خبرگزاری فارس ـ گروه موسیقی ـ علیرضا سپهوند: بحران کرونا بدون اغراق یکی از سخت ترین دوران تمام تاریخ بشریت از منظر بیماری های واگیر بوده است. تقریبا تمام کشورهای جهان را دربر گرفته و صنعت و هنر و همه و همه را به تعطیلی کشانده است. میلیون ها انسان در سراسر این کره خاکی مجبور به خانه نشینی شدند. در این میان موسیقی موهبتی بود که مردم شاید بیش از هر زمان دیگری برای ایجاد نشاط و دوری از افسردگی و کسالتِ در خانه ماندن بدان روی آوردند. اینجا اما خبری از کنسرت و سالن های مملو از جمعیت نبود و همه برای دیدن و شنیدن الحان فرح بخش به رسانه های جمعی روی آوردند. کنسرت های مجازی یکی پس از دیگری اجرا شد و با بازخوردهای مثبتی از سوی مردم مواجه شد.
«وحید تاج» خواننده موسیقی ایرانی هم در این میان کنسرتی آن لاین را با گروه وزیری به سرپرستی «کیوان ساکت» در تالار وحدت به روی صحنه برد. از او در مورد تجربه کنسرت مجازی و سوالات دیگری که شاید دغدغه بسیاری از هنردوستان بوده باشد را جویا شدیم. حاصل این گفتگو را در ادامه از نظر می گذرانیم:
زمانیکه در کنسرت آن لاین برای صندلیهای خالی برنامه اجرا کردید چه حسی داشتید؟
من هیچ وقت تالار وحدت را اینقدر خالی ندیده بودم اما از اینکه جمعیتی به مراتب چندین هزار برابر بیشتر از ظرفیت تالار وحدت در لحظه داشتند کنسرت را به صورت زنده تماشا می کردند، یک دلگرمی خیلی خاصی در درون من و اعضای گروه به وجود آمده بود. اما در نهایت اجرایی بسیار دلچسب و رضایتبخش بود از این جهت که حس می کردیم تعداد زیادی از مردم در اقصی نقاط کشورمان ایران و حتی دنیا برایشان امکان حضور در سالن کنسرت و تالار وحدت وجود نداشت، در لحظه دارند کنسرت ما را تماشا می کنند از این جهت حس امیدواری در ما زنده شد اما واقعا امیدوارم هیچ وقت تالار وحدت اینقدر خالی نباشد. در عین حال شرایطی فراهم شود که مردم در سرار ایران عزیز، در روستاهای دور دست و جاهاییکه امکان حضور فیزیکی در تالارها و سالن های کنسرت را ندارند بتوانند به راحتی برنامه هنرمندان را ببینند.
چطور شد که کنسرت آن لاین برگزار کردید؟ آیا از قبل خودتان نظر به این کار داشتید یا هیچ پیش زمینه قبلی نبود و از شما خواسته شد که کنسرت آن لاین برگزار کنید؟
اوایل عید بود که با من در مورد برگزاری کنسرت آن لاین صحبتی شد. از آنجاییکه همه عزیزان در قرنطینه بودند و تقریبا کسی دل و جرات بیرون آمدن از خانه را نداشت، این کنسرت اندکی دیرتر یعنی در اواخر فروردین برگزار شد ولی صحبتهاش از دوم یا سوم نوروز شده بود و قرار شد با استاد عزیزم جناب آقای «کیوان ساکت» و گروه «وزیری» این اتفاق بیافتد. چون این کار نیازمند یک هماهنگی و مجموعه کارکشته ای برای کنسرت آن لاین است، طبیعتا نمی شود یک نفره این کار را انجام داد. تنها کاری که من به شخصه می توانستم انجام بدهم این بود که بتوانم در صفحه مجازی خودم در اینستاگرام آوازهایی را بخوانم یا کارهایی را که از قبل داشتم را به اشتراک بگذارم و مردم ببیند و سرگرم بشوند.
