزگار امروز ما خالی است - مطالب گوناگون تفسیری، اخلاقی، عرفانی، فلسفى، فقهی، حدیثی، تاریخی و دیگر مطالب مفید علمی به بحث و بررسی دقیق گذاشته می‌شد، حاضران از دریای دانش یکدیگر کمال بهره را می‌بردند و هم افزایی علمی و حتی تولید علم به بهترین شکل به وقوع می‌پیوست.
این چنین است که نام مرحوم آیت الله ابراهیم امینی (ره) با «ساده زیستی»، «آرامش»، «تواضع»، «جهاد علمی برای نسل جدید» و همچنین «دوری از جناح بازی و تلاش برای بیان حق و حقیقت» گره خورده است و سبک زندگی وی تا ابد برای همه مسؤولان به عنوان یک اُسوه و الگوی ماندگار خواهد درخشید.
انتهای پیام/2258*20/ر
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
