احیای آخر با دعای سلامتی/ مردمی که در زیر آسمان امشب را احیا کردند

خبرگزاری فارس ـ مشهد، در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان تصمیم گرفتم سری به مراسمات احیاء که در سطح شهر برگزار می‌شود، بزنم.

در هوای بهاری اواخر اردیبهشت بعد از افطار شال و کلاه می‌کنم و به سمت میدان جانباز راهی می‌شوم.

مراسم در خیابان مهدی اخوان ثالث منتهی به میدان جانباز در حال برگزاری است.

از دور صدای سبحانک ... سبحانک ... مداح به گوش می‌رسد و هرچه نزدیکتر می‌شوم صدا قوی‌تر می‌شود.

مردم بیشتر پیاده در حال آمدن به مراسم هستند، برخی هم ترجیح دادند با خودروی شخصی بیایند.

ضدعفونی دست‌ها قبل از ورود

در ورودی خیابان نوجوانی پس از سلام اسپری الکل را تعارف می‌کند و من هم دستانم را مانند همه ضدعفونی می‌کنم.

صندلی‌ها با فاصله یک متری در عرض و نیم متری در طول چیده شده‌اند، یکی از نوجوانان خادم می‌گوید: خانم‌ها سمت چپ و آقایان سمت راست خیابان بنشینند.

پاکبانان نارنجی‌پوش شهرداری هم امشب به کمک خادمین هیأت آمده و فاصله صندلی‌ها را مرتب می‌کنند انگار که اولویت همه آن‌ها سلامتی مردم است.

در پیاده‌روها و فضای سبز حاشیه میدان برخی خانوادگی با زیراندازهای خودشان آمده و نشسته‌اند.

مردم در حال مناجات هستند و به نظرم فاصله یک متری از هم باعث بهتر شدن کیفیت مناجات می‌شوند.

حال و هوای معنوی مناجات در زیر آسمان

هر کس با کتاب دعا و یا با گوشی یا حتی بدون خط بردن دعا و فقط با زمزمه کردن همزمان همراه مداح مشغول صدا کردن پروردگار خویش با اسماء و صفات حسنی است.

مناجات در زیر آسمان خدا آن هم در ماه مبارک رمضان و شب قدر فضیلتی است که شاید قدر آن را خوب ندانیم، فرازهای آخرین جوشن کبیر رمضان امسال یکی پس از دیگری در حال قرائت شدن هستند و همه با توجه بیشتری فرازهای آخر را زمزمه می‌کنند.

مشغول زمزمه کردن دعا هستم که می‌بینم خادمین در حال توزیع بطری‌های آب معدنی هستند.

دعا تمام شد و آیت الله صدیقی به‌عنوان سخنران مراسم نکاتی از فضیلت امشب را بیان می‌کنند.

پشت سر را که نگاه می‌کنم تقریبا تمام صندلی‌های پیش‌بینی شده، پر شده‌اند و مردم در فضای سبز وسط بولوار هم نشسته‌اند.

خادمین هیأت در حال چیدن صندلی‌های اضافی هستند.

سال‌های پیش این شب‌ها را در حرم بودم و قدر نمی‌دانستم

از آقای آشنایی، از مستمعین امشب درباره وضعیت احیاء امشب می‌پرسم که می‌گوید: من دو شب پیش هم همین جا بودم و به نظرم تجربه جالبی است، در شرایطی که حرم بسته است و هیأت‌های دیگر هم محدود شده‌اند، مناجات در زیر آسمان خدا غنیمت است.

وی درباره لزوم باز نشدن حرم مطهر رضوی در این شب‌ها بیان کرد: حرم قابلیت چیدن صندلی ندارد و چون حتما خیلی‌ها می‌آمدند امکان رعایت فاصله اجتماعی وجود نداشت و قطعا خود امام رضا(ع) هم راضی به خطر افتادن سلامت زائرانشان نیستند.

آشنایی درباره حاجات خود در این شب گفت: سال گذشته که در حرم بودم نمی‌دانستم امسال چه شرایطی پیش می‌آید و اصلا فکر نمی‌کردم نتوانم امشب دست به دامان امام رضا(ع) در حرم باشم، پس امشب حتما برای سلامتی مردم و برگشت شرایط عادی دعا می‌کنم.

سخنرانی رفته رفته به پایان نزدیک می‌شود و دل‌ها آماده آخرین قرآن به سر امسال و طلب مغفرت از معبود خود هستند.

به هنگام قرآن به سر گرفتن، مردم با قرآن‌های کوچک جیبی خود قرآن‌ها را بر روی سر می‌گذراند و همزمان با سخنران ائمه را یکی یکی قسم می‌دهند.

به امام حسین(ع) که می‌رسد، سید حجت بحرالعلوم روضه‌ای می‌خواند و مردم اشک می‌ریزند که شاید به آبروی امام حسین و اشک بر او، خداوند آن‌ها را نیز بیامرزد.

به امام هشتم که می‌رسیم رو به‌ حرم می‌ایستیم و دلمان بیشتر از هر لحظه دیگر می‌شکند که از حرم دوریم و نمی‌توانیم در حرم خود آقا امام رضا را قسم دهیم.

در آخر نیز از امام زمانمان می‌خواهیم که تا قبل از جمع شدن سفره شب‌های احیاء ما را در پیش خدا شفاعت کند.

در پایان مراسم مردمی را می‌بینم که یا دیر رسیده‌اند و یا جا نبوده است که در ماشین نشسته بودند و قرآن به‌سر گرفته‌اند.

مردم در این شب‌های ویژه قدر شب‌های قدر را می‌دانند و لحظه‌ای از لحظات آن را هدر نمی‌دهند.

سفره امسال هم جمع شد و دعای همه ما ظهور امام زمان(عج) و سلامتی مردم بود که ان‌شاءالله در سال بعد دوباره شور و شعور مراسمات احیا برپا شود.

=====================

گزارش از: سراج الدین شاهرودی

=====================

انتهای پیام/ 70051