واکنش مردم و طرفدارانتان در ساعات و روزهای بعد از کنسرت آن لاین چگونه بود؟
بعد از کنسرت فضا و روحیه نشاط و دلگرمی برای مردم ایجاد شد. من از فیدبک ها و واکنش هایی که از کنسرت خودم با استاد کیوان ساکت دیدم خیلی خوب بود و معلوم بود که مردم واقعا به این موسیقی نیاز دارند و در روزها، ماهها و سالهایی که موسیقی در خیلی از شهرستانها به سختی اجرا می شود و پروسه گرفتن مجوز نیز دشوار است، ما در این شرایط فهمیدیم که چقدر مردم ما فرهنگ و موسیقی را دوست دارند و چقدر تشنه دیدن و شنیدن کنسرت های موسیقی هستند. حداقل این برای ما محرز شد که مردم ما چقدر هنرمندان را دوست دارند و به هنرمندان کشورشان محبت دارند. و چقدر موسیقی را دوست دارند. امیدوارم که همیشه روند موسیقی چه از جهت اجرای کنسرت و چه از جهت نبود موانع عجیب و پیچیده، روند رو به رشدی داشته باشد.
موسیقی و اجرای کنسرت مانند تئاتر است
کنسرت آن لاین برای شما چه فرقی با کنسرت معمولی داشت؟
به هر حال موسیقی و اجرای کنسرت مانند تئاتر است. ما ارتباطی را که در تئاتر، هنرمند مجری، هنرمند هنرپیشه تئاتر دارد انجام می دهد، ممکن است اتفاقاتی در لحظه بیافتد که در تمرین ها نبوده باشد، و یا اصلا آنچنان قصدی نداشته که آن حرکت شکل بگیرد ولی به طور ناخوادآگاه شکل گرفته است. ازینرو هنرمند باید در لحظه، عکس العمل خاص خود را نشان دهد. اینچنین شرایطی در کنسرت آن لاین هم وجود دارد. آن حس و احساسی که ما از مخاطب می گیریم من همیشه در کنسرت هایم در اغلب مواقع به مخاطبم نگاه می کنم ببینم چه بازخوردی را نشان می دهد و من چکار باید بکنم و همین باعث شکل گیری تبادل احساسات بین هنرمند و مخاطبش می شود و من از مخاطب انرژی میگیرم و به او همان انرژی را پس میدهم و مساله اینجاست که در آن سالن خالی این بده بستان عاطفی احساسی وجود ندارد. حداقل باید تصور می کردیم همچون استودیوی ضبط که میرویم و هیچ مخاطبی وجود ندارد ولی باید تصور کنیم که قرار است بعدها این اثر ما را تهیه کنند و گوش دهند، آن لحظه کنسرت آن لاین هم همین اتفاق می افتد از آنجا که نمیشد بازخوردی از صندلیهای خالی گرفت، تصور و تخیل را به کار می انداختیم و این حس که الان هزاران نفر در حال تماشای کنسرت هستند، ما را به این دل دادن و دل سپردن نزدیک تر می کرد.
بحران پاندمی کرونا چقدر بر کار شما در حوزه تدریس تاثیر گذاشت؟ آیا از شیوه های جایگزین به عنوان مستمسک بهره جستید؟
اسفند ماه سال ۹۸ آموزشگاه من یک ساله می شد اما به هر حال و به ناچار و به اجبار این هیولای بسیار بدقیافه کرونا،ما هم مثل همه مجبور شدیم آموزشگاه را تعطیل کنیم. و تقریبا تا اواخر فروردین هیچ گونه کلاسی نداشتیم. البته کم و بیش برخی کلاس ها را بعد از تعطیلات نوروزی به صورت مجازی برگزار کردیم و به تدریج خیلی از هنرجویان به کلاس های مجازی ما افزوده شدند منتهی باید این را عرض کنم که هیچ چیز مانند حضور فیزیکی و رودرو در مقابل استاد و استاد در مقابل شاگرد تاثیر خوب و مطلوبی نخواهد داشت.
طبیعتا دیدن هنرجو و استاد در کلاس درس واقعی از تاثیر و حال و هوایی بسیار بهتر برخوردار خواهد بود. اما به لطف دوستان و عزیزانی که همیشه به من لطف داشتند به واسطه این که آموزشگاه ما در کرج است، خیلی از هنرجویان من قبل از دوران کرونا از سراسر ایران در روزهایی که کلاسشان بود تشریف می آوردند. ما هنرجوی شهرستان خیلی زیاد داریم. ما حتی از بندرعباس و اهواز و کردستان و شمال و حتی از شهرهای دورتر هنرجو داریم که قبل از کرونا حضوری برای فراگیری می آمدند که این بحران تردد آن ها را هم با مشکل مواجه کرده است و با این وجود که کلاس مجازی برای آن ها که در شهرهای دور هستند خیلی بهتر است اما خودشان بارها ابراز کرده اند که کلاس حضوری و فیزیکی را به مجازی ترجیح می دهند.
