خبرگزاری فارس- بیرجند؛ در کنار تلخی‌های این روزها چیزی که کام‌ها را شیرین می‌کند این ساختن‌های خودجوش است. در جای‌جای استان خراسان‌جنوبی به هر سو که می‌نگری تلاش عده‌ای از مردم، جهادگران، خادمیاران، پزشکان و پرستاران را می‌بینی که دست در دست یکدیگر برای مقابله با ویروس کرونا تلاش می‌کنند.
در این خطه کویری خانواده‌هایی دیده می‌شوند که با جمع‌آوری وجوهی از اقوام خود و با خرید پارچه اقدام به دوخت ماسک کرده‌اند. عده‌ای هم با صرف نظر از مراسم عروسی هزینه آن را به نیازمندان و کارگاه‌های تولید اقلام بهداشتی داده‌اند تا سهمی در این میدان داشته باشند. عده‌ای دیگر نیز با تمام داشته‌هایشان که همان چرخ خیاطی قدیمی‌شان است پا در میدان مقابله با کرونا گذاشته‌اند تا به جنگ به ویروس کرونا بروند.
از حال و احوال زنان محله آگاه بود. تعدادشان زیاد نبود، یک نفر شوهرش مرده بود و شده بود سرپرست خانواده. دیگری خانواده‌ای تنگدست داشت. یک نفر شوهر و بچه‌هایش را از دست داده بود و در دخل و خرجش مانده بود و دیگری هرچه می‌گشت نمی‌توانست برای خودش کاری دست و پا کند؛ گویی کار مثل قطره آبی در زمین فرو رفته باشد.
قصه از اواخر سال گذشته شروع شد. زمانی که یکی از زنان محله تصمیم می‌گیرد کاری را دست و پا کند تا زنان نیازمند و سرپرست خانوار محله منبع درآمدی داشته باشند تا بتوانند در این روزگار سخت زندگی را بگذرانند.
چرخ‌هایی که ماسک سلامتی می‌دوزند
چرخ زندگی باید می‌چرخید. آستین همت را بالا زد و در جست‌وجوی یک کار تولیدی برآمد اما هر چه فکر میکرد و مشورت می‌گرفت فایده‌ای نداشت تا اینکه سروکله یک ویروس ناشناخته در جهان و به‌تبع آن در کشور و استان پیدا شد و این شد که تصمیم گرفت کارگاهی در محله راه‌اندازی کند.
اول فرودین‌ماه بود که کارگاه تولید ماسک در طبقه بالای یک منزل مسکونی را راه‌اندازی کرد و زنان یکی پس از دیگری وارد این کارگاه شدند تا سهم خود را در میدان مقابله با کرونا ایفا کنند. کار را جهادگرانه پیش بردند و هیچ کدامشان فکر نمی‌کردند کار به اینجا برسد...
روایت امروز ما روایت زنانی است که در این شرایط علاوه بر مدیریت خانه و خانواده و ایفا کردن نقش رنگارنگ مادر و همسری نقش‌شان را میدان مقابله با کرونا به‌خوبی ایفا می‌کنند. روایتی زنانی که در هر موقعیتی که قرار گرفتند، مفید و مؤثر نقش‌آفرینی کرده‌اند.
در جست‌وجوی یک کارگاه تولیدی...
خیابان‌ها را یکی پس از دیگری طی می‌کنم و به یکی از مناطق شمال شهر بیرجند(خیابان رجائی) می‌روم. به خیابان شهید رجائی بیرجند که می‌رسم پرسان پرسان از اهالی و کسبه محل آدرس کارگاه تولید ماسک را جویا می‌شویم. گویا هنوز برخی از اهالی و کسبه محل از فعالیت این کارگاه بی‌خبراند!
در جست‌وجوی آدرس کارگاه بودم که یکی از کودکان محله به همراه خواهرش به سمتم آمده و ما را تا کارگاه همراهی می‌کند. یک منزل مسکونی دو طبقه را به ما نشان می‌دهد. در ظاهر به کارگاه تولید ماسک نمی‌خورد اما گویا در همین منزل مسکونی زنانی دور هم جمع شده‌اند و ملزومات سلامتی می‌دوزند.
