به گزارش خبرگزاری فارس از بندرعباس، محمد میردادی دکترای تاریخ و از فرزندان شهدای منطقه بشاگرد استان هرمزگان در یادداشتی آورده است:
حکایت دیر آشنای بشاکردی‌ها، بدگویی از این قوم صبور و قانع در رسانه‌های دیداری و شنیداری است.
دیر زمانی است که عده‌ای به خود جرئت داده و به بهای یاری رساندن به عده‌ای نیازمند در روستاهای بشاکرد، کل قوم و پیشینه چند هزار ساله به همراه آداب و رسوم‌شان را به سخره می‌گیرند.
جالبتر از آن، اینکه هیچ کدام از تاریخ و پیشینه این مردم آگاهی ندارند و نام بشکرد به همراه مردمش گمنام و ناشناخته است.
بشکرد یا بشاکرد که در تقسیمات سیاسی کنونی به اشتباه بشاگرد نامیده شده است در جنوب شرقی ایران جای دارد.
این شهرستان از شمال به استان کرمان از جنوب به بندر جاسک و دریای مکران از شرق به استان سیستان و بلوچستان و از غرب به شهرستان میناب پایان می‌یابد.
بشاکرد کوهستانی است و هر چه از دریا دور شویم آب و هوای منطقه دگرگون می‌شود و زمستانهای سرد و یخبندان و تابستانهای پر باران از ویژگی‌های بشاکرد است.
بشاکردی ها پیشینه درازی در این منطقه دارند و به گویش ویژه‌ای سخن می‌گویند.
برخی از آداب و رسوم این قوم به بلوچ‌ها شبیه است ولی مذهب بشکردی‌ها شیعه دوازده امامی است و به گواهی تاریخ از سده سوم هجری به این مذهب گرویده‌اند.
پیش از انقلاب اسلامی، بشاکرد همچون بیشتر بخش‌های ایران به شیوه خان خانی اداره می شد و بشاکردی‌ها زندگی طبقاتی یا کاستی داشته‌اند که پس از انقلاب اسلامی این طبقه بندی از میان رفت ولی تا کنون نیز به صورت غیر رسمی در برخی مناطق دیده می شود.
باید گفت که تفاوت بشاکرد پیش و پس از انقلاب اسلامی شبیه به تفاوت شب و روز است و انقلاب اسلامی و دولت‌های این نظام یکی پس از دیگری به این منطقه نگاه ویژه‌ای داشته اند و برای آبادانی آن کوشیده‌اند.
با وجود چهار دهه کوشش برای پوشاندن بی عدالتی فرمانروایان پیشین، هنوز هم بسیاری از زیرساختها و امکانات ضروری برای بسیاری از بخش‌ها و روستاهای بشاکرد وجود ندارد و ساخت آن نیاز مبرم ساکنان آن است.
هیچ کدام از این کمبودها و کاستی ها سبب اعتراض بشاکردی‌های قانع و صبور نشده است. بشکردی‌ها با کمبودها و نداشته‌ها ساخته اند و همچون نیاکانشان صبر را پیشه خود ساخته‌اند.
از حدود ۴ دهه پیش کم کم زمزمه‌های مبنی بر کشف! یک ناحیه دور افتاده در جنوب شرقی ایران در بین رسانه‌ها دست به دست گشت و منتشر کنندگان آن بدون مراجعه به تاریخ و پیشینه منطقه در نوشته‌های تاریخی و جغرافیایی دم از کشف منطقه‌ای جدید زدند. اگر چه اعتراض‌هایی به این گفته‌ها و نوشته‌ها انجام شد ولی از آن کاسته نشده و روز به روز مارکو پولوهای سده بیستم عادات و رسوم بسیار شگفت انگیزی به ساکنان این منطقه نسبت می‌دادند.
بشاکرد بدون هیچ گونه راه ارتباطی و جدا و نا آشنا از زندگی ماشینی معرفی شد و گاهی بشاکردی‌ها را غارنشین و زندگی آنها به سبک انسانهای نخستین به ایرانیان شناسانده شد و هیچ گاه به سابقه وجود درمانگاه‌های بشاکرد و مدارس و همچنین پاسگاه‌های ژاندارمری و حسینیه‌ها و زیارتگاه‌ها و قلعه‌های تاریخی و قبرستانهای چند صد ساله با سنگ قبرهای بسیار زیبا و مزین به آیات قران با خطی زیبا اشاره‌ای نشد و همه بشاکردی‌ها قومی ابتدایی ناآشنا حتی با نام زندگی مدرن و ماشینی معرفی شدند که برای رد این دیدگاهها تنها یک بار مراجعه به نوشته‌های تاریخی و جغرافیایی و بایگانی‌های وزارت بهداشت و درمان و آموزش و پرورش و نیروی انتظامی کافی است تا این گفته ها دور و دراز از بن و پایه رد شوند.