امیدوارم هرچه زودتر شرایط به حالت عادی بازگردد تا هنرجویان بتوانند به صورت حضوری تشریف بیاورند و من به عنوان مدیرمسول آموزشگاه موسیقی «تاج» از تک تک آنها کمال تشکر را دارم.
بی شک بحران شیوع ویروس کرونا اجراهای صحنه ای شما در داخل و خارج کشور را به تعطیلی کشانده، عمده رویدادهایی را که از دست داده اید چه بودند؟
بله خیلی از کنسرت ها و سفرهای ما لغو شده است. در همین اسفند ماه ۹۸ من در کیش، همدان و چالوس کنسرت داشتم که با شیوع کرونا تعطیل شدند اما زمان آن ها به بعد از رفع بحران کرونا موکول شده است. در همین سال نو هم کنسرت هایی در خارج از ایران داشتم که منتفی و لغو شده اند علی رغم اینکه اجراهای خارجی ام تمام امور ویزا و کارهای اداری اش انجام شده بود اما ما هم مثل همه مردم دنیا همه سفرها و کنسرتها و برنامه هایمان به تعطیلی کشیده شد تا انشاالله در فرصتی بهتر و با از بین رفتن کرونا باز بتوانیم در خدمت مردم عزیز کشورمان و نیز آن ها که در خارج کشور هستند باشیم.
اگر بخواهید صرفا از جنبه مادی محاسبه کنید شخص شما ازین بحران تا این لحظه حدودا متحمل چه عددی از خسارت مالی شده است؟
واقعا من شاید در این مدت حداقل ۱۲ کنسرت را از دست دادم. کنسرت آن لاین هم که کاملا رایگان بود و در واقع بدون هیچ چشمداشتی برگزار شد. فقط بخاطر شادابی و نشاط حال مردم ما این کار را پذیرفتیم. ولی واقعا در همین ایام حداقل ۱۲ الی ۱۵ کنسرت را از اول شیوع کرونا تا الان از دست داده ام که واقعا در این بخش که مهم ترین بخش درآمدی یک هنرمند محسوب می شود به شدت خسارت دیدیم. به هر حال کرونا ضررهای خاص خودش را داشت. خیلی از معلم هایی که در همین آموزشگاه من تدریس می کنند خیلی از شاگردهایشان را از دست دادند. به هر حال برخی از هنرجویان دارای شرایط و اولویت هایی هستند که در کلاس های آن لاین و مجازی هم حضور نیافتند و خواهان حضور در کلاس حضوری بودند و معلمان ما ازین بابت خسارت جدی دیدند. الان هم با محدودیت های ناشی از کرونا خیلی از همکاران من متاسفانه هنرجوها و کلاس‌هایشان را ازدست داده اند.
در ادامه پاسخ همین سوال باید عرض کنم که مسلما هیچ چیزی بالاتر از سلامتی انسان نیست و ترجیح ما بر این بود که به هر حال ما هم مثل همه مردم دیگر از پس اندازمان خرج کنیم و سلامتیمان را حفظ کنیم و آن را در خطر نیاندازیم. اما انتظار من این است که حالا که موسیقی نشان داد که چقدر در این روزهای سخت و طاقت فرسا می تواند در خدمت مردم باشد، متولیان و مسولین چیدمان برگزاری و مجوز کنسرت ها هستند، در روزها و دوران پسا کرونا روی خوش تری به موسیقی و هنرمندان این عرصه نشان دهند چراکه دیدیم موسیقی چقدر می تواند به کمک حال مردم برای ایجاد نشاط در این شرایط بحرانی بیاید.
با وجود اینکه میدانیم مشکلات جدی در زمینه حرفه ای همچون تمام هنرمندان ایران و جهان برای شما در این شرایط کرونا پیش آمده آیا به صورت انفرادی یا گروهی کمکی به دیگر هنرمندان آسیب پذیرتر یا مردم تهیدست کرده اید؟
یکی از رسالت های من در همه زمان ها این بوده که بسیار دوستدار کنسرت های خیریه هستم و از همینجا هم اعلام می کنم که هر کاری در زمینه اجراها و کنسرت های خیریه از من بربیاید و در توان من باشد، بی منت انجام خواهم داد و در این روزهای سخت ما هم مثل تمام مردم هیچ درآمدی نداشتیم. فکر می کنم هر هنرمند یا کلا هر انسانی که شرایط اقتصادی اش بهتر از دیگران است، در این روزهای سخت به افرادی که به هر حال نیاز داشتند و ناتوانی هایی داشتند کمک کردند. شاید این مساله را هر کسی در دل خود نگه دارد بهتر باشد ولی یقینا مردم ایران همیشه کمک به نیازمندان را در درون خود داشته و هرآنچه را که در توانشان باشد به هم وطن و هم نوع خود کمک می کنند و از هیچ چیز دریغ نخواهند کرد. قطعا سهم عمده ای از هنرمندان در این شرایط کمک کرده اند من هم به سهم خودم اندکی در این همیاری سهیم بوده ام و باز هم انجام خواهم داد و در زمینه برنامه های خیریه هم هرچقدر که توان داشته باشم در خدمت مردم عزیزم خواهم بود.