پله‌ها را یکی پس از دیگری بالا می‌روم. صدای دعا و صلوات با صدای چرخ‌ها در هم آمیخته بود. هر کدامشان در گوشه‌ای از کارگاه مشغول به کاری بودند. در یکی از اتاق‌ها پارچه‌ها بر روی میز قرار داشت و کار دوخت توسط عده‌ای از بانوان انجام می‌شد. در گوشه دیگر کار برش پارچه‌ها انجام می‌شد و در بخش دیگر در حال برش و اتصال کش ماسک‌ها.
روی صندلی نشسته و در حال نخ کردن ماسوره چرخ است. ماسوره که نخ شد پارچه‌های از قبل برش داده شده را یکی پس از دیگری زیر چرخ برده و کار دوخت را انجام می‌دهد. همین که خسته می‌شود دستی به گردنش می‌کشد و دوباره کار را شروع می‌کند. در حین کار زیر لب زمزمه‌ای دارد.
اینجا زنان با همدلی در سنگر جهاد علیه کرونا هستند
اینجا انگار زنان با جهاد و همدلی در سنگر جهاد علیه کرونا هنر خود را در میان انبوهی از پارچه، نخ و کش به رُخ می‌کشند، زهرا خود فوت و فن خیاطی را خوب بلد است و در کنار دیگر هم سن و سالان خود دوست دارد با ساعت‌ها کار بی‌وقفه برای مردم کشورش مفید باشد.
این بانوی بیرجندی به خبرنگار فارس می‌گوید: اینجا بانوان از اوایل فروردین‌ماه از ساعت هشت صبح تاچهار بعدازظهر و در ایام رمضان گاها تا لحظه افطار در زمینه تولید ماسک فعالیت می‌کنند تا ماسک‌های تولیدی به‌صورت رایگان میان مردم توزیع شود.
وی تنها نیت خود برای حضور در این کارگاه تولیدی را رضای خدا و کمک به مردم و مدافعان سلامت ذکر می‌کند و بیان می‌کند: همانند زنانی که در هشت سال دفاع مقدس پشتیبان جبهه‌ها بودند ما هم مشغول تهیه ماسک برای شهروندان و کادر درمان هستیم تا استرس کمبود یا نداشتن ماسک وجود نداشته باشد.
این بانوی بیرجندی با بیان اینکه وقتی پزشکان، پرستاران و بسیجیان در صف مقدم مقابله با ویروس کرونا هستند تهیه ماسک کوچکترین کاری است که می‌توان انجام داد، اضافه می‌کند: قطعا با حماسه با شکوه همدلی، روحیه بسیجی و جهادی و با تلاش‌های شبانه‌روزی کادر درمان و جهادگران به فضل خدا کرونا را شکست می‌دهیم.
چرخی که به عشق رهبر می‌چرخد
با آرامش دوست داشتنی پشت چرخ خیاطی نشسته و در افکارش غوطه‌ور. گاهی سرعت دوختن تندتر می‌شود و گاهی کمی صبر می‌کند. گاهی لبخند بر لب دارد و گاهی بغض گلویش را می‌فشارد و گویی در دنیای دیگر لحظات را سپری می‌کند.
سکینه یکی از بانوانی است که بدون هیچ چشمداشتی و به عشق کار خیر از روز اول فعالیت کارگاه تا امروز از خیابان کارگران بیرجند با زبان روزه و در هوای گرم پیاده طی طریق می‌کند تا در کنار دیگر زنان محله فعالیت کند. او و دیگر زنان در این کارگاه خطر ابتلا به کرونا را به جان خریده است. روزهای تعطیل یا قرنطینه را رها کرده تا در این روزهای حساس کنار پرستاران و پزشکان این مرز و بوم باشند.
وی هدف از حضور خود و انجام این کار را اطاعت از فرمان رهبر و عشق به ایشان ذکر می‌کند و می‌گوید: اوایل کار نمی‌توانستم به راحتی با چرخ خیاطی کار کنم و روزانه ۴۰ عدد ماسک تولید می‌کردم اما با گذشت زمان و آشنایی با روش دوخت توانستم این تعداد را به ۱۵۰ عدد در روز افزایش دهم.
سکینه خانم می‌افزاید: شاید نتوانم کمک مالی انجام دهم اما همین که می‌توانم با تولید ماسک کمکی به رفع نیاز امروز مردم استانم داشته باشم خوشحال می‌شوم و خیاطی برای تولید ماسک حداقل کاری است که در این وضعیت می‌توانم انجام بدهم.
اینجا خستگی بی‌معناست...
