به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، روزنامه اعتماد در خصوص انتخابات ریاست جمهوری سال آینده و شرایط اصلاح‌طلبان در آن گفتگویی با محمدصادق جوادی‌حصار، تحلیلگر سیاسی اصلاح‌طلب داشته که بخش‌های مهم آن در ادامه آمده است.
- ممکن است اصلاح‌طلبان اعلام کنند که کاندیدا ندارند اما اذعان کنند که در این شرایط یک کاندیدای ریاست‌جمهوری باید چه مختصاتی داشته باشد. همین که اصلاح‌طلبان تعریف کنند کاندیدای مطلوب کشور در شرایط کنونی باید دارای چه مختصات و ویژگی‌هایی باشد، می‌تواند نقش‌آفرینی محسوب شده و تاثیر مثبت داشته باشد.
- تفاوت این دوره با دوره‌های پیشین این است که اگر اصلاح‌طلبان به یک کاندیدا برسند، نباید همچون انتخابات 92 مطلق و بدون قید و شرط از آن حمایت کنند. به نظر من باید اصلاح‌طلبان خیلی شفاف و روشن با کاندیدای موردنظر در یک بخش یا چند بخش از حوزه‌های مختلف وارد تعامل و گفت‌وگو شوند و در این بخش‌ها ائتلاف مکتوب و روشن داشته باشند.
- همچنین باید به مردم اعلام کنند که مثلا ما در حوزه سیاست خارجی با برنامه‌های این کاندیدا هماهنگی و همراهی داریم و این بخش از برنامه‌ها را قبول داریم. علاوه بر این باید در این حوزه‌های مورد ائتلاف وزیر معرفی کنند تا همه مردم بدانند که وزیر معرفی‌شده در آن حوزه یا حوزه‌های به‌خصوص منتخب اصلاح‌طلبان است و باقی حوزه‌ها ارتباطی با رویکردهای اصلاح‌طلبانه ندارد.
- در بین گزینه‌های انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 این‌گونه نیست که هیچ گزینه‌ای از بدنه دولت امکان رای‌آوری متوسط را نداشته باشد اما باید دید کدام گزینه منجر به پیروزی می‌شود.
- معتقدم این گزینه‌ها (از بدنه دولت) با حمایت قاطع و روشن اصلاح‌طلبان و همچنین بازگرداندن بدنه اجتماعی و قانع کردن مردم‌ِ طرفدار این جریان سیاسی نسبت به اینکه اشتباهات و رفتارهای گذشته دیگر تکرار نمی‌شود و اصلاح‌طلبان می‌توانند به چند هدف مشخص شده برسند؛ توان رای‌آوری دارند. به هر روی اصلاح‌طلبان این‌بار نباید به‌صورت گسترده برنامه‌ای ارایه و شعارهایی در همه حوزه‌ها مطرح کنند.
- اصلاح‌طلبان این‌بار باید در یک یا چند حوزه برنامه‌های خود را به صورت شفاف و روشن بیان کنند و بگویند برای تحقق چند مورد مشخص تلاش می‌کنیم و در مورد باقی موارد که در اختیار ما نیست و دست جریان‌های دیگر قدرت است یا جناح اصولگرا روی آن حساسیت‌های ویژه دارد، برنامه خاصی نداریم. در واقع به صورت کلی باید اصلاح‌طلبان شعارهایشان را محدود کنند.
- ممکن است در دوره سیزدهم انتخابات ریاست‌جمهوری نتوانیم رییس‌جمهوری انتخاب کنیم که به احتمال بسیار زیاد همین‌طور می‌شود اما باید چارچوب‌های جبهه‌مان را روشن و شعارهای‌مان را شفاف کنیم.
- ما هر چقدر چهره‌های منشوری‌تری را معرفی کنیم که شفافیت کافی در حوزه اصلاح‌طلبی نداشته باشند و در حوزه مناسبات اصلاح‌طلبانه شارپ‌تر (صریح‌تر و شفاف‌تر) نباشند، طیف‌های روشنی از جامعه را از دست می‌دهیم.
- برخی معتقدند آقای روحانی در دولت دوم تعهدی به مناسبات اصلاح‌طلبانه نشان نداد. بنابراین اصلاح‌طلبان اشتباه کردند که از او حمایت کردند. اگر دوباره همین رفتار را انجام دهیم و فردی متوسط‌الحال مثل آقای روحانی را انتخاب و از او حمایت کنیم، در واقع اتفاقات رخ داده را کپی و شرایط پیش‌آمده را تکرار کردیم؛ حال ممکن است معمم و روحانی نباشد و مکلا باشد اما با همان شعارها و رفتارها. مردم می‌گویند اصلاح‌طلبان خودشان هم تکلیف‌شان با خودشان مشخص نیست چراکه تا دیروز می‌گفتند روحانی میانه‌رو است و با اصلاح‌طلبان هم‌پیمانی ندارد اما دوباره کسی شبیه به روحانی را برای حمایت انتخاب می‌کنند.
- اگر باز همان روش‌ها را تکرار کنیم، مردم حق دارند که بگویند اصلاح‌طلبان همان روش گذشته را دارند و شفاف و روشن برخورد نمی‌کنند و مرزشان را با جریان‌های ضد منافع مردم روشن نمی‌کنند. در این شرایط دلیلی ندارد که به اصلاح‌طلبان رجوع کرده و از آنها حمایت کنند.
- آقای عارف نشان داده که یک روز کاندیدای محبوب اصلاح‌طلبان و بدنه اجتماعی آنها بوده و به‌دلیل یک غفلت سیاسی یا محاسبه غلط سیاسی، تبدیل شده به کاندیدای دوم و از آقای روحانی حمایت شده است. عارف رییس فراکسیون امید بوده که ضعف‌هایی هم داشته‌است اما باید روشن و شفاف شود که چقدر از این ضعف‌ها به شخص عارف و چقدر به فراکسیون بازمی‌گردد و چرا آقای عارف در مجلس به عنوان نفر اول تهران یا رییس فراکسیون اصلاح‌طلبان مجلس نشو و نمایی نداشت.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