چنانچه همین شرایط پاندمی کرونا و محدودیت ها و تعطیلی ها تا پایان سال جاری ادامه یابد آیا تدبیری برایش اندیشیده اید؟
ما در حد توان خودمان مجری هستیم. ما اجرا کننده برنامه هستیم. اگر از ما برای اجرا و کسنرت دعوت شود و مجموعه های مختلف و دست اندر کاران از ما بخواهند برای اجرای برنامه، ما با کمال افتخار انجام می دهیم. اما کاری که از خود ما برمیاید این است که از طریق صفحات مجازی بتوانیم هنرمان را به مردم عرضه کنیم و شرایط را برایشان به گونه ای رقم بزنیم که این روزهای سخت را راحت تر بگذرانند. اما من فکر می کنم اگر خدای ناکرده شرایط کرونا همچنان تا پایان سال ادامه داشته باشد خسارت به مراتب سهمگین تر خواهد بود. باید در مقوله فرهنگی با دقت نظر بیشتری و اندیشه بیشتری دولت مردان جلو بروند و همانطور که اقتصاد می تواند برای یک جامعه مهم باشد، فرهنگ هم به همان اندازه می تواند حال مردم، روحیه مردم و انرژی مردم را بالا ببرد و نقش بسزایی در ارتقاء سطح سلامت روانی جامعه ایفا می کند. ازینرو از آنها که مسولین و متولیان فرهنگی کشور هستند میخواهیم که عرصه فرهنگ و موسیقی را جدی تر بگیرند.
در این چندماه آیا ارگانهای ذیربط و مربوط به هنر و هنرمندان خدماتی به شما ارائه داده اند؟
تا جایی که اطلاع دارم «خانه موسیقی» و صندوق حمایت از هنرمندان، بیمه هنرمندان را در سه ماه اول سال متقبل شدند و در این شرایط سخت یار و همراه هنرمندان بودند. حتی در جریان هستم که هنرمندان حوزه های سینما، تئاتر و نویسندگان و روزنامه نگاران هرکدام با همکاری اصناف خودشون با صندوق حمایت از هنرمندان نیز مشمول همین طرح تقبل حق بیمه سه ماهه شده اند که باید از این عزیزان و مسولین مربوطه تشکر کرد.
صدای استاد افتخاری را بی نهایت دوست دارم
در حوزه خلق آلبوم یا تک تراک آیا موردی برای ارائه در آینده نزدیک دارید؟
بله. من به بهانه همین قرنطینه و در خانه ماندن ارائه دادم که یکی از آنها کاری است به همراه ارکستر ملی ایران و از سوی این ارکستر از من درخواست شد که این کار را بخوانم. ترانه ای به نام «شور عاشقانه» با شعری از «فریدون مشیری» و تنظیم «فریدون شهبازیان» که قبلا استاد نازنینم آقای علیرضا افتخاری نیز این آهنگ را به زیبایی اجرا کرده اند و من این کار را انقدر دوست داشتم و همیشه آرزو داشتم در مجالی بتوانم آن را بخوانم و حداقل ادای دینی بشود به موسیقی ملی ما و از آنجایی که صدای استاد افتخاری را بی نهایت دوست می دارم و همیشه آثار ایشان را دنبال کرده ام دیدم کار بدی نیست اگر من هم این اثر را بازخوانی کنم و این اولین کاری بود که ما در این شرایط کرونایی انجام دادیم و همه نوازندگان ارکستر ملی از منازلشان پارتهای خود را با گوشی های موبایلشان ضبط کرده بودند و همچنین بنده هم با موبایل ضبط کردم. اینها در کنار هم قرار گرفت و این اثر بدین گونه خلق شد. این اثر تقدیم شد به عزیزان عرصه پرستاری که صف شکنان خط مقدم مبارزه با کرونا هستند.