به سراغ یکی دیگر از بانوان حاضر در کارگاه می‌روم. کمی به او نزدیک شده و از او می‌پرسم؛ چه شد که به اینجا آمده و تصمیم گرفتید در این کار خیر سهیم شوید؟ ماسکی که بر روی صورتش زده را کمی پایین‌تر و روی چانه‌اش می‌آورد و پاسخ می‌دهد: از وقتی که شنیدم چنین کارگاهی در محله ما راه‌اندازی شده دوست داشتم یک گوشه از کار را بر عهده بگیرم و در این امر سهیم باشم.
خود را زینب معرفی می‌کند و در خصوص نحوه کار در این کارگاه، بیان می‌کند: روزانه ۱۲ تا ۱۵ داوطلب زن پای چرخ‌های خیاطی می‌نشینند و هر آنچه از دستشان برمی‌آید انجام می‌دهند تا حداقل یک پزشک، یک پرستار، یک بسیجی یا شهروندان استفاده از محصولات دست دوز آن‌ها، کمتر آسیب ببینند.
وی با تأکید بر اینکه ما در پشت صحنه سعی داریم حامی این افراد که در خط مقدم شکست کرونا قرار دارند باشیم، بیان می‌کند: اینجا همه با عشق می‌آیند، عشق به رهبر، عشق به کادر درمان، عشق به حاج قاسم؛ به خاطر همین احساس خستگی نمی‌کنیم. در اینجا نه خستگی برایمان معنا دارد و نه تشنگی و تنها هدفمان کمک به مردم و شکست این ویروس منحوس است.
دوخت ماسک با چرخ خیاطی جهیزیه
زینب خانم که همیشه دوست داشت برای مردم کشورش کاری انجام دهد امروز به روایت حضور خود در این کارگاه می‌پردازد و می‌گوید: دوران جنگ را درک نکرده‌ام ولی همیشه از حضور آتش به اختیار زنان و کمک آنان در پشت جبهه‌ها مطالب زیادی شنیده و خوانده‌ام. همیشه دوست داشتم برای مردم کشورم مفید باشم؛ هر چند در حد اندک خدمتی.
وی که پشت چرخ خیاطی قدیمی نشسته و مشغول دوخت ماسک است، ادامه می‌دهد: زمانی که اعلام کردند یک کارگاه تولید ماسک در محله‌مان راه‌اندازی شده بسیار خرسند شدم اما در کارگاه چرخ خیاطی به تعداد لازم وجود نداشت و من بیکار ننشستم و از آنجایی که همیشه دنبال این موقعیت بودم چرخ خیاطی قدیمی را از منزل آورده و با آن مشغول دوخت ماسک شدم.
وی مهم‌ترین هدف حضور خود در این مکان را عشق به رهبری و حاج قاسم ذکر می‌کند و می‌گوید: اکنون مثل مادران و خواهران خود در هشت سال دفاع مقدس سرباز کوچکی هستیم که در پشت جبهه فعال بوده و تا هر زمان که نیاز باشد در این کارگاه برای حمایت از مدافعان سلامت پای کار هستیم.
نشستن پای چرخ به نیابت از حاج قاسم
گاهی قطرات اشک روی گونه‌هایش می‌لغزد و گاهی تبسمی بر لبانش نقش می‌بندد؛ لحظه‌ای چرخ از دوختن می‌ایستد، نفس عمیقی می‌کشد حالش جا می‌آید و دوباره می‌دوزد. می‌گوید: روزانه ۱۵۰ عدد ماسک در این کارگاه تولید می‌کنم و هر روز ساعتی از کار را تقدیم شهید «حاج قاسم سلیمانی» می‌کنم.
او یکی از بانوان فعال این کارگاه است و به گفته خود جزو اولین نفراتی است که کار در این کارگاه را شروع کرده و با علاقه و شور و حال خاصی به کارکاه دوخت ماسک می‌آید. او کارش را با برش‌کاری ماسک‌ها آغاز کرده و حالا هم هر کاری که بگویند در این کارگاه انجام می‌دهد. از شمارش تعداد ماسک‌ها، چرخکاری، دوخت، تمیزکاری و...هرکاری که نیاز باشد انجام می‌دهد.
