امام علی (ع) فرودست نبود بلکه سطح زندگی‌اش را همطراز با ضعیف‌ترین مردم کرده بود

به گزارش خبرنگار قرآن و فعالیت‌های دینی خبرگزاری فارس، امام علی (ع) خود را همگون با فرودستان جامعه قرار می‌داد با اینکه او از نظر مالی، تولیدکننده بوده و نیز بابت جایگاه حاکم اسلامی می‌توانسته حقوق فراوانی بگیرد، اما همانند فرودستان لباس می‌پوشید و همانند پایین‌ترین افراد جامعه غذا می‌خورد، به طوری که خورشتش، نمک و نانش، نان جوی خشک بود. ایشان زندگی خود را همانند زندگی فقرای جامعه اسلامی قرار داد با آنکه می‌توانست همچون متمولین زندگی کند و علت این ساده زیستی خویش را هم‌دردی با محرومان بیان می‌کرد.

به مناسبت شهادت امیرالمؤمنان امام علی (ع) با حجت‌الاسلام مصطفی عباسی کارشناس دینی درباره وضعیت زندگی حاکمان جامعه اسلامی بر اساس سیره علوی به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید.

 آیا در اندوه و پریشانى فقرا شرکت نکنم

عباسی بیان داشت: امام علی (ع) در نامه‏‌اى که به عثمان بن حنیف والى بصره نوشت، می‌فرماید: من که امام شما هستم به دو جامه کهنه و دو قرص نان اکتفا کرده‏‌ام، در صورتی که می‌توانم از جامه‏‌هاى حریر، لباسى فاخر بپوشم و از عسل مصفى و مغز گندم غذاى لذیذ و مقوى تناول کنم، ولى هیهات که هوى و هوس نفس بر من غلبه کند! آیا به همین قناعت کنم که مردم بگویند من امیرالمؤمنین و خلیفه مسلمین هستم اما در اندوه و پریشانى فقراء شرکت نکنم؟!

سطح معیشت امام علی (ع) همطراز با ضعیف‌ترین شهروندان حکومت بود

وی با تأکید بر اینکه حضرت (ع) فرودست نبود، بلکه سطح معیشت خود را همچون سطح معیشت فرودستان و ضعیف‌ترین شهروندان حکومت اسلامی ساخته بود، افزود: این کار امام علی (ع) برای این بود که مردم، حاکم اسلامی و خلیفه پیامبر را از جنس خود بدانند و بین خود و او در زیست اقتصادی خط فاصله نبینند و او را همسان خود بدانند.

این کارشناس دینی با اشاره به برخی روایات پیرامون پوشش و غذای امیرالمؤمنین (ع) ابراز داشت: علاء بن زیاد نزد امام (ع) آمد و گفت: یا امیرالمؤمنین از برادرم عاصم بن زیاد به شما شکایت می‌کنم. حضرت فرمود: چه شکایتی؟ عرض کرد: او عبایی پوشیده و کار عبادت و رهبانیت پیشه کرده و دست از کار دنیا کشیده است.

وی ادامه  داد:‌ حضرت (ع) فرمود: او را نزد من بیاورید. چون عاصم آمد، حضرت علی (ع) به عاصم فرمود: ای دشمنک جان خویش، شیطان سرگردانت کرده، آیا تو به زن و فرزندانت رحم نمی‌کنی؟ تو می‌پنداری که خداوند نعمت‌های پاکیزه‌اش را حلال کرده، اما دوست ندارد تو از آن‌ها استفاده کنی؟ تو در برابر خدا کوچک‌تر از آنی که این ‌گونه با تو رفتار کند.

پیشوایان حق  باید خود را با مردم ناتوان همسو کنند

عباسی اظهار داشت: عاصم در پاسخ به حضرت گفت: ای امیرمؤمنان، پس چرا تو با این لباس خشن، و آن غذای ناگوار به سر می‌بری؟ فرمود: وای بر تو، من همانند تو نیستم، خداوند بر پیشوایان حق واجب کرده که خود را با مردم ناتوان همسو و برابر کنند، تا فقر و نداری، تنگدست را به هیجان و طغیان نکشاند.

وی گفت: امام علی (ع) فرش خانه‏‌اش حصیر بود و کفش و لباسش پر از وصله بود تا جایی که می‌فرمود: به خدا سوگند این رداى من آن ‌قدر وصله خورده که از وصله کردن آن خجالت می‌کشم!غذای ایشان ساده‌ترین غذا بود و در اغلب موارد، غذای ایشان نان جو و گاهی به همراه نمک و یا سرکه بود.

سیره علوی در همنشینی با فرودستان

این کارشناس دینی با اشاره به سیره علوی در همنشینی با فرودستان خاطرنشان کرد: حضرت (ع)  علاوه بر ساده‌زیستی و همگونی با فرودستان، خود را همنشین آنان نیز قرار می‌داد و دیگران را نیز توصیه به همنشینی با آنان می‌‌کرد و اصحاب و والیان خود را از همنشینی با متمولین و اهل ثروت، باز می‌داشت.

فاصله برخی مسؤولان با سیره عدالت علوی در همراهی با مردم

وی افزود: امیرالمؤمنین (ع) کسی بود که از دسترنج خود به مستمندان و گرفتاران بهره می‌رساند چنان‌که در حدیث آمده: او هزار بنده را با دست‌رنج خویش و عرق جبینش آزاد کرد. هر گاه ثروتی دست امام (ع) می‌رسید، فقرا و تهیدستان را با خبر می‌ساخت و پس از گردهم آمدنشان، پول‌ها را از دست راست به دست چپ خویش می‌ریخت و می‌فرمود: ای درهم‌های زرد و سفید، غیر مرا فریب دهید. آنگاه همه‌ آن‌ها را بین محرومان تقسیم می‌کرد و سپس ۲ رکعت نماز شکر می‌خواند.

عباسی ابراز داشت: ایشان با دستانش برای فرودستان جامعه، غذایی تهیه می‌کرد و نیمه‌های شب بدون آنکه کسی ببیند و به آن‌ها می‌رساند. پس این، شأن فرما‌نروا و حاکمی الهی، مسؤول و مدیری ربانی است که جامعه را در اوج عدالت اداره می‌کند و مستضعفان جامعه را رها نکرده و نگاهش به مستضعفان جامعه، نه تنها نگاه ارباب و رعیتی و نگاه از بالا به پایین نبود، بلکه او خود را نیز در زندگی کردن همانند آن‌ها قرار می‌داد و چقدر بین این نگاه الهی با نگاه برخی مسؤولان امروزی ما ناسازگاری وجود دارد!

انتهای پیام/