یک کار دیگری هم انجام دادم که آن هم به کادر درمانی تقدیم شد که با شعری از «سیروس جمالی» شاعر و آهنگساز و نوازنده خوب کشورمان که اهل تبریز بوده و از دوستان خوب من هستند. ابتدا قرار بود این کار را به صورت آواز تنها بخوانم و خواندم بعد که آقای جمالی گوش دادند گفتند که من هم سازی روی این آواز شما بنوازم که ایشان با تار جواب آواز دادند و «نبیل یوسف شریداوی» نیز در بخش هایی ما را با ساز دف همراهی کردند. ضمن اینکه با خوشنویسی همکار ارجمند و گرانقدر سرکار خانم «صبا گلباز» و کلیپی در حد یک دقیقه برای اینستاگرام آماده و عرضه شد.
آلبوم هایی هم در حال تولید داشتم که با بحران کرونا فعلا متوقف شده اند. البته یک سری تک تراک ها هم دارم که خودم با سیستم و باکس صدابرداری خانگی در حال ضبط آن ها هستم.
از منظر حرفه موسیقایی خود چه دغدغه یا آرزویی دارید که هنوز به فعل درنیامده؟
در عرصه فعالیت حرفه ای که واقعا آرزو و دغدغه بسیار است. اما شاید مهمترینش این باشد که در کشور خودم به موسیقی که در چهارچوب قوانین این مملکت دارد پیش می رود احترام بیشتری گذاشته شود و هنرمندان عرصه موسیقی که شاید مظلوم ترین قشر فرهنگی جامعه باشند بهای بیشتری داده شود. خیلی از اساتید و پیشکسوتان ما در فقر و تنگدستی به سر می برند و هیچ نامی از آن ها برده نمی شود و شاید حتی خیلی ها ندانند فلان استاد اصلا زنده است یا خیر. ازینرو احترام به بزرگان عرصه موسیقی برامون اولویت باشد.
خیلی از این پیشکسوتان در عرصه آهنگسازی، خوانندگی و نوازندگی بسیار محجور افتاده اند در وهله اول به اینها احترام گذاشته شود و بعد به موسیقی احترام گذاشته شود از طرف دولتمردان و متولیان امور در کشور و دوم اینکه موسیقی ما به اندازه ای راه برایش هموار شود که اول در کشور خودش قد علم کند و بعد در کل دنیا بتواند به عنوان یک موسیقی فاخر و درجه یک خودش را نشان دهد و به مخاطبین جهانی عرضه شود.
همیشه برای من اولویت ارائه موسیقی مملکت خودم بوده
شما در بین این چند خواننده بیشتر شناخته شده و جوان موسیقی کلاسیک ایرانی، کمتر سراغ کارهای پاپ رفته اید. دلیلش چیست؟
در مورد این سوال واقعیتش، من تحصیلاتم در رشته موسیقی هست. من لیسانس موسیقی و فوق لیسانس آهنگسازی دارم. شاید بیشتر از هر خواننده دیگری حداقل به شیوه علمی و آکادمیک، آثار بزرگان موسیقی دنیا را در دوران تحصیلم تجزیه و تحلیل کرده ام و از دوره های مختلف موسیقی دنیا کار شنیده ام، بازتحلیل و آنالیز کرده ام و موسیقی ارکسترال را می شناسم. سازهای ارکستر سمفونیک را می شناسم. البته این ها را بدون هیچ ادعایی عرض می کنم. من هیچگاه در عرصه آهنگسازی ادعا نداشتم. هارمونی و کنترپوئن می دانم و به علم موسیقی کلاسیک آگاه هستم.
اما فکر می کنم که همیشه برای من اولویت ارائه موسیقی مملکت خودم بوده است. همیشه دوست داشتم موسیقی را که اجرا می کنم، رنگ و طعم و بوی فرهنگ ایرانی را داشته باشد. کارهایی را ه هم با ارکسترهای سمفونیک و ارکسترهای مختلف دنیا خوانده ام و نوازنده ها حتی خارجی بوده اند، کارهایی بوده که رنگ و بوی موسیقی ایرانی داشته و همیشه دوست داشتم که این اصالت را حفظ کنم که از پدرم به ارث برده ام اما هیچ تعصبی روی موسیقی های مختلف ندارم. هر آنچه که موسیقی خوب باشد در هر ژانری که باشد ولی خوب باشد با اشتیاق گوش می دهم و دنبال می کنم و سی دی هایشان را تهیه می کنم. همیشه از کنسرت ها حمایت کرده ام. فرقی نمی کند بعضی اوقات شاید دلم بخواهد کنسرت های پاپ بروم که می روم.