اینجا زنان هیچ پولی دریافت نمی‌کنند. آن‌هایی که روزگاری با دغدغه پول و پر کردن گوشه‌ای از مشکلات زندگی برای راه‌اندازی یک کارگاه تولیدی تلاش می‌کردند حالا بی‌مزد مشغول دوختن ماسک‌اند و صحبت همه این زنان یک جمله است؛ سلامتی که نباشد پول هم بی‌ارزش است، دوختن ماسک هم کار خیر است و کار خیر که پول نمی‌خواهد...
تلاش آمیخته با معنویت
برزگر مسؤول کارگاه تولید ماسک امام حسن عسکری(ع) در گفت‌وگو با فارس با بیان اینکه فعالیت این کارگاه از اول فروردین‌ماه آغاز شده، می‌گوید: مکان کارگاه تولید ماسک توسط خادم مسجد و به‌صورت رایگان در اختیار گروه قرار گرفته و وسایل جانبی مانند فرش، میز، چرخ خیاطی و غیره به همت اهالی محل جمع‌آوری شده است.
وی با یادآوری اینکه در ابتدای کار روزانه ۳۰۰ عدد ماسک تولید می‌کردیم که این تعداد با افزایش قابل توجهی به چهار تا پنج هزار عدد در روز رسیده، می‌افزاید: ماسک‌های تولید شده بین مردم، طلاب و گروه‌های جهادی به‌صورت رایگان توزیع می‌شود.
مسؤول کارگاه تولید ماسک امام حسن عسکری(ع) مطرح می‌کند: پارچه‌های مورد نیاز برای تهیه ماسک از مکان مورد تأیید سازمان غذا و دارو تهیه می‌شود و ۱۵ نفر از بانوان تمام مراحل تولید را در همین کارگاه انجام می‌دهند و بعد از اتمام مراحل دوخت و استریل، ماسک‌ها توزیع می‌شود.
برزگر با بیان اینکه در این کارگاه بانوان بسیجی فعالیت خود را با قرائت روزانه دعای فرج و ادعیه و توسل به ائمه اطهار(علیهم‌السلام) آغاز می‌کنند، می‌گوید: تاکنون از محل درآمد کارگاه توزیع سبد غذایی و توزیع ماسک به‌صورت رایگان بین افراد بی‌بضاعت انجام شده است.
کرونا فرصتی برای جهش تولید
وی در خصوص نحوه تأمین مخارج کارگاه و وسایل مورد نیاز، توضیح می‌دهد: طی سه هفته اول دوخت و توزیع ماسک رایگان بود و بعد از آن روند کارگاه تغییر کرد و در قبال تولید دستمزدی برای بانوان در نظر گرفتیم و بخش زیادی از ماسک‌های تولیدی را با قیمت پایین و تمام شده یعنی هر دانه بین ۱۲۵۰ تا ۱۵۰۰ تومان در اختیار داروخانه‌ها، بیمارستان‌ها و مراکز عرضه قرار می‌دهیم.
مسؤول کارگاه تولید ماسک امام حسن عسکری(ع) با بیان اینکه با این اقدام علاوه بر تأمین نیاز کشور به‌دنبال ایجاد اشتغال کوچک برای تعدادی از بانوان هستیم، اضافه می‌کند: روند کارگاه از توزیع رایگان به اشتغال خواهران تغییر کرده و به‌دنبال این هستیم در سال جهش تولید در زمینه اشتغال و تولید سهمی داشته باشیم.
خیران دست به کار شوید
برزگر از نیازمندی‌های این کارگاه را یک دستگاه اتوپرس و چرخ سردوز صنعتی اعلام و از خیرین می‌خواهد در این زمینه آن‌ها را یاری کنند تا بتوانند روند تولید ماسک را بیشتر و سرعت بخشند.
امروز نیز همچون دوران دفاع مقدس، خدمت به مردم زمان نمی‌شناسد و فعالیت جهادگران همچون گذشته به قوت خود باقی است تا با همدلی و همکاری یکدیگر این شرایط بحرانی پشت سر گذاشته شود.
انسان به شوق و تلاش این جهادگران غبطه می‌خورد که در این کارگاه‌ها، سخت مشغول به کار هستند و چه زیبا معنای با هم بودن و کمک به همنوع را در شرایط سخت تداعی می‌کنند. زبان هم از بیان و توصیف این ایثار و همدلی قاصر است ولی شاید بتوان قطره‌ای از این دریای نوع‌دوستی را در قالب کلمات شرح داد و توصیف کرد.
انتهای پیام/3403/ح/ی
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
