اولین خوزستانی که در راه قدس شهید شد

به گزارش خبرگزاری فارس از اهواز، صادق شاهوار پور در شبکه اجتماعی خود نوشت:محمدحسین در دامان خانواده­ ای مؤمن رشد می کند تا اینکه دست تقدیر در هفت سالگی، طعم تلخ یتیمی را به او می چشاند و می شود مرد خانه.

مجبور می شود که هم کار کند و هم درس بخواند تا بتواند یک لقمه نان سر سفره ی خانواده اش بگذارد. از بنّایی بگیر تا کار در شرایط  سخت کوره ی آجرپزی و شاگرد مکانیکی!

پرده ی دوم:

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ، در سپاه اهواز و در ستاد مبارزه با قاچاق و مواد مخدر مشغول به خدمت می شود و در این راه  تلاش های فراوانی انجام می دهد. روزها مشغول کار مکانیکی خودش می شود و شب ها به همراه برادران پاسدارش  مشغول گشت و نگهبانی و عاملین تهیه و توزیع مواد مخدر را دستگیر می کند.

پرده ی سوم:

کم کم حرف از فلسطین و رژیم صهیونیستی پیش می آید و علاقه ی محمدحسین برای اعزام به آنجا و مبارزه با آن غده ی سرطانی. خانواده مخالف رفتنش هستند و ازدواج را بهانه می کنند برایش که می خواهیم دیگر دامادت کنیم و سر و سامان بگیری.

به مادر می گوید:«می روم! یک دوره ی شش ماهه می بینم و بر می گردم! بعدش هرچه گفتی و هرچه خواستی به روی چشم!» مادر می گوید: «ببین محمد حسین! بروی و بلایی سرت بیاید من از غصه دق می کنم !» و پاسخ می شنود:« مادر مادر است! چه یک مادر فلسطینی و چه تو! باید برای نجات مردم مظلوم و ستمدیده جنگید! »

پرده ی چهارم:

پنج ماهی از رفتن محمدحسین گذشته است که در دهم آذرماه 1359 و در کمال ناباوری خواهرش، خبر شهادت برادر را از تلویزیون می شود و آنگاه که خبر به گوش مادر می رسد، مادر فریاد می زند: «الحمد لله رب العالمین! من همیشه می دانستم این پسر برایم ماندنی نیست!  الحمدلله که با شهادت رفت و خیالم راحت است که بهترین مرگ را انتخاب کرد»  پرده ی پنجم:  از سفارت که می آیند برای سرزدن به خانواده ی محمد حسین، اینچنین تعریف می کنند: « محمد حسین اثنی عشری، برای دفاع از مردم مظلوم فلسطین رشادت های بی نظیری از خود نشان داد. دانش فنی و تخصصش در مکانیکی، باعث طراحی و ابداع وسیله ای برای حمل توپ های نظامی شد که جابجایی این تسلیحات سنگین را تسهیل کرد وهمین باعث شد که نقش مهمی در پیروزی علیه رژیم غاصب اسرائیل داشته باشد.

همین شجاعت ها و ابتکارات، باعث شناسایی او توسط نیروهای رژیم صهیونیستی شد و سرانجام در عملیاتی که در دهم آذرماه سال 1359 در سواحل جنوب لبنان انجام شد، قایق حامل محمدحسین و تعدادی از رزمندگان فلسطینی و لبنانی مورد اصابت قرار گرفت و به شهادت رسید و چیزی از محمد حسین برای تقدیم به مادرش باقی نماند.

پی نوشت :
برگرفته از نوشته های علی موجودی(الف دزفول)

انتهای پیام/