خیلی از عزیزان عرصه موسیقی پاپ از دوستان صمیمی من هستند. من چندین بار کنسرت های آقای «رضا صادقی» را رفته ام. یه مثالی هست کمی هم شاید خنده دار باشد و جالب نباشد بیان کنم ولی می گویم. مثلا همیشه که آدم نمیشود که دیزی بخورد، بعضی اوقات آدم دلش هوای پیتزا می کند. بالاخره آدم دوست دارد تنوعی در غذایش داشته باشد. این در موسیقی هم دقیقا صدق می کند. اما این بدین معنا نیست که من برای خودم و برای خواندن خودم سراغ موسیقی پاپ بروم. این کار من نیست و متخصصین خاص خودش را دارد. عزیزانی هستند که من خیلی آن ها را دوست می دارم، صدایشان را گوش می دهم و از طرفدارانشان هستم اما به هر حال ترجیحم بر این است که از جنبه درونی و ذاتی موسیقی را بخوانم که سلیقه شخصی من است و با روح و روانم عجین است.
مسولین موسیقی را یک ویروس قلمداد نکنند
در پایان در سه بخش چه صحبتی با «مسولین» «موزیسین های هم صنف و هم رده» و «مردم و طرفداران خود» دارید؟
از مسولین انتظار دارم که نگاه واقع بینانه تری نسبت به موسیقی داشته باشند. مسولین موسیقی را یک ویروس قلمداد نکنند. موسیقی هنریست که مولانا می فرماید «خشک سیمی، خشک چوبی، خشک پوست، از کجا می آید این آوای دوست»«ما همه اجزای آدم بوده ایم، در بهشت این لحن ها بشنوده ایم». اینست که به هر حال مخصوصا با این شرایط کرونا هنرمندان نشان دادند که همواره در کنار مردم هستند و از هیچ کاری دریغ نمی کنند و مشخص شد که موسیقی چقدر می تواند در حال و روح مردم تاثیر بگذارد در شرایطی که الان نزدیک به سه ماه است که هیچ کنسرتی به صورت حضوری اجرا نشده است اما شما می بینید که مردم بی تابانه و بی صبرانه، نغمه، ملودی و کنسرت هنرمند و هرچه که به این مقوله مربوط باشد را دنبال می کنند و اشتیاق دارند. پس خواهشم این است که مسولین نگاه واقع بینانه تری نسبت به هنر موسیقی داشته باشند.
در ادامه روی صحبتم با موزیسین های هم صنف و هم رده خودم این است که واقع من همیشه یکی از آرزوهایم این بوده که تمام موزیسین های ایران در هر ژانر و قالبی که کار می کنند با هم هم دل و متحد باشند. با هم دوست باشیم. با هم صمیمی باشیم. همه ما در شرایطی کار می کنیم که به هر حال موسیقی شرایط دشواری را تجربه می کند و اینکه ما خودمان هوای همدیگر را داشته باشیم یکی از آرزوهای بزرگ من بوده و امیدوارم که هیچ روزی را نبینیم که دوتا موزیسین با هم ارتباط بدی داشته باشند و همیشه همه هنرمندان عرصه موسیقی در صلح و صفا و صمیمیت با هم و هم دل باشند و همدیگر را دوست داشته باشند. این یکی از بزرگ ترین آرزوهای من است.
و در پاسخ بخش پایانی این سوال، صحبتی که با مردم و طرفداران دارم این است که واقعا اگر این مردم نبودند و حمایت آن ها از منِ «وحید تاج» و یا هنر من و یا هنر موسیقی نبود شاید هیچگاه هنر من دیده و شنیده نمی شد. هرچه که دارم از مردم هست و امیدوارم که همیشه بتوانم به عنوان فرد کوچکی از این جامعه در عرصه هنر، فرهنگ و موسیقی خدمتگزار مردم باشم. تمام تلاشم این است که آثاری که اجرا می کنم به دل مردم بنشیند و دوست داشته باشند و با وسواس عجیبی که گاه در استودیو می خوانم همه به عشق مردم است. ازینرو بی نهایت از مردمی که همواره حامی من و اهالی موسیقی و هنر بوده اند، سپاسگزاری می کنم.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