همچون بسیاری از بخش های ایران در پیش از انقلاب اسلامی، فقر و نداری در بشاکرد نیز ریشه دوانده بود و همچون بسیاری از بخش‌های جنوب شرقی ایران تاکنون نیز ریشه کن نشده است و فقر نداری و نبود امکانات زندگی در برخی بخش‌های بشاکرد هنوز پابرجا است.
شاید بتوان شرایط جغرافیایی و آب و هوایی و گاهی قناعت مردم منطقه و رضایت به زندگی حداقلی را ریشه فقر دانست.
هر چند نباید بی عدالتی در توزیع امکانات و زندگی کاستی دوره‌های پیشین را دور از ذهن داشت.
شگفت آور است که با وجود همه این دانسته‌ها هنوز برخی رسانه‌ها به تخریب این قوم و انتشار مطالب دروغ مشغول هستند.
شگفت آور تر آنکه رسانه ملی بدون در نظر گرفتن همه این آداب، رسوم، پیشینه هر از گاهی نسبت به پخش برنامه‌هایی با مضمون تخریب و توهین به این قوم اقدام می‌کند.
در جدیدترین این برنامه‌ها در ویژه برنامه افطار شبکه پنج که با حضور حافظان بشاکردی قران کریم برگزار شد، میهمان برنامه که دانسته‌های خود را از منابعی خاص و دست چین شده دریافته کرده بود، آبروی مومنان و شیعیان ۱۲۰۰ ساله بشاکردی را لگد مال کرده و بزرگی کهنسالان و غرور جوانان این قوم را به سخره می‌گیرد.
این عمل که پیشینه بسیاری دارد، مخالف انسانیت و مخالف اصل 19 قانون اساسی مبنی بر احترام به اقوام است و ماده 729 تا 734 قانون مجازات اسلامی نیز برای توهین کنندگان به اقوام مجازاتی را در نظر گرفته است.
شایسته آن است که رسانه ملی و رسانه‌های دیداری و شنیداری پیش از انتشار هرگونه سخنی درباره اقوام باید اطلاعات حداقلی را از منطقه و قوم مورد نظر داشته باشند که گاه و بیگاه شاهد توهین و تحقیر اقوام این سرزمین نباشیم.
لازم به یادآوری است که بشاکردی‌ها پیشینه درازی در این منطقه دارند و روابط بازرگانی آنها با همسایگان‌شان در جاسک و میناب و جنوب کرمان و کاروان‌های بازرگانی بشاکردی در دوره قاجار و پهلوی برای بسیاری از ساکنان شهرهای اطراف شناخته شده است.
بسیاری از بشاکردی‌ها دهه ۴۰ و ۵۰ خورشیدی برای یافتن شغل مناسب راهی بندرعباس، آبادان و کشورهای جنوبی خلیج فارس شده‌اند و شهدای بشاکردی پیش از آنکه خبر دروغ کشف بشاکرد در رسانه‌ها منتشر شود در جبهه‌های جنگ برای اسلام، میهن و ناموس خود می‌جنگیدند و این از نکاتی است که منتشرکنندگان این توهین‌ها به آن توجهی ندارند که نخستین شهید بشاکرد پیش از کشف آن در جبهه های جنگ شهید شده است!
علاوه بر آن بشاکرد شهدا و جانبازانی را تقدیم انقلاب کرده است که با گفته‌ها و نوشته‌ها مبنی بر ناآگاه بودن مردم بشاکرد از وقوع انقلاب اسلامی همخوانی ندارد.
در پایان باید گفت که شایسته آن است که حرمت اقوام حفظ شود و در رسانه ملی که رسانه همه مردم ایران است، اجازه توهین و تخریب هیچ قومی داده نشود.
سازندگان این برنامه باید از مردم قانع و صبور بشاکرد به شکل رسمی عذر خواهی کنند در غیر اینصورت قوم بشکردی بر اساس مواد مذکور قانون مجازات اسلامی، شکایت از سازندگان برنامه را حق خود محفوظ می‌دانند.
مهمترین اصل در دوره کنونی، حفظ یگانگی اقوام و نزدیکی آنها به یکدیگر حول محور اسلام و ایران است و کسانی که بر طبل تخریب و تحقیر اقوام و فرق و مذاهب می کوبند سر در آخور دیگری دارند.
و چه زیبا گفت حافظ شیرین سخن که
در بساط نکته دانان خود فروشی شرط نیست
یا سخن دانسته گو ای مرد بخرد، یا خموش
انتهای پیام/۳۲۶۴
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
